Τα βουνά, μια ανεξάντλητη πηγή ζωής για τον άνθρωπο

Πηγή ζωής για ανθρώπους που ζουν κοντά τους και όχι μόνο είναι τα βουνά, απ’ τα οποία η Ήπειρος τουλάχιστον είναι ιδιαίτερα «προικισμένη», ως μία από τις πιο ορεινές περιοχές όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης.
Τα βουνά είναι πλούσια σε βιοποικιλότητα, δασικά και ορυκτά αποθέματα, παράγουν απλόχερα υψηλής ποιότητας τοπικά είδη και φυσικά αποτελούν προορισμό που αγαπούν ιδιαίτερα οι τουρίστες, αρκεί μόνο να υπάρξει η κατάλληλη προβολή, αλλά και προστασία τους! Γι’ αυτό και στις πλαγιές τους έχουν αναπτυχθεί σημαντικοί πολιτισμοί αρμονικά δεμένοι με το φυσικό περιβάλλον, όπως ο δικός μας!


Διεθνής ημέρα
Η σημερινή ημέρα λοιπόν είναι αφιερωμένη στα βουνά σε διεθνές επίπεδο και με αφορμή τον εορτασμό αυτό αλλά και τις παραπάνω διαπιστώσεις ο Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού σε συνεργασία με το Μετσόβιο Κέντρο Διεπιστημονικής Έρευνας του Ε.Μ.Π. υλοποιεί δράση προβολής των ορεινών περιοχών της Ελλάδας με τον εύγλωττο τίτλο «Greece from the Top!
Όπως σημειώνει το Κέντρο Διεπ/κής Έρευνας σε χθεσινή ανακοίνωσή του, η Διεθνής Ημέρα Βουνών «αποτελεί μια ευκαιρία ώστε να ευαισθητοποιηθεί ο κόσμος για τη σημασία των ορεινών περιοχών στη ζωή μας, να εντοπίσει τις ευκαιρίες και τους περιορισμούς στην ανάπτυξη των ορεινών περιοχών και να αφυπνίσει συνεργασίες που θα οδηγήσουν σε θετικές αλλαγές για τις ορεινές περιοχές». Κάπως έτσι δημιουργήθηκε και η συνεργασία με τον ΕΟΤ.

Ελλάδα, η ορεινή
Η Ελλάδα, συνεχίζει η ανακοίνωση, είναι μια από τις πιο ορεινές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μετά την Αυστρία και την Σλοβενία, σε ποσοστό 77,9%, σύμφωνα με τα κριτήρια της Ε.Ε. με στοιχεία του 2013! Σε παγκόσμιο επίπεδο τα βουνά καλύπτουν το 1/5 της επιφάνειας της γης και φιλοξενούν περίπου το 10 - 12% του παγκόσμιου πληθυσμού, ενώ πάνω από το μισό του πληθυσμού της γης εξαρτάται, άμεσα ή έμμεσα, από αυτά. Παράλληλα, οι ορεινές περιοχές ανά τον κόσμο αποτελούν τον δεύτερο δημοφιλέστερο τουριστικό προορισμό μετά τις ακτές και τα νησιά, φιλοξενώντας το 15 - 20% του ετήσιου παγκόσμιου τουρισμού.

Τι δίνουν τα βουνά
Νερό, τροφή, ενέργεια είναι τα βασικότερα φυσικά διαθέσιμα με τα οποία οι ορεινοί όγκοι «τροφοδοτούν» τη ζωή στον πλανήτη. Το 80% των παγκόσμιων αποθεμάτων πόσιμου νερού, βρίσκεται στα βουνά. Παράλληλα, οι ορεινοί όγκοι αποτελούν σημαντικές κοιτίδες φυσικού πλούτου, καθώς είναι ιδιαίτερα πλούσιοι σε βιοποικιλότητα, σε δασικά και ορυκτά διαθέσιμα και παρέχουν επίσης υψηλής ποιότητας τοπικά προϊόντα. Η καθοριστική σημασία των βουνών για την ανθρώπινη ζωή είναι ταυτόχρονα οικονομική, πολιτική, κοινωνική, περιβαλλοντική και πολιτισμική. Εντούτοις, οι ορεινοί όγκοι και οι πληθυσμοί τους απειλούνται από μία σειρά κινδύνων, τόσο περιβαλλοντικών όσο και κοινωνικών.

Το «Greece from the Top»
Στόχος της δράσης «Greece from the Top» είναι, όπως αναφέρει το Μετσόβιο Κέντρο Διεπιστημονικής Έρευνας, να γίνει αντιληπτό στο ευρύ κοινό των μέσων κοινωνικής δικτύωσης εντός και εκτός των συνόρων ότι η χώρα μας δεν είναι μόνο ήλιος και θάλασσα, δεν αποτελεί μόνο ένα καθιερωμένο καλοκαιρινό προορισμό, αλλά διαθέτει έναν τεράστιο φυσικό, γεωμορφολογικό, πολιτισμικό, ιστορικό ορεινό πλούτο με μοναδικούς ορεινούς προορισμούς διάσπαρτους σε όλη την επικράτεια για τους επισκέπτες της και τις τέσσερεις εποχές του χρόνου.

Φωτογραφίες στο διαδίκτυο
Η δράση επικεντρώνεται στη διάχυση φωτογραφιών της ορεινής Ελλάδας από όλες τις εποχές από το λογαριασμό του «Visit Greece» στο Facebook και στο Pinterest. Ενημερωτικά και εκπαιδευτικά στοιχεία για τις ορεινές περιοχές της Ελλάδας συνοδεύουν το φωτογραφικό υλικό, ενώ παράλληλα, ζητείται από το ίδιο το κοινό να μοιραστεί με τις σελίδες αυτές δικές του φωτογραφίες από την ορεινή Ελλάδα. Η δράση «Greece from the Top» θα τρέχει όλη αυτή την εβδομάδα  και ο χρήστης που θα αναρτήσει τη φωτογραφία στο Facebook του «Visit Greece» με τα περισσότερα «likes» θα κερδίσει το λεύκωμα του Νίκου Πέτρου, «Ελλάδα: Η χώρα της ποικιλότητας» που εκδίδει η Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης.
 proinoslogos.gr
11/12/13

Νυμφαίο: ένα χωριό - πρότυπο αισθητικής και ανάπτυξης. (5 Φωτογραφίες)

ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΑΜΟΙΡΙΔΟΥ(Agelioforos.gr)

Το Νυμφαίο δεν αφέθηκε στην τύχη του. Αντιστάθηκε στη μοίρα της εγκατάλειψης και της ερήμωσης και αναδείχτηκε σε ένα από τα πιο όμορφα και δημοφιλή χωριά, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Ζει εδώ και αρκετά χρόνια μια δεύτερη περίοδο ακμής κι έχει γίνει σημείο αναφοράς, όταν μιλάμε για γραφικούς ορεινούς προορισμούς.

Τη δεύτερη νιότη του την οφείλει στη δραστηριοποίηση τις δεκαετίες του '80 και του '90 δυο ανθρώπων που κατάγονται από εκεί, του οινοποιού και δημάρχου Θεσσαλονίκης, Γιάννη Μπουτάρη, αλλά και του δημοσιογράφου – συγγραφέα και προέδρου της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, Νίκου Μέρτζου, ο οποίος επί τρεις θητείες ήταν πρόεδρος της κοινότητας. Τα αποτελέσματα των πρωτοβουλιών τους είναι θεαματικά και δίνουν το παράδειγμα για την αξιοποίηση και άλλων χωριών.

Η... εκδίκηση των Βορειοελλαδιτών

Μαζί με κάποια άλλα ανάλογης αισθητικής κοντινά χωριά μοιάζει να είναι η... εκδίκηση των Βορειοελλαδιτών για το ότι όλα τα νησιά είναι κοντά στην Αθήνα. Ωστόσο, ακόμη κι αν απαιτείται πολύωρη οδήγηση αξίζει τον κόπο, απλώς είναι λιγάκι δύσκολο το ταξίδι να κρατήσει μόνο ένα Σαββατοκύριακο. Από τη Θεσσαλονίκη, πάντως, απέχει 180 χιλιόμετρα, απόσταση όχι απαγορευτική για ένα διήμερο διάλειμμα από την καθημερινότητα. Είναι πραγματικά παραμυθένια η ατμόσφαιρα στο Νυμφαίο, που σε μαγεύει μόλις το αντικρίσεις, σε υψόμετρο 1.350 μέτρων στο όρος Βίτσι, σε ένα τοπίο που θυμίζει Αλπεις.

Ξεχάστε το αυτοκίνητο

Μόλις φτάσετε στην είσοδο του χωριού, θα έχετε την ευκαιρία να ξεμουδιάσετε περπατώντας, καθώς θα πρέπει να αφήσετε το αυτοκίνητο στο χώρο που υπάρχει εκεί. Εξάλλου, θα ήταν μάλλον παραφωνία μέσα στα υπέροχα καλντερίμια του χωριού να κυκλοφορείτε με το όχημά σας. Το μόνο που χρειάζεται να φροντίσετε είναι να είστε κατάλληλα ντυμένοι, γιατί το κρύο εκεί... δεν αστειεύεται. Αν, μάλιστα, δεν αντέχετε τις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα, θα πρέπει να επιλέξετε αυτήν την εποχή, που ο καιρός είναι σχετικά ήπιος. Οσο για τη διαμονή, οι επιλογές είναι αρκετές και πάντα υψηλής αισθητικής και σε αρμονία με την αρχιτεκτονική φυσιογνωμία του χωριού.

Βόλτα στο χωριό

Η Νίκειος Σχολή, ένα πραγματικό κόσμημα, δε θα σας ενθουσιάσει μόνο με την εξωτερική της όψη, αλλά θα σας προσφέρει και ενδιαφέρουσες πληροφορίες για την πλούσια ιστορία του τόπου, που πρωτοκατοικήθηκε από Βλάχους. Μπορείτε επίσης να επισκεφτείτε το Μουσείο Αργυροχρυσοχοΐας, Λαογραφίας και Ιστορίας, όπου θα θαυμάσετε τις αποδείξεις της οικονομικής και πολιτιστικής ακμής του Νυμφαίου, αλλά και την εκκλησία του Αγίου Νικολάου.

Οι ταβέρνες και τα εστιατόρια είναι ανάλογης ποιότητας με τα καταλύματα και δε θα δυσκολευτείτε να βρείτε αυτό που σας πάει πιο πολύ. Το σίγουρο είναι ότι θα απολαύσετε νόστιμα πιάτα σε ωραία ατμόσφαιρα, ενώ το ίδιο ευχαριστημένοι θα μείνετε και από την ποικιλία των προϊόντων που πωλούνται στα καταστήματα του χωριού.

Στον «Αρκτούρο»

Στο μυαλό όλων το Νυμφαίο έχει καταγραφεί ως χωριό με... οικολογικές ευαισθησίες, καθώς έχει συνδεθεί άρρηκτα με τον «Αρκτούρο», πράγμα λογικό, αφού ιδρύθηκε το 1992 από τον Γιάννη Μπουτάρη και είχε παράλληλη πορεία με την αναγέννηση του χωριού. Το όνομά του σημαίνει «φύλακας της άρκτου» και αυτό πραγματικά είναι. Προσφέρει καταφύγιο σε αρκούδες που έχουν μεγαλώσει στην αιχμαλωσία και δεν μπορούν να επιβιώσουν στο φυσικό περιβάλλον, τις οποίες μπορείτε να δείτε στην περιφραγμένη έκταση, αρκεί να μην πάτε από Ιανουάριο ώς Μάρτιο που πέφτουν σε χειμέρια νάρκη. Για να πάτε θα ακολουθήσετε ένα όμορφο, πέτρινο μονοπάτι και με το εισιτήριο των 6 ευρώ μπορείτε να επισκεφτείτε και το Καταφύγιο του Λύκου, που λειτουργεί τα Σαββατοκύριακα, αλλά και το Κέντρο Ενημέρωσης στη Νίκειο Σχολή, που θα είναι ανοιχτό το τριήμερο της 28ης Οκτωβρίου και τα Χριστούγεννα. Πληροφορίες μπορείτε να ζητήσετε στο τηλέφωνο 23860 41500.

www.agelioforos.gr

14/10/13

---

--

--

--

--

Βόλτες με το «Τρενάκι του Πηλίου» και τον χειμώνα. Φέτος το καλοκαίρι προσέλκυσε μεγάλο αριθμό επιβατών.

Σύμφωνα με στοιχεία της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, παρατηρήθηκε περίπου 28% αύξηση στον αριθμό των τουριστών που το χρησιμοποίησαν το διάστημα Μαρτίου-Αυγούστου 2013 σε σχέση με πέρυσι

Το «Τρενάκι του Πηλίου», ή αλλιώς «Μουτζούρης», κατάφερε φέτος το καλοκαίρι να προσελκύσει μεγάλο αριθμό επιβατών και για αυτό, θα συνεχίσει τα δρομολόγια του και το χειμώνα.

Ειδικότερα, σύμφωνα με στοιχεία της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, παρατηρήθηκε περίπου 28% αύξηση στον αριθμό των τουριστών που χρησιμοποίησαν το Τρενάκι του Πηλίου - και κατά συνέπεια στις εισπράξεις-  το διάστημα Μαρτίου-Αυγούστου 2013, σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του προηγούμενου έτους.

Ενώ, αυξήθηκε, σε σχέση με πέρυσι και ο μέσος όρος επιβατών ανά δρομολόγιο, κατά 19%, καθώς και οι ενοικιάσεις του τρένου από οργανωμένες ομάδες επισκεπτών κατά 42%.

Συνεπώς, μετά την αύξηση που παρατηρήθηκε στην επιβατική κίνηση κατά την καλοκαιρινή περίοδο, το θρυλικό Τρενάκι του Πηλίου, θα συνεχίσει να διατίθεται για οργανωμένες ομάδες εκδρομέων και κατά τη διάρκεια του χειμώνα.

Από την εταιρεία εκτιμάται ότι τα θετικά αποτελέσματα οφείλονται στη στοχευμένη στρατηγική της, με στόχο την προβολή του τρένου, τόσο σε τοπικό επίπεδο, μέσω συνεργασιών με την συνεργασίες με την τοπική αυτοδιοίκηση, την περιφέρεια και τοπικούς πολιτιστικούς φορείς, όσο και πανελλαδικά με την συνεργασία της με τουριστικά πρακτορεία, σχολεία, λέσχες κ.α.

Σημειώνεται, ότι το τρενάκι του Πηλίου, ως μνημείο της πολιτιστικής κληρονομιάς της ευρύτερης περιοχής της Μαγνησίας, συμβάλλει στην τουριστική ανάπτυξη της, αλλά και στην προβολή ταυτόχρονα των ήπιων εναλλακτικών μορφών τουρισμού στην Ελλάδα, γενικότερα.
 protothema.gr
22/10/13
--
-
ΣΧΕΤΙΚΟ:

• Ξενάγηση στο Πήλιο με το θρυλικό «Μουντζούρη».

 

Ξενάγηση στο Πήλιο με το θρυλικό «Μουντζούρη».

ΦΩΤΟ: agelioforos.gr

ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΑΜΟΙΡΙΔΟΥ (agelioforos.gr) 

-

Ομορφο σαν παιδικό παιχνίδι αλλά και εναρμονισμένο απόλυτα με το τοπίο, το τρενάκι του Πηλίου λειτουργεί άψογα ακόμη και σήμερα, παρότι έχει γιορτάσει προ πολλού τα εκατοστά του γενέθλια.

Ο «Μουντζούρης», που διακρίνεται στο βάθος στους πίνακες του Τζόρτζο Ντε Κίρικο, αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να θαυμάσετε το βουνό των Κενταύρων από κοντά. Ο μεγάλος ζωγράφος γεννήθηκε και πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στο Βόλο και, καθώς ο πατέρας του, Εβαρίστο, ήταν από τους υπευθύνους για την κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής, ήταν αναπόφευκτο να εντυπωθούν στο μυαλό του οι εικόνες του ατμοκίνητου τρένου.

Οι εργασίες άρχισαν το 1892 και το 1895 έγινε το πρώτο δρομολόγιο από το Βόλο στα Ανω Λεχώνια, ενώ ολοκληρώθηκαν το 1903, οπότε το τρενάκι, που κινείται σε μια γραμμή πλάτους μόλις 60 εκατοστών λόγω της ιδιαιτερότητας του εδάφους, έφτασε στις Μηλιές. Μέχρι την ολοκληρωτική επικράτηση του αυτοκινήτου ο ρόλος του ήταν ιδιαίτερα σημαντικός, όμως τελικά παραγκωνίστηκε και το 1971 σταμάτησε να λειτουργεί. Ωστόσο, 25 χρόνια μετά, το σφύριγμά του ακούστηκε και πάλι, με την αναπαλαίωση των σταθμών και τον εκσυγχρονισμό του. Αυτό που διαπιστώνουν πάντως οι περισσότεροι με την επαναλειτουργία του και προκαλεί το θαυμασμό τους είναι το πόσο έχουν ενσωματωθεί στο τοπίο οι κατασκευές, δίνοντας την εντύπωση ότι ήταν πάντα εκεί.

Η διαδρομή

Η διαδρομή είναι συνολικού μήκους 15 χλμ. και διαρκεί μιάμιση ώρα, μαζί με τη στάση 15 λεπτών για ξεκούραση στο γραφικό σταθμό της Ανω Γατζέας. Οι εικόνες που εναλλάσσονται είναι εντυπωσιακές, τόσο αυτές από την παραλιακή ζώνη του Παγασητικού όσο και εκείνες από την ανάβαση στις Μηλιές, με το τοπίο να γίνεται ορεινό, με πυκνή βλάστηση. Το τρένο περνά από σήραγγες και γέφυρες (λίθινες και μια μεταλλική), από τις οποίες η πιο επιβλητική είναι η πεντάτοξη στη θέση Καλόρεμα, ύψους 23 μέτρων. Οπως μπορείτε να φανταστείτε, σε κάποια σημεία της διαδρομής χρειάζεται θάρρος για να κοιτάξετε κάτω, καθώς ο «Μουντζούρης» στρίβει πάνω στη στενή γραμμή. Στη μεταλλική γέφυρα που βρίσκεται στο ρέμα του Ταξιάρχη και της έχει δοθεί το όνομα του σχεδιαστή της, «Ντε Κίρικο», το τρένο κινείται σε καμπύλη γραμμή πάνω στην ευθεία κατασκευή, ενώ η γέφυρα του Βρυχώνα είναι η πρώτη που κατασκευάστηκε στην Ελλάδα από μπετόν, το 1917. Στο τέλος της διαδρομής, στις Μηλιές, ξεκινά το καλντερίμι που οδηγεί στο κέντρο του χωριού, στο οποίο μπορείτε να περιηγηθείτε για περίπου τρεισήμισι ώρες, μέχρι να πάρετε το δρόμο της επιστροφής.

Πότε λειτουργεί

Φέτος τα δρομολόγια ξεκίνησαν στις 20 Απριλίου για τα Σαββατοκύριακα, το καλοκαίρι έγιναν καθημερινά, ενώ έως τις 27 Οκτωβρίου θα γίνονται και πάλι μόνο τα Σαββατοκύριακα. Κατ' εξαίρεση το τρενάκι θα λειτουργήσει στις 28 Οκτωβρίου και τη δεύτερη ημέρα των Χριστουγέννων. Αναχωρεί από Ανω Λεχώνια στις 10 το πρωί και φτάνει στις Μηλιές στις 11.30, και από Μηλιές στις 15.00, για να επιστρέψει στα Ανω Λεχώνια στις 16.30. Τα εισιτήρια κοστίζουν για τους ενήλικες το απλό 10 ευρώ, μετ' επιστροφής 18, για τα παιδιά 4-12 ετών το απλό 6 ευρώ και μετ' επιστροφής 10.

• Πληροφορίες για έκδοση εισιτηρίων, δρομολόγια και ενοικίαση του τρένου του Πηλίου στο Γραφείο Ταξιδίων Βόλου της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, τηλ. 24210 39723.

http://www.agelioforos.gr

4/10/13

Καϊμακτσαλάν: Ευεργετικές διαδρομές με θερμές στάσεις...

ΤΗΣ ΓΙΟΥΛΗΣ ΑΓΓΕΛΗ (agelioforos.gr)
-

Το έδαφος, σαν νερόμυλος, ρουφάει τα βρόχινα νερά, τα οδηγεί σε μυστικά θερμά μονοπάτια, απ' όπου εκρέουν πιο πλούσια, αιώνες τώρα, στην επιφάνεια αχνίζοντας κι ευεργετώντας. Οι οξιές σε δασωμένες πλαγιές ορθώνονται, σαν τις σάρισες του Μεγάλου Αλεξάνδρου, προς τον ουρανό, διώχνοντας πίσω τις ακτίνες του ήλιου και προστατεύοντας από τις αδιάκριτες διαθέσεις αμέτρητα είδη πανίδας. Απρόσιτοι γκρεμοί και κατηφοριές δείχνουν επιδεικτικά τις κλίσεις τους, νερά τροφοδοτούν, ενυδατώνουν την αισθητική, διατηρώντας το φυσικό κάλλος.

Ακολουθήστε τον κύκλο του νερού προσαρμόζοντας το σώμα στις θερμοκρασίες του και λάβετε τα νοήματα του όρους, ορατά ήδη από τους πρόποδές του, αλλά κι από ψηλά, στις κορυφές του, για γλυκές διαδρομές ή δυνατότερες εξορμήσεις.

Το όρος Βόρας ή Καϊμακτσαλάν (κaymak=κρέμα γάλακτος, δηλαδή καϊμάκι και alan =περιοχή), με ύψος 2.524 μέτρων, είναι από τα ψηλότερα κι ομορφότερα βουνά της Ελλάδας. Στους πρόποδές του επιτρέπει το θεραπευτικό έργο της γης και των υδάτων της, δείχνοντας ανεβαίνοντας την τραχύτητα του χαρακτήρα του.

Πεζοπορία

Εφορμώντας από τα Λουτρά Λουτρακίου ή Πόζαρ (=Κάτω από τη Φωτιά), επιλέξτε το μονοπάτι που χαρτογραφεί τις ομορφιές του βουνού, ακούγοντας το σώμα σας. Η φύση αφουγκράζεται τις ανάγκες σας και προσαρμόζεται, αρκεί να την αγαπάτε.

Περιήγηση, περίπατο ή ορεινή πεζοπορία στο περιβάλλον των Λουτρών μπορείτε να κάνετε χωρίς να έχετε μετάλλιο στην ορειβασία. Λίγο πιο πάνω από τις εγκαταστάσεις της λουτρόπολης, στις πολύφυτες πλαγιές του βουνού, και χωρίς να κουραστείτε, θα βρεθείτε στον Παράδεισο. Πεντακάθαρα νερά κατεβαίνουν βιαστικά, δημιουργώντας καταρράκτες, φυτά, δέντρα και λουλούδια μοιράζουν το τοπίο.

Το φαράγγι των Λουτρών σχίζει με τα νερά του ο θερμοπόταμος «Τόπλιτσας», ο οποίος δημιουργείται από πηγές που αναβλύζουν σε υψόμετρο 390 μ. Η πανέμορφη διαδρομή, με πολύ καλή σήμανση, οδηγεί στον καταρράκτη σε υψόμετρο 400 μέτρων. Θα διανύσετε 4,5 χλμ. μέσα σε περιβάλλον ασύλληπτης ομορφιάς, με σύμμαχό σας το βουνό.

Αν η αντοχή σας θέλει να θαυμάσετε τον επόμενο, μεγάλο καταρράκτη, στα 960 μ., συνεχίστε για ακόμη 4,5 χλμ., αλλά το έδαφος από εδώ και πέρα δεν υποκλίνεται, καθώς ο βαθμός δυσκολίας είναι μεγάλος εξαιτίας της μεγάλης κλίσης.

Από τα Λουτρά ξεκινά και μονοπάτι για Ανω Λουτράκι, με μικρότερο βαθμό δυσκολίας.
Οι πιο έμπειροι πεζοπόροι μπορούν να φτάσουν μέχρι τη δασική θέση Ράμνο Μπορ (=ίσιο πεύκο) απ’ όπου ξεδιπλώνεται στο βλέμμα όλο το μεγαλείο των ψηλότερων κορυφών του Καϊμακτσαλάν.

Και με ποδήλατο

Από το Λουτράκι ξεκινούν κάποιες από τις πιο όμορφες διαδρομές, ιδανικές για ποδήλατο βουνού:

- Διαδρομή μέσα στο υπέροχο μαύρο δάσος με κατεύθυνση το Λουτράκι.
- Διαδρομή μέσα από το πανέμορφο δάσος των Προμάχων που καταλήγει στα Λουτρά.
- Διαδρομή που ξεκινάει από το Βορεινό και αγγίζει την κορυφή «Πίνοβο», όπου βρίσκονται ακόμη τα δυο τεράστια σε μέγεθος συμμαχικά κανόνια από τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο.
- Διαδρομή μέσα από το δάσος Λουτρακίου, δίπλα στη μεθοριακή γραμμή, με πολλές μικρές λίμνες και ποώδη βλάστηση.

Και μετά για λουτροθεραπεία

Οι ποικίλες πεζοπορικές ή ποδηλατικές διαδρομές εισχωρούν στις κρυφές πτυχές του βουνού, αλλά όλες καταλήγουν στην ευεργετική πλευρά της φύσης και των νερών της.

Χαλαρώστε στη μαγευτική αγκαλιά των ιαματικών νερών, χωρίς απαραίτητα να υπάρχει κάποια πάθηση.

Οι ιαματικές πηγές, με τα νερά τους στους 37 βαθμούς Κελσίου, αναβλύζουν από έναν βράχο, σχηματίζουν μια φυσική κοιλότητα ζεστών αποχρώσεων, τις οποίες ταράζουν τα παγωμένα νερά ενός εντυπωσιακού καταρράκτη. Ζήστε τη δοκιμασία ζεστού – κρύου, μια αξέχαστη εμπειρία.

Στα Λουτρά, εκτός από τη φυσική πισίνα, υπάρχουν υποδομές για λουτροθεραπεία σε κλειστούς περιποιημένους χώρους.

Αξιοθέατα

Στην περιοχή των Λουτρών υπάρχει ένα σύμπλεγμα 16 σπηλαίων και πολλά σπηλαιοκαταφύγια, ενώ αξιόλογα είναι τα ευρήματα που εκτίθενται στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στην Αριδαία. Οστά, αρχαία αντικείμενα και εργαλεία, κεραμικά, ξύλινα και μεταλλικά μπορείτε να δείτε στο Λαογραφικό Μουσείο των Λουτρών, ενώ τα παραδοσιακά γραφικά χωριά στις πλαγιές του Βόρα προσφέρονται για φιλοξενία και καλό φαγητό.

Ο διατηρητέος οικισμός του Αγίου Αθανασίου, μακεδονίτικης αρχιτεκτονικής, η Παναγίτσα, με το αεραθλητικό κέντρο Μακεδονίας-Θράκης, που αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους αθλοτουριστικούς χώρους, με ευκαιρίες για αεραθλητισμό, ανεμόπτερα και αλεξίπτωτο πλαγιάς, ενώ το χιονοδρομικό κέντρο και οι κορυφές του Καϊμακτσαλάν περιμένουν τους λάτρεις του σκι.

Μαύρο δάσος

Ιδιαίτερης οικολογική αξίας είναι το μαύρο δάσος που απλώνεται στις ανατολικές πλαγιές του Βόρα και προς το χιονοδρομικό κέντρο. Σύμφωνα με την παράδοση, οι αρχαίοι Μακεδόνες, με αρχηγό τον Μέγα Αλέξανδρο, από αυτό προμηθεύτηκαν τα ξύλα για να κατασκευάσουν τα μήκους 6 μέτρων ακόντιά τους, τις γνωστές σάρισες.

Μπορείτε να το εξερευνήσετε ξεκινώντας την πεζοπορία σας είτε από το χωριό Ορμα είτε από το χωριό Μεγαπλάτανος.

Πώς θα πάτε

Σε απόσταση μόνον 100 χλμ. από τη Θεσσαλονίκη, θα φτάσετε στην Αριδαία και στα Λουτρά Πόζαρ, απ' όπου μπορείτε να εξορμήσετε στη γύρω ορεινή περιοχή του Καϊμακτσαλάν και αν επιθυμείτε μπορείτε να επισκεφτείτε και το χιονοδρομικό κέντρο στην κορυφή του βουνού.

Γαστρονομία

Χανούμ μπουρέκ (μελιτζάνα με σουτζουκάκι στο φούρνο), τσουμπλέκι (μελιτζάνα με μοσχαράκι στο πήλινο), χωριάτικα λουκάνικα με πράσο, στιφάδο, εξαιρετικά τυριά, όπως ο αλμυρός μπάτσος, οι φημισμένες κόκκινες πιπεριές Αριδαίας, αποτελούν ξεχωριστές τοπικές γεύσεις. Μην παραλείψετε να γευτείτε ζαρκάδι, αγριογούρουνο με βερίκοκα και δαμάσκηνα ή γουρουνόπουλο στη γάστρα. Συνοδεύστε απαραίτητα με ντόπιο τσίπουρο ή κρασί.

 http://www.agelioforos.gr

25/9/13 

--

Αποτελεσματικότερη μέθοδος συλλογής νερού από την ομίχλη (2+1 VIDEO)

Επιστήμονες από το MIT υποστηρίζουν ότι ανέπτυξαν μια αποτελεσματικότερη τεχνική συλλογής πόσιμου νερού από τα υδροσταγονίδια της ομίχλης μιμούμενοι σε μεγαλύτερη κλίμακα το μηχανισμό που επιτρέπει σε ορισμένα φυτά και ζώα, σε ξηρά κλίματα, να καλύπτουν από μόνα τους τις ανάγκες τους σε νερό για να επιβιώσουν.
Η συλλογή νερού από την ομίχλη δεν αποτελεί νέα ιδέα. Τέτοια συστήματα εφαρμόζονται ήδη σε τουλάχιστον 17 χώρες, όπως επισημαίνουν οι ερευνητές. Παρά το χαμηλό τους κόστος, έχουν αποδειχθεί πολύ αναποτελεσματικά, καθώς το ποσοστό εξαγωγής νερού σε συνθήκες ήπιας ομίχλης δεν ξεπερνά το 2%. Σε συνεργασία με συναδέλφους τους από τη Χιλή, πιστεύουν ότι βρήκαν έναν τρόπο να αυξήσουν σημαντικά το ποσοστό.


 Το σύστημα που ανέπτυξαν χρησιμοποιεί ως άξονα ένα πλέγμα από ανοξείδωτο ατσάλι που τοποθετείται κατακόρυφα και το οποίο παγιδεύει τα σταγονίδια με βάση τρεις παραμέτρους: το μέγεθος των συρμάτων του πλέγματος, τα οποία έχουν πάχος ισό με 2-3 ανθρώπινες τρίχες, τα κενά ανάμεσα στα σύρματα και το υλικό που επικαλύπτει τα νήματα και το οποίο επιτρέπει στα σταγονίδια να ρέουν στη δεξαμενή αμέσως μόλις σχηματιστούν, πριν τα παρασύρει ο άνεμος.

Η ομάδα πιστεύει ότι η τεχνική της θα μπορούσε να αποδειχθεί τουλάχιστον πέντε φορές αποδοτικότερη σε σχέση με τα υπάρχοντα συστήματα, τα οποία χρησιμοποιούν στις περισσότερες περιπτώσεις μη διαπερατές επιφάνειες. Προσβλέπει σε ακόμη μεγαλύτερη αποδοτικότητα με την τοποθέτηση πολλών πλεγμάτων, το ένα πίσω από το άλλο, χάρη στα οποία το νερό θα συσσωρεύεται ταχύτερα.

Τέτοια συστήματα έχουν ήδη τοποθετηθεί στα βουνά που βρίσκονται στις παρυφές της ερήμου Ατακάμα, κοντά στη θάλασσα. Παρότι η απόδοσή τους δεν ξεπερνά τα λίγα λίτρα πόσιμου νερού την ημέρα για κάθε τετραγωνικό μέτρο πλέγματος, οι υπολογισμοί των επιστημόνων έδειξαν ότι μπορεί να αυξηθεί σε 12 - ή και περισσότερα λίτρα - εάν οι καιρικές συνθήκες είναι ιδανικές.

Πιστεύουν επίσης ότι θα μπορούσαν να εγκαταστήσουν πολλά τέτοια νήματα, έκτασης εκατοντάδων τετραγωνικών μέτρων το καθένα, τα οποία θα μπορούσαν να καλύψουν τις ανάγκες ολόκληρων κοινοτήτων σε πόσιμο νερό με μηδαμινό λειτουργικό κόστος.
 naftemporiki.gr
2/9/13
--

Κάποιοι καταστρέφουν για το κέρδος το βουνίσιο τσάι!..

Του ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΧΡΗΣΤΟΓΟΥΛΑ
- 
*   Όλοι μας γνωρίζουμε το «πράσινο τσάϊ» που φυσικά δεν ευδοκιμεί στην χώρα μας αλλά σε κάποιες άλλες κάτω από την ζώνη του Ισημερινού. Και φυσικά δεν έχει καμία σχέση με το τσάϊ του βουνού που η φύση στα ψηλά βουνά μας, μας παρέχει και που πρέπει με περισσή φροντίδα να διαφυλάξουμε. Το καλοκαίρι είναι η εποχή που ανθίζει και φυσικά η εποχή που το μαζεύουμε για να έχουμε τις κρύες μέρες του χειμώνα να πίνουμε και να καταπραΰνουμε τα σιναχάκια μας. Πρόσεξα όμως πολλές ιδίως κυρίες (πλανόδιες που δεν φταίνε αυτές σε τίποτα, μιας και δεν το μάζεψαν αυτές, απλά το διακινούν) να πωλούν σε εμφανή σημεία της πόλης μας αυτό το πολύτιμο βότανο, χωρίς όμως αυτό να πληροί τις προϋποθέσεις πώλησης, κοινώς είναι άγουρο.


Δεκάδες χεριές «πράσινο» τσάϊ», αγίνωτο, περιμένει τον αδαή καταναλωτή να το αγοράσει. Γιατί όμως δεν γίνεται ένας έλεγχος από όποια υπηρεσία του κράτους είναι αρμόδια για να επιληφθεί του θέματος και να προλάβει το περισσότερο κακό; Αγίνωτο μαζεμένο τσάϊ σημαίνει ότι δεν αφήνουμε κανένα κλωνί να ωριμάσει για να έχουμε και του χρόνου, να μαζέψουμε. Το σωστά μαζωμένο τσάϊ είναι εκείνο που το κάθε του κλωνί έχει ανθίσει σε ποσοστό πάνω από 7/10, και η σωστή συγκομιδή έχει να κάνει με το 50% της κάθε συστάδας που εντοπίζει ο συλλέκτης. Και αφού ξεκίνησε το κακό, κάποια στιγμή αργότερα και κατόπιν εορτής θα έχουμε, όπως πάντα, ανακοίνωση από την Περιφέρεια Ηπείρου που θα απαγορεύει την κοπή του τσαγιού.

Αγαπητοί κύριοι Περιφερειάρχες, επόπτες, ελεγκτές και όποια υπηρεσία ελέγχου, το τσάϊ δεν «βγαίνει» με ημερομηνίες τακτές από τότε έως τότε, αλλά κατά το πώς εξελίσσονται: οι μέρες, οι βροχές, οι λιακάδες, το κρύο, η ζέστη. Γρηγορείτε ειδάλλως θα το χάσουμε «το τρένο» και δεν μας βλέπω να ξαναμαζεύουμε τσάϊ όπως πρέπει. Πλούσιο, κιτρινωπό ανθισμένο, μυρωδάτο, που θα μοσχοβολά τα υπόγεια και ανήλια σημεία, στεγνώνοντας φυσικά, περιμένοντας τον χειμώνα να σιγοβράσει στα τσαγερά μας. Να ζεσταθούν τα σωθικά μας, να καλμάρουν τα νεύρα μας και σ’ ότι άλλο προσφέρει ιαματικά αυτό το πολύτιμο βότανο.
 http://www.proinoslogos.gr
8/7/13

Φοιτητικός τουρισμός: αγάπη στη φύση

«Καλύτερα απ’ τα βουνά μπορούν να είναι μόνο τα βουνά, όπου ακόμη δεν πήγες» λέει ο Βλαντιμίρ Βισότσκι στο τραγούδι του «Αποχαιρετισμός στα βουνά». Παρόλο που το τραγούδι είναι τουλάχιστον πενήντα χρονών, πολλοί Ρώσοι ακόμη και σήμερα εξακολουθούν να ξεκινούν για την κατάκτηση κορυφών με ένα σακίδιο στην πλάτη. 


Τα βουνά της Ρωσίας είναι πολύ διαφορετικά μεταξύ τους, με τον φοβερό και ωραίο Καύκασο, το υψηλό Αλτάι, τα κρύα Ουράλια. Τους λάτρεις των λιγότερο δύσκολων διαδρομών τους προσελκύουν οι οροσειρές της πρώην ΕΣΣΔ, όπως τα Καρπάθια και η Κριμαία (Ουκρανία). Εκείνοι που αναζητούν τα δύσκολα προτιμούν το Αλτάι, το Τιαν-Σαν και βουνά των Φαν (Τατζικιστάν).

Πολλοί φοιτητές επιθυμούν να κάνουν το χόμπι τους σε ένα πιο επαγγελματικό επίπεδο. Γι’αυτούς υπάρχουν, σε διάφορα Πανεπιστήμια της Ρωσίας, τα λεγόμενα «Τουρκλάμπ» - τουριστικά σχολεία, τα οποία όχι μόνο οργανώνουν ορεινές πεζοπορίες, αλλά και προσφέρουν μαθήματα φυσικής και θεωρητικής κατάρτισης. Σε αυτά, οι νέοι μαθαίνουν να περιηγούνται στο έδαφος, να σχεδιάζουν διαδρομές, να δένουν κόμπους, να χειρίζονται τον απαραίτητο εξοπλισμό, να ξεπερνούν δύσκολες ορεινές διαβάσεις κ.α. Αποκτάνε επίσης δεξιότητες παροχής πρώτων βοηθειών, εξετάζουν θέματα ασφάλειας. Μετά από σειρά μαθημάτων οι φοιτητές πρέπει να ασκήσουν τις νεοαποκτηθείσες γνώσεις στην πρακτική. Έτσι, τα τουριστικά σχολεία οργανώνουν τις λεγόμενες «πρόβες», που είναι μικρές εκδρομές στη φύση, έξω από την πόλη, στο δάσος.

Παρά το δύσκολο κλίμα και τις αντίξοες καιρικές συνθήκες, οι φοιτητές πηγαίνουν στα βουνά ακόμη και το χειμώνα, με σκι. Φυσικά, τέτοιες εκδρομές πάντα συνδέονται με μεγάλες δυσκολίες και αυξημένο κίνδυνο, αλλά είναι εξίσου ευχάριστες, όπως και τα ταξίδια κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Το πιο συνηθισμένο μέρος των χειμωνιάτικων εκδρομών, στο ευρωπαϊκό τμήμα της Ρωσίας είναι τα Χιμπίνι, μια μεγάλη οροσειρά στη χερσόνησο Κόλα, στον Αρκτικό Κύκλο.

Εκτός από τις ορεινές πεζοπορίες, η ρωσική νεολαία αγαπάει και τον υδάτινο τουρισμό. Από τη μία πλευρά, είναι καλό, όταν δεν έχει να κουβαλάει κανείς ένα σακίδιο που ζυγίζει 20 κιλά. Από την άλλη, είναι αρκετά δύσκολο να είναι ολόκληρη την ημέρα στο νερό, ειδικά αν το ποτάμι αναποδογυρίζει συνεχώς το καγιάκ. Ωστόσο, τα περισσότερα τουριστικά σχολεία στις αρχές του Μαΐου οργανώνουν εκδρομές στα πολυάριθμα ποτάμια και τις λίμνες της Ρωσίας. Οι πιο δημοφιλείς διαδρομές είναι οι υδάτινοι «δρόμοι» της Καρελίας και του Βαλντάι.

Και, φυσικά, ένα σημαντικό κομμάτι οποιουδήποτε ταξιδιού είναι η κιθάρα και τα τραγούδια γύρω από τη φωτιά. Δεν έχει σημασία πόσο βαρύ είναι το σακίδιο, κάποιος σίγουρα θα πάρει την κιθάρα και θα την κουβαλάει προσεκτικά κατά τη διάρκεια ολόκληρης πεζοδρομίας. Οι φοιτητές όχι μόνο τραγουδάνε, αλλά και συνθέτουν τραγούδια, εμπνεόμενοι από την φύση της πατρίδας τους..rbth.gr
27/4/13 
--

Ροδόπη: Σπέρνουν καστανιές οι κυνηγοί

Ο Κυνηγετικός Σύλλογος Κομοτηνής στο πλαίσιο του προγράμματός του για την προστασία και τον εμπλουτισμό της χλωρίδας της περιοχής μας, πρόκειται να προμηθεύσει δενδρύλλια καστανιάς στα μέλη του Κυνηγετικού Συλλόγου προκειμένου να φυτευτούν στον Ορεινό όγκο της Ροδόπης. 


Οι κυνηγοί που ενδιαφέρονται για την δράση αυτή να επικοινωνήσουν με τα γραφεία του Συλλόγου στο τηλέφωνο 25310-22885 και να δηλώσουν συμμετοχή μέχρι 31 Ιανουαρίου 2013.
 Μαρία Νικολάου 
ert gr
12/1/13 
--
-
ΣΧΕΤΙΚΟ:

• ΕΞΟΡΜΗΣΗ ΕΟΣ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ ΦΡΑΚΤΟΥ ΤΗΣ ΟΡΟΣΕΙΡΑΣ ΡΟΔΟΠΗΣ.... Περπάτησαν σε ένα «Διατηρητέο μνημείο της φύσης»

   

Ρωσία: Δώδεκα μοναδικά μνημεία της φύσης

Αλεξάντρ Πανόφ

Πάρκα, σπήλαια, οροπέδια και κόλποι, που περιμένουν τη σειρά τους για να ενταχθούν στον Κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, άγνωστα στο κοινό, αλλά αναμφισβήτητα άξια ενδιαφέροντος.




Ο κόλπος Αβάτσα


Πηγή: Lori

Ο δεύτερος μεγαλύτερος κόλπος στον κόσμο, περικυκλωμένος από λόφους και χιονισμένες βουνοκορφές. Ο κόλπος Αβάτσα είναι τόσο μεγάλος, που μπορεί να φιλοξενήσει ολόκληρο τον παγκόσμιο στόλο. Προσφέρει θέα προς τα ηφαίστεια Κοριάκσκι, Αβατσίνσκι και Βιλιουτσίνσκι. Στην είσοδο του κόλπου βρίσκονται οι βράχοι “Τρία αδέλφια” που αποτελούν επισήμως μνημείο της φύσης, ένα ιδιαίτερο σύμβολο του κόλπου Αβάτσα και της πόλης Πετροπάβλοβσκ-Καμτσάτσκι.


Το Κουγγούρ, σπήλαιο από πάγο


Πηγή: Lori

Το σπήλαιο δημιουργήθηκε στη θέση της Μεγάλης Θάλασσας του Περμ. Σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες, το σπήλαιο υπάρχει εδώ και 10-12 χιλιάδες χρόνια. Σήμερα το Κουγγούρ, το σπήλαιο από πάγο, κατά τις εκτιμήσεις των ειδικών, θεωρείται το μοναδικό γύψινο σπήλαιο στον κόσμο, με εκτενή παγωμένη επιφάνεια, είναι το έβδομο μεγαλύτερο στον κόσμο.


Το εθνικό πάρκο Βαλντάι


Πηγή: Geo Photo

Το εθνικό πάρκο “Βαλντάισκι” ιδρύθηκε με στόχο τη διατήρηση του μοναδικού λιμνο-δασικόυ συγκροτήματος Σελιγκέρ. Ενός συστήματος λιμνών που προέρχονται από παγετώνα. Το Σελιγκέρ αποκαλείται μαργαριτάρι της ρωσικής φύσης. Βρίσκεται στην κεντρική περιοχή της Ρωσίας, ανάμεσα στη Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη, μέσα στους δασώδεις λόφους του υψώματος Βαλντάισκαγια, 360 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Μόσχας. Η έκταση της λίμνης είναι 260 τετραγωνικά χιλιόμετρα, και τα 38 τετραγωνικά χιλιόμετρα απ' αυτά καταλαμβάνουν νησιά, ο αριθμός των οποίων είναι πάνω από 160.


Η αλμυρή λίμνη Μπασκουντσάκ


Πηγή: Tass Photo

Η μοναδική φυσική κοιλότητα στην κορυφή ενός τεράστιου βουνού από αλάτι, η βάση του οποίου κατεβαίνει χιλιάδες μέτρα κάτω στο έδαφος, είναι καλυμμένη με παχύ στρώμα ιζηματογενών πετρωμάτων. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη και βαθύτερη αλμυρή λίμνη απ' όλες τις αλμυρές λίμνες του κόσμου. Το αλάτι βρίσκεται σε βάθος 6 χιλιομέτρων, μέσα στη λίμνη Μπασκουντσάκ. Η έκτασή της είναι περίπου 115 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Βρίσκεται στην περιοχή του Αστραχάν, 35 χιλιόμετρα ανατολικά του Βόλγα.


Το όρος Μπελούχα


Πηγή: Lori
Το όρος βρίσκεται στην περιοχή Ουστ-Κοσκίνσκι του Ορεινού Αλτάι και αποτελεί το υψηλότερο σημείο της Σιβηρίας, με υψόμετρο 4500 μέτρων. Οι κάτοικοι του Αλτάι λατρεύουν το Μπελούχα και το θεωρούν ιερό όρος.


Το οροπέδιο Μανπουπουνιόρ  


Πηγή: Tass Photo

Οι γιγάντιες στήλες από πέτρα, που βρίσκονται στο οροπέδιο Μανπουπουνιόρ, σε μια δυσπρόσιτη περιοχή των Βόρειων Ουραλίων, στη Δημοκρατία των Κόμι, σχηματίστηκαν από επιλεκτική αποσάθρωση των πετρωμάτων. Οι πυλώνες είναι επτά, με ύψος 30-40 μέτρα ο καθένας. Το οροπέδιο Μανπουπουνιόρ αποτελεί δημοφιλή προορισμό για τους οπαδούς του αθλητικού τουρισμού.


Η αλέα των φαλαινών


Πηγή: Getty Images

Αυτό το μοναδικό μνημείο του αρχαίου πολιτισμού Εσκιμώων βρίσκεται στο νησί Ιτιγκράν, στον πορθμό Σενιάβιν, κοντά στο νοτιοανατολικό άκρο της Τσουκότκα. Πρόκειται για μια κατασκευή από δύο σειρές γιγάντιων οστών από φάλαινες της Γροιλανδίας, ανασκαμμένης στο έδαφος, κοντά στην ακτή. Εντυπωσιάζει το μέγεθος της αλέας που εκτείνεται κατά μήκος της βόρειας ακτής του νησιού για περίπου 500 μέτρα, καθώς και η πολύπλοκη δομή της.


Οι στήλες του Κρασνογιάρσκ


Πηγή: Geo Photo


Το κρατικό περιβαλλοντικό πάρκο “Κρασνογιάρσκιε Στολμπί” (“Στήλες του Κρασνογιάρσκ”) βρίσκονται σε απόσταση τεσσάρων χιλιομέτρων από το Κρασνογιάρσκ, στην δεξιά όχθη του ποταμού Γενισέι, στην οροσειρά του Ανατολικού Σαγιάν. Οι “στήλες” είναι βράχοι ηφαιστειακής προέλευσης από γκρι-ροζ συενίτη, που υψώνονται μέσα στην γραφική ορεινή τάιγκα. Οι βράχοι έχουν ύψος 60-90 μέτρων. Η επίδραση του νερού, του ανέμου και μεταβολών της θερμοκρασίας στο πέρασμα πολλών αιώνων διαμόρφωσε το περίεργο σχήμα των βράχων. Σχεδόν όλοι τους έχουν ονομαστεί ανάλογα με το σχήμα τους. Εδώ μπορείτε να δείτε τους περίφημους βράχους “Φτερά”, “Πύλη λεόντων”, “Παππούς”, “Ελεφαντάκι”, “Σινικό Τείχος” κ.ά.


Η λίμνη που βράζει


Πηγή: Geo Photo

Στους Κουρίλες νήσους βρίσκονται περίπου 40 ενεργά ηφαίστεια και πολλά ανενεργά. Οι λίμνες των Κουριλών φημίζονται για την εξαιρετική τους ομορφιά. Στο νότιο τμήμα του νησιού Κουσανίρ, σε υψόμετρο 541 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, υπάρχει η ζέουσα λίμνη Πόντο, που βρίσκεται στην καλντέρα του ηφαιστείου Γκολόβνιν. Το νερό εδώ βράζει με φυσαλίδες, στήλες αερίου και ατμού πετάγονται με σφύριγμα κοντά στις όχθες της. Το 2005-2006, κατά την διάρκεια εργασιών για την ηφαιστειακή χαρτογράφηση του νησιού Κουσινάρ, διεξήχθησαν έρευνες. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι μια φρεατική έκρηξη στο κέντρο της καλντέρας δημιούργησε κρατήρα με διάμετρο περίπου 350 μέτρα, που έγινε λίμνη.


Το νησί Βράγγελ


Πηγή: Geo Photo

Το νησί του Αρκτικού Ωκεανού βρίσκεται στο σύνορο του δυτικού και ανατολικού ημισφαιρίου, και μοιράζεται από τον 180ο μεσημβρινό σε δύο σχεδόν ίσα μέρη. Το 1976 ιδρύθηκε το περιβαλλοντικό πάρκο “Νήσος Βράγγελ”, με στόχο τη μελέτη και την προστασία των φυσικών συγκροτημάτων αρκτικών νησιών. Το πάρκο συμπεριλαμβάνει επίσης και το διπλανό νησάκι Γκεράλντ. Η έκταση του νησιού είναι περίπου 7670 μ², από τα οποία τα 4700 μ² καταλαμβάνουν όρη, που βρίσκονται στο κεντρικό τμήμα του νησιού. Υπάρχουν εκεί μικροί παγετώνες και λίμνες, καθώς και αρκτική τούνδρα. Ανάμεσα σε οροσειρές απλώνονται κοιλάδες με πολυάριθμα ποτάμια. Συνολικά στο νησί υπάρχουν 140 ποτάμια και ρυάκια μήκους πάνω από ένα χιλιόμετρο και πέντε ποταμοί μήκους πάνω από 50 χιλιόμετρα.


Ελμπρούς


Πηγή: Lori

Το όρος Ελμπρούς στον Κάυκασο στην πραγματικότητα δεν είναι όρος, αλλά στρωματοηφαίστειο. Αποτελεί την υψηλότερη βουνοκορυφή στη Ρωσία. Το Ελμπρούς έχει δύο κορυφές. Τη δυτική, ύψους 5642 μ και την ανατολική 5621 μέτρων. Η τελευταία έκρηξη χρονολογείται από το 50 μ.Χ ± 50 χρόνια. Λόγω της συμβολικής του σημασίας –ως υψηλότερου σημείου της Ευρώπης– το Ελμπρούς αποτέλεσε σκηνή βίαιης αντιπαράθεσης στα χρόνια του Β’ Παγκόσμιου πολέμου, στην οποία πήραν μέρος, μεταξύ άλλων, και οι μονάδες της ταξιαρχίας του γερμανικού ορεινού πεζικού “Εντελβάις”.


Η λίμνη Τσεντέρ


Πηγή: Oschtan

Η λίμνη βρίσκεται στο νότιο τμήμα της λεκάνης της Τιβά, στα σύνορα της Ρωσίας και της Μογγολίας, σε μια στεγανή κοιλότητα στις πλευρές της οποίας υπάρχουν πετρώματα άμμου και αργίλου. Η κοιλότητα περικυκλώνεται από λοφώδη πεδιάδα χωρίς δάση. Από το 1932 και μέχρι σήμερα στη λίμνη λειτουργούν λουτρά. Οι κύριες ιαματικές ουσίες είναι η άλμη και η λάσπη.

H Ρωσία ΤΩΡΑ

2/11/12 

Δηλητηριασμένα δολώματα απειλούν την πανίδα της Κρήτης

Έντονη χρήση δηλητηριασμένων δολωμάτων εντοπίζονται στα βουνά της Κρήτης, με αποτέλεσμα να αφανίζεται η πανίδα της Κρήτης και ειδικά ο πληθυσμός των άγριων πτηνών, όπως διαπιστώθηκε κατά την επίσκεψη ευρωπαϊκής ομάδας συνοδευόμενης από ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά, ειδικευμένη στον εντοπισμό δηλητηριασμένων δολωμάτων και πτωμάτων.


Μάλιστα, όπως διαπιστώθηκε, ο αριθμός των νεκρών δηλητηριασμένων ζώων είναι τριπλάσιος από τα δεδομένα της επίσκεψης της ίδιας ομάδας τον Οκτώβριο του 2011, ενώ τα δηλητηριασμένα δολώματα είναι επταπλάσια από τα περυσινά δεδομένα.

Τα ανησυχητικά αυτά στοιχεία παρουσιάσθηκαν σήμερα στο Ηράκλειο μετά την επίσκεψη στην Κρήτη της Ευρωπαϊκής Ομάδας Σκύλων που προέρχεται από την Ανδαλουσία, στο πλαίσιο του προγράμματος LIFE+ Φύση και Βιοποικιλότητα, την οποία συντόνισε το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Πανεπιστήμιου Κρήτης.

Σκοπός της πιλοτικής αυτής δράσης ήταν να εντοπιστούν περιπτώσεις χρήσης δηλητηριασμένων δολωμάτων στις περιοχές του προγράμματος, όπως τον Ψηλορείτη, τα Αστερούσια Όρη και τη Δίκτη, αλλά και σε άλλες περιοχές που έχει παρουσιαστεί κατά το παρελθόν έντονη χρήση δηλητηριασμένων δολωμάτων, καθώς και να αξιολογηθεί η αποτελεσματικότητα εκπαιδευμένων σκύλων στην αντιμετώπιση αυτής της παράνομης δραστηριότητας.

Όπως τονίστηκε σήμερα σε συνέντευξη Τύπου στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Κρήτης, η ομάδα αποτελούμενη από έναν οδηγό-εκπαιδευτή και 3 εκπαιδευμένους γερμανικούς ποιμενικούς σκύλους, επισκέφτηκε περιοχές με κυνηγετική δραστηριότητα και προσπάθησε να εντοπίσει νεκρά ζώα και δολώματα, ενώ την όλη επιχείρηση επέβλεψαν και υποστήριξαν ενεργά τα κατά τόπους Δασαρχεία και οι Κυνηγετικοί Σύλλογοι της Κρήτης.

Στην Κρήτη, σύμφωνα με τα όσα ανακοινώθηκαν έγιναν επιθεωρήσεις στις Περιφερειακές Ενότητες Ρεθύμνου, Ηρακλείου και Λασιθίου και σε περιοχές που επιλέχθηκαν με βάση τις οδηγίες των Κυνηγετικών Συλλόγων για απώλειες κυνηγετικών σκύλων και χρήση δηλητηριασμένων δολωμάτων τα τελευταία δύο χρόνια, καθώς και καταγγελίες περιστατικών που έχουν συγκεντρωθεί στα Δασαρχεία, Δασοφυλακεία και Δασονομεία της υπαίθρου.

Οι εκπαιδευμένοι σκύλοι εντόπισαν τριάντα δύο νεκρά ζώα: ένα γύπα, οκτώ κουνάβια ή ζουρίδες, οκτώ κατοικίδιες γάτες, δώδεκα σκύλους και δύο σκαντζόχοιρους, ενώ επιπλέον εντόπισαν σαράντα πέντε δηλητηριασμένα δολώματα.

Επίσης, κοντά σε ένα από τα δηλητηριασμένα δολώματα εντοπίστηκε νεκρό και ένα φίδι.

Το σύνολο των νεκρών ζώων συγκεντρώθηκαν από τις θέσεις που βρέθηκαν, προκειμένου να προσδιοριστεί η αιτία θανάτου και να συλλεχθούν δείγματα για την ταυτοποίηση των δηλητηρίων που χρησιμοποιήθηκαν.

Τα συμπεράσματα των επιθεωρήσεων -όπως τονίστηκε - και η επιτόπια έρευνα στην Κρήτη έδειξαν πως η χρήση δηλητηριασμένων δολωμάτων γίνεται κυρίως, από παραγωγούς σε κτηνοτροφικές ζώνες για τον έλεγχο μικρών θηλαστικών καθώς και κυνηγετικών σκύλων αδέσποτων και μη που θηρεύουν ή διασκορπίζουν τα κοπάδια, από κυνηγούς σε κυνηγετικές περιοχές για την αποθάρρυνση της κυνηγετικής δραστηριότητας λόγω ανταγωνισμού ή αντιδικίας, και από μελισσοκόμους για την εξολόθρευση εντόμων-θηρευτών των μελισσοσμηνών όπως σφήκες.

Τέλος, ευχαρίστησαν για τη συνεργασία τους την Α' Κυνηγετική Ομοσπονδία Κρήτης & Δωδεκανήσου, τους Κυνηγετικους Συλλόγους Ηρακλείου, Βιάννου, Ιεράπετρας και Αγίου Νικολάου, τα Δασαρχεία Ηρακλείου, Χανίων, Ρεθύμνου και Λασιθίου, καθώς και την 126η Σμηναρχία Μάχης για τη φιλοξενία των σκύλων της Ευρωπαϊκής Ομάδας Σκύλων στις εγκαταστάσεις της στο Ηράκλειο.


Επιμέλεια: Xρήστος Μαζάνης
http://www.zougla.gr/perivallon/article/dilitiriasmena-dolomata-apiloun-tin-panida-tis-kritis
30/10/12 

Δυτική Καρδίτσα: Το βασίλειο του έλατου

Τα πέτρινα γεφύρια ενώνουν με μαεστρία τις απότομες πλαγιές των βουνών, τα ορεινά χωριά επιμένουν ακόμη παραδοσιακά, κι ένας βυζαντινός φρουρός στέκει ακόμη ακούραστος βιγλάτορας πάνω από τον κάμπο. Από την Αργιθέα μέχρι τη Στεφανιάδα και από το Πετρίλο μέχρι τα Κανάλια, η Καρδίτσα επιφυλάσσει ακόμη πολλές εκπλήξεις...

Αν πιστεύεις πως η Λίμνη Πλαστήρα είναι το πλέον σταθερό σημείο αναφοράς και ο κορυφαίος τουριστικός προορισμός δυτικά της Καρδίτσας, έχεις δίκιο, αλλά όχι 100%! Πιο πέρα από τη γοητευτική τεχνητή λίμνη, ο Νομός Καρδίτσας μετράει δεκάδες μικρά, γραφικά χωριά, το κάθε ένα με τη δική του ιστορία. Οι διαδρομές από το ένα χωριό στο άλλο, είτε πάνω σε άσφαλτο είτε μέσω κακοτράχαλων χωματόδρομων, κρύβουν σε κάθε στροφή κι από μία έκπληξη: μια το βλέμμα σου θα χάνεται μέσα στο πράσινο του έλατου, μια θα κοιτάς απορημένος τις γυμνές κορφές των πανύψηλων αγραφιώτικων βουνών και μια θα προσπαθείς να διακρίνεις τον δρόμο σου μέσα από πυκνή ομίχλη που περιορίζει την ορατότητα στα πέντε μέτρα.

Από τα πιο «ακριβά πέτρινα στολίδια» της περιοχής είναι το γεφύρι του Ανθοχωρίου.

Με αφετηρία τη Λίμνη Πλαστήρα θα κατευθυνθείς αρχικά βόρεια, προς το γραφικό Ανθοχώρι με το πέτρινο γεφυράκι του (θα το βρεις ακολουθώντας το μονοπάτι) και έπειτα το Μουζάκι, την έδρα του ομώνυμου δήμου. Καθώς στρίβεις προς τα δυτικά από το Μουζάκι, θα δεις το βουνό να «σκίζεται» στα δύο και να αποκαλύπτει ένα πέρασμα: από εδώ θα περάσεις για να ξεκινήσει η περιήγηση στη Δυτική Καρδίτσα και τα χωριά της Αργιθέας.
Μέσα από μια διαδρομή ανάμεσα από αιωνόβια πλατάνια, από βελανιδιές και έλατα, φτάνεις στον πρώτο σταθμό: είναι η Δρακότρυπα, ένα χωριό «βυθισμένο» στο πράσινο, που κάποτε, πίσω στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, ήταν σπουδαίο κέντρο παραγωγής σπαθιών. Αν συνεχίσεις άλλα 2 χλμ. μετά το χωριό, θα φτάσεις στην Ιερά Μονή Αγίας Τριάδας, ένα σημαντικό μνημείο για ολόκληρα τα Αγραφα. Το μοναστήρι χτίστηκε στα μέσα του 18ου αι., εικονογραφήθηκε πλούσια από τον ζωγράφο Θεόδωρο, είδε τον Γεώργιο Καραϊσκάκη και τον Κοσμά τον Αιτωλό να διαβιούν για ένα σύντομο διάστημα εδώ, στη συνέχεια ωστόσο εγκαταλείφθηκε για πολλά χρόνια, με συνέπεια να υποστεί έντονες φθορές από το πέρασμα του χρόνου. Πριν από περίπου 15 χρόνια, χάρη στη φροντίδα των κατοίκων, η μονή ξαναζωντάνεψε, και σήμερα μένουν εδώ δύο μοναχές.

Δ. Αργιθέας
Τα χωριά της πέτρας

Παλιός νερόμυλος στα δάση της Αργιθέας

Από τη Δρακότρυπα επιστρέφεις στον κεντρικό επαρχιακό δρόμο Καρδίτσας-Αργιθέας. Αυτή τη φορά χαράζεις πορεία προς το χωριό που έδωσε το όνομά του στον νεοσύστατο καλλικρατικό δήμο, την Αργιθέα. Περίπου 10 χλμ. μετά τη Δρακότρυπα ωστόσο, κάνε μια παράκαμψη προς τα αριστερά και ακολούθησε τις πινακίδες προς την Οξυά. Θα δεις πως το τοπίο αρχίζει σιγά σιγά να αλλάζει και το υψόμετρο να ανεβαίνει αργά αλλά σταθερά. Οσο ανεβαίνεις, η ομίχλη αρχίζει να έρχεται όλο και πιο κοντά, κρύβοντας επιμελώς τις πλαγιές των βουνών και δημιουργώντας ένα σκηνικό ατμοσφαιρικό όσο και απόκοσμο. Οι πανύψηλες όσο και επιβλητικές κορυφές στο Μαλιά (1.970 μ.), το Βουτσικάκι (2.154 μ.) και την Καράβα (2.184 μ.) «ξεκαθαρίζουν» πως εδώ η φύση δεν αστειεύεται. Η παράδοση, μάλιστα, λέει πως κάποτε, όταν ο θεσσαλικός κάμπος ήταν θάλασσα, η κορφή Καράβα δεν ήταν βουνό αλλά παράκτιο ύψωμα, εκεί κοντά έδεναν τα καράβια, εξ ου και το όνομά του. Ο οικισμός της Οξυάς, χτισμένος σε μια απότομη πλαγιά του βουνού, σε υψόμετρο 900 μ., εντυπωσιάζει: είναι τέτοια η τραχύτητα της πλαγιάς, που απορείς πώς μπόρεσαν οι άνθρωποι να στήσουν εδώ τα σπιτικά τους.
Επιστροφή στον κεντρικό δρόμο, από όπου 13 περίπου χλμ. διαδρομής (60 χλμ. από την Καρδίτσα) σε οδηγούν στην Αργιθέα. Η παλιά πρωτεύουσα της Αθαμανίας μπορεί να μην είναι πια το διοικητικό επίκεντρο της περιοχής, διατηρεί ωστόσο ακόμη τη λάμψη της. Χτισμένη μέσα σε ένα κοίλωμα, ανάμεσα από τις απόκρημνες πλαγιές των βουνών που την περικλείουν, η Αργιθέα χαρίζει όμορφες εικόνες με τα πετρόκτιστα σπίτια της και το επίσης πέτρινο γεφυράκι της. Ο χώρος μάλιστα γύρω από το γεφύρι έχει διαμορφωθεί κατάλληλα για περίπατο, με μονοπάτια και παγκάκια κάτω από τα θεόρατα πλατάνια. Λίγο έξω από το χωριό θα δεις και ό,τι έχει απομείνει από το αρχαίο νεκροταφείο του 4ου π.Χ. αι., με τους κιβωτιόσχημους τάφους, όπου η αρχαιολογική σκαπάνη ανακάλυψε αγγεία και κοσμήματα.

Αρχιτεκτονική... διαφωνία στο Πετρωτό.

Από την Αργιθέα συνέχισε νότια, προς το Ανθηρό και τα χωριά Πετρωτό και Καλή Κώμη. Το Ανθηρό, 17 χλμ. από την Αργιθέα και 71 χλμ. από την Καρδίτσα, είναι το μεγαλύτερο χωριό της περιοχής και έδρα του δήμου. Κάθισε για ένα τσιπουράκι στο καφενείο της πλατείας, και αν είναι μέρα κυνηγιού θα ακούσεις τους ντόπιους να μιλάνε με πάθος για το κυνήγι της μέρας, τι πήγε στραβά και τι πρέπει να γίνει ώστε την επόμενη φορά να μην τη... γλιτώσει το αγριογούρουνο! Στο Ανθηρό λειτουργεί επίσης πεστροφογεννητικός σταθμός, ενώ πριν συνεχίσεις προς Πετρωτό αξίζει να επισκεφτείς και τη Μονή Κατουσίου (ή Γενέσεως της Θεοτόκου).
Το τέλος της διαδρομής έρχεται στο Πετρωτό, δίπλα στα σύνορα με τον γειτονικό Νομό Αρτας. Στο χωριό άφησε την τελευταία του πνοή ο Αρης Βελουχιώτης. Αυτό που αξίζει να δεις ωστόσο είναι το φημισμένο πέτρινο γεφύρι του (λίγο μετά τη σιδερένια γέφυρα προς Συκιά), το οποίο λέγεται πως θα σκεπαστεί από τα νερά του Αχελώου όταν ολοκληρωθούν τα έργα εκτροπής του ποταμού.

Το γεφύρι του Πετρωτού· τα έργα εκτροπής του Αχελώου αναμένεται να το σκεπάσουν...

Το μεγαλύτερο γεφύρι της Θεσσαλίας
Ο τίτλος τα λέει όλα. Το γεφύρι της Καρυάς ή Τριζόλου είναι το πιο μεγάλο μονότοξο γεφύρι σε όλη τη Θεσσαλία. Με άνοιγμα τόξου 32 μ. και ύψος περίπου 16 μ, αποτελεί ένα λαμπρό δείγμα τοπικής αρχιτεκτονικής, φτιαγμένο κι αυτό από τα χρυσά χέρια των ντόπιων μαστόρων. Αν και οι διαστάσεις του προκαλούν δέος, είναι τέτοια η χωροταξία της περιοχής που μπορεί να περάσεις με το αυτοκίνητο και να μην το δεις, καθώς ο δρόμος περνά αρκετά ψηλά. Για να μην το χάσεις, υπολόγισε πως βρίσκεται περίπου στα 5,5 χλμ. της διαδρομής από το Ανθηρό προς το Πετρωτό. Μπορείς να κατέβεις μέχρι το γεφύρι ακολουθώντας ένα δύσβατο μονοπάτι, υπολογίζοντας περίπου 40 λεπτά για την κατάβαση και την επιστροφή.

 
Κάστρο Φαναρίου
Τα Κανάλια και το Φανάρι είναι δύο παραδοσιακοί οικισμοί που θα συναντήσεις βορειοανατολικά της Λίμνης Πλαστήρα. Και οι δύο ανήκουν στον δήμο Μουζακίου, και αξίζουν να τους χαρίσεις ένα πρωινό (το λιγότερο!) για να τους γνωρίσεις από κοντά.
Χτισμένα σε υψόμετρο 330 μ., τα Κανάλια απέχουν 13 χλμ. από την Καρδίτσα και 17 χλμ. από το Μουζάκι. Ολόκληρος ο θεσσαλικός κάμπος απλώνεται μπροστά στα πόδια τους, αν μάλιστα ο καιρός το επιτρέπει το βλέμμα φτάνει μέχρι τα Τρίκαλα και τις κορφές του Ολύμπου.

Στην κεντρική πλατεία του Ανθηρού.

Σήμα κατατεθέν του χωριού είναι ασφαλώς η πλατεία του, με τις τέσσερις βρύσες, και τα μαγαζιά που παίζουν λαϊκή μουσική, τιμώντας έτσι το διάσημο τέκνο του χωριού, τον λαϊκό συνθέτη και στιχουργό Μπάμπη Μπακάλη. Στην πλατεία θα βρεις και μια από τις καλύτερες επιλογές φαγητού στην περιοχή, το «Καναλίων Γεύσεις»!
Σε απόσταση μόλις 2,5 χλμ. από τα Κανάλια, ο οικισμός του Φαναρίου ξεχωρίζει με το επιβλητικό βυζαντινό του κάστρο, το μοναδικό φρούριο εκείνης της εποχής που σώζεται στην Καρδίτσα. Οι Βυζαντινοί το έχτισαν τον 13ο αι. για να προστατεύει τη δίοδο Τρικάλων - Αρτας, έπειτα πέρασε στα χέρια των Οθωμανών, ενώ κατά καιρούς γνώρισε καταστροφές είτε από τα έντονα καιρικά φαινόμενα, είτε από τους κατοίκους της περιοχής που χρησιμοποίησαν πέτρες από το κάστρο για να φτιάξουν τα σπίτια τους. Σήμερα το φρούριο είναι ανοιχτό για το κοινό, αν και ακόμη πραγματοποιούνται έργα αποκατάστασης, κυρίως στις πολεμίστρες. Στον εσωτερικό χώρο θα δεις και μια καταπακτή που, όπως πιστεύεται, χρησίμευε ως μυστική δίοδος διαφυγής, οδηγώντας αρκετά έξω από τον χώρο του κάστρου.

Το κάστρο του Φαναρίου είναι το μοναδικό σωζόμενο βυζαντινό φρούριο της Δυτικής Θεσσαλίας.

Στον δρόμο για τα σύννεφα
Μπορεί η Λίμνη Πλαστήρα να είναι το πιο πολύτιμο στολίδι της καρδιτσιώτικης γης, δεν είναι όμως και το μοναδικό. Στην Ανατολική Αργιθέα, εκεί στο δυτικότερο άκρο του νομού Καρδίτσας (70 χλμ. από την πρωτεύουσα του νομού) θα συναντήσεις μια... μικρογραφία της: σε ένα άκρως ατμοσφαιρικό σκηνικό, πολύ κοντά στον οικισμό της Στεφανιάδας, υπάρχει από το 1963 μια μικρή λίμνη που ζητάει να κλέψει λίγη από τη λάμψη της μεγάλης της αδερφής.
Αν σε παραξενεύει η φράση «υπάρχει από το 1963», πρέπει να διευκρινίσουμε πως η λίμνη δημιουργήθηκε από μια χειμωνιάτικη κατολίσθηση που έθεσε σε κίνδυνο τη ζωή των κατοίκων της Στεφανιάδας. Εν τέλει, το χωριό σώθηκε, και μάλιστα έδωσε το όνομά του στη νέα λίμνη.

Σεργιάνι στα λιθόστρωτα καλντερίμια των οικισμών του Πετρίλου.

Καθώς ακολουθείς τον δρόμο προς το Πετρίλο, είναι αδύνατον να μη σταματήσεις στη Μονή Σπηλιάς, το μοναστήρι που φαίνεται να «αιωρείται» στην πλαγιά του βουνού σε υψόμετρο 800 μ. Μπορείς να μείνεις σε κάποιο από τα κελιά της Μονής, για να αισθανθείς λίγο πιο κοντά στον ουρανό και τα σύννεφα.
Ο δρόμος από τη Στεφανιάδα λίμνη μέχρι το Βλάσι χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, είτε τον περάσεις μέρα είτε νύχτα. Σε πολλά σημεία θα βρεθείς να οδηγείς δίπλα στον γκρεμό, οι πλαγιές φαίνονται σε κάποια σημεία σαν... «κομμένες» με ξυράφι, ενώ πολλές φορές θα χρειαστεί να κάνεις ζιγκ ζαγκ για να αποφύγεις τις πέτρες που πέφτουν στον δρόμο.

Ο εντυπωσιακός ναός της Παναγίας στη Χάρις (ή Κρανιά).

Από το Βλάσι, στρίψε δεξιά στη διασταύρωση προς Πετρίλο. Ακολουθώντας μια υπέροχη διαδρομή μέσα από τα έλατα, και αφού σταματήσεις για να δεις από κοντά το... παράξενο εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής (θυμίζει περισσότερο αποθήκη παρά ξωκλήσι), θα φτάσεις στον μεγάλο οικισμό του Πετρίλου. Στην πραγματικότητα πρόκειται για πολλούς οικισμούς, τα ονομαζόμενα Πετρίλια, που συναποτελούν το Πετρίλο: ο Ανω Μάγειρας, η Κρανιά (ή Χάρις), τα Αργυραίικα και οι Βασιλάδες είναι μερικοί από αυτούς τους οικισμούς. Ξεχωρίζει ίσως η Χάρις με τον εκπληκτικό ναό της Παναγίας.
Ολοι, ωστόσο, οι οικισμοί απολαμβάνουν ασύλληπτη θέα στα γύρω βουνά και τις γυμνές κορφές στο Βουτσικάκι. Ο κ. Γιώργος, που βγήκε να μας υποδεχτεί στην πλατεία του Ανω Μάγειρα με τη σύζυγό του την κ. Αγορίτσα, ακόμη θυμάται τα χρόνια που ανέβαινε στις πλαγιές του βουνού...

Η λίμνη Στεφανιάδα, που μετρά μόλις 50 χρόνια ζωής.

 
ΔΙΑΜΟΝΗ
Η ιδανική επιλογή διαμονής στο Μουζάκι λέγεται «Mouzaki Palace» (Μουζάκι, τηλ. 24450 43450-53, www.mouzakipalace.com), διαθέτει 40 δωμάτια και 2 σουίτες με όλες τις πολυτελείς ανέσεις που αναμένεις από ένα ξενοδοχείο 4*, ενώ στους χώρους του συμπεριλαμβάνεται ακόμη και ένα άρτια εξοπλισμένο spa για μοναδικές στιγμές χαλάρωσης. Στην άλλη άκρη της δυτικής Καρδίτσας, ο «Ξενώνας του Αλκιβιάδη» (Καλή Κώμη, τηλ. 24450 31510-11) προσφέρει άνετη διαμονή σε ατμοσφαιρικά δωμάτια, μέσα σε ένα περιβάλλον εκπληκτικής φυσικής ομορφιάς.
ΦΑΓΗΤΟ
Τοπ επιλογή φαγητού είναι το εστιατόριο «Αγγελος» (Βλάσι, τηλ. 24450 31700). Ο ιδιοκτήτης του θα σας σκλαβώσει με την ευγένειά του, και θα σας σερβίρει πρώτης ποιότητας κρεατικά στη σχάρα, όλα ντόπια και πεντανόστιμα. Οι σαλάτες του είναι επίσης στα συν, ενώ μην παραλείψεις να δοκιμάσεις και το βαρελίσιο κρασί του. Θα καθίσεις επίσης στη «Συνάντηση» (Ανθηρό, τηλ. 24450 31239) για να πιεις ένα τσιπουράκι και να δοκιμάσεις γιουβέτσι με κατσίκι και γίδα βραστή.

Κείμενο: Γιάννης Μαντάς
Φωτογραφίες: Γιάννης Σεφέρος
.ethnos.gr