Η κατάρα του Φαραώ "χτύπησε" μουσείο στο Μάντσεστερ; (video YT)

Επιστήμονες προσπαθούν να εξηγήσουν το φαινόμενο - Απίστευτα όσα κατέγραψε η κάμερα που τοποθέτησαν οι επιμελητές του Μουσείου για να λύσουν το μυστήριο...

Κάποιοι λένε ότι για το απίστευτο αυτό θέαμα ευθύνεται... η κατάρα των Φαραώ!
Το μουσείο του Μάντσεστερ ερευνά το περίεργο αυτό φαινόμενο, με το 25 εκατοστών αγαλματίδιο, 4.000 χιλιάδων ετών, το οποίο όπως θα διαπιστώσετε στο βίντεο, κινείται... μόνο του!
Κι όχι απλώς κινείται, αλλά κάνει ολόκληρη στροφή 180 μοιρών!

Πρόκειται για το αγαλματίδιο ενός άνδρα, του Νeb-Senu, το οποίο βρίσκεται στο συγκεκριμένο μουσείο εδώ και 80 χρόνια τουλάχιστον.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Mirror, οι επιμελητές έβρισκαν συνεχώς το αγαλματίδιο γυρισμένο, μέσα στη βιτρίνα που βρίσκεται.


Αποφάσισαν λοιπόν να αφήσουν μια κάμερα να το καταγράφει, για να διαπιστώσουν ποιος το μετακινούσε από τη θέση του.

Όταν είδαν τις εικόνες που κατέγραψε η κάμερα, έμειναν με το στόμα ανοιχτό!
Αφού διαπίστωσαν ότι το αγαλματίδιο κουνιόταν μόνο του (!) ενώ περνούσαν από μπροστά του οι επισκέπτες του μουσείου.
Κανείς βέβαια δεν ήταν τόσο παρατηρητικός για να καταλάβει τι συνέβαινε μέχρι σήμερα...

Δείτε τι κατέγραψε η κάμερα...
http://www.epikaira.gr
23/6/13 
---

Spooky! Egyptian statuette spins untouched inside glass case
Ancient Egyptian statue has started MOVING sparking fears it has been struck by a 'curse of the Pharaohs' 10-inch tall relic, is an offering to Egyptian God Osiris, God of the dead It has been filmed on a time lapse, seemingly spinning 180 degrees TV physicist Brian Cox among the experts being consulted on mystery But some now believe there could be 'spiritual explanation' for turning statue

By Amanda Williams

Η πιο διάφανη λίμνη της Γης

 Εικόνα από τον βυθό της Γαλάζιας Λίμνης, της λίμνης με τα καθαρότερα νερά στον πλανήτη. Klaus Thymann / Project Pressure/tovima.gr

  -

Λαλίνα Φαφούτη
Ουάσινγκτον 

Η διαυγέστερη λίμνη του πλανήτη βρίσκεται στη Νέα Ζηλανδία και λέγεται… Γαλάζια Λίμνη. Τα διάφανα νερά της – σχεδόν τόσο διαυγή όσο το απoσταγμένο νερό – προστατεύονται αυστηρά για να διατηρήσουν την καθαρότητά τους. Ενας φωτογράφος προσφέρει για πρώτη φορά εικόνες από τον βυθό της.

Κρυστάλλινη διαύγεια
Η Γαλάζια Λίμνη βρίσκεται στο Εθνικό Πάρκο Λιμνών Νέλσον, δίπλα στο όρος Φράνκλιν στο νότιο νησί της Νέας Ζηλανδίας. Τροφοδοτείται από μια άλλη λίμνη, την Κόνστανς, η οποία βρίσκεται σε λίγο μεγαλύτερο υψόμετρο. Το νερό και των δυο λιμνών προέρχεται από παγετώνες, γι’ αυτό και είναι εξαιρετικά καθαρό. Της Γαλάζιας Λίμνης όμως, καθώς «φιλτράρεται» μέσα από πετρώματα προερχόμενο από την Κόνστανς, είναι πραγματικά… κρυστάλλινο.

Αποψη της Γαλάζιας Λίμνης από ελικόπτερο. Πηγή Klaus Thymann / Project Pressure

Μελέτη που έγινε από το Εθνικό Ινστιτούτο Ερευνών Υδάτων και Ατμόσφαιρας της Νέας Ζηλανδίας έδειξε ότι η ορατότητα στη λίμνη φθάνει σε βάθος σχεδόν 80 μ.. «Αυτό την καθιστά τη διαυγέστερη λίμνη στον κόσμο» δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου ο Ρόμπερτ Μέριλις, υδρολόγος του Iνστιτούτου. «Ουσιαστικά έχει σχεδόν την ίδια ορατότητα με το απoσταγμένο νερό – δηλαδή το 100% καθαρό νερό από το οποίο έχουν αφαιρεθεί όλες οι προσμείξεις».
Όπως επισημαίνουν οι ειδικοί τα νερά της Γαλάζιας Λίμνης έχουν τις μπλε-βιολετί αποχρώσεις που παρατηρούνται μόνο στα πιο καθαρά φυσικά νερά. Παρ’ όλα αυτά κανείς δεν μπορεί να απολαύσει «εκ των έσω» τη διαύγειά τους, αφού το κολύμπι στη λίμνη απαγορεύεται αυστηρά, όχι μόνο για την προστασία του σπάνιου φυσικού περιβάλλοντός της αλλά και επειδή θεωρείται ιερή από τους ιθαγενείς Μαορί.


Τα κρυστάλλινα νερά είναι επίσης παγωμένα και απαγορευμένα στους κολυμβητές: ο Κλάους Τίμαν βούτηξε με ειδική άδεια και στολή. Πηγή Klaus Thymann / Project Pressure
 
Ο φωτογράφος Κλάους Τίμαν έλαβε ωστόσο ειδική άδεια τόσο από τις αρχές της Νέας Ζηλανδίας όσο και από τους Μαορί ώστε να βουτήξει και να τραβήξει φωτογραφίες από τον βυθό της λίμνης στο πλαίσιο του Project Pressure, ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού που έχει ιδρύσει για την «αποτύπωση» των παγετώνων σε εικόνες προτού αυτoί χαθούν οριστικά από τη Γη λόγω της κλιματικής αλλαγής. «Ηταν μια εκπληκτική εμπειρία» δήλωσε. «Σε μερικές δεκαετίες το μόνο που θα έχει μείνει από μεγάλο μέρος των παγετώνων της Γης θα είναι οι φωτογραφίες. Νομίζω ότι είναι σημαντικό να έχουμε μια οπτική κληρονομιά από το πώς έμοιαζε κάποτε ο κόσμος».
www.tovima.gr
21/6/13

Mykonos: A refreshing cocktail of contrasts

Paraportiani, Hora, Mykonos. (Wikipedia/Bernard Gagnon)

-

MYKONOS, Greece: Mykonos is nobody’s secret – for almost half a century the Greek island has been honing its cosmopolitan welcome, luring celebrities, tour groups, families and backpackers alike to its warm but refreshingly breezy shores.
Yet, while thronged annually by a million tourists of every ilk, this 85-square-kilometer arid granite rock in the Aegean Sea is overlaid with a quaint, undisturbed charm.
Blue-trimmed, whitewashed buildings restricted from rising higher than two-stories stud hillsides divided into plots by dry stone walls. Narrow country roads twist across the landscape before winding down to sheltered coves. Small white churches, some 900 of them, scattered across the terrain speak of homey, island traditions.

That this outward homeyness encases a lively and liberal world only adds to its appeal.
For the traveler, Mykonos serves two purposes – as a destination and a base camp. The wily tourist will allot time to ensure the exploitation of both.
Mykonos, locals will promptly tell you, is known among its Cycladic fellows as the “island of wind” and for good reason. The breeze whips across Mykonos at a good clip most of the time, providing welcome relief from temperatures that spike 30 degrees Celsius in the summer months, but also readily explaining the island’s most iconic landmark: its windmills.
No longer in operation, the 16 conical white structures with thatched roofs once ground agricultural produce for export. The easiest windmills to ogle up close are the row above the waterfront area known as Little Venice in Mykonos town, the island’s eponymously named urban center.
Getting momentarily lost, then finding yourself again is part of the charm of exploring the labyrinthine streets of Mykonos town. What is distinctly lacking in charm is getting trapped in the narrow streets amid a throng of lumbering cruise ship tour groups ashore for the afternoon. Retreat for coffee or lunch, or better still go to the beach and leave discovering the array of local and international brands housed in traditional Mykonian houses until evening time when the hoards are safely once again ensconced at sea.
Alternatively head inland and visit Mykonos’ other settlement – Ano Mera. Far less touristy than the main town, it’s perfect for a quiet wander around the main square before visiting the 16th-century Greek Orthodox monastery in the late afternoon. It’s likely you’ll be greeted by the resident monks who may ask about your religion – fear not, they’re just making conversation and all denominations are welcome.
Fans of the 1989 classic “Shirley Valentine” may like to visit Agios Ioannis, the beach where the movie was filmed. Word is that women of a certain age particularly enjoy seizing the nearest handsome Greek to pose for photos at the restaurant where Shirley, a bored English housewife, found romance in Greece.
There is one small problem with escaping Mykonos town, however. With fewer than three dozen taxis on the island, an extended queuing period is likely. You could always hire a vehicle and drive yourself – cars, scooters and ATVs are available – but that may put the brakes on beachside cocktail indulgence or an afternoon sampling of Greek wine.
Anyone who has ever had sand blown in their eyes knows that beaches and wind are an unhappy combination, but fortunately Mykonos’ prevailing wind is northerly, leaving beaches – an essential and likely repeated port of call – tucked in its southern coves adequately sheltered.
Some, like Ornos, are more crowded, with loungers crammed in right up to the water line, and dozens of yachts and other vessels anchored just offshore. Others, such as Super Paradise, which several locals told The Daily Star was their favorite, are developed with seafront bars and restaurants but are simultaneously spacious.
Quieter options still may be found with the right hotel booking: The Myconian Resort and Villas in the peaceful Elia bay for instance is built into rocky terraces above its own tranquil beach.
A word of warning: If you’ve conservative leanings when it comes to unclad skin beware the “trikini” – an ensemble comprising just hat, sunglasses and flipflops – which is donned at some of the island’s resorts. Locals can advise.
One source of pleasure common to all beaches however is their cleanliness. Travelers familiar with tiptoeing around garbage and avoiding swimming in a sewage-filled sea will relish the clean, although often gritty, sands of Mykonos and the transparent, calm waters of the Aegean.
It’s the tranquility of these waters that makes it a perfectly pleasurable experience to board a boat in the Cyclades, either to explore Mykonos itself from the sea, making pit stops at various beaches along the way, or to take a series of day trips by ferry to other islands in the archipelago.

The Daily Star visited Delos, just a 20-minute ferry ride away.
The now uninhabited birthplace of Greek gods Apollo and Artemis was the region’s commercial hub and seat of the Delian League – 25 centuries ago.
For tourists acquainted with Levantine archaeological sites such as Baalbek and Palmyra, the ruins on Delos are at first glance unimpressive. In the presence of a good guide, however, the ancient town comes to life, and instead of stepping between piles of stone one is transported to a lively urban world of fishmongers, jewelers, open sewers and wealthy men imbibing in homage to the god Dionysus.
A good guide to historic sites in Greece is one that is certified – i.e., has spent three years intensively studying the country’s heritage. Uncertified guides abound, and beyond operating illegally, it’s unlikely that they’ll ultimately prove good value for money.
Back on Mykonos, head to the town where cocktail-fueled nights regularly capsize into dawns.
Start with dinner. For seafood lovers, there is an abundance of choices, but ask if the catch is local – it isn’t always.
After dinner, linger over coffee before doing some souvenir shopping or strolling down to Little Venice, a warren of unassuming waterside taverns which start off quietly enough but before long transform into a United Nations of hip-gyrating foreigners.
Mykonos is a long-standing gay friendly island and many of its gay bars are popular with partiers of all persuasions – don’t be surprised if you come across a drag queen performance.
The Daily Star didn’t make it this far, but if you wind up at Cava Paradiso, Mykonos’ famous cliff-top nightclub, reliable sources say with confidence you won’t see your bed before sunrise.
Finding your way to Mykonos is an uncomplicated affair. It is easy to get to by plane or ferry from Athens, and, beginning next month, MEA is operating two charter flights weekly direct to the island from Beirut.

For more information visit http://www.wilddiscovery.com.lb.

Read more: http://www.dailystar.com.lb/Culture/Travel-and-Tourism/2013/Jun-15/220454-mykonos-a-refreshing-cocktail-of-contrasts.ashx#ixzz2WGC7zLs3
(The Daily Star :: Lebanon News :: http://www.dailystar.com.lb)

Οι ονειρεμένες παραλίες της Ελλάδας στο CNN.... Δημοσίευμα-«ώθηση» για τον τουρισμό

 --

Ανάμεσα στη Μαδαγασκάρη, στη Βραζιλία, τη Νέα Ζηλανδία ξεπροβάλλει η Κρήτη, η Ζάκυνθος κι η Λευκάδα...
Στη λίστα με τις 100 καλύτερες παραλίες του κόσμου, που δημοσιεύει το αμερικανικό δίκτυο CNN, αναδεικνύονται οι ομορφιές των Εγκρεμνών της Λευκάδας, του Μπάλου και των Φαλάσαρνων στα Χανιά, του Ναυαγίου στη Ζάκυνθο.


Σύμφωνα με το δημοσίευμα, στην τελευταία και 100ή θέση βρίσκονται τα Φαλάσαρνα, με το συντάκτη να αναφέρει: «Το καλύτερο από τα Φαλάσαρνα; Υπάρχει τόσος χώρος, που δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθείς δίπλα στην ξαπλώστρα ξένου. Η ακτή συνεχίζεται σε πέντε συνεχείς παραλίες, η μεσαία είναι η πιο δημοφιλής και εκείνες προς το τέλος ενδείκνυνται για μοναχικούς εραστές του ήλιου».
Στην 35η κατατάσσεται ο Μπάλος, ο οποίος περιγράφεται ως λίμνη με πολλά χρώματα, ροζ παστέλ, μπλε, τιρκουάζ. Μπορεί να έχει πολύ κόσμο και οι μικροοργανισμοί στα αμμώδη ρηχά νερά μπορεί να προκαλέσουν δυσάρεστες οσμές, ωστόσο για καρτ-ποστάλ είναι μία από τις καλύτερες της Ελλάδας».
Λίγο πιο ψηλά, στην 32η θέση έρχεται το Ναυάγιο, το οποίο είναι μαγευτικό, «με το κουφάρι του πλοίου να αναδεικνύεται σαν ζόμπι στην άμμο».
Οσο για τους Εγκρεμνούς, που βρίσκονται στην 24η θέση, ο συντάκτης τους εκθειάζει για τα υπέροχα ηλιοβασιλέματα, τα μπλε ελεκτρίκ νερά  και τον άπλετο χώρο για όλους. Εξαιτίας της μεγάλης παραλίας, όπως τονίζει το CNN, έχει γίνει μία από τις πιο δημοφιλείς παραλίες από τότε που δημιουργήθηκε δρόμος που οδηγεί σε αυτή.
www.protothema.gr
29/5/13
--
-
ΣΧΕΤΙΚΑ:

• Παραλίες - ΜΑΚΡΥΓΙΑΛΟΣ ΠΙΕΡΙΑΣ: Manhã tão bonita manhã 

• Παραλίες - ΜΑΚΡΥΓΙΑΛΟΣ ΠΙΕΡΙΑΣ: Canção Do Mar

To πιο πυκνοκατοικημένο νησί στον κόσμο!

 ΦΩΤΟ sigmalive.com

-

Η Santa Cruz del Islote βρίσκεται στα σμαραγδένια νερά της Καραϊβικής, ανοικτά των ακτών της Κολομβίας. Η έκτασή του δεν ξεπερνάει τα 0,1 τετραγωνικά χιλιόμετρα και οι κάτοικοί του αριθμούν περίπου τους 1.247. Παρόλο, όμως, το μικρό μέγεθός του αλλά και τους λίγους ντόπιους, θεωρείται ως το πιο πυκνοκατοικημένο νησί στον κόσμο!

Οι κατοικίες (καλύβες και χτιστά σπίτια) καλύπτουν σχεδόν ολόκληρη την έκταση του νησιού, φτάνοντας σε πολλές περιπτώσεις μέχρι τη θάλασσα, ενώ μόνο μία κεντρική πλατεία συγκεντρώνει τις βασικές δραστηριότητες των κατοίκων, οι οποίοι ασχολούνται κυρίως με το ψάρεμα.

Σχολεία, υπηρεσίες και καταστήματα δεν υπάρχουν και έτσι οι ντόπιοι αναγκάζονται να μετακινηθούν εκτός νησιού όποτε αυτό κρίνεται αναγκαίο. Επιπλέον, οι περισσότεροι χρησιμοποιούν τα… πόδια τους για να πάνε από το ένα σημείο του νησιού στο άλλο διά ξηράς, αλλά και τις βάρκες, διασχίζοντας τα κρυστάλλινα νερά της περιοχής.

Δυο τρία δέντρα αποτελούν τη μοναδική βλάστηση του νησιού, το οποίο συγκεντρώνει τους καλοκαιρινούς μήνες αρκετούς επισκέπτες, οι οποίοι διαμένουν στο ένα και μοναδικό ξενοδοχείο του νησιού.

Marvelous Amazon River....The Pororoca Phenomenon (2VIDEO)

Watch Video CCTV

The Amazon river's volume of water runoff makes up 20 percent of the world’s total. Let’s take a look now at the source of this imposing rivers and its impressive natural beauty.
The Amazon River originates in the Andes Mountain in south Peru. It travels 6-thousand-nine-hundred-and-ninety-two-point-six kilometers before feeding into the Atlantic Ocean. It passes through Ecuador, Columbia and Venezuela on its way to the sea. The Amazon’s river basin covers an area of more than seven million square kilometers. Its water yield is one ninth of the world’s total fresh water.
About 6600 billion square kilometers of water runs into the Atlantic. It is called ’the king of rivers’. The longest stretch of the Amazon is to be found in Brazil, and the people there are very proud of it. A clear boundary is formed at the place where the Amazon river meets the Rio Negro River. This boundary is about seven kilometers long.

It’s romantically called the "marriage of the rivers". After this "marriage," the Amazon then flows into the Atlantic. At the beginning of 15th century, Europeans started to development stretches along the Amazon river. The Amazon got its name from Spanish explorers. The indigenous Indian female warriors were so courageous that the Europeans named them Amazon warriors, after the Amazons of ancient Greek mythology. And this is where the river derives its name. 

Amazon: World´s second longest river
The Amazon River in South America is the second longest river in the world. It is by far the largest by water flow with an average flow greater than the next seven largest rivers combined. Full story>>
.cntv.cn 
5/4/13
--
-

Spectacular scenes expected from Amazon River tide....The Pororoca Phenomenon (VIDEO)

--- 

Spectacular scenes expected from Amazon River tide....The Pororoca Phenomenon (VIDEO)

-

The pororoca is a tidal bore up to 4 meters high that travels upstream the Amazon River. Its name comes from the indigenous Tupi language, where it translates into "great destructive noise". It occurs at the mouth of the river where river water meets the Atlantic Ocean. The phenomenon is best seen in February and March, where waves up to 4 meters rolling for up to 35 minutes have been observed.

---

***The Amazon River in South America is the second longest river in the world. It is by far the largest by water flow with an average discharge greater than the next seven largest rivers combined.

 The Amazon, which has the largest drainage basin in the world, accounts for approximately one-fifth of the world’s total river flow.

The tidal bore in the Amazon River, together with that of the Qiantang River in China and the Ganges River in south Asia are the most well-known tides worldwide.

Starting today, we (cntv.cn) will bring you nine-days of special reports to unveil the mystery of the Amazon River tide.
 .cntv.cn
4/4/13

Using the “ladders of heaven” to get to school

By CCTV reporter Wu Haojun
- 
We’ve probably all complained about the unbearable commute to work or school. Especially if you live in a mega-city like Beijing, with notorious traffic jams and crowded subways. If that’s the case, the following story may just cause you to be more thankful for what you have. In a remote village in central China’s Hunan province, children have to walk long distances every day just to get to school.
Despite how it looks, this isn’t a boot camp session for children, rather it’s a daily routine they take to get home from school.
The two ten-meter long hand-crafted wooden ladders, dubbed "the ladders of heaven" endearingly by local villagers, are the only way in or out of their homes neatly perched amidst the mountains in Zhangjiawan village in Hunan province.

But the catchy and graceful name doesn’t really do it justice. One misstep can easily spur tragedy.
And it’s especially risky for children.
Wu Chengxiang, local villager, said:"My daughter slipped here one time. She almost fell off but I was able to catch her."
Locals shrug off the tough trip home, saying it’s manageable.
But for newcomers not used to rugged hilly roads or the complete lack thereof, being "scared" would be an understatement.
A teacher at Longtanping School said:"I was just trembling the whole time. I dared not to look down at all."
Back home, grandparents are waiting a little longer than usual.. the "outsiders" weren’t so quick on their feet.. but grandma was just happy to see everyone get home safe.
The seniors who still call Zhangjiawan village their home say they are often worried sick about their grandchildren’s journey home everyday. As for them, they simply stopped going out.
Yang Yulan, local villager, said:"I haven’t left my home since 1989. Occasionally my daughter-in-law would carry me."
The scenery in this hilly village after a rainy day looks serene. But that also means even more dangerous travel conditions.
"Don’t be afraid, Xinxin. Dad, mom and uncle are all here."
"She probably got scared the last time here."
A modern cement road is being built by the local government to link this secluded village to the outside world.
But until that’s up and running, children here will still have to rely on the "ladders of heaven."
 .cntv.cn
2/4/13
----------------

Μερικές από τις πιο ασυνήθιστες σήραγγες του κόσμου

Οι σήραγγες αποτελούν κατά κύριο λόγο ανθρώπινες δημιουργίες που συνήθως περνούν μέσα από βουνά και λόφους, προκειμένου να διευκολύνουν τη διέλευση οχημάτων. Υπάρχουν όμως και άλλες που έχουν έναν πιο ασυνήθιστο σκοπό, είτε ιδιαίτερο παρουσιαστικό και τοποθεσία.......


Σήραγγα Tower Tunnel, Ιαπωνία

Φωτογραφία: http://en.wikipedia.org

Ένα από τα πιο περίεργα κτήρια στην Ιαπωνία είναι το Gate Tower Building στην Οσάκα. Αυτό το κτήριο είναι το αποτέλεσμα ενός ασυνήθιστου συμβιβασμού ανάμεσα στον ιδιοκτήτη αυτής της γης και της ιαπωνικής κυβέρνησης. 

Ο 5ος, ο 6ος και ο 7ος όροφος αυτού του 16όροφου συμπλέγματος γραφείων αποτελεί έναν αυτοκινητόδρομο ταχείας κυκλοφορίας που περνά από το δεξί μέρος του κτηρίου.

 Η σήραγγα δεν έχει επαφή με το κτήριο. Ο αυτοκινητόδρομος περνά μέσα από αυτό σαν μια σήραγγα-γέφυρα, που στηρίζεται σε βοηθήματα και περιβάλλεται από μια δομή για να προστατεύεται το κτήριο από τη φασαρία και τις δονήσεις που προκαλούνται από τα οχήματα.




 




Σήραγγα Log, Καλιφόρνια, ΗΠΑ

Φωτογραφία: http://en.wikipedia.org

Η σήραγγα Log έχει δημιουργηθεί από ένα πεσμένο τεράστιο δέντρο sequoia στο Εθνικό Πάρκο Sequoia ( www.nps.gov/seki/index.htm ) στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ. Το δέντρο έχει 84 μέτρα ύψος και 6,4 μέτρα διάμετρο και έπεσε στο πάρκο το 1937 από φυσικές αιτίες. Τον επόμενο χρόνο, το 1938, υπάλληλοι του πάρκου έκοψαν 2,4 μέτρα από το ύψος του και άνοιξαν ένα πέρασμα 5,2 μέτρων μέσα από τον κορμό καθιστώντας και πάλι τη διάβαση του δρόμου εφικτή, μέσω μιας σήραγγας στον κορμό του δέντρου.

Σήραγγα της αγάπης, Ουκρανία
Μια από τις πιο όμορφες σήραγγες στον κόσμο, βρίσκεται κοντά στην πόλη του Klevan στην Ουκρανία και ονομάζεται σήραγγα της αγάπης. Για την ακρίβεια πρόκειται για μια σήραγγα μέσα από την οποία περνούν τρένα και είναι φτιαγμένη από δέντρα. Είναι το κυριότερο αξιοθέατο της περιοχής καθώς επίσης και ένα από τα πιο όμορφα μέρη της Ουκρανίας. Κατά τη διάρκεια των ζεστών μηνών του χρόνου τα δέντρα που έχουν φυτευτεί το ένα δίπλα στο άλλο σχηματίζουν μια παραμυθένια καταπράσινη σήραγγα περίπου ενός χιλιομέτρου, η οποία καλύπτει μεγάλο μέρος του σιδηροδρόμου. Ο περισσότερος κόσμος δεν γνωρίζει πολλά γι’ αυτή τη σήραγγα ενώ κάποιοι άλλοι δεν την έχουν ακούσει ποτέ τους, κάτι που την κάνει να μοιάζει με ένα καλά κρυμμένο μυστικό.

Tunnel Rock, Καλιφόρνια, ΗΠΑ

Φωτογραφία: http://commons.wikimedia.org

Η πέτρινη αυτή σήραγγα είναι τοποθετημένη ακριβώς μέσα στην είσοδο του εθνικού πάρκου Sequoia στην κεντρική Καλιφόρνια. Ένας τεράστιος βράχος από γρανίτη μετατράπηκε σε σήραγγα το 1938 προκειμένου να ανοιχτεί δρόμος. Επιπλέον, οι επισκέπτες μπορούν άφοβα να περπατήσουν κάτω από αυτόν τον καλά ισορροπημένο βράχο.

Σήραγγα από… ψάρια, Βαλένθια, Ισπανία
Ένα ταξίδι στον υποθαλάσσιο κόσμο, μπορεί να σας προσφέρει το πέρασμα από τη σήραγγα των 70 μέτρων στο θαλάσσιο πάρκο L’ Oceanografic ( www.cac.es/oceanografic ) στη Βαλένθια της Ισπανίας, εκεί όπου η θαλάσσια ζωή γίνεται μέρος της ζωής σας. Το νερό κινείται κυκλικά και από πάνω σας καθώς τα ειδικά φώτα αντανακλούν πολλά από τα χρώματα των ψαριών που κολυμπούν κατά μήκος αυτής της μοναδικής σήραγγας. Οι μπλε και πράσινες αποχρώσεις του νερού και το ειδικά σχεδιασμένο γυαλί που έχει χρησιμοποιηθεί γι’ αυτή τη σήραγγα, δίνουν στον επισκέπτη την εντύπωση πως και αυτοί αποτελούν μέρος της θάλασσας. Χιλιάδες άτομα διασχίζουν αυτήν την απίστευτη σήραγγα κάθε χρόνο και εξερευνούν τη συναρπαστική ζωή πολλών διαφορετικών ειδών θαλάσσιας ζωής.

Σήραγγα «L», Ιλινόις, ΗΠΑ

Φωτογραφία: http://www.chicagoarchitecture.info

Η σήραγγα αυτή, είναι τοποθετημένη πάνω από το McCormick Tribune Campus Center στο Illinois Institute of Technology του Σικάγο. Η μεγαλύτερη πρόκληση του σχεδιασμού της ήταν η ελαχιστοποίηση του θορύβου που προκαλούνταν από τη συχνή διέλευση τρένων. Η λύση ήταν να επισυνάψουν ένα τμήμα 160 μέτρων σε ένα σωλήνα από ανοξείδωτο χάλυβα που περνά πάνω από το κτήριο. Η δομή στήριξης του σωλήνα είναι εντελώς ανεξάρτητη από το κτήριο, για να ελαχιστοποιείται η δόνηση που δημιουργείται όταν τα βαγόνια περνούν μέσα από αυτόν.

Φυσική σήραγγα, Βιρτζίνια, ΗΠΑ

Φωτογραφία: http://en.wikipedia.org/

Η φυσική σήραγγα είναι μια τεράστια φυσικά διαμορφωμένη σπηλιά, που λόγω του τόσου μεγάλου μεγέθους της, χρησιμοποιείται σαν σήραγγα διέλευσης σιδηροδρόμων. Το πλάτος της σήραγγας είναι 61 μέτρα, αρκετά μεγάλο για να περνούν τα τρένα. Έτσι, το 1906 δημιουργήθηκε μια γραμμή για επιβάτες που θα ταξίδευαν κάτω από αυτή τη φυσική δομή. Σήμερα ο σιδηρόδρομος δεν χρησιμοποιείται, αλλά φορτηγά συνεχίζουν να μεταφέρουν άνθρακα μέσα από τη σήραγγα σε τακτική βάση. Το δέος που προκαλεί η φυσική αυτή δομή οδήγησε τον William Jennings Bryan, υποψήφιο πρόεδρο το 1896 και γραμματέα του Woodrow Wilson να το ανακηρύξει ως το όγδοο θαύμα του κόσμου.

Σήραγγα Guoliang, Κίνα

Φωτογραφία: http://www.ssqq.com

Η εκπληκτική οδική σήραγγα στα βουνά Taihang, δημιουργήθηκε από δεκατρείς κατοίκους του κοντινού σε αυτά χωριού, με επικεφαλής τον αρχηγό τους Shen Mingxin και χρειάστηκε περίπου 5 χρόνια μέχρι να ολοκληρωθεί. Αυτή η σήραγγα παραδόθηκε στην κυκλοφορία στο ευρύ κοινό το 1977. Η μακριά σήραγγα Guoliang των 1.200 μέτρων έχει 5 μέτρα ύψος και 4 μέτρα πλάτος. Περνά από την κάθετη πλευρά ενός βουνού και έχει πολλές οπές που μοιάζουν με παράθυρα. Το να ταξιδεύετε μέσα από αυτή τη σήραγγα είναι εξαιρετικά συναρπαστικό εξαιτίας του φαινομενικά απύθμενου γκρεμού που βρίσκεται δίπλα σε αυτή.
http://www.clickatlife.gr/
.ecoantistasi.blogspot.gr

Οι πιο κομψοί σταθμοί τρένων στον κόσμο

 
Ο σταθμός St Pancras στο Λονδίνο (http://en.wikipedia.org)
- 
Το ταξίδι με τρένο έχει να προσφέρει κι άλλα εκτός από εικόνες όμορφων τοπίων και ενδιαφέρουσες στάσεις. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν σε πολλές περιπτώσεις και οι ίδιοι οι σιδηροδρομικοί σταθμοί, για την αρχιτεκτονική και την ιστορία τους.

Πυργίσκοι, εντυπωσιακοί θόλοι και απέραντες αίθουσες, από μάρμαρο, γυαλί, ακόμη και χρυσό, στολίζουν μερικούς από τους πιο όμορφους σιδηροδρομικούς σταθμούς του κόσμου, όπως αυτός της Αμβέρσας του Βελγίου και της Κωνσταντινούπολης.
Πολλοί κατασκευάστηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα, τη «χρυσή» εποχή που τα ταξίδια με τρένο ήταν καινοτόμα, ενδιαφέροντα και γοητευτικά. Σήμερα, οι παλιοί αυτοί σταθμοί εξακολουθούν να εντυπωσιάζουν τους ταξιδιώτες που περιμένουν τα τρένα, είτε και τουρίστες των συγκεκριμένων πόλεων.
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι σταθμοί αυτοί στέκονται ακόμη και μετά από πολέμους, είτε μεγάλα σχέδια αστικής ανάπτυξης και αποτελούν σύμβολα ολόκληρων αυτοκρατοριών, καθώς οι εκάστοτε κυβερνώντες, μετέφεραν την αρχιτεκτονική και μηχανική τους τεχνογνωσία ακόμη και μέχρι την Ινδία και τη Μοζαμβίκη. Εξίσου φιλόδοξα δρομολόγια τρένων διέσχιζαν ολόκληρες ηπείρους. Ποιος ξεχνά το πολυτελές Orient-Express που συνέδεε το σταθμό του Παρισιού με τον Art Nouveau Sirkeci της Κωνσταντινούπολης;
Έκτοτε δυστυχώς, τα ταξίδια με τρένο δεν χαίρουν και τόσης εκτίμησης. Όμως, η ανάπτυξη των τρένων μεγάλης ταχύτητας, συνοδεύτηκε σιγά σιγά και από το ενδιαφέρον για την αποκατάσταση παλαιών και την οικοδόμηση νέων εντυπωσιακών σταθμών. Στο Λονδίνο, για παράδειγμα, καθαρίστηκε ο νεογοτθικός σταθμός του Αγίου Pancras και αποκαταστάθηκε η γυάλινη οροφή του.
Πρόκειται για μια ευχάριστη αλλαγή μετά από χρόνια στα οποία τα ταξίδια με τρένο έρχονταν σε δεύτερη μοίρα, σε σχέση με τα ταξίδια με αυτοκίνητο ή αεροπλάνο.
Αν ταξιδεύετε στους παρακάτω σταθμούς, το travelandleisure.com, προτείνει να αφιερώσετε λίγο χρόνο για να θαυμάσετε την εντυπωσιακή αρχιτεκτονική τους.

Κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός της Αμβέρσας, Βέλγιο

Φωτογραφία: http://en.wikipedia.org

Όταν αυτός ο μεγαλοπρεπής νεομπαρόκ σταθμός ολοκληρώθηκε το 1905, δέχθηκε επικρίσεις για την υπερβολή του (είναι διακοσμημένος με περισσότερα από 20 είδη μαρμάρου και πέτρας). Αλλά είναι δύσκολο να μη θαυμάσουμε το εκλεκτικό, πολυτελές ύφος του και τον τεράστιο, αψιδωτό του τρούλο. Μετά από μακρά εργασία ανακαίνισης, υπάρχουν τώρα τρία επίπεδα στις γραμμές του τρένου, αλλά η καλύτερη θέα της εντυπωσιακής θολωτής οροφής από σίδηρο και γυαλί, προσφέρεται από την πρώτη, ανώτερη πλατφόρμα.
 
St. Pancras International, Λονδίνο

Φωτογραφία: http://en.wikipedia.org

Αυτός ο νεογοτθικός σταθμός με την πρόσοψη από κόκκινα τούβλα, κέρδισε τις εντυπώσεις όταν παρουσιάστηκε το 1868. Και συνεχίζει ακόμη να εντυπωσιάζει. Μετά από την παρακμή του τον 20ο αιώνα και αφού γλίτωσε από ένα σχέδιο κατεδάφισης της δεκαετία του ‘60, ο σταθμός St Pancras ανακαινίστηκε και καθαρίστηκε, αποτελώντας πλέον ένα από τα ωραιότερα σημεία του βικτοριανού Λονδίνου.

Σιδηροδρομικός σταθμός CFM, Μαπούτο, Μοζαμβίκη

Φωτογραφία: http://en.wikipedia.org

Το πράσινο εξωτερικό χρώμα, ένας μεγάλος θόλος και οι λεπτομέρειες από σφυρήλατο σίδηρο, δίνουν στον σιδηροδρομικό σταθμό της πρωτεύουσας της Μοζαμβίκης, ξεχωριστή ομορφιά. Σχεδιάστηκε από τους Alfredo Augusto Lisboa de Lima, Mario Veiga και Ferreira da Costa, και χτίστηκε μεταξύ 1913 και 1916. Σήμερα φιλοξενεί αρκετές ιστορικές ατμομηχανές, ενώ τα σύγχρονα τρένα, μεταφέρουν επιβάτες από και προς το σταθμό αυτό, καθημερινά. Τα Σαββατοκύριακα, απολαύστε τις καλύτερες live μουσικές της πόλης στο Café Ka Mfumo Jazz, το οποίο βρίσκεται μέσα στο σιδηροδρομικό σταθμό.
 
Σταθμός Sirkeci, Κωνσταντινούπολη

Φωτογραφία: http://en.wikipedia.org

Κατασκευασμένος το 1890 ως τερματικός σταθμός για το Orient-Express από το Παρίσι, ο Art Nouveau αυτός σταθμός στην Κωνσταντινούπολη, είναι ιδιαίτερα κομψός. Κόκκινα τούβλα περιβάλλουν την μεγάλη είσοδο και βιτρό στα παράθυρα προσφέρουν πολύχρωμες «πινελιές» φωτός στο εσωτερικό του. Αν και αυτή η είσοδος δεν χρησιμοποιείται πλέον, πολλοί εξακολουθούν να σταματούν για να θαυμάσουν το εσωτερικό της και μερικές φορές παρακολουθούν παραστάσεις με δερβίσηδες που στροβιλίζονται στη μεγάλη αίθουσα. Το Venice Simplon-Orient-Express ( www.orient-express.com/web/vsoe/venice_simplon_orient_express.jsp ) ξανακάνει την ιστορική διαδρομή μία φορά το χρόνο, στα ανακαινισμένα βαγόνια του και τα εισιτήρια είναι sold out αρκετό καιρό πριν.

Σταθμός Southern Cross, Μελβούρνη

Φωτογραφία: http://en.wikipedia.org

Ο σταθμός αυτός μετονομάστηκε από Spencer Street Station, σε Southern Cross Station, το 2005, στο πλαίσιο ενός μεγάλου έργου εκσυγχρονισμού του. Η κυματιστή οροφή, η οποία εκτείνεται σε ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο, έχει συγκριθεί με μια γιγαντιαία, γεμάτη αέρα κουβέρτα που «ίπταται» πάνω από στήλες σε σχήμα «Υ». Το σχέδιο αυτό, έχει και πρακτική σημασία: ο καπνός που παγιδεύεται στους θόλους πάνω από τις πλατφόρμες, διαφεύγει φυσικά διαμέσου οπών που υπάρχουν στην οροφή.
Κατευθυνθείτε προς το δυτικό άκρο του σταθμού για να θαυμάσετε τις πολύχρωμες λεπτομέρειες στην τοιχογραφία που υπάρχει εκεί. 

Σταθμός Kanazawa, Ιαπωνία

Φωτογραφία: http://en.wikipedia.org

Πολλοί κάτοικοι απογοητεύτηκαν αρχικά από τη σύγχρονη «είσοδο» της πόλης, όταν παρουσιάστηκε το 2005. Η ξύλινη πύλη Tsuzumi και η γυάλινη, σε σχήμα ομπρέλας οροφή, ήταν αμφιλεγόμενα, επειδή συγκρούονται με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική αυτής της παλιάς καστροπολιτείας -μιας από τις καλύτερες της Ιαπωνίας, που γλίτωσε τις βομβιστικές επιθέσεις του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Όμως, ο σταθμός είναι τόσο δημοφιλής στους τουρίστες και τους φωτογράφους, που πολλοί σκεπτικιστές το ξανασκέφτονται.
Αφού θαυμάσετε τη φουτουριστική σχεδίαση της εισόδου, σταματήστε στο εντυπωσιακό σιντριβάνι που δείχνει την ώρα σαν ψηφιακό ρολόι.
 
Atocha Station, Μαδρίτη

Φωτογραφία: http://en.wikipedia.org

Με το άνοιγμα ενός νέου τερματικού σταθμού το 1992, οι μαδριλένιοι είχαν την εμπνευσμένη ιδέα να μετατρέψουν τον διπλανό, πρώτο σταθμό, σε έναν ελεύθερο χώρο με έναν όμορφο τροπικό κήπο με φοίνικες, που φτάνουν τη γυάλινη οροφή του, καθώς και με ένα nightclub και αρκετές καφετέριες. Ο νέος σταθμός είναι προσβάσιμος μέσω του παλαιού τερματικού σταθμού, όπου οι επιβάτες μπορούν να αγοράσουν εισιτήρια και να περιμένουν τα τρένα. Εκεί υπάρχει και μνημείο για τα θύματα από τους βομβαρδισμούς της 11ης Μαρτίου 2004.
 
Σταθμός Union, Λος Άντζελες

Φωτογραφία: http://en.wikipedia.org

Οι John και Donald Parkinson συνέβαλαν στο σχεδιασμό αυτού του σταθμού συνδυάζοντας την ισπανική αποικιακή κληρονομιά της περιοχής με το τότε σύγχρονο στυλ Art Deco. Ιδιαίτερα εντυπωσιακό είναι το ψηλό, λευκό καμπαναριό στο εξωτερικό του σταθμού, ενώ πολυτελής είναι και η κυρίως αίθουσα αναμονής, με ζωγραφισμένη, ξύλινη οροφή και πολύχρωμα μαρμαροθετήματα στο δάπεδο. Τις ηλιόλουστες ημέρες, χαλαρώστε στους εξωτερικούς χώρους του σταθμού με τις τριανταφυλλιές και τις αυλές με τα σιντριβάνια.
 
Chhatrapati Shivaji Terminus, Mumbai, Ινδία

Φωτογραφία: http://en.wikipedia.org

Ο βρετανός αρχιτέκτονας F.W. Stevens συνεργάστηκε με ντόπιους τεχνίτες συνδυάζοντας την ινδική αρχιτεκτονική παράδοση με το βικτοριανό γοτθικό στυλ. Αρχικά ο σταθμός πήρε το όνομά του από τη βασίλισσα Victoria, αυτοκράτειρα της Ινδίας. Αποτελεί σύμβολο της Βομβάης και αποφέρει σημαντικά κέρδη καθώς τρία εκατομμύρια ταξιδιώτες τον χρησιμοποιούν καθημερινά. Οι πυργίσκοι και τα περίτεχνα διακοσμητικά στοιχεία είναι παρόμοια με τα σχεδιαστικά στοιχεία στα παλάτια Moghul και Hindu.
Παρατηρήστε τις λεπτομέρειες, όπως οι φιγούρες στην κορυφή των κιόνων στις πύλες εισόδου που αντιπροσωπεύουν τη Βρετανία (λιοντάρι) και την Ινδία (τίγρη).
 




Σιδηροδρομικός σταθμός São Bento, Πόρτο, Πορτογαλία

Φωτογραφία: http://en.wikipedia.org

Το εξωτερικό του είναι σίγουρα όμορφο καθώς θυμίζει την παριζιάνικη αρχιτεκτονική του 19ου αιώνα, με την όμορφη στέγη και την πέτρινη πρόσοψη. Αυτή όμως που τραβά τα περισσότερα βλέμματα είναι η μπροστινή αίθουσα. Οι τοίχοι είναι καλυμμένοι με 20.000 υπέροχα κεραμικά πλακάκια azulejo, που χρειάστηκαν 11 χρόνια για να ολοκληρωθούν από τον καλλιτέχνη Jorge Colaco. Στα μπλε και άσπρα πλακάκια, απεικονίζεται η ιστορία των μεταφορών, καθώς και ιστορικές μάχες και καλλιτεχνικές απεικονίσεις του 14ου αιώνα.
 
Σταθμός Union, Washington DC, ΗΠΑ

Φωτογραφία: http://en.wikipedia.org

Χτισμένος στις αρχές του 20ου αιώνα, σε στυλ Beaux-Arts, αυτός ο μεγάλος σιδηροδρομικός σταθμός σχεδιάστηκε μετά την Αψίδα του Κωνσταντίνου και τα Λουτρά του Καρακάλλα και του Διοκλητιανού στη Ρώμη και στολίστηκε με λευκό γρανίτη και ξυλόγλυπτα από μαόνι. Περισσότερα από 30 κιλά φύλλα χρυσού χρησιμοποιήθηκαν για την οροφή της κύριας αίθουσας κατά τη διάρκεια των έργων αποκατάστασης στα τέλη της δεκαετίας του 1980 που μετέτρεψαν τον σταθμό σε έναν φυσικό θησαυρό. Ο σταθμός αυτός έχει φιλοξενήσει αρκετές προεδρικές εναρκτήριες εκδηλώσεις. 
.clickatlife.gr
15/11/12

Ρωσία: Δώδεκα μοναδικά μνημεία της φύσης

Αλεξάντρ Πανόφ

Πάρκα, σπήλαια, οροπέδια και κόλποι, που περιμένουν τη σειρά τους για να ενταχθούν στον Κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, άγνωστα στο κοινό, αλλά αναμφισβήτητα άξια ενδιαφέροντος.




Ο κόλπος Αβάτσα


Πηγή: Lori

Ο δεύτερος μεγαλύτερος κόλπος στον κόσμο, περικυκλωμένος από λόφους και χιονισμένες βουνοκορφές. Ο κόλπος Αβάτσα είναι τόσο μεγάλος, που μπορεί να φιλοξενήσει ολόκληρο τον παγκόσμιο στόλο. Προσφέρει θέα προς τα ηφαίστεια Κοριάκσκι, Αβατσίνσκι και Βιλιουτσίνσκι. Στην είσοδο του κόλπου βρίσκονται οι βράχοι “Τρία αδέλφια” που αποτελούν επισήμως μνημείο της φύσης, ένα ιδιαίτερο σύμβολο του κόλπου Αβάτσα και της πόλης Πετροπάβλοβσκ-Καμτσάτσκι.


Το Κουγγούρ, σπήλαιο από πάγο


Πηγή: Lori

Το σπήλαιο δημιουργήθηκε στη θέση της Μεγάλης Θάλασσας του Περμ. Σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες, το σπήλαιο υπάρχει εδώ και 10-12 χιλιάδες χρόνια. Σήμερα το Κουγγούρ, το σπήλαιο από πάγο, κατά τις εκτιμήσεις των ειδικών, θεωρείται το μοναδικό γύψινο σπήλαιο στον κόσμο, με εκτενή παγωμένη επιφάνεια, είναι το έβδομο μεγαλύτερο στον κόσμο.


Το εθνικό πάρκο Βαλντάι


Πηγή: Geo Photo

Το εθνικό πάρκο “Βαλντάισκι” ιδρύθηκε με στόχο τη διατήρηση του μοναδικού λιμνο-δασικόυ συγκροτήματος Σελιγκέρ. Ενός συστήματος λιμνών που προέρχονται από παγετώνα. Το Σελιγκέρ αποκαλείται μαργαριτάρι της ρωσικής φύσης. Βρίσκεται στην κεντρική περιοχή της Ρωσίας, ανάμεσα στη Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη, μέσα στους δασώδεις λόφους του υψώματος Βαλντάισκαγια, 360 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Μόσχας. Η έκταση της λίμνης είναι 260 τετραγωνικά χιλιόμετρα, και τα 38 τετραγωνικά χιλιόμετρα απ' αυτά καταλαμβάνουν νησιά, ο αριθμός των οποίων είναι πάνω από 160.


Η αλμυρή λίμνη Μπασκουντσάκ


Πηγή: Tass Photo

Η μοναδική φυσική κοιλότητα στην κορυφή ενός τεράστιου βουνού από αλάτι, η βάση του οποίου κατεβαίνει χιλιάδες μέτρα κάτω στο έδαφος, είναι καλυμμένη με παχύ στρώμα ιζηματογενών πετρωμάτων. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη και βαθύτερη αλμυρή λίμνη απ' όλες τις αλμυρές λίμνες του κόσμου. Το αλάτι βρίσκεται σε βάθος 6 χιλιομέτρων, μέσα στη λίμνη Μπασκουντσάκ. Η έκτασή της είναι περίπου 115 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Βρίσκεται στην περιοχή του Αστραχάν, 35 χιλιόμετρα ανατολικά του Βόλγα.


Το όρος Μπελούχα


Πηγή: Lori
Το όρος βρίσκεται στην περιοχή Ουστ-Κοσκίνσκι του Ορεινού Αλτάι και αποτελεί το υψηλότερο σημείο της Σιβηρίας, με υψόμετρο 4500 μέτρων. Οι κάτοικοι του Αλτάι λατρεύουν το Μπελούχα και το θεωρούν ιερό όρος.


Το οροπέδιο Μανπουπουνιόρ  


Πηγή: Tass Photo

Οι γιγάντιες στήλες από πέτρα, που βρίσκονται στο οροπέδιο Μανπουπουνιόρ, σε μια δυσπρόσιτη περιοχή των Βόρειων Ουραλίων, στη Δημοκρατία των Κόμι, σχηματίστηκαν από επιλεκτική αποσάθρωση των πετρωμάτων. Οι πυλώνες είναι επτά, με ύψος 30-40 μέτρα ο καθένας. Το οροπέδιο Μανπουπουνιόρ αποτελεί δημοφιλή προορισμό για τους οπαδούς του αθλητικού τουρισμού.


Η αλέα των φαλαινών


Πηγή: Getty Images

Αυτό το μοναδικό μνημείο του αρχαίου πολιτισμού Εσκιμώων βρίσκεται στο νησί Ιτιγκράν, στον πορθμό Σενιάβιν, κοντά στο νοτιοανατολικό άκρο της Τσουκότκα. Πρόκειται για μια κατασκευή από δύο σειρές γιγάντιων οστών από φάλαινες της Γροιλανδίας, ανασκαμμένης στο έδαφος, κοντά στην ακτή. Εντυπωσιάζει το μέγεθος της αλέας που εκτείνεται κατά μήκος της βόρειας ακτής του νησιού για περίπου 500 μέτρα, καθώς και η πολύπλοκη δομή της.


Οι στήλες του Κρασνογιάρσκ


Πηγή: Geo Photo


Το κρατικό περιβαλλοντικό πάρκο “Κρασνογιάρσκιε Στολμπί” (“Στήλες του Κρασνογιάρσκ”) βρίσκονται σε απόσταση τεσσάρων χιλιομέτρων από το Κρασνογιάρσκ, στην δεξιά όχθη του ποταμού Γενισέι, στην οροσειρά του Ανατολικού Σαγιάν. Οι “στήλες” είναι βράχοι ηφαιστειακής προέλευσης από γκρι-ροζ συενίτη, που υψώνονται μέσα στην γραφική ορεινή τάιγκα. Οι βράχοι έχουν ύψος 60-90 μέτρων. Η επίδραση του νερού, του ανέμου και μεταβολών της θερμοκρασίας στο πέρασμα πολλών αιώνων διαμόρφωσε το περίεργο σχήμα των βράχων. Σχεδόν όλοι τους έχουν ονομαστεί ανάλογα με το σχήμα τους. Εδώ μπορείτε να δείτε τους περίφημους βράχους “Φτερά”, “Πύλη λεόντων”, “Παππούς”, “Ελεφαντάκι”, “Σινικό Τείχος” κ.ά.


Η λίμνη που βράζει


Πηγή: Geo Photo

Στους Κουρίλες νήσους βρίσκονται περίπου 40 ενεργά ηφαίστεια και πολλά ανενεργά. Οι λίμνες των Κουριλών φημίζονται για την εξαιρετική τους ομορφιά. Στο νότιο τμήμα του νησιού Κουσανίρ, σε υψόμετρο 541 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, υπάρχει η ζέουσα λίμνη Πόντο, που βρίσκεται στην καλντέρα του ηφαιστείου Γκολόβνιν. Το νερό εδώ βράζει με φυσαλίδες, στήλες αερίου και ατμού πετάγονται με σφύριγμα κοντά στις όχθες της. Το 2005-2006, κατά την διάρκεια εργασιών για την ηφαιστειακή χαρτογράφηση του νησιού Κουσινάρ, διεξήχθησαν έρευνες. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι μια φρεατική έκρηξη στο κέντρο της καλντέρας δημιούργησε κρατήρα με διάμετρο περίπου 350 μέτρα, που έγινε λίμνη.


Το νησί Βράγγελ


Πηγή: Geo Photo

Το νησί του Αρκτικού Ωκεανού βρίσκεται στο σύνορο του δυτικού και ανατολικού ημισφαιρίου, και μοιράζεται από τον 180ο μεσημβρινό σε δύο σχεδόν ίσα μέρη. Το 1976 ιδρύθηκε το περιβαλλοντικό πάρκο “Νήσος Βράγγελ”, με στόχο τη μελέτη και την προστασία των φυσικών συγκροτημάτων αρκτικών νησιών. Το πάρκο συμπεριλαμβάνει επίσης και το διπλανό νησάκι Γκεράλντ. Η έκταση του νησιού είναι περίπου 7670 μ², από τα οποία τα 4700 μ² καταλαμβάνουν όρη, που βρίσκονται στο κεντρικό τμήμα του νησιού. Υπάρχουν εκεί μικροί παγετώνες και λίμνες, καθώς και αρκτική τούνδρα. Ανάμεσα σε οροσειρές απλώνονται κοιλάδες με πολυάριθμα ποτάμια. Συνολικά στο νησί υπάρχουν 140 ποτάμια και ρυάκια μήκους πάνω από ένα χιλιόμετρο και πέντε ποταμοί μήκους πάνω από 50 χιλιόμετρα.


Ελμπρούς


Πηγή: Lori

Το όρος Ελμπρούς στον Κάυκασο στην πραγματικότητα δεν είναι όρος, αλλά στρωματοηφαίστειο. Αποτελεί την υψηλότερη βουνοκορυφή στη Ρωσία. Το Ελμπρούς έχει δύο κορυφές. Τη δυτική, ύψους 5642 μ και την ανατολική 5621 μέτρων. Η τελευταία έκρηξη χρονολογείται από το 50 μ.Χ ± 50 χρόνια. Λόγω της συμβολικής του σημασίας –ως υψηλότερου σημείου της Ευρώπης– το Ελμπρούς αποτέλεσε σκηνή βίαιης αντιπαράθεσης στα χρόνια του Β’ Παγκόσμιου πολέμου, στην οποία πήραν μέρος, μεταξύ άλλων, και οι μονάδες της ταξιαρχίας του γερμανικού ορεινού πεζικού “Εντελβάις”.


Η λίμνη Τσεντέρ


Πηγή: Oschtan

Η λίμνη βρίσκεται στο νότιο τμήμα της λεκάνης της Τιβά, στα σύνορα της Ρωσίας και της Μογγολίας, σε μια στεγανή κοιλότητα στις πλευρές της οποίας υπάρχουν πετρώματα άμμου και αργίλου. Η κοιλότητα περικυκλώνεται από λοφώδη πεδιάδα χωρίς δάση. Από το 1932 και μέχρι σήμερα στη λίμνη λειτουργούν λουτρά. Οι κύριες ιαματικές ουσίες είναι η άλμη και η λάσπη.

H Ρωσία ΤΩΡΑ

2/11/12