Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα τροφή. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα τροφή. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Σάββατο 2 Απριλίου 2016
Handelsblatt: Είναι οι ίδιοι φτωχοί, αλλά πρόθυμοι να βοηθήσουν τους πρόσφυγες
Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2015
Δραματική μείωση της παραγωγής σιταριού λόγω κλιματικής αλλαγής
Η ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Βάρα Πρασάντ υπολόγισε συγκεκριμένα πως οι αποδόσεις καλλιέργειας σίτου θα μειωθούν κατά 6 τοις εκατό για κάθε βαθμό Κελσίου που ανεβαίνει η θερμοκρασία, εάν δεν ληφθούν μέτρα για την προσαρμογή στις ακραίες καιρικές διακυμάνσεις. Με βάση τη συγκομιδή σιταριού του 2012-2013, η οποία έφτασε τους 701 εκατομμύρια τόνους παγκοσμίως, η εκτιμώμενη άνοδος της θερμοκρασίας θα οδηγήσει στην απώλεια παραγωγής 42 εκατομμυρίων τόνων σιταριού ετησίως.
«Πρόκειται για μία ιδιαίτερα ανησυχητική εξέλιξη», δήλωσε ο Πρασάντ. «Η προβλεπόμενη επίδραση της κλιματικής αλλαγής στην παραγωγή σιταριού είναι μεγαλύτερη από ό,τι είχε προβλεφθεί προηγουμένως. Αυτό σημαίνει ότι η παραγωγή τροφίμων θα πρέπει τουλάχιστον να διπλασιαστεί μέσα στα επόμενα τριάντα χρόνια, καθώς ο πληθυσμός του πλανήτη αναμένεται να φτάσει τα 9,6 δισεκατομμύρια άτομα», πρόσθεσε.
Οι ερευνητές εξέτασαν συστηματικά 30 μοντέλα καλλιεργειών σιταριού σε διάφορες περιοχές του πλανήτη, όπου η μέση θερμοκρασία της καλλιεργητικής περιόδου κυμαίνεται από τους 15 έως τους 32 βαθμούς Κελσίου. Τα μοντέλα λάμβαναν υπ’ όψιν τους τις ημερομηνίες και το ρυθμό φύτευσης, τις θερμοκρασίες και άλλους παράγοντες διαχείρισης καλλιεργειών.
«Η ακραία θερμοκρασία δεν σημαίνει μόνο περισσότερη θερμότητα, αλλά ενίοτε και περισσότερο κρύο», δήλωσε ο Πρασάντ. «Απλά κοιτάζοντας τη μέση θερμοκρασία δεν κατανοούμε όλη την εικόνα, γιατί είναι τα ακραία καιρικά φαινόμενα που είναι πιο επιζήμια για τις καλλιέργειες. Πολλά φυτά μπορούν να διαχειριστούν σταδιακές αλλαγές, αλλά ένα ακραίο κύμα καύσωνα ή ψύχους μπορεί να σκοτώσει ένα φυτό, επειδή η περίοδος προσαρμογής είναι συχνά ανύπαρκτη», πρόσθεσε.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι η αύξηση της θερμοκρασίας μειώνει επίσης το χρονικό πλαίσιο μέσα στο οποίο το σιτάρι πρέπει να ωριμάσει, με αποτέλεσμα να μειώνεται η παραγωγή κάθε φυτού την ώρα της συγκομιδής.
[naftemporiki.gr]
20/2/15
-
Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2014
«Αρχιπέλαγος»: Τα πλαστικά πνίγουν την Ελλάδα. (Το πλαστικό στο πιάτο μας)
Όπως αναφέρει το «Αρχιπέλαγος» με τις πρώτες βροχές του φθινοπώρου και τη λήξη της τουριστικής περιόδου, χιλιάδες τόνοι πλαστικών και άλλων απορριμμάτων που συσσωρεύτηκαν στις άκρες των δρόμων σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια ξεκινούν το καταστροφικό τους ταξίδι χωρίς... επιστροφή για τις ελληνικές θάλασσες.
Ευθύνες σε πολίτες - Τοπική Αυτοδιοίκηση
Η οργάνωση επιρρίπτει ευθύνες στην Τοπική Αυτοδιοίκηση καθώς όπως τονίζει όπως τονίζει για μήνες δεν υπήρξε η στοιχειώδης κινητοποίηση ώστε να καθαριστούν τα σκουπίδια, με αποτέλεσμα πολλές περιοχές της χώρας να έχουν μετατραπεί σε έναν ατελείωτο σκουπιδότοπο».
Ωστόσο ευθύνες επιρρίπτει και στην πλειονότητα των Ελλήνων οι οποίο όπως λέει φαίνεται να έχουν συνηθίσει την παρουσία των απορριμμάτων σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας.
Σύμφωνα με το «Αρχιπέλαγος»ελάχιστοι έχουν συνειδητοποιήσει πως το πλέον επικίνδυνο υλικό για το περιβάλλον είναι το πλαστικό.
Το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας προσθέτει, ότι τα προσωρινά μέτρα του καθαρισμού των παραλιών λίγο πριν από το καλοκαίρι δεν επαρκούν, καθώς η αυξημένη τουριστική κίνηση οδηγεί σε νέα συσσώρευση σκουπιδιών.
Ο σκουπιδότοπος αυτός, συνεχίζει, μεταφέρεται με τις πρώτες βροχές στο θαλάσσιο οικοσύστημα, καθώς τα ορμητικά νερά παρασύρουν τα απορρίμματα στη θάλασσα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα παραμένουν τα πλαστικά, τα οποία διασπώνται και οι ίνες τους καταλήγουν στο πιάτο μας.
Κίνδυνος οι πλαστικές σακούλες
Για παράδειγμα, αναφέρει κάποιους κοινούς τύπους πλαστικού (όπως η σακούλα ή το μπουκάλι νερού) οι οποίο όταν απορριφθούν στο περιβάλλον, με την επίδραση της υπεριώδους ακτινοβολίας, του αλατιού και του κυματισμού, σε διάστημα λίγων μόνο μηνών, διασπώνται σε μικρά κομμάτια και έπειτα καταλήγουν σε μικροσκοπικές ίνες.
Ταυτόχρονα, αναφέρει ένα από τα πιο επικίνδυνα προϊόντα πλαστικού που χρησιμοποιείται ευρέως τα τελευταία χρόνια είναι οι λεγόμενες «βιοδιασπώμενες» σακούλες», όπως αυθαίρετα χαρακτηρίζονται.
«Η ευρεία χρήση τους αποτελεί σκάνδαλο, καθώς το υλικό τους όχι μόνο δεν βιοδιασπάται και δεν ανακυκλώνεται, αλλά μέσω της προσθήκης χημικού καταλύτη στο υλικό, διασπάται πολύ πιο γρήγορα σε μικρά κομμάτια και έπειτα σε μικροσκοπικά σωματίδια, τα οποία τελικά εισέρχονται στην τροφική αλυσίδα σε μικρότερο χρονικό διάστημα» τονίζει η οργάνωση.
Υπογραμμίζεται δε πως οι συνέπειες αυτής της σύγχρονης μορφής ρύπανσης είναι ιδιαίτερα καταστροφικές τόσο για τα φυσικά οικοσυστήματα της χώρας μας και τα προστατευόμενα είδη που ζουν σε αυτά όσο και για τον άνθρωπο.
Οι επιστήμονες του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας, Αρχιπέλαγος, από το 2009, πραγματοποιούν μακροχρόνια και ενδελεχή έρευνα σε όλη την ελληνική επικράτεια για τη διασπορά μικροπλαστικών, μελετώντας την περιεκτικότητά τους σε παράκτια ιζήματα, ψάρια, ασπόνδυλα, επιφανειακά νερά κ.α.
Παράλληλα, ερευνώνται οι πραγματικοί χρόνοι διάσπασης διαφόρων τύπων πλαστικού σε πραγματικές συνθήκες οικοσυστημάτων, δηλ. σε παράκτια νερά, ποταμούς καθώς και σε πλήρη έκθεση στον ήλιο, σε ακτές.
Το πλαστικό στο πιάτο μας
Δυστυχώς, όπως αναφέρει το «Αρχιπέλαγος» σε πολλές ακατοίκητες περιοχές του Αιγαίου καταγράφτηκαν συγκεντρώσεις μικροπλαστικών αντίστοιχες με αυτές ακτών της Αττικής, ενώ ένα ακόμη ανησυχητικό στοιχείο είναι πως όλοι οι οργανισμοί, μεταξύ των οποίων και τα ψάρια, που ελέγχονται, περιέχουν στο στομάχι τους μικροσκοπικές ίνες πλαστικού, άλλοι σε μικρότερη και άλλοι σε μεγαλύτερη ποσότητα.
«Αυτό, ωστόσο, δεν πρέπει να μας αποτρέπει από την κατανάλωση ψαριών, δεδομένου ότι παραμένει μία από τις πλέον πολύτιμες και θρεπτικές τροφές για τον άνθρωπο, (ενώ συνήθως το στομάχι όπου περιέχονται οι ίνες πλαστικού δεν καταναλώνεται)» σημειώνει το «Αρχιπέλαγος» και καταλήγει πως ο περιορισμός χρήσης του πλαστικού και η ενίσχυση του μέτρου της ανακύκλωσης είναι οι μόνες λύσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος.naftemporiki.gr
1/10/14
--
-
ΣΧΕΤΙΚΑ:
Σάββατο 16 Αυγούστου 2014
Ατομική βούληση στις αποικίες άγριων μελισσών
Τα κοινωνικά έντομα συχνά υποτιμώνται ως σκλάβοι του συλλογικού πνεύματος της κυψέλης. Ομως το κάθε μέλος της αποικίας έχει εγκέφαλο και είναι τεχνικά ικανό να πάρει τις δικές του αποφάσεις. Πράγματι, διάφορες έρευνες έχουν δείξει ότι έντομα όπως για παράδειγμα μυρμήγκια ή μέλισσες, μερικές φορές αγνοούν την κοινή πληροφορία υπέρ της ατομικής τους γνώσης. Αυτό που τα ωθεί να δράσουν ανεξάρτητα αποτελεί μυστήριο. Νέες επιστημονικές έρευνες δείχνουν ότι όταν υπάρχει πρόσβαση σε μία νόστιμη πηγή τροφής, η νοοτροπία της κυψέλης αγνοείται απροκάλυπτα.
Η ανακάλυψη έγινε από την Ελουίζ Λιντμπίτερ, που εργαζόταν τότε στη Ζωολογική Εταιρεία του Λονδίνου, και την Κλερ Φλόρεντ από το Πανεπιστημιακό Κολέγιο του Λονδίνου, οι οποίες μελέτησαν τον τρόπο με τον οποίο οι άγριες μέλισσες συλλέγουν το νέκταρ. Τα έντομα έχουν ποικίλους τρόπους να μoιράζονται πληροφορίες. Τα μυρμήγκια αποκτούν κοινωνικές πληροφορίες σχετικά με τις διαθέσιμες πηγές τροφής ακολουθώντας χαρακτηριστικά των χημικών ουσιών που αφήνουν τα πόδια άλλων μυρμηγκιών, ενώ οι μέλισσες μαθαίνουν για τις πηγές τροφής μελετώντας τους χορούς των άλλων μελών της κυψέλης.
Ομοίως, και οι άγριες μέλισσες, έχουν τη δική τους τεχνική. Πληροφορούνται για τα νέα αποθέματα νέκταρ παρακολουθώντας τα αρώματα των λουλουδιών στη φωλιά της αποικίας και μετά αναζητούν τις ίδιες μυρωδιές έξω από αυτή. Αυτή η παρατήρηση οδήγησε τη δρα Λιντμπίτερ και την κ. Φλόρεντ στην υπόθεση ότι αν παρέμβουν στις μυρωδιές που απαντώνται μέσα στις αποικίες, θα μπορούσαν να ανακαλύψουν τι ωθεί τις άγριες μέλισσες στην αγνόηση των κοινωνικών πληροφοριών υπέρ της προσωπικής τους γνώσης.
Για να διαπιστώσουν κάτι τέτοιο, οι ερευνήτριες έδωσαν σε 42 σημασμένες άγριες μέλισσες δύο μέρες να εξερευνήσουν έναν πειραματικό κήπο. Μέσα σε αυτόν τον κήπο, υπήρχαν επτά τεχνητά λουλούδια στη μορφή κίτρινων δίσκων αφρού, εμποτισμένα με το αιθέριο έλαιο γερανιού, ενώ επίσης περιείχαν 50 μικρολίτρα διαλύματος ζάχαρης που θύμιζε νέκταρ. Αφού ολοκλήρωσαν την κατατόπισή τους στον χώρο, επιλέχθηκαν τυχαία κάποιες μέλισσες τη στιγμή που έβγαιναν στον κήπο για αναζήτηση τροφής. Οι μισές από αυτές, επιστρέφοντας στην αποικία για να εναποθέσουν το νέκταρ που συνέλεξαν, βρήκαν τη φωλιά τους όπως ακριβώς την είχαν αφήσει: γεμάτη με άρωμα από γεράνια. Οι άλλες μισές όμως επέστρεψαν σε μία αποικία η οποία είχε τεχνητά εμποτιστεί με αιθέριο έλαιο λεβάντας, ακριβώς όπως θα την έβρισκαν αν τα υπόλοιπα μέλη της κυψέλης συνέλεγαν νέκταρ από λουλούδια λεβάντας.
Ο αρωματισμένος κήποςΟταν στη συνέχεια οι άγριες μέλισσες ξαναβγήκαν για αναζήτηση τροφής στον κήπο, συνάντησαν, εκτός από τα επτά τεχνητά αρωματισμένα λουλούδια με λάδι γερανιού, επτά νέα τεχνητά λουλούδια με άρωμα λεβάντας. Αυτή τη φορά, μόνο τα λουλούδια λεβάντας περιείχαν διάλυμα ζάχαρης. Η διαδικασία αυτή αποτελεί αναπαράσταση μιας συνηθισμένης κατάστασης κατά την οποία μερικά είδη φυτών ανθίζουν τη στιγμή που τα λουλούδια άλλων φυτών μαραίνονται.
Οπως και πριν, όλες οι 42 άγριες μέλισσες κατευθύνθηκαν προς τα λουλούδια με άρωμα γερανιού, ανεξαρτήτως του αρώματος που είχαν συναντήσει στην αποικία τους. Συγκεκριμένα, όλες οι μέλισσες, εκτός από δύο, επισκέφθηκαν τα λουλούδια με άρωμα γερανιού έξι με οκτώ φορές πριν τελικά αποφασίσουν να δοκιμάσουν την τύχη τους στα λουλούδια με άρωμα λεβάντας.
Οπως αναφέρουν οι ερευνητές στο τεύχος του Ιουλίου του επιστημονικού περιοδικού Behavioural Ecology and Sociobiology, η κοινωνική πληροφορία που αποκτάται στην αποικία φαίνεται να παίζει μόνο μικρό ρόλο στον προσδιορισμό του πόσο γρήγορα οι άγριες μέλισσες άλλαζαν την πηγή τροφής τους, από το γεράνι στη λεβάντα.
Οι άγριες μέλισσες, οι οποίες προέρχονταν από την αποικία που ήταν αρωματισμένη με λεβάντα, μετά την πρώτη επίσκεψή τους σε φυτό λεβάντας, το 80% των λουλουδιών που διαδοχικά επισκέφθηκαν ήταν αρωματισμένα με λεβάντα. Την ίδια στιγμή οι μέλισσες που προέρχονταν από την αποικία με άρωμα γερανιού, μετά την πρώτη επίσκεψή τους σε φυτό λεβάντας, το 60% των λουλουδιών που επισκέπτονταν ήταν λεβάντα.
Γνώση και κίνδυνοιΟ ακριβής όμως λόγος που οι άγριες μέλισσες αγνόησαν περίτρανα την κοινωνική πληροφορία σχετικά με τη λεβάντα και τόσο ακλόνητα επέμειναν στην προσωπική τους γνώση σχετικά με το ότι τα γεράνια προσφέρουν περισσότερη τροφή, ακόμα και όταν κάτι τέτοιο δεν ίσχυε πια, προβλημάτισε τις ερευνήτριες. Η δρ Λιντμπίτερ και η κ. Φλόρεντ αναρωτήθηκαν μήπως τα έντομα έχουν έμφυτη προτίμηση στα γεράνια έναντι της λεβάντας, όμως συμπληρωματικά πειράματα απέδειξαν ότι κάτι τέτοιο δεν αληθεύει.
Η δρ Λιντμπίτερ υποθέτει ότι η εκμάθηση ενός νέου δρόμου αναζήτησης τροφής ίσως να εκθέτει τις άγριες μέλισσες σε κινδύνους που θα μπορούσαν να αποφύγουν αν απλά επέστρεφαν στα λουλούδια που είχαν ήδη προσωπικά επισκεφθεί, και σε αυτό πιθανώς να οφείλεται η αντίστασή τους να ακολουθήσουν νέες πληροφορίες αναζήτησης τροφής. Oι φωλιές των άγριων μελισσών, όπως φαίνεται, χαρακτηρίζονται από περισσότερη ατομικότητα απ’ ό,τι είχε συνειδητοποιήσει κανείς μέχρι σήμερα.
[kathimerini.com.cy]
16/8/14
Σάββατο 2 Αυγούστου 2014
Η Θερμοκρασία στο Αιγαίο Αναμένεται να Ανέβει 1,2 - 2,5 Βαθμούς
Το IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change), ένα διεθνές επιστημονικό σώμα υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών και του Παγκόσμιου Οργανισμού Μετεωρολογίας (WMO), που συστήθηκε το 1988 αποκλειστικά για την καταγραφή της κλιματικής αλλαγής, προσφέρει πολύτιμες επιστημονικές πληροφορίες στους ιθύνοντες των κρατών για τη διαμόρφωση περιβαλλοντικής πολιτικής. Με βάση «σενάρια» προσομοίωσης κλίματος, τα οποία λαμβάνουν κάθε φορά υπόψη διαφορετικές παραμέτρους, τα επιστημονικά μέλη του IPCC προχωρούν σε προβλέψεις για τις επιπτώσεις που θα επιφέρει η κλιματική αλλαγή στον πλανήτη μας μέχρι το τέλος του αιώνα.
Ο κ. Γιώργος Τριανταφύλλου, μαθηματικός, ωκεανογράφος, διευθυντής Ερευνών στο Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας – Ελληνικό Κέντρο Θαλάσσιων Ερευνών, αποτυπώνει τις κυριότερες προβλέψεις για το κλίμα και τις αντιδράσεις των οικοσυστημάτων στο Αιγαίο πέλαγος: «Κατ’ αρχάς, να σημειωθεί ότι η αλλαγή που παρατηρείται πλέον στη θερμοκρασία της θάλασσας δεν ανήκει στη φυσική μεταβλητότητα, αλλά σχετίζεται άμεσα με την υπερθέρμανση του πλανήτη. Με βάση το σενάριο Α1Β του IPCC, που στηρίζεται στη λογική της “ομοιόμορφης χρήσης των πλουτοπαραγωγικών πηγών μας”, η θερμοκρασία στην επιφάνεια του Αιγαίου αναμένεται να αυξηθεί μεταξύ 1,2 και 2,5 βαθμούς Κελσίου, βάσει της προσομοίωσης του κλίματος (2080-2100)».
Τι σημαίνει αυτό; «Σύμφωνα με την αναφορά για την εξέλιξη του κλίματος, αναμένεται αύξηση της στρωμάτωσης του θερμοκλινούς –δηλαδή της ανώτερης ζώνης της θάλασσας όπου συγκεντρώνονται τα πιο θερμά νερά το καλοκαίρι– με αποτέλεσμα να εμποδίζονται οι διάφορες θρεπτικές ουσίες που βρίσκονται στον πυθμένα να ανεβούν και να θρέψουν το φυτοπλαγκτόν, επηρεάζοντας με αυτόν τον τρόπο το σύνολο της τροφικής αλυσίδας. Επιπλέον, σε ό,τι αφορά τις παράκτιες παραποτάμιες περιοχές, οι προβλέψεις κάνουν λόγο για αύξηση της αλατότητας (0,05 psu κατά μέσο όρο) εξαιτίας της μείωσης της απορροής των ποταμών και των βροχοπτώσεων. Να τονιστεί ότι το νερό των ποταμών μεταφέρει πολύτιμα θρεπτικά συστατικά, απαραίτητα για την ανάπτυξη του φυτοπλαγκτού και ζωοπλαγκτού. Οπως προκύπτει, με τις αλλαγές της βιομάζας του πλαγκτού συμπορεύονται οι αντίστοιχες στα ψάρια. Οι επιστήμονες κάνουν λόγο για μείωση της παραγωγής ψαριών της τάξης του 3%, ενώ, αν προσμετρηθεί η μείωση του φορτίου θρεπτικών συστατικών από τα ποτάμια, το ποσοστό ανεβαίνει στο 10%».
Πού αλλού αναμένονται αλλαγές; «Στη βιοποικιλότητα γενικά. Οι αρνητικές συνέπειες εδώ σχετίζονται με την άνιση κατανομή της, τη μείωση της βιομάζας των κύριων τροφικών επιπέδων (φυτοπλαγκτόν, ζωοπλαγκτόν, ψάρια), την εκτόπιση ειδών προς τους πόλους αλλά και αλλαγές που αφορούν το μέγεθος και τη δομή των κοινοτήτων των ειδών. Σκεφτείτε, π.χ., τον γαύρο μας, από τα κύρια αλιεύματα της χώρας, με τεράστια εμπορική αξία, να μεταναστεύει προς τη Βαλτική, την ώρα που στις δικές μας θάλασσες αντικαθίσταται από τοξικά και άχρηστα ψάρια που έρχονται από τις θερμές περιοχές».
Οσο για τις παγκόσμιες βασικές προβλέψεις σχετικά με το κλίμα, «η μέση μεταβολή της θερμοκρασίας αναμένεται να αυξηθεί κατά 2,29 βαθμούς Κελσίου μέχρι το τέλος του αιώνα. Ειδικά για την επιφάνεια των θαλασσών, αύξηση αναμένεται σε όλους τους ωκεανούς, σε ορισμένους μάλιστα, όπως στο Gulf Stream, θα ξεπεράσει τους 4 βαθμούς». Η κατάσταση επιδεινώνεται αν συνδυαστεί με την οξίνιση των ωκεανών εξαιτίας των αυξημένων ποσοτήτων διοξειδίου του άνθρακα, που διασαλεύουν την ισορροπία κυρίως του pH του νερού. «Μεγαλύτερες αλλαγές προβλέπονται για τον Αρκτικό Ωκεανό και τον Β. Ατλαντικό. Οσο για την παγκόσμια μέση μεταβολή στη βιομάζα των ψαριών, η διεθνής επιστημονική κοινότητα αναμένει μέχρι το τέλος του αιώνα μείωση της τάξης του 17,6%».
Πώς εξηγούνται οι τελευταίες μπόρες και η αύξηση της υγρασίας
Ο μαθηματικός – μετεωρολόγος κ. Δημήτρης Ζιακόπουλος δίνει το στίγμα της κλιματικής αλλαγής, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα επιστημονικά δεδομένα: «Φέτος είχαμε τον πιο θερμό Μάιο και Ιούνιο σε παγκόσμιο επίπεδο. Η ανοδική τάση της θερμοκρασίας είναι βέβαιη. Με βάση όσα προκύπτουν από το Εθνικό Κέντρο Κλιματικών Δεδομένων της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας των ΗΠΑ (ΝΟΑΑ), το α΄ εξάμηνο του 2014 ήταν το τρίτο θερμότερο εξάμηνο των τελευταίων 134 ετών, με θερμοκρασία κατά 0,67 βαθμούς Κελσίου υψηλότερη από τη μέση θερμοκρασία του συγκεκριμένου εξαμήνου τον 20ό αιώνα.
Σε ό,τι αφορά τη χώρα μας, το πρώτο τρίμηνο, οι μήνες ήταν θερμότεροι του κανονικού, ενώ το δεύτερο η θερμοκρασία κυμάνθηκε στα κανονικά επίπεδα ή λίγο κάτω από αυτά (Απρίλιος και Ιούνιος). Αν και υπάρχουν περιοχές που κινούνται κάτω από τις μέσες τιμές, αυτό αφορά τις φυσικές μεταβλητότητες του κλίματος. Αν δηλαδή εμφανίζεται πιο δροσερός –ή θερμότερος– ο Ιούνιος, δεν σημαίνει ότι αναιρείται η κλιματική αλλαγή. Μετριέται, μάλιστα, σε βάθος 30ετίας - όχι σε μεμονωμένες χρονιές».
Πώς δικαιολογούνται οι πρόσφατες μπόρες και η αυξημένη υγρασία; «Οταν τον Ιούλιο απουσιάζουν οι μεγάλοι καύσωνες και τα ισχυρά μελτέμια, τότε κατά κανόνα οι ατμοσφαιρικές συνθήκες που δημιουργούνται ευνοούν την ατμοσφαιρική αστάθεια, δηλαδή την εκδήλωση βροχών και καταιγίδων. Και στις δύο περιπτώσεις, αυτό είναι το φυσιολογικό “σετ” καιρού για τον Ιούλιο στη χώρα μας. Οι συνιστώσες του κλίματος είναι σε τέτοιες αναλογίες, που οδηγούν σε ένα θαυμάσιο αποτέλεσμα – η Ελλάδα είναι μία ευλογημένη χώρα».
(από την εφημερίδα "Καθημερινή")
energia.gr
2/8/14
--
-
Δευτέρα 7 Απριλίου 2014
Η Ρωσία λέει «όχι» στα γενετικά μεταλλαγμένα τρόφιμα
Παρά τους περιορισμούς και τους ενδελεχείς ελέγχους κάποιες ποσότητες γενετικά μεταλλαγμένων σπόρων και τροφίμων έχουν «εισβάλλει» στη Ρωσία.
«Δεν μας ενδιαφέρει να αναπτύξουμε την παραγωγή ή την εισαγωγή γενετικά μεταλλαγμένων τροφίμων. Είμαστε σε θέση να παράγουμε κανονικά, υγιή τρόφιμα. Εάν οι αμερικανοί θέλουν να τρέφονται με μεταλλαγμένα, αφήστε τους να τρώνε ό,τι θέλουν. Εμείς δεν πρόκειται να το κάνουμε αυτό. Η χώρα μας έχει τη δυνατότητα να παράγει κανονική τροφή» είπε ο Μεντβέντεφ.
Ο πρωθυπουργός διαβεβαίωσε τους εκπρόσωπους της αγροτικής παραγωγής πως προχωρά η νέα αγροτική νομοθεσία και η επιπλέον οικονομική στήριξη μέσω των νέων κανονισμών χρηματοδότησης. Τέλος επεσήμανε την ανάγκη βελτίωσης του συστήματος αγροτικής ασφάλισης. http://rbth.gr/news
7/4/14
Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2014
Η Γη Είναι Φιλόξενη για Όλους Μας
Πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι αλλοιώνοντας τα φυσικά τοπία της γης υπονομεύουμε τα ίδια τα συστήματα ζωής που μας συντηρούν. Σαν τα βακτήρια στο δοχείο ενός εργαστηρίου βιολογίας, η εκρηκτική αύξηση του αριθμού μας πλησιάζει τα όρια ενός πεπερασμένου πλανήτη, με ζοφερές συνέπειες. Η καταστροφή ενεδρεύει, καθώς οι άνθρωποι ξεπερνούν τη φυσική αντοχή της γης. Ακόμα και σήμερα, ακούω κάποιους επιστήμονες να επαναλαμβάνουν παρόμοιους ισχυρισμούς – συχνά χωρίς αντίλογο. Κάποτε, είναι αλήθεια, τους πίστευα κι εγώ.
Κι όμως, οι απόψεις αυτές δείχνουν μια βαθύτατη έλλειψη κατανόησης της οικολογίας των ανθρώπινων συστημάτων. Οι συνθήκες που συντηρούν την ανθρωπότητα δεν είναι φυσικές και ποτέ δεν ήταν. Από τα προϊστορικά χρόνια, οι ανθρώπινοι πληθυσμοί έχουν χρησιμοποιήσει τεχνολογίες και παρεμβάσεις στο περιβάλλον για να συντηρήσουν πληθυσμούς πολύ πέρα από τις δυνατότητες των αναλλοίωτων «φυσικών» οικοσυστημάτων.
Τα αποδεικτικά στοιχεία από την αρχαιολογία είναι σαφή. Οι πρόγονοί μας του γένους Homo χρησιμοποιούσαν κοινωνικές στρατηγικές κυνηγιού, πέτρινα εργαλεία και φωτιά για να αποσπάσουν περισσότερα μέσα συντήρησης από τόπους που αλλιώς δεν θα μπορούσαν να τα δώσουν. Ο Homo sapiens προχώρησε πολύ παραπέρα. Ακόμα και πριν τελειώσει η Εποχή των Παγετώνων, χιλιάδες χρόνια πριν από την ανάπτυξη της γεωργίας, κοινότητες συλλεκτών-κυνηγών είχαν εγκατασταθεί σε όλη τη γη και είχαν εξαρτηθεί από περίπλοκες τεχνολογικές στρατηγικές για να στηρίξουν αυξανόμενους πληθυσμούς σε τοπία που από καιρό είχαν μεταμορφωθεί από τους προγόνους τους.
Η φέρουσα ικανότητα της γης για τους προϊστορικούς συλλέκτες-κυνηγούς πιθανόν να μην ήταν παραπάνω από 100 εκατομμύρια. Χωρίς όμως τις παλαιολιθικές τεχνολογίες τους και τους τρόπους ζωής που ανέπτυξαν, ο αριθμός αυτός θα ήταν πολύ μικρότερος, ίσως όχι παραπάνω από λίγες δεκάδες εκατομμυρίων. Η ανάδυση της γεωργίας έδωσε τη δυνατότητα για πολύ μεγαλύτερη αύξηση του πληθυσμού, απαιτώντας όλο και πιο εντατική εκμετάλλευση της γης. Στην κορύφωσή τους, αυτά τα αγροτικά συστήματα θα μπορούσαν να συντηρήσουν περίπου τρία δισεκατομμύρια ανθρώπους με λιτή διατροφή.
Ο παγκόσμιος πληθυσμός εκτιμάται τώρα στα 7,2 δισεκατομμύρια. Ωστόσο, με τις τρέχουσες βιομηχανικές τεχνολογίες, ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ έχει εκτιμήσει ότι οι πάνω από εννέα δισεκατομμύρια άνθρωποι που αναμένονται έως το 2050, καθώς ο πληθυσμός θα πλησιάζει την κορύφωσή του, θα μπορούσαν άνετα να συντηρηθούν με προϋπόθεση να υπάρχουν οι απαραίτητες υποδομές και οι κατάλληλες πολιτικές στο εμπόριο, την καταπολέμηση της φτώχειας και τη διατροφική ασφάλεια. Ποιος γνωρίζει τι θα ήταν εφικτό με τις τεχνολογίες του μέλλοντος; Το σημαντικό μήνυμα που δίνουν αυτοί οι αριθμοί θα έπρεπε να είναι πρόδηλο. Δεν μοιάζουμε καθόλου με τα βακτηρίδια σε πιάτο πειραματικού εργαστηρίου.
Γιατί όμως πολλοί φυσικοί επιστήμονες υψηλής κατάρτισης δεν το καταλαβαίνουν αυτό; Η προσωπική μου εμπειρία είναι ίσως διαφωτιστική. Εχοντας σπουδάσει βιολογία, έμαθα τα κλασικά μαθηματικά της πληθυσμιακής ανάπτυξης – ότι οι πληθυσμοί πρέπει να έχουν το όριό τους και πρέπει τελικά να φτάσουν σε ισορροπία με το περιβάλλον τους. Αν δεν το καταλάβαινες αυτό σήμαινε ότι δεν κατανοούσες τη φυσική: υπάρχει μία και μόνη γη, βεβαίως!
Μόνο έπειτα από χρόνια ερευνών στην αγροτική οικολογία της Κίνας έφτασα στο σημείο να δω πέρα από τις παρωπίδες του βιολόγου. Αδυνατώντας να εξηγήσω πώς οι πληθυσμοί αυξάνονταν επί χιλιετίες αναπτύσσοντας την παραγωγικότητα των ίδιων εδαφών, ανακάλυψα την αγροτική οικονομολόγο Εστερ Μπόουζραπ, η οποία είναι το αντίδοτο στον δημογράφο και οικονομολόγο Τόμας Μάλθους και τη θεωρία του ότι η αύξηση του πληθυσμού τείνει να ξεπεράσει την επάρκεια σε τρόφιμα. Οι θεωρίες της για την πληθυσμιακή αύξηση ως προωθητική δύναμη της γεωργικής παραγωγικότητας εξήγησαν τα στοιχεία που είχα συλλέξει, με τρόπο που ο Μάλθους ποτέ δεν θα μπορούσε. Ενώ παρέμεινα οικολόγος, έγινα συνταξιδιώτης με εκείνους που μελετούν τις μακροπρόθεσμες σχέσεις ανθρώπου-περιβάλλοντος: αρχαιολόγους, γεωγράφους, περιβαλλοντικούς ιστορικούς και αγροτικούς οικονομολόγους.
Η επιστήμη της ανθρώπινης βιωσιμότητας είναι στην ουσία της κοινωνική επιστήμη. Ούτε η φυσική ούτε η χημεία ούτε ακόμα και η βιολογία δεν επαρκούν για να κατανοήσουμε πώς ήταν δυνατόν ένα είδος να αναδιαμορφώσει τόσο το δικό του μέλλον όσο και το πεπρωμένο ενός ολόκληρου πλανήτη. Αυτή είναι η επιστήμη της Ανθρωποκαίνου Εποχής. Η ιδέα ότι οι άνθρωποι πρέπει να ζουν μέσα στα όρια του πλανήτη αρνείται τις πραγματικότητες της ιστορίας μας, πιθανότατα και του μέλλοντός μας. Οι άνθρωποι είναι δημιουργοί του οίκου τους. Μεταμορφώνουμε τα οικοσυστήματα για να συντηρούμαστε. Η φέρουσα ικανότητα του πλανήτη εξαρτάται από την ικανότητα των κοινωνικών μας συστημάτων και των τεχνολογιών μας, περισσότερο από οποιαδήποτε περιβαλλοντικά όρια.
Πριν από διακόσιες χιλιάδες χρόνια ξεκινήσαμε σ’ αυτόν τον δρόμο. Ο πλανήτης μας ποτέ δεν θα είναι ο ίδιος.
Είναι καιρός να ξυπνήσουμε για να δούμε τα πραγματικά όρια που αντιμετωπίζουμε: Τα κοινωνικά και τεχνολογικά συστήματα που μας στηρίζουν χρειάζονται βελτίωση.
Δεν υπάρχει κανένας περιβαλλοντικός λόγος για να πεινούν άνθρωποι, τώρα ή στο μέλλον. Δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσουμε περισσότερα εδάφη –η αύξηση της παραγωγικότητας της γης με τη χρήση τεχνολογιών που ήδη υπάρχουν μπορεί να αυξήσει σημαντικά την επάρκεια τροφίμων αλλά και να ελευθερώσει περισσότερα εδάφη για τη φύση– στόχος που είναι ταυτόχρονα δημοφιλής και πιο εφικτός παρά ποτέ.
Τα μόνα όρια για τη δημιουργία ενός πλανήτη για τον οποίο οι μελλοντικές γενιές θα είναι υπερήφανες, είναι η φαντασία μας και τα κοινωνικά μας συστήματα. Καθώς κινούμαστε προς μια καλύτερη Ανθρωπόκαινο Εποχή, το περιβάλλον μας θα είναι αυτό που εμείς δημιουργούμε.
*Ο κ. Ερλ Σ. Ελλις είναι καθηγητής Γεωγραφίας και Περιβαλλοντικών Συστημάτων στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ και επισκέπτης καθηγητής στην Graduate School of Design του Χάρβαρντ.
(από την εφημερίδα "Καθημερινή")
energia.gr
6/1/13
Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013
Παρά τη φτώχεια πετάμε φαγητό στα σκουπίδια
Της Φανής Σοβιτσλή (makthes.gr)
fanisovi@gmail.com
Στη δε Ελλάδα της κρίσης, ενώ 34,6% των Ελλήνων είναι φτωχοί, σύμφωνα με τη Eurostat, το 37% των πολιτών πετούν φαγητό τουλάχιστον 1 με 2 φορές το μήνα.
Μάλιστα, εκείνοι που δεν γνωρίζουν την αξία της τροφής στην Ελλάδα είναι οι νέοι από 18 έως 34 ετών, καθώς αυτοί πετούν στα σκουπίδια τη μεγαλύτερη ποσότητα φαγητού.
Σε πανευρωπαϊκό επίπεδο πάντως, έρευνες δείχνουν ότι κάθε κάτοικος της ΕΕ πετά κάθε χρόνο 197 κιλά τροφίμων, ενώ το 30%-50% της παγκόσμιας παραγωγής τροφίμων καταλήγει ως απόβλητα στον κάδο σκουπιδιών και κατ’ επέκταση στη χωματερή.
Την αντίφαση αυτή, ότι δηλαδή σε χώρες που πλήττονται από την οικονομική κρίση υπάρχει σημαντικό ποσοστό νοικοκυριών που πετούν τρόφιμα στα σκουπίδια ενώ αυτά θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για τη σίτιση απόρων, καλούνται να εξετάσουν δίνοντας λύση 21 φορείς από 13 χώρες της Ευρώπης, μεταξύ αυτών και η Ελλάδα.
Οι φορείς από Ολλανδία, Μεγάλη Βρετανία, Ιταλία, Γαλλία, Νορβηγία, Δανία, Αυστρία, Σουηδία, Φιλανδία, Τουρκία, Ουγγαρία, Γερμανία και Ελλάδα υλοποιούν το ευρωπαϊκό πρόγραμμα «FUSIONS» (Χρήση τροφίμων και καινοτόμες κοινωνικές πρακτικές για τη βελτιστοποίηση στρατηγικών πρόληψης δημιουργίας αποβλήτων τροφίμων). Το πρόγραμμα στοχεύει να δημιουργήσει μια πολυσυμμετοχική πλατφόρμα, ώστε να ξεκινήσει ένας εποικοδομητικός διάλογος μεταξύ φορέων που εμπλέκονται έμμεσα ή άμεσα στην αλυσίδα τροφίμων.
Ο ελληνικός φορέας που συμμετέχει στο πρόγραμμα είναι η αναπτυξιακή εταιρεία «Ανατολική ΑΕ». Σύμφωνα με τον εκπρόσωπό της Σωκράτη Φάμελο, η ευρωπαϊκή πολυσυμμετοχική πλατφόρμα, αξιοποιώντας τις πολιτικές που θα προκύψουν από την υλοποίηση του έργου, θα δώσει τη δυνατότητα, θα ενθαρρύνει και θα υποστηρίξει τους βασικούς φορείς σε όλη την Ευρώπη στην επίτευξη της κατά 50% μείωσης της σπατάλης των τροφίμων και της κατά 20% μείωσης των εισερχόμενων πόρων στις τροφικές αλυσίδες, έως το 2020.
ΤΟ 34% ΤΩΝ ΤΡΟΦΙΜΩΝ ΧΑΝΕΤΑΙ ΣΤΑ ΧΩΡΑΦΙΑ
Η συγκεκριμένη πλατφόρμα θα αναπτυχθεί σε ευρωπαϊκό, εθνικό και περιφερειακό επίπεδο και θα βασίζεται σε υφιστάμενες και νέες υποδομές. Γενικός στόχος του έργου είναι να συμβάλει:
* Στην εναρμόνιση των μεθόδων παρακολούθησης των αποβλήτων τροφίμων.
* Στην καταγραφή και αξιολόγηση καινοτόμων κοινωνικών πρακτικών για τη βελτιστοποίηση της χρήσης των τροφίμων στην τροφική αλυσίδα.
* Στη δημιουργία μιας κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής για τα απόβλητα τρόφιμα.
Αναφερόμενος στην απώλεια τροφίμων ο κ. Φάμελος τονίζει ότι σήμερα το 34% των τροφίμων χάνεται στο χωράφι, στο χονδρεμπόριο, στα εστιατόρια, στα catering, και γι’ αυτό είναι ανάγκη να βρεθούν τρόποι ώστε οι ποσότητες αυτές να μην πετιούνται, αλλά να αξιοποιούνται. «Οι συνθήκες βαθιάς οικονομικής κρίσης, τόσο στην Ελλάδα όσο και σε χώρες της ΕΕ, επιβάλλουν πρακτικές αξιοποίησης των τροφίμων, που αντί να πετιούνται στα σκουπίδια να διατίθενται σε συσσίτια απόρων ή γενικά στις άπορες οικογένειες», υπογραμμίζει ο κ. Φάμελος. Για την αναστροφή της κατάστασης όμως, οι επιστημονικοί φορείς που συμμετέχουν στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα «FUSIONS» εκτιμούν ότι θα πρέπει να αλλάξουν τόσο οι συνήθειες των καταναλωτών, όπως να αγοράζουν αυτό που πραγματικά χρειάζονται, όσο και οι πολιτικές μάρκετιγκ για τα τρόφιμα.
Απειλείται και το περιβάλλον
Μεγάλη ανησυχία στους επιστήμονες προκαλούν τα στοιχεία των ερευνών που δείχνουν ότι στον κάδο των σκουπιδιών καταλήγουν μαγειρεμένα φαγητά που περίσσεψαν, φρούτα και λαχανικά, γαλακτοκομικά, ψωμί, ζυμαρικά και τρόφιμα που έληξαν ή χάλασαν. Ο μεγάλος κίνδυνος, σύμφωνα με τους ίδιους, είναι ότι τα απόβλητα τροφίμων που καταλήγουν στο περιβάλλον αποδομούνται δημιουργώντας υγρά (διασταλλάζοντα) και επομένως προκαλούν σοβαρή ρύπανση στο υπέδαφος. Αυτή η ρύπανση στον υδροφόρο ορίζοντα έχει αποδειχθεί ότι δεν μπορεί να απορρυπανθεί, ενώ ταυτόχρονα δημιουργείται και αέρια ρύπανση που συμβάλλει στο φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Πετούν στα σκουπίδια 590 ευρώ
Τα στοιχεία για τα τρόφιμα που πετούν σήμερα οι Έλληνες προκύπτουν από έρευνα του WWF Ελλάς που έγινε σε συνεργασία με την Public Issue σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ηράκλειο, Λάρισα. Σύμφωνα με τους εκπροσώπους του WWF, σε μια χώρα που υποφέρει από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης η σπατάλη τροφίμων δεν μπορεί να αποτελεί επιλογή σε κανένα στάδιο παραγωγής και κατανάλωσης, είτε πρόκειται για τον αγρό και τις φάρμες, είτε για τα σούπερ μάρκετ, τα εστιατόρια και τα νοικοκυριά. Ενθαρρυντικό ωστόσο στοιχείο της έρευνας είναι πως μόνο το 3% απάντησε πως πετά αρκετά τρόφιμα, ενώ το 28% δήλωσε ότι πετά λίγα και το 69% σχεδόν καθόλου. Παρότι οι πολίτες σε μεγάλο βαθμό εμφανίζονται ενημερωμένοι για τις πρακτικές που μπορούν να περιορίσουν τη σπατάλη, αρκετοί είναι αυτοί που διαιωνίζουν το πρόβλημα συστηματικά. Οι ειδικοί του WWF εκτιμούν πως ο όγκος φαγητού που πετά ο καθένας μας είναι κοντά στον ευρωπαϊκό μέσο όρο, που αγγίζει τα 197 κιλά ανά κάτοικο τον χρόνο (590 ευρώ ανά νοικοκυριό).
makthes.gr
9/12/13
--
-
Πέμπτη 6 Ιουνίου 2013
Ανάπτυξη από φύκια...
Η επεξεργασία τους δύναται να αποβεί μια σημαντική επαγγελματική επιλογή, καθώς μπορούν να αποτελέσουν πρώτη ύλη για πολλά προϊόντα, όπως μονωτικά υλικά ή καλλυντικά
ΤΑ ΛΙΒΑΔΙΑ της Ποσειδώνιας προστατεύονται με τη Σύμβαση της Βαρκελώνης, την οποία η Κύπρος έχει προσυπογράψει
Ξέρετε ότι: Τα φύκια που βλέπουμε να φυτρώνουν στον πυθμένα της θάλασσας γύρω-γύρω από την Κύπρο έχουν επιστημονικό όνομα και λέγονται Posidonia oceanica ή στα ελληνικά Ποσειδώνια. Οι εκτάσεις του θαλάσσιου πυθμένα που καλύπτονται από τα φύκια λέγονται Λιβάδια Ποσειδωνίας. Ανήκουν στην οικογένεια των αγγειόσπερμων κι αυτό σημαίνει ότι... δεν είναι φύκη!
Τα φύκια, δηλ. οι Ποσειδώνιες, φυτρώνουν σε βάθη θαλάσσιου νερού από 4 μέχρι 25 μέτρα. Εκεί βρίσκονται οι ιδανικές συνθήκες για να αναπτυχθούν. Τα λιβάδια της Ποσειδώνιας δίνουν τροφή στα ψάρια, σε άλλους θαλάσσιους οργανισμούς και στις θαλάσσιες χελώνες. Είναι οι βιότοποί τους, τα βοσκοτόπια τους. Αν χαθούν τα Λιβάδια της Ποσειδωνίας, θα κινδυνεύσουν να χαθούν και όλα αυτά τα θαλάσσια είδη, αφού δεν θα μπορούν πια να τραφούν. Γι’ αυτό τα Λιβάδια της Ποσειδωνίας προστατεύονται από τη Σύμβαση της Βαρκελώνης, την οποία η Κύπρος έχει προσυπογράψει. Η Σύμβαση της Βαρκελώνης προστατεύει τα θαλάσσια είδη που κινδυνεύουν. Η Posidonia oceanica περιλαμβάνεται στα είδη αυτά.
Καταστρέφονται από τη ρύπανση
Οι Ποσειδώνιες φυτρώνουν μόνο σε καθαρές θάλασσες. Όταν υπάρχει ρύπανση, οι Ποσειδώνιες καταστρέφονται. Αυτό σημαίνει ότι όπου υπάρχουν φύκια, η θάλασσα είναι υγιής. Μπορούμε να κολυμπάμε άφοβα. Τα φύκια που βλέπουμε στις παραλίες, είναι τα νεκρά φύλλα της Ποσειδώνιας, η οποία, ανανεώνει το φύλλωμά της όπως τα φυλλοβόλα δέντρα της στεριάς.
Πέφτουν λοιπόν τα νεκρά φύλλα από τα θαλάσσια φυτά και τα ξεβράζει το κύμα στην παραλία. Δεν κάνουν κακό. Τα κύματα θα τα ξαναμεταφέρουν στη θάλασσα σε κάποια στιγμή, αν βέβαια η ακτή είναι σε φυσική κατάσταση, δηλαδή δεν έχουν κατασκευαστεί κυματοθραύστες ή άλλα έργα που παγιδεύουν τα νεκρά φύλλα της Ποσειδώνιας, δεν τα αφήνουν να ξαναμεταφερθούν στην ανοιχτή θάλασσα, με αποτέλεσμα να σαπίζουν και να μυρίζουν άσχημα. Τα πρανή που σχηματίζουν τα νεκρά φύλλα Ποσειδώνιας, όταν συσσωρεύονται στην ακτή, λειτουργούν και σαν φυσική προστασία της παραλίας, αποτρέποντας της διάβρωσή της από τα κύματα του χειμώνα. Την άνοιξη, τα κύματα είναι τέτοια που μεταφέρουν τα νεκρά φύλλα πίσω στην ανοιχτή θάλασσα, οπότε η ακτή μένει καθαρή. Όπως όμως είπαμε πιο πάνω, πρέπει η ακτή να είναι στη φυσική της κατάσταση, χωρίς κυματοθραύστες και άλλα έργα.
Πρώτη ύλη
ΤΑ ΝΕΚΡΑ φύλλα αποτελούν πρώτη ύλη για πολλά προϊόντα, όπως μονωτικά υλικά ή καλλυντικά. Μπορεί η επεξεργασία τους να αποτελέσει μια σημαντική επαγγελματική επιλογή και να ανοίξει ένας νέος τομέας ανάπτυξης στην Κύπρο. Τα φύκια δεν είναι βρομιά, όπως πολλοί πιστεύουν: αντίθετα, είναι η υγεία της θάλασσας, με πολλαπλά οφέλη για την ακτή και τον άνθρωπο. Ενημερωθείτε και εξοικειωθείτε με τα είδη της θαλάσσιας βιοποικιλότητας της Κύπρου.
ΞΕΝΙΑ Ι. ΛΟΪΖΙΔΟΥ
ΑΚΤΗ Κέντρο Μελετών και Έρευνας
www.akti.org.cy
http://www.sigmalive.com/simerini/environment/564216
2/6/13
Πέμπτη 30 Μαΐου 2013
ΟΗΕ: Φάτε μέδουσες, να σώσουμε τα ψάρια!
Οι μέδουσες είναι όλο και περισσότερο παρούσες στους ωκεανούς ολόκληρου του κόσμου, αναφέρει ο FAO επικαλούμενος τους εμπειρογνώμονες οι οποίοι μιλούν για έναν "ωκεανό μεδουσών" που παίρνει τη θέση ενός "ωκεανού ψαριών".
"Αν δεν καταφέρνετε να τις καταπολεμήσετε... φάτε τις!", προτείνουν οι ειδικοί αυτοί, οι οποίοι συνιστούν την ανάπτυξη προϊόντων διατροφής με βάση τις μέδουσες.
Μια άλλη δυνατότητα θα ήταν η εκμετάλλευση της "αθάνατης μέδουσας" (Turritopsis nutricula): ικανή να αντιστρέφει τη διαδικασία της γήρανσης, υπόσχεται την επεξεργασία προϊόντων αναζωογονητικών για τους ανθρώπους, προτείνει επίσης ο οργανισμός.
Διότι για τον FAO, η μεγάλη αύξηση των πληθυσμών των μεδουσών μπορεί να είναι μία από τις αιτίες της μείωσης των αλιευτικών αποθεμάτων που διαπιστώνεται στη Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα.
"Η υπεραλιεία, η οποία εξαφανίζει τα μεγάλα θαλάσσια αρπακτικά, είναι ένας από τους παράγοντες που εξηγούν αυτό τον πολλαπλασιασμό των μεδουσών. Ένας φαύλος κύκλος μπορεί να ακολουθήσει, αφού οι μέδουσες τρέφονται με τις νύμφες ψαριών και με μικρά ψάρια", διευκρινίζει ο FAO.
Σύμφωνα με την εν λόγω έκθεση, συνήθως "λαμβάνονται υπόψη μόνον οι επιπτώσεις της αλιείας από τον άνθρωπο για να προσδιοριστούν τα όρια αναφοράς για μια αειφόρο αλιεία".
Όμως "οι μέδουσες μπορεί να έχουν σημαντικές επιπτώσεις στα αυγά και τις νύμφες των ψαριών, είτε άμεσα είτε επειδή ανταγωνίζονται άλλα είδη για την τροφή τους.
Πρέπει συνεπώς να τις παίρνουμε υπόψη σε κάθε οικοσυστημική προσέγγιση της διαχείρισης των αλιευμάτων".
Οι βλάβες που προκαλούνται από τις μέδουσες στα αλιευτικά αποθέματα εμφανίσθηκαν στην αρχή της δεκαετίας του 1980, όταν η μέδουσα Mnemiopsis leidyi, ένα είδος που ζει συνήθως στον Ατλαντικό Ωκεανό, εισήχθη τυχαία στη Μαύρη Θάλασσα, όπου είχε καταστροφικά αποτελέσματα στους πληθυσμούς των αλιευμάτων, γονατίζοντας την τοπική αλιεία, σύμφωνα με το FAO.
- Το πρόβλημα δεν λύθηκε παρά με την έλευση στη Μαύρη Θάλασσα ενός άλλου είδους, της Beroe ovata, που τρέφεται με τις μέδουσες Mnemiopsis.
Μολονότι οι λόγοι που εξηγούν αυτό το φαινόμενο δεν είναι πλήρως κατανοητοί, περιλαμβάνουν αναμφίβολα, εκτός από την υπεραλιεία, την άνοδο της θερμοκρασίας του κλίματος και την αύξηση των θρεπτικών ουσιών στα ύδατα.
www.protothema.gr
30/5/13
--
-
ΣΧΕΤΙΚΟ:
Δευτέρα 20 Μαΐου 2013
ΗΠΑ: Έρχεται επιδρομή τζιτζικιών στα ανατολικά
-
Οι προειδοποιήσεις άρχισαν τις προηγούμενες εβδομάδες. Τώρα, όμως, γίνονται πραγματικότητα, καθώς χιλιάδες τζίτζικες που για χρόνια βρίσκονταν κρυμμένοι στο υπέδαφος έρχονται στην επιφάνεια, στις ανατολικές ακτές των ΗΠΑ. Μέσα στις επόμενες εβδομάδες και κατά τους θερινούς μήνες αναμένεται επιδρομή δισεκατομμυρίων εντόμων. Η όλη ιστορία θυμίζει σενάριο αμερικανικού b-movie των '90s.Η επιστημονική κοινότητα «βάφτισε» την επικείμενη επέλαση «Brood II», δηλαδή «Γένος 2», καθώς τα τζιτζίκια, τα οποία ανήκουν σε ένα είδος που απαντά μόνο στις ΗΠΑ, θα βγουν στην επιφάνεια έχοντας περάσει τα τελευταία 17 χρόνια σε βάθος λίγων μέτρων κάτω από το έδαφος τρώγοντας ρίζες δέντρων και ωριμάζοντας.
Παρά τα κόκκινα μάτια τους και τα πολυάριθμα δημοσιεύματα που δημιουργούσαν κλίμα τρόμου τις τελευταίες ημέρες, άπαντες επισημαίνουν ότι τα έντομα είναι ακίνδυνα για τους ανθρώπους. «Οι ορδές των τζιτζικιών δεν θα μας ρουφήξουν το αίμα ούτε θα μετατρέψουν τους ανθρώπους σε ζόμπι» έλεγε χαριτολογώντας στο LiveScience η εντομολόγος στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόι, Μέι Μπέρενμπαουμ.
Το μόνο για το οποίο οι τζίτζικες έχουν μεγάλη όρεξη είναι... το σεξ. Στόχος τους είναι να σκαρφαλώσουν στα δέντρα και να περάσουν τις επόμενες εβδομάδες ζευγαρώνοντας. Καθώς αυτά θα πεθαίνουν, οι απόγονοί τους θα πάρουν τη θέση τους στο υπέδαφος, για να επιστρέψουν ύστερα από άλλα 17 χρόνια, δηλαδή το 2030.
Το ζευγάρωμα γίνεται με ιδιαίτερα θορυβώδη τρόπο. Πριν από μερικά χρόνια, ο εντομολόγος Τζιν Κρίτσκι μέτρησε τη στάθμη της έντασης στα 94 ντεσιμπέλ, λέγοντας ότι ο ήχος είναι τόσο δυνατός, που «δεν ακούς τα αεροπλάνα που περνούν από πάνω».
Τα τζιτζίκια αποτελούν πρώτης τάξεως έδεσμα για τα πτηνά. Είναι όμως τόσα πολλά, που ορισμένοι επιστήμονες προτείνουν την κατανάλωσή τους ακόμη και από τους ανθρώπους, χαρακτηρίζοντάς τα ως... «γαρίδες της γης». «Είναι αρθρόποδα, κάτι που σημαίνει ότι έχουν εξωσκελετό» λέει στο NBC η Άιζα Μπέτανκουρτ από την Ακαδημία Φυσικών Επιστημών. «Τρώμε συχνά τα αρθρόποδα της θάλασσας, όπως είναι οι γαρίδες, οι αστακοί και οι κάβουρες. Άρα, γιατί να μη δοκιμάσουμε και αρθρόποδα της στεριάς;» διερωτάται.
Η ίδια υποστηρίζει ότι τα τζιτζίκια έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη, χαμηλά λιπαρά και είναι ακόμη πιο νόστιμα - βραστά ή και ωμά - εάν πιαστούν το πρωί, την ώρα που βγαίνουν από το έδαφος. Δεν πρόκειται για ανέκδοτο. Το «National Geographic» παρέχει στους αναγνώστες του ακόμη και συνταγές για... καραμελωμένους τζίτζικες αλλά και για κοκτέιλ με έντομα.
Μάριος Μπουμπής
.zougla.gr
20/5/13
--
-
ΣΧΕΤΙΚΟ:
Δευτέρα 13 Μαΐου 2013
Έκθεση του FAO: «Πεινάτε; Φάτε έντομα!» λέει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τροφίμων
Στους παραδοσιακούς πολιτισμούς, 2.000.000.000 άνθρωποι καταναλώνουν ήδη έντομα, όμως μπορεί να γίνουν πολύ περισσότεροι, εκτιμά ο Οργανισμός. «Το μήνυμά μας είναι: τρώτε έντομα, τα έντομα υπάρχουν σε αφθονία, είναι μια πλούσια πηγή πρωτεϊνών και ιχνοστοιχείων» δήλωσε χαρακτηριστικά η Εύα Ούρσουλα Μίλερ, διευθύντρια του τμήματος πολιτικής οικονομίας των δασών, παρουσιάζοντας αυτή την έκθεση στη Ρώμη.
Τα δισεκατομμύρια των εντόμων, τα οποία αναπαράγονται αδιάκοπα στο έδαφος, στον αέρα και στα ύδατα, «έχουν υψηλά ποσοστά ανάπτυξης και μετατροπής σε τροφή, ενώ έχουν μικρή επίδραση στο περιβάλλον σε όλο τον κύκλο της ζωής τους», αναφέρουν οι εμπειρογνώμονες.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους, περίπου 900 είδη εντόμων είναι βρώσιμα. Στον FAO, οι ειδικοί απαριθμούν τα πλεονεκτήματα της παραγωγής εντόμων σε μεγάλη κλίμακα: δύο κιλά τροφή είναι απαραίτητα για να παραχθεί ένα κιλό εντόμων, ενώ τα βοοειδή απαιτούν οκτώ κιλά τροφή, για να παράγουν ένα κιλό κρέατος.
Εξάλλου, τα έντομα «είναι θρεπτικά, με υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες, λίπη και ιχνοστοιχεία» και «μπορούν να καταναλώνονται ολόκληρα ή σε σκόνη ή σε μορφή πατέ και ενσωματωμένα σε άλλα τρόφιμα».
.protothema.gr
13/5/13
--
-
ΣΧΕΤΙΚΑ:
Τρίτη 16 Απριλίου 2013
Το άχυρο και οι κορμοί γίνονται τρόφιμα! ... Πρωτοποριακή μέθοδος μετατρέπει την κυτταρίνη σε βρώσιμο άμηλο
 |
| Percvial Zhang |
Όπως φαίνεται, στο μέλλον θα τρώμε ξύλο κυριολεκτικά. Ερευνητές στις ΗΠΑ κατάφεραν για πρώτη φορά να μετατρέψουν την κυτταρίνη -το βασικό συστατικό του ξύλου και όλων των φυτικών υπολειμμάτων- σε άφθονο βρώσιμο άμυλο.
Αφθονη άχρηστη βιομάζα
Η κυτταρίνη αντιστοιχεί σε ένα πολύ μεγάλο μέρος της βιομάζας των φυτών σε όλο τον πλανήτη. Το εντυπωσιακό μάλιστα είναι ότι η παραγωγή άχρηστης κυτταρίνης στη γεωργία είναι πολύ μεγαλύτερη από την παραγωγή αγροτικών προϊόντων. Στην περίπτωση των σιτηρών, για παράδειγμα, κάθε τόνος συγκομιδής πρέπει να διαχωριστεί από 2 με 3 τόνους αποβλήτων πλούσιων σε κυτταρίνη.
Κάθε μόριο κυτταρίνης αποτελείται από εκατοντάδες χιλιάδες μόρια γλυκόζης, η οποία φυσικά τρώγεται. Το πρόβλημα όμως είναι ότι οι δεσμοί που συνδέουν αυτά τα μόρια γλυκόζης διασπώνται εξαιρετικά δύσκολα. Μόνο λίγα είδη βακτηρίων, και κυρίως μυκήτων, μπορούν να φέρουν εις πέρας αυτό τον άθλο, γι΄αυτό και το ξύλο μπορεί να παραμένει για χρόνια θαμμένο στο έδαφος μέχρι να αποσυντεθεί πλήρως.
Τα τελευταία χρόνια βρίσκονται σε εξέλιξη πολλά ερευνητικά προγράμματα με στόχο τη μετατροπή της κυτταρίνης σε βιοκαύσιμα όπως η αιθανόλη. Φαίνεται όμως ότι, εκτός από καύσιμα, η κυτταρίνη θα μπορούσε να αποτελέσει πρώτη ύλη και για την παραγωγή αμύλου, το οποίο επίσης αποτελείται από μόρια γλυκόζης, ενωμένα όμως με διαφορετικούς δεσμούς.
Με γονίδια βακτηρίων
Ο δρ Πέρσιβαλ Ζανγκ του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια στο Μπλάκσμπεργκ χρησιμοποίησε γονίδια βακτηρίων τα οποία ήταν γνωστό ότι μεταβολίζουν την κυτταρίνη. Τα γονίδια αυτά εισήχθησαν σε βακτήρια Escherichia coli, τα οποία έτσι ανέλαβαν να παράγουν τα απαραίτητα ένζυμα σε επαρκείς ποσότητες.
Μια ομάδα ενζύμων διασπά την κυτταρίνη σε μικρότερα μόρια, ενώ μια δεύτερη ομάδα ενζύμων μετατρέπει αυτά τα μόρια σε αμυλόζη, μια μορφή αμύλου.
Η συνθετική αμυλόζη «δεν έχει γεύση στην αρχή» αναφέρει ο δρ Ζανγκ που δοκίμασε το παρασκεύασμα. «Αν το μασήσεις για λίγο γίνεται ελαφρώς γλυκό» συνεχίζει. Πράγματι, τα μόρια αμύλου διασπώνται εύκολα από το ένζυμο αμυλάση του σάλιου και μετατρέπονται έτσι σε ελεύθερα μόρια γλυκιάς γλυκόζης.
Η νέα μέθοδος μετατρέπει σε άμυλο γύρω στο ένα τρίτο της συνολικής κυτταρίνης, ωστόσο ό,τι περισσεύει δεν είναι άχρηστο: η υπόλοιπη κυτταρίνη μετατρέπεται σε γλυκόζη, η οποία μπορεί με τη σειρά της να μετατραπεί σε βιοαιθανόλη με μεθόδους βιοτεχνολογίας.
Τόνοι τροφής για τον πλανήτη
Δεδομένου ότι το άμυλο αντιστοιχεί σήμερα έως και στο 40% της ανθρώπινης διατροφής, η νέα ενζυματική τεχνική θα μπορούσε να ταΐσει τον αυξανόμενο παγκόσμιο πληθυσμό, εκτιμούν τώρα οι ερευνητές.
Υπολογίζουν ότι, αν η διαθεσιμότητα της γλυκόζης ήταν 100 δισεκατομμύρια τόνοι το χρόνο, η μέθοδός τους θα μπορούσε να παράγει 4,5 δισεκατομμύρια τόνους αμύλου, ποσότητα δύο φορές μεγαλύτερη από την ετήσια παγκόσμια παραγωγής δημητριακών.
Ακόμα όμως κι αν αποδειχθεί στο μέλλον ότι οι άνθρωποι δεν έχουν όρεξη να καταναλώσουν αυτό το νέο συνθετικό τρόφιμο, το άμυλο από κυτταρίνη θα μπορούσε να αξιοποιηθεί στην παραγωγή βιοδιασπώμενου πλαστικού και άλλων υλικών.
Σίγουρα όμως, αυτό απέχει πολύ στο μέλλον: τα απαιτούμενα ένζυμα είναι σήμερα εξαιρετικά ακριβά, και οι ερευνητές υπολογίζουν ότι θα χρειάζονταν ένα εκατομμύριο δολάρια για να παραγάγουν 20 κιλά αμυλόζης.
Αφθονη άχρηστη βιομάζα
Η κυτταρίνη αντιστοιχεί σε ένα πολύ μεγάλο μέρος της βιομάζας των φυτών σε όλο τον πλανήτη. Το εντυπωσιακό μάλιστα είναι ότι η παραγωγή άχρηστης κυτταρίνης στη γεωργία είναι πολύ μεγαλύτερη από την παραγωγή αγροτικών προϊόντων. Στην περίπτωση των σιτηρών, για παράδειγμα, κάθε τόνος συγκομιδής πρέπει να διαχωριστεί από 2 με 3 τόνους αποβλήτων πλούσιων σε κυτταρίνη.
Κάθε μόριο κυτταρίνης αποτελείται από εκατοντάδες χιλιάδες μόρια γλυκόζης, η οποία φυσικά τρώγεται. Το πρόβλημα όμως είναι ότι οι δεσμοί που συνδέουν αυτά τα μόρια γλυκόζης διασπώνται εξαιρετικά δύσκολα. Μόνο λίγα είδη βακτηρίων, και κυρίως μυκήτων, μπορούν να φέρουν εις πέρας αυτό τον άθλο, γι΄αυτό και το ξύλο μπορεί να παραμένει για χρόνια θαμμένο στο έδαφος μέχρι να αποσυντεθεί πλήρως.
Τα τελευταία χρόνια βρίσκονται σε εξέλιξη πολλά ερευνητικά προγράμματα με στόχο τη μετατροπή της κυτταρίνης σε βιοκαύσιμα όπως η αιθανόλη. Φαίνεται όμως ότι, εκτός από καύσιμα, η κυτταρίνη θα μπορούσε να αποτελέσει πρώτη ύλη και για την παραγωγή αμύλου, το οποίο επίσης αποτελείται από μόρια γλυκόζης, ενωμένα όμως με διαφορετικούς δεσμούς.
Με γονίδια βακτηρίων
Ο δρ Πέρσιβαλ Ζανγκ του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια στο Μπλάκσμπεργκ χρησιμοποίησε γονίδια βακτηρίων τα οποία ήταν γνωστό ότι μεταβολίζουν την κυτταρίνη. Τα γονίδια αυτά εισήχθησαν σε βακτήρια Escherichia coli, τα οποία έτσι ανέλαβαν να παράγουν τα απαραίτητα ένζυμα σε επαρκείς ποσότητες.
Μια ομάδα ενζύμων διασπά την κυτταρίνη σε μικρότερα μόρια, ενώ μια δεύτερη ομάδα ενζύμων μετατρέπει αυτά τα μόρια σε αμυλόζη, μια μορφή αμύλου.
Η συνθετική αμυλόζη «δεν έχει γεύση στην αρχή» αναφέρει ο δρ Ζανγκ που δοκίμασε το παρασκεύασμα. «Αν το μασήσεις για λίγο γίνεται ελαφρώς γλυκό» συνεχίζει. Πράγματι, τα μόρια αμύλου διασπώνται εύκολα από το ένζυμο αμυλάση του σάλιου και μετατρέπονται έτσι σε ελεύθερα μόρια γλυκιάς γλυκόζης.
Η νέα μέθοδος μετατρέπει σε άμυλο γύρω στο ένα τρίτο της συνολικής κυτταρίνης, ωστόσο ό,τι περισσεύει δεν είναι άχρηστο: η υπόλοιπη κυτταρίνη μετατρέπεται σε γλυκόζη, η οποία μπορεί με τη σειρά της να μετατραπεί σε βιοαιθανόλη με μεθόδους βιοτεχνολογίας.
Τόνοι τροφής για τον πλανήτη
Δεδομένου ότι το άμυλο αντιστοιχεί σήμερα έως και στο 40% της ανθρώπινης διατροφής, η νέα ενζυματική τεχνική θα μπορούσε να ταΐσει τον αυξανόμενο παγκόσμιο πληθυσμό, εκτιμούν τώρα οι ερευνητές.
Υπολογίζουν ότι, αν η διαθεσιμότητα της γλυκόζης ήταν 100 δισεκατομμύρια τόνοι το χρόνο, η μέθοδός τους θα μπορούσε να παράγει 4,5 δισεκατομμύρια τόνους αμύλου, ποσότητα δύο φορές μεγαλύτερη από την ετήσια παγκόσμια παραγωγής δημητριακών.
Ακόμα όμως κι αν αποδειχθεί στο μέλλον ότι οι άνθρωποι δεν έχουν όρεξη να καταναλώσουν αυτό το νέο συνθετικό τρόφιμο, το άμυλο από κυτταρίνη θα μπορούσε να αξιοποιηθεί στην παραγωγή βιοδιασπώμενου πλαστικού και άλλων υλικών.
Σίγουρα όμως, αυτό απέχει πολύ στο μέλλον: τα απαιτούμενα ένζυμα είναι σήμερα εξαιρετικά ακριβά, και οι ερευνητές υπολογίζουν ότι θα χρειάζονταν ένα εκατομμύριο δολάρια για να παραγάγουν 20 κιλά αμυλόζης.
16/4/13
--
-
Research team creates potential food source from non-food plants
BLACKSBURG, Va., April 16, 2013– A team of Virginia Tech researchers has succeeded in transforming cellulose into starch, a process that has the potential to provide a previously untapped nutrient source from plants not traditionally thought of as food crops.
Y.H. Percival Zhang, an associate professor of biological systems engineering in the College of Agriculture and Life Sciences and the College of Engineering, led a team of researchers in the project that could help feed a global population expected to swell to 9 billion by 2050. Starch is one of the most important components of the human diet and provides 20 to 40 percent of our daily caloric intake.
The research was published this week in the Early Edition of the Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America.
Cellulose is the supporting material in plant cell walls and is the most common carbohydrate on earth. This new development opens the door to the potential that food could be created from any plant, reducing the need for crops to be grown on valuable land that requires fertilizers, pesticides, and large amounts of water. The type of starch that Zhang’s team produced is amylose, a linear resistant starch that is not broken down in the digestion process and acts as a good source of dietary fiber. It has been proven to decrease the risk of obesity and diabetes.
This discovery holds promise on many fronts beyond food systems.
“Besides serving as a food source, the starch can be used in the manufacture of edible, clear films for biodegradable food packaging,” Zhang said. “It can even serve as a high-density hydrogen storage carrier that could solve problems related to hydrogen storage and distribution.”
Zhang used a novel process involving cascading enzymes to transform cellulose into amylose starch.
“Cellulose and starch have the same chemical formula,” Zhang said. “The difference is in their chemical linkages. Our idea is to use an enzyme cascade to break up the bonds in cellulose, enabling their reconfiguration as starch.”
The new approach takes cellulose from non-food plant material, such as corn stover, converts about 30 percent to amylose, and hydrolyzes the remainder to glucose suitable for ethanol production. Corn stover consists of the stem, leaves, and husk of the corn plant remaining after ears of corn are harvested. However, the process works with cellulose from any plant.
This bioprocess called “simultaneous enzymatic biotransformation and microbial fermentation” is easy to scale up for commercial production. It is environmentally friendly because it does not require expensive equipment, heat, or chemical reagents, and does not generate any waste. The key enzymes immobilized on the magnetic nanoparticles can easily be recycled using a magnetic force.
Zhang designed the experiments and conceived the cellulose-to-starch concept. Zhang and Virginia Tech visiting scholar Hongge Chen are the inventors of the cellulose-to-starch biotransformation, which is covered under a provisional patent application. Chun You, a postdoctoral researcher from China at Virginia Tech, and Chen conducted most of the research work.
Support for the current research comes from the Department of Biological Systems Engineering at Virginia Tech. Additional resources were contributed by the Virginia Tech College of Agriculture and Life Sciences’ Biodesign and Bioprocessing Research Center, the Shell GameChanger Program, and the U.S. Department of Energy BioEnergy Science Center, along with the Division of Chemical Sciences, Geosciences and Biosciences, Office of Basic Energy Sciences of the Department of Energy. Chen was partially supported by the China Scholarship Council.
Nationally ranked among the top research institutions of its kind, Virginia Tech’s College of Agriculture and Life Sciences focuses on the science and business of living systems through learning, discovery, and engagement. The college’s comprehensive curriculum gives more than 3,100 students in a dozen academic departments a balanced education that ranges from food and fiber production to economics to human health. Students learn from the world’s leading agricultural scientists, who bring the latest science and technology into the classroom.
.vtnews.vt.edu
16/4/13
--
-
ΣΧΕΤΙΚΑ:
.vtnews.vt.edu
16/4/13
--
-
ΣΧΕΤΙΚΑ:
Σάββατο 30 Μαρτίου 2013
ΟΗΕ - ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ: Επιπλέον 3 δισ. άνθρωποι σε συνθήκες ακραίας φτώχειας έως το 2050
«Η παγκόσμια οικονομική ισχύς επαναπροσδιορίζεται με δραματικό τρόπο» και έως το τέλος της δεκαετίας που διανύουμε η συνολική παραγωγή της Βραζιλίας, της Ινδίας και της Κίνας θα ξεπερνά αυτήν των ΗΠΑ, του Καναδά, της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Βρετανίας και της Ιταλίας μαζί, προβλέπει το UNDP. «Ποτέ άλλοτε στην ιστορία οι συνθήκες ζωής και οι προοπτικές τόσων πολλών ανθρώπων δεν είχαν αλλάξει τόσο δραματικά και τόσο γρήγορα», όπως υπογραμμίζει η έκθεση.
Περιβαλλοντική αδράνεια
Το ποσοστό των ανθρώπων που ζούσαν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας παγκοσμίως έπεσε από 43%, το 1990, σε 22%, το 2008. Μόνο στην Κίνα, περισσότεροι από μισό εκατομμύριο άνθρωποι ξέφυγαν από το όριο της φτώχειας την περίοδο αυτή. Το ποσοστό των ανθρώπων που ζουν με κάτω από 1 ευρώ τη μέρα μειώθηκε κατά το ήμισυ, επιτυγχάνοντας έναν από τους βασικούς Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας.
.imerisia.gr
30/3/13
--
-
ΣΧΕΤΙΚΑ:
Αλλού πετάνε τρόφιμα, κι αλλού πεινάνε
Η Αφρική μπορεί να παράγει τα τρόφιμα που χρειάζεται
ΘΝΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ: Μεγαλώνει ο κίνδυνος έως το 2030, αν δεν ληφθούν μέτρα
Γιγαντιαίες πόλεις, ανέχεια και πείνα
Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2013
Κρέας… «Άρωμα» πλούσιο σε Ω-3 λιπαρά οξέα
Τα μπαχαρικά ως συστατικό διατροφής των ζώων, αλλάζει τη γεύση τους....
Το κρέας νομίζαμε πως καρυκεύεται με διάφορα αρτύματα μόνον στην κουζίνα. Λάθος. Ο βασιλικός, ο δυόσμος και η ρίγανη είναι σήμερα συστατικά της διατροφής των ζώων σε μια φάρμα εκτροφής στο Μακροχώρι Ημαθίας, κοντά στη Βέροια, χάρις στην προσθήκη των οποίων παράγεται το μοσχαρίσιο κρέας «Άρωμα». Ενα κρέας έξι φορές πλουσιότερο σε Ω-3 λιπαρά οξέα σε σχέση με το συμβατικό.
Οι παραγωγοί του κατόρθωσαν με αυτή τη μέθοδο να δημιουργήσουν και να φέρουν στην αγορά ένα κρέας τρυφερό, με πλούσιο άρωμα - που έδωσε και το όνομα της φίρμας - και χαμηλό σε κορεσμένα λιπαρά και χοληστερόλη.
Μετά από δύο χρόνια ερευνών σε συνεργασία με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, η Φάρμα Κουτσιώφτη κατάφερε να βγάλει στην αγορά «ένα προϊόν υψηλής οργανοληπτικής και θρεπτικής αξίας, προωθώντας την καλή υγεία με φυσικό τρόπο και προσφέροντας μια καινούργια γαστριμαργική εμπειρία στο τραπέζι», όπως υπερηφανεύονται οι δημιουργοί της.
Τα ξεχωριστά αυτά χαρακτηριστικά του βόειου κρέατος «Άρωμα» οφείλονται στο ειδικό μίγμα τροφής, κατοχυρωμένο με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, που αποτελεί προϊόν ερευνητικού προγράμματος της Κτηνιατρικής Σχολής του ΑΠΘ.
Περιέχει μόνο φυσικά αρωματικά συστατικά της ελληνικής φύσης όπως η ρίγανη, ο βασιλικός και ο δυόσμος, που παρέχουν φυσικές αντιοξειδωτικές ιδιότητες και επιπλέον εμπλουτίζουν τους μύες του ζώου με ωμέγα-3 πολυακόρεστα λιπαρά οξέα και βιταμίνη Ε.
Αυτά τα συστατικά που έρχονται κατευθείαν από την ελληνική γη είναι που δίνουν και το ξεχωριστό άρωμα στο κρέας της Φάρμας Κουτσιώφτη· αλλά και η αιτία για τη βράβευση της εταιρείας από τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης Αθανάσιο Τσαυτάρη, την περασμένη Παρασκευή στο πλαίσιο της έκθεσης ΖΩΟΤΕΧΝΙΑ, στη Θεσσαλονίκη, ανάμεσα σε άλλες εξίσου καινοτόμες επιχειρήσεις.
Τα ταυρίδια, σύμφωνα με την εταιρεία, εισάγονται στη φάρμα σε ηλικία 7 μηνών, αφού έχουν επιλεγεί αποκλειστικά, όπως σημειώνεται, από τους μεγαλύτερους οίκους παραγωγής μόσχων της Γαλλίας. Ο κύκλος παραγωγής, από τη φάρμα στο τραπέζι των καταναλωτών, γίνεται υπό τον έλεγχο του κρατικού οργανισμού AGROCERT.
Κλώντζα Ολγα
15/2/13
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
GR
FR
DE
ES
IT
RU
EUΟι νεκροί Έλληνες στα μακεδονικά χώματα σάς κοιτούν με οργή
«Παριστάνετε τα "καλά παιδιά" ελπίζοντας στη στήριξη του διεθνή παράγοντα για να παραμείνετε στην εξουσία», ήταν η κατηγορία πο...
