ΠΙΡΑΝΧΑΣ ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ ΜΕ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΑΠΟ ΤΟΝ... ΑΜΑΖΟΝΙΟ (του Β. Ιγνατιάδη)

Δεύτερη περίπτωση 
Το έπιασε ψαράς από την Ορεστιάδα. Είχε μήκος 25 εκατοστά και κόκκινη κοιλιά.
Πρόσκαιρη θεωρούν οι επιστήμονες την παρουσία του και εκτιμούν ότι κάποιος που είχε ενυδρείο με τροπικά είδη το πέταξε στο ποτάμι.

Πιράνχας του Αμαζονίου «μετανάστευσαν» στον Εβρο.

Το δεύτερο σαρκοφάγο ψάρι - αρπακτικό που αλιεύθηκε τον τελευταίο μήνα στον διασυνοριακό ποταμό προκαλεί ανησυχία, ενώ πυροδοτεί σενάρια-θρίλερ για επικείμενο τέλος της αλιείας στην περιοχή.

Στις συζητήσεις, μάλιστα, στα καφενεία του Εβρου, κάποιοι «βλέπουν» πίσω από την εμφάνιση των πιράνχας ένα «σατανικό» σχέδιο που αποσκοπεί στην ανάσχεση του κύματος λαθρομεταναστών!

Οι επιστήμονες, ωστόσο, είναι καθησυχαστικοί και βάζουν τα πράγματα στη θέση τους, θεωρώντας μεμονωμένο και πρόσκαιρο το φαινόμενο. Το αποδίδουν σε κάποιον που είχε τα τροπικά ψάρια σε ενυδρείο και τα πέταξε στο ποτάμι. Προαναγγέλλουν την εξαφάνισή τους τον χειμώνα λόγω θερμοκρασίας.

Ηταν 29 Ιουλίου, όταν ο επιχειρηματίας από την Ορεστιάδα και πρόεδρος των ερασιτεχνικών αλιέων της περιοχής, Κώστας Τσολακίδης, ψαρεύοντας με καλάμι στην περιοχή της Βύσσας μαζί με έναν φίλο του, είδε ένα περίεργο ψάρι, μήκους 25 εκατοστών, με κοφτερά δόντια και κόκκινη κοιλιά να πιάνεται στο αγκίστρι του, με δόλωμα καλαμπόκι.

«Οταν έβγαζα το αγκίστρι με δάγκωνε. Εντυπωσιάστηκα. Τι ψάρι είναι αυτό;» λέει στο «Εθνος» και συνεχίζει: «Το πήγα σε κάποιους έμπειρους βαρκάρηδες της Βύσσας για να το δείξω και μου είπαν πως δεν έχει εμφανιστεί ποτέ ξανά τέτοιο ψάρι στον Εβρο». Ο ψαράς το φωτογράφισε και έστειλε τις φωτογραφίες στο Ινστιτούτο Αλιευτικής Ερευνας (ΙΝ.ΑΛ.Ε.) της Καβάλας, καθώς και στη Διεύθυνση Αλιείας της περιοχής του, ενώ κράτησε το ψάρι στην κατάψυξη.

Αυτό ταυτοποιήθηκε και προχθές του στάλθηκε η έγγραφη απάντηση από το ΙΝ.ΑΛ.Ε.: Πρόκειται για το είδος pygocentrus nattereri, γνωστό ως «πιράνχας με την κόκκινη κοιλιά», ένα από τα πλέον επικίνδυνα είδη πιράνχας που ζει σε παραποτάμους του Αμαζονίου στη Βραζιλία και στην Παραγουάη. Το Ινστιτούτο ζήτησε από τον αλιέα να στείλει το ίδιο το ψάρι στην Καβάλα για περαιτέρω έρευνα.

Λίγες μέρες νωρίτερα, ένας Τούρκος ψαράς, ο Καντίρ Οσάλ, είχε πιάσει ένα σαρκοφάγο ψάρι, μήκους 45 εκατοστών, κοντά στο Δέλτα.

Τι λέει ο διευθυντής του Ινστιτούτου Αλιευτικής Ερευνας - Μύθοι τα δολοφονικά ένστικτά τους 
«Υπάρχει ανησυχία. Διάβασα στο ίντερνετ ότι το θηλυκό γεννάει 5.000 αβγά και πως εκκολάπτονται τα 97 στα 100. Αν γεμίσει ο Εβρος με πιράνχας, θα διαταραχτεί το οικοσύστημα, ενώ θα υπάρχει κίνδυνος και για τους ανθρώπους. Ποιος γονιός θα στείλει μετά τα παιδιά του στο φεστιβάλ του Αρδα;» διερωτήθηκε ο κ. Τσολακίδης, που βρήκε το ψάρι.

Ο διευθυντής του ΙΝ.ΑΛ.Ε., δρ Αργύρης Καλλιανιώτης, δεν συμμερίζεται αυτές τις ανησυχίες. «Είναι τροπικό ψάρι, που ζει σε θερμοκρασίες από 20 ως 27 βαθμών και είναι δεδομένο ότι δεν θα επιβιώσει τον χειμώνα, όταν η θερμοκρασία του ποταμού θα πέσει πολύ χαμηλά», είπε στο «Εθνος», ενώ κάλεσε τους κατοίκους να απομυθοποιήσουν τα «δολοφονικά» ένστικτα των πιράνχας.

«Είναι όντως ένας άγριος κυνηγός, ο οποίος όμως έχει πάρει κακή φήμη λόγω κινηματογραφικών αλλοιώσεων. Μόνο όταν είναι σε κοπάδια πολλών ψαριών επιτίθεται σε κινούμενους στόχους, αλλά δεν έχει αναφερθεί επίθεση σε άνθρωπο. Η εικόνα μιας αγελάδας που πέφτει στο νερό και μέσα σε δευτερόλεπτα μένει μόνο ο σκελετός της είναι κινηματογραφική υπερβολή», τονίζει.

Ο ίδιος θεωρεί πως το συγκεκριμένο ψάρι βρίσκεται εκτός του φυσικού του περιβάλλοντος, είναι στρεσαρισμένο, δεν μπορεί να αναπαραχθεί και πιάνεται εύκολα στα αγκίστρια, ενώ καλεί κυρίως τους ψαράδες να δείξουν κάποια προσοχή.

Ζει έως 20 χρόνια
Τα Pygocentrus nattereri ή «πιράνχας με την κόκκινη κοιλιά» (Red bellied piranha) είναι από τα πιο δημοφιλή είδη αρπακτικών σαρκοφάγων ψαριών στους λάτρεις των ενυδρείων. Ζει μόνο στον Αμαζόνιο και σε παραποτάμους του, αλλά και σε ελεγχόμενες συνθήκες ενυδρείου σε όλο τον κόσμο. Στο ενυδρείο σπάνια ξεπερνά τους 30 με 35 πόντους, ενώ στη φύση μπορεί να φτάσει τα 40 εκατοστά. Κοινότητες φίλων του είδους που επικοινωνούν σε θεματικές ιστοσελίδες συνιστούν να φιλοξενούνται σε ομάδες των 5 και πλέον ατόμων, μέσα σε μεγάλα ενυδρεία 400 λίτρων και άνω. Ζει έως και 20 χρόνια, σύμφωνα με αναφορές, τρέφεται με φιλέτα ψαριών, αλλά και φυτικές τροφές όπως η σπιρουλίνα.

Βασίλης Ιγνατιάδης
Πηγή/φωτό: Έθνος

solon.org.gr

9/8/12

-----------------

• «Μην απελευθερώνετε ψάρια από ενυδρεία στη θάλασσα, καθώς αποτελούν ξενικά είδη και διαταράσσουν την ισορροπία του θαλάσσιου οικοσυστήματος», συμβουλεύουν οι ειδικοί.

  • [1] ΗΠΑ: Καθηγητές είναι οι... καλύτεροι «φίλοι» ειδών-εισβολέων

    
    [2] Εξωτικοί εισβολείς απειλούν τις ελληνικές θάλασσες Την οικολογική ισορροπία στο Αιγαίο και το Ιόνιο διαταράσσουν πάνω από 120 είδη θαλάσσιας χλωρίδας και πανίδας από τον Ατλαντικό και τον Ινδο-Ειρηνικό ωκεανό

«Μην απελευθερώνετε ψάρια από ενυδρεία στη θάλασσα, καθώς αποτελούν ξενικά είδη και διαταράσσουν την ισορροπία του θαλάσσιου οικοσυστήματος», συμβουλεύουν οι ειδικοί.

Ενα ακόμα πιράνχας ψαρεύτηκε στον Έβρο, με τους επιστήμονες να κλίνουν προς την εκδοχή ότι κάποιος τα απελευθέρωσε στο ποτάμι. «Μην απελευθερώνετε ψάρια από ενυδρεία στη θάλασσα, καθώς αποτελούν ξενικά είδη και διαταράσσουν την ισορροπία του θαλάσσιου οικοσυστήματος», συμβουλεύουν οι ειδικοί.

Το τροπικό ψάρι έπιασε ο 58χρονος Κώστας Τσολακίδης και το έστειλε στο Ινστιτούτο Αλιευτικής Έρευνας (ΙΝΑΛΕ), όπου οι ειδικοί αποφάνθηκαν ότι ανήκει στην οικογένεια pyrocentus nattereri και είναι γνωστό ως «πιράνχας με την κόκκινη κοιλιά».

Πρόκειται για το δεύτερο πιράνχας που ψαρεύτηκε στον Έβρο (σ.σ. το πρώτο είχε βρεθεί στα δίχτυα Τούρκου ψαρά πριν από λίγο καιρό) και όπως προαναφέρθηκε, εκτίμηση των επιστημόνων είναι ότι κάποιος που τα είχε σε ενυδρείο, τα έριξε στο ποτάμι. Το συγκεκριμένο είδος, ωστόσο, ζει σε θερμοκρασία νερού που κυμαίνεται από 20 έως 27 βαθμούς Κελσίου, με αποτέλεσμα μόλις ψυχράνει ο καιρός να μην μπορεί να επιβιώσει.

«Στο Νέστο έχουμε ήδη εντοπίσει εννέα ξενικά είδη, ενώ είναι δύσκολο να μελετήσουμε σε αυτό το πεδίο, τον ποταμό Εβρο», δήλωσε στο ΑΜΠΕ ο ερευνητής του ΙΝΑΛΕ Μάνος Κουτράκης.

Ο κ. Κουτράκης φέρνει ως παράδειγμα την αμερικάνικη πέστροφα που έχει εντοπιστεί στο Νέστο και διαταράσσει τον πληθυσμό της ντόπιας πέστροφας, γιατί είναι πιο «χωροκατακτητική» αλλά τουλάχιστον, όπως υπογραμμίζει, δεν «ανακατεύεται» γενετικά με την ελληνική πέστροφα.

«Πολλές φορές, κυρίως από άγνοια, μεταφέρονται είδη από διαφορετικές περιοχές της Ελλάδας με σκοπό τον εμπλουτισμό ενός οικοσυστήματος, όμως το μόνο που επιτυγχάνεται είναι η διατάραξή του», σημειώνει ο ερευνητής του ΙΝΑΛΕ και απευθύνει έκκληση σε όσους έχουν ενυδρεία να μην ελευθερώνουν ψάρια σε ποτάμια και λίμνες τα ψάρια. 

naftemporiki.gr

9/8/12

-----------

• [1] ΗΠΑ: Καθηγητές είναι οι... καλύτεροι «φίλοι» ειδών-εισβολέων

  
  [2] Εξωτικοί εισβολείς απειλούν τις ελληνικές θάλασσες Την οικολογική ισορροπία στο Αιγαίο και το Ιόνιο διαταράσσουν πάνω από 120 είδη θαλάσσιας χλωρίδας και πανίδας από τον Ατλαντικό και τον Ινδο-Ειρηνικό ωκεανό

ΗΠΑ: Καθηγητές είναι οι... καλύτεροι «φίλοι» ειδών-εισβολέων

Τα είδη-εισβολείς αποτελούν μία από τις σοβαρότερες απειλές για τα οικοσυστήματα, αφού μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο ολόκληρους οικοτόπους, να αντικαταστήσουν αυτόχθονα είδη, ακόμη και να καταφέρουν πλήγμα στην οικονομία, αλλοιώνοντας οικοσυστήματα ζωτικής σημασίας για τον άνθρωπο.

Μία νέα έρευνα αποκαλύπτει ότι τα είδη αυτά δεν εξαπλώνονται μόνο με το εμπόριο εξωτικών ζώων ή με τον άνεμο και το νερό, όπως συμβαίνει συχνά με αλλόχθονα φυτά, αλλά και από... καθηγητές φυσικών επιστημών.

Οι ερευνητές από το Κρατικό Πανεπιστήμιο του Όρεγκον συνομίλησαν με σχεδόν 2.000 καθηγητές, που χρησιμοποιούν ζωντανούς οργανισμούς στο πλαίσιο της διδασκαλίας, σε οκτώ αμερικανικές πολιτείες και στον Καναδά.

Ένας στους τέσσερις παραδέχθηκε ότι μετά το τέλος των μαθημάτων, άφησε τα ζώα στη Φύση. Μόλις το 11% των ερωτηθέντων το έκαναν στο πλαίσιο προγραμμάτων απελευθέρωσης των οργανισμών σε τοποθεσίες που τους είχαν υποδειχθεί, ώστε να μην υπάρξει πρόβλημα για το εκάστοτε οικοσύστημα.

«Πολλοί από τους καθηγητές αισθάνθηκαν ταπεινωμένοι όταν τους επισημάναμε ότι με την ενέργειά τους ενδέχεται να επιτείνουν το πρόβλημα των ειδών-εισβολέων», αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας Σαμ Τσαν, ειδικός σε θέματα αλλοχθόνων ειδών.

«Δεν θέλουμε να αποθαρρύνουμε τη χρήση ζωντανών οργανισμών στην τάξη γιατί προσελκύουν την προσοχή, ενισχύουν το ενδιαφέρον των μαθητών και τους εμπνέουν το αίσθημα της ευθύνης και της φροντίδας. Υπάρχουν όμως συνέπειες από τη χρήση τους και τόσο οι καθηγητές όσο και οι προμηθευτές τους πρέπει να σκέπτονται τι θα συμβεί σε αυτούς τους οργανισμούς όταν τα μαθήματα ολοκληρωθούν.»

Οι καθηγητές που συμμετείχαν στην έρευνα χρησιμοποίησαν στην τάξη έως και 1.000 διαφορετικά είδη, ανάμεσά τους και γνωστούς -θαλάσσιους κυρίως -«εισβολείς». Ένα από αυτά είναι η καραβίδα. «Καθηγητές στο Όρεγκον, οι οποίοι παρήγγειλαν καραβίδες από το βορειοδυτικό Ειρηνικό, είδαν ότι η θνησιμότητά τους είναι εξαιρετικά υψηλή, οπότε πολλοί άρχισαν να παραγγέλνουν από προμηθευτές στη Λουιζιάνα», εξηγεί ο Τσαν. «Το πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρουμε εάν αυτές οι καραβίδες είναι φορείς ασθενειών και παρασίτων που ίσως προκαλέσουν προβλήματα εάν τα ζώα αυτά απελευθερωθούν εδώ, στη Φύση.»

Οι επιστήμονες επισημαίνουν την ανάγκη τόσο οι εκπαιδευτικοί όσο και οι προμηθευτές να ενημερωθούν για τις πιθανές συνέπειες -για το περιβάλλον και για την οικονομία- από την απελευθέρωση ειδών-εισβολέων. Κάποιες φορές, σημειώνουν, η ευθανασία είναι μονόδρομος, ωστόσο αυτό που προτείνουν στους εκπαιδευτικούς είναι να συμβουλεύονται κτηνιάτρους πριν αποφασίσουν τι θα κάνουν με τους οργανισμούς που δεν χρειάζονται πλέον.

NAFTEMPORIKI.GR Τετάρτη, 8 Αυγούστου 2012

Τα τροπικά δάση προστατεύονται αλλά τα είδη τους χάνονται

Τα τροπικά δάση, οικοσυστήματα με τεράστια ποικιλία οργανισμών, μπορεί να προστατεύονται, όμως τα είδη που φιλοξενούν παραμένουν ευάλωτα σε εσωτερικούς και εξωτερικούς κινδύνους, αποκαλύπτει νέα μελέτη, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύονται στην επιθεώρηση Nature. Οι συντάκτες της έκθεσης απευθύνουν έκκληση οι περιοχές αυτές να μετατραπούν σε πραγματικά καταφύγια άγριας ζωής, διαφορετικά όλο και περισσότερα είδη θα περνούν στην ιστορία.

Ο Ουίλιαμ Λόρανς από το Πανεπιστήμιο Τζέιμς Κουκ και το Ινστιτούτο Τροπικών Ερευνών Σμιθσόνιαν και εκατοντάδες συνάδελφοί του εστίασαν σε 60 προστατευόμενες περιοχές, σε 36 χώρες των τροπικών. Είδαν ότι εδώ και 20-30 χρόνια, περίπου στα μισά από αυτά τα δάση παρατηρείται «διάβρωση της βιοποικιλότητας».

«Τα καταφύγια αυτά λειτουργούν ως κιβωτοί για τη βιολογική ποικιλότητα, όμως κάποιες κιβωτοί κινδυνεύουν να βυθιστούν», γράφει ο Λόρανς. «Και αυτό παρά το γεγονός ότι μας προσφέρουν ελπίδες για τη διατήρηση των τροπικών δασών και της εκπληκτικής βιοποικιλότητάς τους στο διηνεκές.» Όπως εξηγεί, με την υποβάθμιση των τροπικών, οι προστατευόμενες περιοχές τους μετατρέπονται σε πυλώνα για κάθε πρωτοβουλία με στόχο την προστασία της Φύσης.

Ακόμη και αυτές οι περιοχές όμως απειλούνται από παράγοντες όπως η παράνομη υλοτομία, οι πυρκαγιές, η λαθροθηρία. Ενδεικτικό είναι το εύρημα των επιστημόνων ότι, ενώ τα μισά καταφύγια «τα καταφέρνουν σχετικά καλά», τα υπόλοιπα μισά «υποφέρουν» λόγω της συρρίκνωσης πληθυσμών από 31 ομάδες βιοποικιλότητας την τελευταία τριακονταετία. Μεταξύ αυτών είναι τα πρωτεύοντα θηλαστικά, οι κορυφαίοι θηρευτές, τα αιωνόβια δέντρα και ομάδες ψαριών και αμφιβίων. Την τάση αυτή δεν απέτρεψε ούτε η ενίσχυση των μέτρων προστασίας στα καταφύγια την ίδια περίοδο.

Οι ερευνητές παρατήρησαν παράλληλα αύξηση στα ζιζάνια, αλλά και στη συχνότητα των ασθενειών που εκδηλώνονται στους ανθρώπινους πληθυσμούς των καταφυγίων. Η εξήγηση γι’ αυτό ωστόσο είναι πιο απλή: σύμφωνα με το Λόρανς, οφείλεται στην αύξηση των ίδιων των πληθυσμών, η οποία τους καθιστά «δεξαμενή» ασθενειών και στην επέκταση των οδικών δικτύων, τα οποία διευκολύνουν την εξάπλωση ιών.

 

Περισσότερα μέτρα, καλύτερη εφαρμογή

Τι προτείνουν οι επιστήμονες; Καταρχάς τονίζουν ότι η λήψη μέτρων μέσα στις προστατευόμενες περιοχές δεν επαρκεί αφού, όπως έχει αποδειχθεί, η αποψίλωση, η λαθροθηρία ή οι φωτιές που εκδηλώνονται στις παρυφές τους έχουν επιπτώσεις και για τη δική τους βιολογική ποικιλότητα. Είδαν πάντως ότι, στις περιπτώσεις που τα μέτρα εφαρμόζονται σωστά, φέρνουν αποτέλεσμα.

«Καταφύγια, όπου τα τελευταία 20-30 χρόνια αυξήθηκαν οι πραγματικές, επιτόπιες προσπάθειες προστασίας, είχαν σε γενικές γραμμές καλύτερη τύχη, από περιοχές, στις οποίες τα μέτρα προστασίας ατόνισαν», γράφουν οι ερευνητές. Προσθέτουν ότι η σχέση αυτή διαπιστώθηκε και στις τρεις μεγάλες τροπικές περιοχές του κόσμου.

Όπως έχουν κάνει κι άλλοι συνάδελφοί τους στο παρελθόν, οι επιστήμονες επιστήμονες επισημαίνουν την ανάγκη να δημιουργηθούν ουδέτερες ζώνες, να κατασκευαστούν διάδρομοι που θα τα συνδέουν και να ενισχυθεί η συνεργασία κυβερνήσεων και οργανώσεων με τις τοπικές κοινότητες. 

naftemporiki.gr

Νεκρή βίδρα σε αλιευτικά εργαλεία στη λίμνη της Καστοριάς

«Κίνδυνο – θάνατο» αποτελούν κάποια είδη αλιευτικών εργαλείων για τα την άγρια πανίδα, επισημαίνει σε ανακοίνωσή της η περιβαλλοντική οργάνωση «ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ», με αφορμή την ανακάλυψη νεκρής βίδρας στη λίμνη Καστοριάς.

Ο κίνδυνος προέρχεται από το γεγονός, ότι πολλά από τα αλιευτικά εργαλεία περιέχουν ζωντανό δόλωμα, σε περιορισμένο χώρο και παραμένουν βυθισμένα για μεγάλο διάστημα στο ίδιο σημείο, επισημαίνει η οικολογική οργάνωση.

Το εγκλωβισμένο νεκρό ζώο εντοπίστηκε σε αλιευτικά εργαλεία (νταούλια: είδος κυκλικής ιχθυοπαγίδας), μόλις λίγα μέτρα από την ακτή, κοντά σε παράκτια βραχώδη περιοχή. Όπως διαπιστώθηκε, επρόκειτο για ενήλικη θηλυκή βίδρα, νεκρή τουλάχιστον πέντε-επτά ημερών.

Για το συμβάν ενημερώθηκαν το Δασαρχείο Καστοριάς, η Αστυνομία, η Αντιδημαρχία Καθαριότητας και η Επιτροπή Λίμνης του Δήμου Καστοριάς.

Όπως αναφέρει η περιβαλλοντική οργάνωση, η βίδρα στην Ελλάδα είναι είδος απειλούμενο με εξαφάνιση (σύμφωνα με το Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας ανήκει στην κατηγορία «Κινδυνεύον»). Ζει στις όχθες των ποταμών και των λιμνών αλλά και σε παράκτιες περιοχές. Η παρουσία της σε ποτάμια και λίμνες αποτελεί δείκτη καθαρότητας του νερού και εύρυθμης λειτουργίας του οικοσυστήματος.
skai gr:  23/07/2012

Kίνδυνος αφανισμού ψαριών

Το 65% - 70% των γνωστών ειδών στη χώρα μας αλιεύεται σε απαγορευμένο μέγεθος ...

Γνωρίζετε ότι η συνήθεια να συνοδεύετε το ουζάκι σας δίπλα στη θάλασσα με τον νοστιμότατο, φρεσκοτηγανισμένο γόνο είναι πολύ πιθανό να σημαίνει ότι σε μερικά χρόνια το αντίστοιχο ενήλικο ψάρι ή καλαμάρι απλώς δεν θα υπάρχει; Η βασική περίοδος αναπαραγωγής των περισσότερων ειδών είναι από τον Απρίλιο έως τον Μάιο, εποχή που επιτρέπεται το ψάρεμα για όλα τα αλιευτικά εργαλεία(!) με αποτέλεσμα αυγωμένα ψάρια ή ψάρια - νεογνά να καταλήγουν στο πιάτο μας, εξασφαλίζοντας την καταστροφή κυρίως των πληθυσμών των δημοφιλών ψαριών.

Φυσικά αυτή η τακτική είναι παράνομη, υπάρχουν συγκεκριμένα μεγέθη ψαριών, διαφορετικά για κάθε είδος, τα οποία επιτρέπεται να καταναλώνουμε. Ομως κανένας δεν ελέγχει το μέγεθος των πωλούμενων ιχθύων. Οι ίδιοι οι ιχθυοπώλες έχουν έτοιμη τη δικαιολογία αν τους ρωτήσεις γιατί πωλούν μικρά σε μέγεθος ψάρια. «Αν δεν τα πουλήσω εγώ, θα τα πουλήσει ο διπλανός και εγώ απλώς θα χάσω χρήματα. Τα ψάρια αυτά θα έπρεπε να μη φτάνουν σε εμάς, να γίνεται έλεγχος στην ιχθυόσκαλα».

Εκτός ασφαλών ορίων

Μπορεί όλοι να είναι ανευθυνο-υπεύθυνοι, όμως το γεγονός είναι ότι το 65% - 70% των εμπορικών ειδών στη χώρα μας βρίσκεται εκτός ασφαλών βιολογικών ορίων, σύμφωνα με στοιχεία της υπηρεσίας περιβάλλοντος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δηλαδή δεν υπάρχει ο αναγκαίος πληθυσμός ώστε να εξασφαλιστεί η σταθερή και απρόσκοπτη αναπαραγωγή του είδους και άρα κινδυνεύει με εξαφάνιση. Η αλιευτική παραγωγή της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια έχει μειωθεί κατά 50%. Ετσι, το μεγαλύτερο μέρος των ψαριών που πωλούνται στην κεντρική ψαραγορά, αλλά και στα συνοικιακά ιχθυοπωλεία είναι εισαγόμενο και ας διατείνονται οι έμποροι και οι... ταμπέλες ότι πρόκειται για γνήσιο προϊόν... Χαλκίδας.

Εκτός από το ψάρεμα την εποχή της αναπαραγωγής, και οι τρόποι αλιείας προκαλούν πρόβλημα. Στην Ελλάδα, το 95% του αλιευτικού στόλου, περίπου 18.000 σκάφη αποτελείται από μικρούς παράκτιους αλιείς, οι οποίοι αλιεύουν περίπου το 50% της ελληνικής ψαριάς και το υπόλοιπο 5%, περίπου 600 σκάφη, είναι τα γρι - γρι και οι μηχανότρατες που αλιεύουν το υπόλοιπο 50% της συνολικής ελληνικής παραγωγής. Τα δύο τελευταία αλιευτικά εργαλεία διαθέτουν «δυναμικά δίχτυα». Τα γρι - γρι, που ψαρεύουν από τον Φεβρουάριο έως τον Δεκέμβριο, με φώτα προσελκύουν τα κοπάδια των ψαριών και στη συνέχεια τα κυκλώνουν με κινούμενα δίχτυα. Οι μηχανότρατες, που επιτρέπεται να ψαρεύουν από 1η Οκτωβρίου έως 31 Μαΐου, σέρνουν τα δίχτυά τους στη θάλασσα, σαρώνοντας τον πυθμένα και «μαζεύοντας» ό,τι προκύψει, μικρά και μεγάλα ψάρια, άχρηστα εμπορικά αλιεύματα μέχρι και κοράλλια. Στην κουβέρτα λοιπόν φτάνουν πολλά άχρηστα αλιεύματα τα οποία ξαναπετιούνται στη θάλασσα, φυσικά νεκρά. Υπολογίζεται ότι το 50% - 65% της ψαριάς είναι μη εμπορεύσιμα ψάρια, είτε γιατί είναι πολύ μικρά είτε γιατί οι καταναλωτές δεν τα προτιμούν. Θεωρητικά οι μηχανότρατες απαγορεύεται να ψαρεύουν τους καλοκαιρινούς μήνες, πρόσφατα όμως δόθηκε άδεια από το αρμόδιο υπουργείο να ψαρεύουν μακριά από τις παραλίες και συγκεκριμένα στα 6 ναυτικά μίλια από τις ακτές. Ωστόσο, η τήρηση και αυτής της «συνθήκης» πρέπει να ελέγχεται από το Λιμενικό, κάτι κάθε άλλο παρά δεδομένο.

Οι παράκτιοι αλιείς βλέποντας την καταστροφή έχουν συμφωνήσει οι ίδιοι να περιορίσουν τη δραστηριότητά τους τους αναπαραγωγικούς μήνες και να ανοίξουν μεγαλύτερα μάτια στα δίχτυα τους για να μην πιάνουν μικρά ψάρια. Επίσης, οι παράκτιοι αλιείς των Κυκλάδων συνεργάζονται με την Greenpeace προκειμένου να δημιουργηθεί ένα θαλάσσιο καταφύγιο στην περιοχή -όπου θα απαγορεύεται εντελώς το ψάρεμα- για να δίνεται η ευκαιρία στους πληθυσμούς των ψαριών να ανακάμψουν. Ωστόσο, αν δεν περιοριστεί η δραστηριότητα και των άλλων (μηχανότρατες, γρι - γρι), κανένα μέτρο δεν μπορεί να είναι αποδοτικό.

Τα πρώτα θετικά αποτελέσματα από τα μέτρα της Ε.Ε.

H Ευρωπαϊκή Ενωση αναγνωρίζοντας το πρόβλημα έχει αποφασίσει να λάβει μέτρα. Από την άλλη, κάθε πρόταση προσπαθεί να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα, δηλαδή να ληφθούν από τη μία μέτρα για την προστασία των ιχθυοαποαθεμάτων, αλλά από την άλλη να μη θιγούν τα συμφέροντα όσων επωφελούνται από την αλιεία.

Ενδεικτικά σε πρόσφατη πρόταση της Επιτροπής να ληφθούν μέτρα για τον περιορισμό της αλιείας έτσι ώστε το 2015 να έχει εξαλειφθεί η υπεραλίευση, το Συμβούλιο Υπουργών ζήτησε να παραταθεί το χρονικό περιθώριο έως το 2020.

Στις αρχές της εβδομάδας η επίτροπος Θαλασσίων Υποθέσεων και Αλιείας κ. Μαρία Δαμανάκη παρουσίασε στους υπουργούς την ανακοίνωση της Επιτροπής για τις αλιευτικές δυνατότητες του έτους 2013 και δήλωσε: «Εξετάζοντας τη σημερινή κατάσταση των αποθεμάτων στις ευρωπαϊκές θάλασσες, υπάρχουν πολύ καλά νέα. Εχουμε επιτύχει κάποια πρόοδο στην εξάλειψη της υπεραλίευσης» τονίζοντας ότι τα μέτρα που έχουν ληφθεί αποδίδουν. Ωστόσο, περιβαλλοντικές οργανώσεις όπως η Greenpeace θεωρούν τις συγκεκριμένες εκτιμήσεις υπεραισιόδοξες.

Ισως πάντως η αρχή της λύσης είναι η αλλαγή της δικής μας καταναλωτικής συμπεριφοράς ώστε να οδηγήσουμε και την αλιεία σε άλλα «μονοπάτια».

Aγνωστα, αλλά νόστιμα

Για παράδειγμα, ίσως ήρθε ο καιρός να γνωρίσουμε και άλλα ψάρια εκτός από τη σφυρίδα, τα μπαρμπούνια και την τσιπούρα. «Υπάρχουν πολλά άγνωστα και εξίσου νόστιμα ψάρια» λέει η υπεύθυνη της εκστρατείας για την αλιεία της Greenpeace Αντζελα Λάζου.

Σύμφωνα με έρευνα της οργάνωσης, 9 στους 10 Ελληνες δεν γνωρίζουν πώς αλιεύθηκε το ψάρι που καταναλώνουν, το 76,3% του κόσμου προμηθεύεται ψάρια από συνοικιακά ιχθυοπωλεία, λαϊκές αγορές ή σούπερ μάρκετ, όπου τα ψάρια που πωλούνται είναι συγκεκριμένα είδη και προέρχονται κυρίως από μηχανότρατες, γρι γρι και υδατοκαλλιέργειες. Αντιθέτως, μόλις το 16,6% αγοράζει ψάρια αλιευμένα με επιλεκτικό τρόπο από μικρούς παράκτιους ψαράδες και άρα έχει πρόσβαση σε μεγαλύτερη ποικιλία ψαριών. Αλλωστε, το 41,9% των καταναλωτών δεν γνωρίζει καν τα μη δημοφιλή ψάρια.

Επίσης επειδή στο ψάρι το μέγεθος μετράει, πείτε όχι στα πολύ μικρά ψάρια, αφού συμβουλευτείτε τον σχετικό κατάλογο.

 Της ΤΑΝΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΠΟΥΛΟΥ

kathimerini.gr
-----------

• Απορριπτόμενα αλιεύματα: ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα των θαλασσών.

 

Εξαφανίζονται η ρίγανη και το τσάι του βουνού

«Καμπανάκι» της Διεύθυνσης Δασών Αιτωλοακαρνανίας

Στην εξαφάνιση της ρίγανης και του τσαγιού του βουνού οδηγεί η μαζική εκρίζωση και ανεξέλεγκτη συλλογή των φυτών, προειδοποιεί η διεύθυνση Δασών της Αιτωλοακαρνανίας, ζητώντας την ορθολογική διαχείριση στη συλλογή τους.

Στην ανακοίνωσή της, σύμφωνα με το agriniopress.gr, η διεύθυνση αναφέρει:
«Επειδή είναι πλέον ορατός ο κίνδυνος εξαφάνισης των ειδών του γένους Sideritis L. (τσάι βουνού) και του είδους Origanum vulgure (ρίγανη) , λόγω αυξημένης εμπορευματοποίησης και κινδύνου ανεξέλεγκτης συλλογής, θα πρέπει να ευαισθητοποιηθούμε σχετικώς δείχνοντας προσοχή τόσο στον τρόπο συλλογής όσο και στην εποχή συλλογής. Αυτό άλλωστε υπαγορεύεται από την βασική αρχή της αειφορικής διαχείρισης των φυσικών πόρων.

Έχει αναφερθεί ότι πολλοί αλλοδαποί- και όχι μόνο- συλλέγουν τεράστιες ποσότητες, οι οποίοι στη βιασύνη τους για να αποφύγουν τις νόμιμες συνέπειες, ξεριζώνουν τα φυτά ή τα συλλέγουν πριν την ανθοφορία με άμεση συνέπεια να καταστρέφονται οι πληθυσμοί των ειδών.

Στα πλαίσια της ορθολογικής διαχείρισης για μεν το τσάι η συλλογή θα πρέπει να γίνεται όταν η ταξιανθία βρίσκεται σε πλήρη άνθηση, κόβοντας 5-6 εκατοστά βλαστού από μέσα Ιουλίου έως μέσα Σεπτεμβρίου, για δε τη ρίγανη 8-10 εκατοστά πάνω από το έδαφος, από αρχές Αυγούστου έως τέλη Σεπτεμβρίου.

Η συλλογή θα πρέπει να γίνεται σύμφωνα με τις ΔΑΔ των Δασαρχείων με κατάλληλα κοπτικά εργαλεία και να αποφεύγεται πάση θυσία ή εκρίζωση των φυτών. Η ποσότητα που θα συλλέγεται θα πρέπει να περιορίζεται στην κάλυψη ατομικών αναγκών και μόνο, δεδομένου ότι για εμπορία των φαρμακευτικών και αρωματικών φυτών απαιτείται άδεια.» 

newsbeast gr Σάββατο, 21 Ιουλίου 2012,

Ο Αμαζόνιος θα πληρώσει βαρύ «χρέος αφανισμών»

Επιστήμονες υπολόγισαν το «χρέος αφανισμών» που σύντομα θα πρέπει να πληρώσει ο Αμαζόνιος, παρά την ανάσχεση της απώλειας δασών και ειδών. Τα αποτελέσματα, που δημοσιεύονται στο Science, είναι απογοητευτικά: από τη στιγμή που ένας οικότοπος χάνεται ή υποβαθμίζεται, τα είδη που φιλοξενεί δεν αφανίζονται στιγμιαία, αλλά σε βάθος χρόνου, προειδοποιούν οι ερευνητές, λέγοντας ότι η πλειοψηφία των αφανισμών απλώς δεν έχουν ακόμη σημειωθεί. Γι' αυτό και κάνουν λόγο για «χρέος», που θα πληρώσει η περιοχή ακόμη και εάν ληφθούν μέτρα ανάσχεσης.

Οι επιστήμονες από ιδρύματα της Βρετανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών πιστεύουν ότι το 80 - 90% των αφανισμών σπονδυλωτών ειδών που αναμένονται εξαιτίας της αποψίλωσης των δασών, δεν έχουν ακόμη καταγραφεί. Τα ζώα αυτά ωστόσο έχουν ήδη μπει σε τροχιά αφανισμού, μια διαδικασία που χρειάζεται γενιές ολόκληρες για να ολοκληρωθεί. Στο τροπικό δάσος του Αμαζονίου, βρίσκεται σε πρώιμο στάδιο, όμως το «χρέος αφανισμών» της περιοχής, όπως το υπολόγισαν με τη βοήθεια μοντέλων, συσσωρεύεται με ταχείς ρυθμούς.

Ο Δρ. Ρόμπερτ Γιούερς από το Imperial College του Λονδίνου και οι συνάδελφοί του ανακατασκεύασαν την πορεία των αφανισμών στον Αμαζόνιο της Βραζιλίας από τη δεκαετία του 1970 έως σήμερα. Στη συνέχεια, επιστρατεύοντας μια μαθηματική μέθοδο, επιχείρησαν να προβλέψουν τι θα έχουν απογίνει τα υπό εξέταση είδη μέχρι το 2050, με βάση τέσσερα διαφορετικά σενάρια.

Το μοντέλο έδειξε ότι η συρρίκνωση οικοτόπων την τελευταία τριακονταετία, σε περιοχές του ανατολικού και νοτίου Αμαζονίου, έχει ήδη καταδικάσει σε εξαφάνιση οκτώ είδη αμφιβίων, δέκα είδη θηλαστικών και είκοσι πτηνά, ασχέτως αν τα είδη αυτά υπάρχουν ακόμη. Εάν υλοποιηθεί το χειρότερο από τα τέσσερα σενάρια, που λαμβάνει υπόψη τη συνέχιση της αποψίλωσης, θα αφανιστούν δέκα είδη αμφιβίων, δεκαπέντε θηλαστικά και τριάντα πτηνά.

«Ρεαλιστικά σενάρια αποψίλωσης καταδεικνύουν ότι σε τοπικό επίπεδο θα χαθούν κατά μέσο όρο εννέα είδη σπονδυλωτών, ενώ άλλα 16 θα έχουν καταδικαστεί σε εξαφάνιση έως το 2050», προειδοποιούν στην έκθεσή τους οι ερευνητές. «Υπάρχει ένα παράθυρο ευκαιρίας να μετριαστούν τα αποτελέσματα της ιστορικής αποψίλωσης, εάν οι προσπάθειες διατήρησης επικεντρωθούν στις περιοχές με το μεγαλύτερο χρέος».

Ο Αμαζόνιος της Βραζιλίας είναι το μεγαλύτερο συνεχόμενο δάσος του πλανήτη και αποτελεί το 40% των υπαρχόντων τροπικών δασών στη Γη. Τα τελευταία χρόνια, έχουν γίνει σημαντικές προσπάθειες για την προστασία του, οι οποίες έχουν οδηγήσει σε μεγάλη μείωση των ρυθμών αποψίλωσης. Οικολογικές οργανώσεις ζητούν την επέκταση των προστατευόμενων περιοχών και αυστηρότερες ποινές για τους παραβάτες. Εάν η έκκλησή τους εισακουστεί, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι μπορεί να μπει «φρένο» στο χρέος του Αμαζονίου. 

 naftemporiki.gr

Προκηρύχθηκε διαγωνισμός για την οριοθέτηση του δικτύου Natura

Ξεκινά το έργο για τον ακριβή προσδιορισμό των ορίων στις περιοχές Natura. Η Κτηματολόγιο ΑΕ προκήρυξε τη Δευτέρα το έργο για την ανάθεση των σχετικών μελετών στις χερσαίες προστατευόμενες περιοχές του δικτύου, συνολικού προϋπολογισμού 2,6 εκατ. ευρώ.

Το έργο συγχρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ) στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Ψηφιακή Σύγκλιση ΕΣΠΑ 2007-2013» και θα ολοκληρωθεί μέχρι το 2015, οπότε και θα παραδοθεί στην αρμόδια Διεύθυνση Φυσικού Περιβάλλοντος του ΥΠΕΚΑ.

Το έργο καλύπτει όλες τις χερσαίες περιοχές Natura, συνολικής έκτασης 20,1 εκατ. στρεμμάτων. Το δίκτυο «Natura 2000» αντιπροσωπεύει σήμερα περίπου το 18% του χερσαίου εδάφους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Στην Ελλάδα έχουν καταγραφεί 241 Τόποι Κοινοτικής Σημασίας (ΤΚΣ), περιοχές σημαντικές για τη διατήρηση των ζωικών και φυτικών ειδών κοινοτικού ενδιαφέροντος και 202 Ζώνες Ειδικής Προστασίας (ΖΕΠ), πολύτιμες περιοχές για την επιβίωση και την αναπαραγωγή της ορνιθοπανίδας.

Με την ακριβή οριοθέτηση των χερσαίων περιοχών του δικτύου «Natura 2000» οι πολίτες θα γνωρίζουν πριν προχωρήσουν σε μια δικαιοπραξία αν υφίστανται περιορισμοί στη δυνατότητα χρήσης και αξιοποίησης ενός ακινήτου. 

Τράτσα Μάχη

tovima gr

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΘΡΑΚΗ: Έκδοση εκλαϊκευμένων οδηγών αναγνώρισης του Εθνικού Πάρκου

Εμφανίζονται είδη και οικότοποι της ευρύτερης περιοχής της Λίμνης Ισμαρίδας και των λιμνοθαλασσών Θράκης ...

Το Εθνικό Πάρκο Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης αποτελεί ένα τόπο με ιδιαίτερα πλούσια πανίδα και χλωρίδα, καθώς η εναλλαγή των ενδιαιτημάτων έχει δημιουργήσει ένα φυσικό παράδεισο. Ο Φορέας Διαχείρισης Δέλτα Νέστου - Βιστωνίδας - Ισμαρίδας μέσω του προγράμματος «Προστασία και Ανόρθωση Υδατικών και Δασικών Πόρων Ν. Ροδόπης», που χρηματοδοτήθηκε κατά 50% από πόρους του Χρηματοδοτικού Μηχανισμού Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου (ΧΜ ΕΟΧ) και κατά 50% από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, προχώρησε στην δημιουργία 6 εκλαϊκευμένων οδηγών αναγνώρισης των ειδών και των τύπων οικοτόπων της ευρύτερης περιοχής της Λίμνης Ισμαρίδας και των λιμνοθαλασσών Θράκης.

Οι εκλαϊκευμένοι οδηγοί αναγνώρισης είναι μορφής τετράπτυχων φυλλαδίων και βοηθούν στην αναγνώριση των θηλαστικών (περιγράφονται 19 είδη με σημαντικότερη τη Βίδρα), των ασπονδύλων (π.χ. πεταλούδες, έντομα), των ψαριών (μεταξύ τους τα δυο ενδημικά είδη της περιοχής, τη Θρίτσα και την Αλάια, μοναδικά στον κόσμο), των πουλιών (επιλέχθηκαν 42 είδη από το σύνολο των 277 που φιλοξενεί η περιοχή), των ερπετών & αμφιβίων (περιγράφονται 15 είδη ερπετών, όπως χελώνες, φίδια και σαύρες και 6 είδη αμφιβίων όπως οι βάτραχοι και οι φρύνοι) καθώς και των τύπων οικοτόπων (όπως οι αμμοθίνες, οι αλμυρόβαλτοι, τα υγρολίβαδα, οι καλαμιώνες) που μπορεί κανείς να συναντήσει στην περιοχή της Λίμνης Ισμαρίδας καθώς και των Λιμνοθαλασσών Ροδόπης. 

 

Ο κάθε οδηγός περιλαμβάνει είδη από τα πιο κοινά αλλά και κάποια σπάνια που μπορεί να συναντήσει κανείς στην περιοχή. Στόχος τους είναι να βοηθήσουν τον επισκέπτη κάθε ηλικίας να αναγνωρίσει τα είδη έξω στο φυσικό περιβάλλον χωρίς να χρειάζεται να έχει ιδιαίτερες επιστημονικές γνώσεις. 

Τους οδηγούς αναγνώρισης μπορούν να προμηθευτούν δωρεάν οι επισκέπτες του Εθνικού Πάρκου με μια απλή επίσκεψη στο Κέντρο Πληροφόρησης Βιστωνίδας –Ισμαρίδας (δυτική είσοδος Πόρτο Λάγος), όπου επιπλέον οι ξεναγοί θα τους δώσουν χρήσιμες πληροφορίες για την επίσκεψη στην περιοχή.

xronos gr

Τοξικό φύκι «εξορίζει» τα ψάρια: Αντιμέτωπο με μία σημαντική απειλή βρίσκεται το οικοσύστημα των ελληνικών θαλασσών

Αντιμέτωπο με μία σημαντική απειλή βρίσκεται το οικοσύστημα των ελληνικών θαλασσών. Ενα τοξικό φύκι, με καταστροφικές ιδιότητες... εξαπλώνεται ραγδαία τόσο στο Ιόνιο όσο και στο Αιγαίο Πέλαγος. Το όνομά του είναι Caulerpa racemosa, προέρχεται από την Αυστραλία και εισέβαλε στη λεκάνη της Μεσογείου από τη διώρυγα του Σουέζ για πρώτη φορά το 1994, προκαλώντας ανεξέλεγκτη βιολογική ρύπανση στα ελληνικά πελάγη.

Μέχρι στιγμής, το φύκι «λαθρομετανάστης» έχει εκτοπίσει από τις θάλασσές μας μεγάλους πληθυσμούς από ψάρια, όπως οι σάλπες, οι τσιπούρες, οι σαργοί, οι γαρίδες και αρκετά είδη καβουριών, καθώς η εξάπλωσή του έχει απομακρύνει τα γηγενή φύκια, τα οποία αποτελούν βασική τροφή για τα παραπάνω είδη.

Οι επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και ανησυχούν ιδιαίτερα για την εξάπλωση αυτού του εισβολέα. Θεωρούν ότι σοβαρός παράγοντας που ενισχύει τη δράση του είναι οι ανθρωπογενείς δραστηριότητες και τα παράνομα αλιευτικά εργαλεία που καταστρέφουν τον βυθό, όπως οι τράτες και ο δυναμίτης. Ταυτόχρονα, οι ειδικοί εντοπίζουν το φύκι-«φονιά» σε μεγάλες ποσότητες κοντά σε παραλίες όπου εκβάλλουν απόβλητα από βιομηχανικές δραστηριότητες και βιολογικούς καθαρισμούς.

«Δείκτης»

Ο Κώστας Τσιάμης, βιολόγος του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Μελετών (ΕΛΚΕΘΕ), μελετά το ανησυχητικό αυτό φαινόμενο εδώ και αρκετά χρόνια και μιλά στη Real planet για τις πιο πρόσφατες εξελίξεις: «Η Caulerpa racemosa αναπτύσσεται κυρίως σε περιοχές που αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα ρύπανσης και αποτελεί έναν σημαντικό βιολογικό δείκτη για την ποιότητα των νερών. Τα μεγαλύτερα προβλήματα στην Ελλάδα εντοπίζονται στον πολύπαθο Σαρωνικό κόλπο, στο λιμάνι της Ρόδου, στον Κόλπο του Λαγανά στη Ζάκυνθο, στη Χαλκιδική, στη Σιθωνία, καθώς και στις Κυκλάδες».

Σύμφωνα με το ΕΛΚΕΘΕ, υπάρχουν συγκεκριμένα αίτια που το επικίνδυνο φύκι ευδοκιμεί σε τόσο ξεχωριστές τοποθεσίες. Για παράδειγμα, στον Σαρωνικό κόλπο, όπως και στο λιμάνι της Ρόδου, η ανεξέλεγκτη ρύπανση είναι αυτή που προκαλεί την εξάπλωση του είδους. Αντίθετα, στη Σιθωνία και στον Λαγανά, όπου η ποιότητα των νερών είναι σε καλύτερη κατάσταση απ’ ό,τι οι προηγούμενες περιοχές, η Caulerpa ήλθε από τα πλοία που τη μετέφεραν από κάποια άλλη ρυπασμένη περιοχή. «Μία κομμένη άγκυρα ή ένα -βιολογικά- ρυπασμένο σκοινί μπορεί πολύ εύκολα να τη μεταφέρει ακόμα και σε περιοχές όπου τα νερά είναι πεντακάθαρα», επισημαίνει ο Κ. Τσιάμης.

Η υπεραλίευση

Οσον αφορά τις Κυκλάδες, οι επιστήμονες θεωρούν ότι η εξάπλωση της Caulerpa προέρχεται από την καταστροφική υπεραλίευση της θαλάσσιας περιοχής με δυναμίτες και άλλα καταστροφικά εργαλεία που αφανίζουν ολόκληρο τον βυθό. Τα συμπεράσματα των επιστημόνων βεβαιώνουν και οι ψαράδες, οι οποίοι, ημέρα με την ημέρα, βλέπουν την ψαριά τους να μειώνεται δραματικά.

Οπως δηλώσαν στη Realnews, στους υπεραλιευμένους ψαρότοπους, όπου τα λιβάδια της Ποσειδωνίας έχουν αποψιλωθεί, η Caulerpa αναπτύσσεται με εξαιρετικά γρήγορους ρυθμούς και μπλέκεται στα δίχτυα τους. «Σε περιοχές που έχουν καταστραφεί ολοσχερώς, ψαρεύουμε αρκετά συχνά την Caulerpa. Συνήθως, όταν πέφτουμε επάνω της, γνωρίζουμε καλά ότι από κάτω στον βυθό επικρατεί κρανίου τόπος», αναφέρει στην «R» ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Παράκτιων Αλιέων Νότιου Αιγαίου, Δημήτρης Ζάννες. Και συνεχίζει: «Το πρόβλημα είναι εντονότερο σε περιοχές που έχουν βομβαρδιστεί με δυναμίτες από λαθραλιείες. Εκεί, η Caulerpa έχει αντικαταστήσει την Ποσειδωνία, εξαφανίζοντας κάθε άλλη μορφή ζωής στον πυθμένα». 

real.gr

Πέθανε η τελευταία γιγάντια χελώνα, ο «μοναχικός Τζόρτζ»

Ο «μοναχικός Τζόρτζ» η μοναδική εναπομείνασα γιγαντιαία χελώνα της Νήσου Πίντα, των Γκαλαπάγκος, στον Ισημερινό πέθανε την Κυριακή σε ηλικία 100 ετών,  σύμφωνα με ανακοίνωση που εξέδωσε η Υπηρεσία Εθνικών Πάρκων του συμπλέγματος. Η γιγάντια χελώνα που έγινε σύμβολο των προσπαθειών διάσωσης άγριων ζώων στις Νήσους Γκαλαπάγκος, ήταν μεταξύ των ειδών που οδήγησαν τον Κάρολο Δαρβίνο στη Θεωρία της Εξέλιξης, το 19ο αιώνα.

Κανείς δεν γνώριζε την ακριβή ηλικία του Τζορτζ, όμως οι επιστήμονες υπολόγιζαν ότι ήταν πάνω από 100 ετών.

Την βρήκαν το 1972, όταν οι ειδικοί θεωρούσαν ότι οι χελώνες αυτού του είδους είχαν αφανιστεί. Το θεωρούμενο ως «σπανιότερο πλάσμα του κόσμου» αποτέλεσε αντικείμενο ενδελεχών ερευνών λόγω της αδυναμίας του να αναπαραχθεί. Δεν είχε απογόνους παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες των επιστημόνων να τον πείσουν να ζευγαρώσει με θηλυκά ενός συγγενούς υπο-είδους.

Μετά από τη νεκροψία, οι αρχές του πάρκου σκέφτονται να βαλσαμώσουν τον Τζορτζ, ο οποίους προσέλκυε περίπου 180.000 επισκέπτες το χρόνο, ανάμεσά τους και αστέρες του Χόλιγουντ.
protothema gr

Εβρος: Δαχτυλίδια σε πελαργούς για τη μελέτη της μετανάστευσής τους

Τη δακτυλίωση διοργάνωσε ο Φορέας Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Δέλτα Εβρου...

Εικοσιτρεις νεοσσοί από εννέα φωλιές στον Πόρο Φερών δακτυλιώθηκαν την Τρίτη και την Τετάρτη από τον Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Δέλτα Εβρου, σε συνεργασία με την Αντιδημαρχία Φερών, τον  Διαχειριστή Ελληνικού Δικτύου Διανομής Ηλεκτρικής Ενέργειας και το Ελληνικό Κέντρο Δακτυλίωσης Πουλιών.

Σκοπός της δακτυλίωσης είναι η μελέτη του είδους και συγκεκριμένα οι μετακινήσεις του, η μετανάστευση και η αναπαραγωγή. Συνήθως τα πουλιά επιστέφουν μετά τη μετανάστευσή τους στην περιοχή όπου γεννήθηκαν.

Τα δαχτυλίδια είναι πλαστικα, τύπου ELSA και διαρκούν εφ’ όρου ζωής ενώ δίνουν τη δυνατότητα παρατήρησης από απόσταση με κιάλια ή τηλεσκόπιο. 
TOVIMA GR

Κοινή ανακοίνωση ΥΠΑΑΝ και ΥΠΕΚΑ - Μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα των Ωκεανών

Κοινή ανακοίνωση ΥΠΑΑΝ και ΥΠΕΚΑ – Μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα των Ωκεανών:

Με την υιοθέτηση του ψηφίσματος 63/111, η Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών ανακήρυξε την 8η Ιουνίου ως «Παγκόσμια Ημέρα Ωκεανών», αναγνωρίζοντας ότι «οι ωκεανοί είναι απαραίτητοι για την ασφάλεια των τροφίμων και την επιβίωση κάθε μορφής ζωής. Οι ωκεανοί προσφέρουν στο κλίμα και αποτελούν σημαντικό τμήμα της βιόσφαιρας»

Ο σημερινός εορτασμός αποτελεί μια ευκαιρία ευαισθητοποίησης καθώς οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει η διεθνής κοινότητα σε σχέση με τους ωκεανούς σχετίζονται σε μεγάλο βαθμό και με την ανθρώπινη δραστηριότητα. Τα ευαίσθητα θαλάσσια οικοσυστήματα, όπως τα κοράλλια και οι ψαρότοποι, καταστρέφονται από την υπερεκμετάλλευση, την παράνομη, αδήλωτη και ανεξέλεγκτη αλιεία, τις καταστροφικές μορφές αλιείας και την εισβολή ξένων ειδών.

Η αυξημένη θερμοκρασία, η άνοδος του επιπέδου της θάλασσας και η διατάραξη της παγκόσμια κυκλοφορίας του υδάτινου κύκλου που προκαλούνται από την κλιματική αλλαγή και την όξυνση των υδάτων, δημιουργούν ακόμη μεγαλύτερες απειλές για τη θαλάσσια ζωή, τις παράκτιες και νησιωτικές κοινότητες αλλά και τις εθνικές οικονομίες.  

Οι ωκεανοί πλήττονται ακόμη από τις εγκληματικές δραστηριότητες. Η πειρατεία και οι ένοπλες ληστείες κατά των πλοίων, απειλούν τη ζωή των ναυτικών και την ασφάλεια της διεθνούς ναυτιλίας η οποία μεταφέρει το 90% των παγκόσμιων αγαθών.

Δυστυχώς, οι σύγχρονες πιέσεις που ασκούνται στους ωκεανούς απαιτούν εγρήγορση και δράση όχι μόνο μία μέρα. Αρκετά διεθνή εργαλεία, που δημιουργήθηκαν υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, αντιμετωπίζουν αυτές τις συνεχείς προκλήσεις.

Κεντρική θέση καταλαμβάνει η Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, η οποία προσφέρει το πλαίσιο για κάθε δραστηριότητα στους ωκεανούς και τις θάλασσες ενώ αποτελεί τη βάση της διεθνούς συνεργασίας σε όλα τα επίπεδα. Φέτος, συμπληρώνονται τριάντα χρόνια από την υπογραφή στο Montego Bay της Τζαμάικα, της σύμβασης αυτής που αποτελεί το πρώτο διεθνώς, ολοκληρωμένο κείμενο που αφορούσε τη διαχείριση των θαλάσσιων χώρων. Εκτός από τον στόχο της καθολικής συνεργασίας, ο κόσμος πρέπει να κάνει περισσότερα για την εφαρμογή της Σύμβασης και την υποστήριξη του κράτους δικαίου στις θάλασσες και τους ωκεανούς. 

  

 Όπως επανειλημμένα έχει τονιστεί από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, ιδιαίτερα μετά την ιστορική συνδιάσκεψη του 1992 στο Ρίο ντε Τζανέιρο, το μεγάλο στοίχημα της ανθρωπότητας βρίσκεται στην ικανότητα της να συνδυάσει τις απαραίτητες για αυτή δραστηριότητες, με την περιβαλλοντική προστασία του θαλασσίου χώρου. Μία από τις κύριες θεματικές που θα απασχολήσουν την φετινή επετειακή διάσκεψη στο Ρίο, 20 χρόνια μετά το 1992, είναι ο επαναπροσδιορισμός αυτού του δρόμου με το «πρασίνισμα» της «μπλε» οικονομίας.

Η Ελλάδα, περιβάλλεται από το απέραντο γαλάζιο της μεσογειακής λεκάνης, μία θαλάσσια έκταση που μπορεί να μοιάζει ίσως μικρή σχετικά με τις μεγάλες ωκεάνιες μάζες, αποτελεί όμως πεδίο ύψιστης περιβαλλοντικής σημασίας λόγω της κεντρικής της θέσης αλλά και των αλληλεπιδράσεων με τους κατοίκους της. Πολλές φορές ανάμεσα στο πλήθος των εντάσεων που συναντά κάποιος μεταξύ των κρατών που την περιτριγυρίζουν, είναι εύκολο να ξεχάσει ότι αποτελεί πεδίο συνεργασίας στον τομέα της περιβαλλοντικής προστασίας.

Το σημερινό μήνυμα της Παγκόσμια Ημέρας των Ωκεανών είναι ανάγκη να αξιοποιηθεί ως ευκαιρία για την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση όλων μας, για να συνειδητοποιήσουμε ότι η αλληλεπίδραση και η ισορροπία των στοιχείων της φύσης είναι αναγκαία για την εξασφάλιση της βιωσιμότητας των κοινωνιών και της επιβίωσης των ανθρώπων.

 Υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής