Αρνητές της κλιματικής αλλαγής. -Επιστήμονες εξηγούν αυτήν τη στάση με όρους ψυχολογίας.

Οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής έχουν γίνει αισθητές σε πολλές περιοχές. Ωστόσο, η πλειοψηφία των κατοίκων της γης παραμένει αδρανής. Επιστήμονες εξηγούν αυτήν τη στάση με όρους ψυχολογίας. 

Το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων «κλείνει τα μάτια» μπροστά στην κλιματική αλλαγή που βρίσκεται σε εξέλιξη είναι το κεντρικό ζήτημα στο βιβλίο «Living in Denial: Climate Change, Emotions and Everyday Life» (Ζώντας στην άρνηση: Κλιματική Αλλαγή, Συναισθήματα και Καθημερινή Ζωή) της αμερικανίδας ψυχολόγου Κάρι Νόργκααρντ.


Η επιστήμονας του Πανεπιστημίου του Όρεγκον διερευνά τους λόγους για τους οποίους η ευρεία πλειοψηφία του πληθυσμού των εύπορων βιομηχανικών κρατών δεν θέτει σε εφαρμογή στην καθημερινή ζωή τις γνώσεις που διαθέτει γύρω από την κλιματική αλλαγή και αυτό παρά το γεγονός ότι δεν αμφισβητεί τα πορίσματα της σχετικής επιστημονικής έρευνας. Η αμερικανίδα επιστήμονας μίλησε στην DW στο περιθώριο εκδήλωσης του Πανεπιστημίου της Αρκτικής στο Τρόμσο της Νορβηγίας, κάνοντας λόγο για «ένα απίστευτο χάσμα ανάμεσα στην ηθική, κοινωνική και περιβαλλοντική κρίση, και την ευρεία κατανόηση των ανθρώπων ότι είναι απολύτως αναγκαίο να κάνουν κάτι γι΄αυτό».

«Kοινωνικά οργανωμένη άρνηση»

Η αμερικανίδα ερευνήτρια έμεινε 10 μήνες στη Νορβηγία, μία χώρα όπου οι άνθρωποι διαβάζουν κατά κόρον εφημερίδες, είναι πολιτικοποιημένοι και δεν αμφισβητούν ότι η κλιματική αλλαγή είναι αποτελεί πραγματικότητα. Κατά το διάστημα της παραμονής της στη χώρα παρατήρησε ότι το ζήτημα παραμένει «αόρατο» στον κοινωνικό και πολιτικό βίο και αυτό παρά το γεγονός ότι τα μέσα ενημέρωσης απέδιδαν το ζεστό χειμώνα στη Νορβηγία με τις επιπτώσεις της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Η Νόργκααρντ κάνει λόγο για «κοινωνικά οργανωμένη άρνηση».
Όπως επισημαίνει, παρά το γεγονός ότι οι άνθρωποι είναι ενήμεροι για τα αποτελέσματα κλιματικής έρευνας, δεν συσχετίζουν αυτή τη γνώση με την πολιτική, κοινωνική και ιδιωτική τους ζωή. Αυτό αποτελεί, κατά τη γνώμη της, τυπική συμπεριφορά για τους ανθρώπους των εύπορων βιομηχανικών κρατών και είναι κάτι που έχει παρατηρήσει και στην πατρίδα της: Σε ορισμένες περιοχές των ΗΠΑ έχουν γίνει αισθητές οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, οι οποίες επέφεραν πλήγμα στην οικονομική τους δραστηριότητα. Ωστόσο, κανείς από τους κατοίκους δεν θέλει να αποδεχθεί ότι αυτή η εξέλιξη συνδέεται με τον τρόπο ζωής τους και ότι η αντιμετώπισή της απαιτεί αλλαγή συμπεριφοράς. Όπως εξηγεί, «οι άνθρωποι ανησυχούν πρωτίστως για τον κόσμο και το μέλλον τους. Κατά δεύτερον, έχουν αίσθημα ενοχής, επειδή γνωρίζουν ότι η υψηλή ποιότητα ζωής, η οποία βασίζεται στη χρήση ορυκτών καυσίμων, συνδέεται άμεσα με το πρόβλημα. Σε αυτά προστίθεται και ένα αίσθημα αδυναμίας, διότι το πρόβλημα μοιάζει να είναι τεράστιο και οι πολιτικοί δεν αντιδρούν. (…) Προσπαθούν να προστατεύσουν τους εαυτούς τους, αποφεύγοντας τα δυσάρεστα γεγονότα και την αναγκαιότητα να κάνουν κάτι γι΄αυτά».

Καταστροφολογία στα ΜΜΕ

Ο Έσπεν Στόκνες, ψυχολόγος στο Κέντρο Κλιματικής Στρατηγικής του Ινστιτούτου Norwegian Businnes (NBI), υπογραμμίζει στην DW ότι η επιστήμη του κλίματος έχει αγνοήσει πλήρως αυτούς τους ψυχολογικούς μηχανισμούς άμυνας. Όπως επισημαίνει, «η εκτίμηση ήταν ότι τα δεδομένα από μόνα τους θα ήταν αρκετά. Υπάρχουν όμως ψυχολογικά εμπόδια, τα οποία αποτρέπουν την πρόσληψη των επιστημονικών στοιχείων. Αυτό το γεγονός είχε υποτιμηθεί μέχρι τώρα». Ο Έσπεν Στόκνες κάνει λόγο για «το μεγαλύτερο επικοινωνιακό φιάσκο όλων των εποχών και καλεί τους επιστήμονες να δίνουν λιγότερες διαλέξεις και να ενισχύσουν τη διαδικασία διαλόγου με τους πολίτες. Ο Στόκνες στέκεται επίσης στο ρόλο των ΜΜΕ. Όπως τονίζει, «γνωρίζουμε ότι το 85% των ρεπορτάζ που αφορούν το κλίμα πρόκειται για καταστροφολογία. Και γνωρίζουμε ακόμη ότι αυτό κάνει τους ανθρώπους να αποφεύγουν το θέμα».
Irene Quaile / Άρης Καλτιριμτζής
Υπεύθ. σύνταξης: Ειρήνη Αναστασοπούλου
 http://dw.de/p/1BAoo 
18/2/14

Eθελοντικός καθαρισμός παραλιών από φοιτητές του ΑΞΙΚ

ΦΩΤΟ: sigmalive.gr

-

Οι φοιτητές του Ανώτερου Ξενοδοχειακού Ινστιτούτου Κύπρου (ΑΞΙΚ) έδωσαν δυναμικά το παρών τους σε εθελοντικό καθαρισμό παραλίας στη Λεμεσό, που διοργανώθηκε σε συνεργασία με τη Φοιτητική Ένωση (ΦΕΝΑΞΙΚ).

Σε ανακοίνωσή του, το ΑΞΙΚ αναφέρει πως η δραστηριότητα προωθήθηκε στo πλαίσιο του στόχου του Ινστιτούτου, για καλλιέργεια περιβαλλοντικής συνείδησης και προαγωγής της αειφόρου ανάπτυξης στον τουρισμό, αλλά και της συνεχούς προσφοράς του ΑΞΙΚ στην ξενοδοχειακή και ευρύτερη τουριστική βιομηχανία.


Το ΑΞΙΚ είναι δημόσιο τριτοβάθμιο εκπαιδευτικό ίδρυμα με ειδίκευση στον τομέα των ξενοδοχειακών, επισιτιστικών και τουριστικών σπουδών και  προσφέρει δύο τριετή προγράμματα σπουδών σε επίπεδο Ανώτερου, ένα στις Μαγειρικές Τέχνες και ένα στην Ξενοδοχειακή και Τουριστική Διεύθυνση, με δυνατότητα εξόδου στο δεύτερο έτος και απόκτησης του σχετικού Πιστοποιητικού. 
www.sigmalive.com
27/5/13

Βιολογικοί λαχανόκηποι σε 100 σχολεία της Κύπρου

Με εκδήλωση στο Γυμνάσιο Γερίου και στην παρουσία του Υπουργού Παιδείας και Πολιτισμού, του Δημάρχου Γερίου και της Επιτρόπου Περιβάλλοντος εγκαινιάστηκε η εκστρατεία για δημιουργία βιολογικών λαχανόκηπων σε 100 σχολεία της Κύπρου.

Σύμφωνα με ανακοίνωση του Γραφείου της Επιτρόπου Περιβάλλοντος, η εκστρατεία, η οποία διεξάγεται με την υποστήριξη της Επιτρόπου Περιβάλλοντος Ιωάννας Παναγιώτου, στόχο έχει την ανάπτυξη της σχέσης των παιδιών με τη φύση μέσα από μια περιβαλλοντική δραστηριότητα που καλλιεργεί ταυτόχρονα την κοινωνική συνείδηση, δημιουργεί επιπλέον γνώσεις και δεξιότητες και παράγει υγιεινά τοπικά προϊόντα.

Σε δήλωση της η κ. Παναγιώτου συνεχάρη για την πρωτοβουλία το Δημοτικό και το Γυμνάσιο Γερίου – παιδιά και δασκάλους - το Δημαρχείο Γερίου και τις εταιρείες Premier Shukuroglou και Φυτώρια Σολωμού που στο πλαίσιο της εταιρικής κοινωνικής τους ευθύνης αποφάσισαν να προσφέρουν σε 100 συνολικά σχολεία καθοδήγηση και δωρεάν κόμποστ –εδαφοβελτιωτικό λίπασμα και σπορόφυτα και κάλεσε τις Τοπικές Αρχές και άλλες εταιρείες να ενταχθούν στο πρόγραμμα ώστε να καταστεί δυνατή η επέκταση του.

"Η διαδικασία του σχεδιασμού, του φυτέματος και της κομποστοποίησης ενθουσίασε τους μαθητές οι οποίοι φροντίζουν με υπευθυνότητα τους λαχανόκηπους δείχνοντας μας το δρόμο για οικολογική παραγωγή και κοινωνική αλληλεγγύη", καταλήγει η ανακοίνωση..kathimerini.com.cy
24/4/13

Πρόγραμμα: Λαχανόκηποι και βοτανόκηποι στα σχολεία

Το πρόγραμμα στοχεύει στο να έρθουν σε επαφή οι μαθητές με τη φύση, να μάθουν τα μυστικά της σποράς και της φροντίδας του κήπου, να δημιουργήσουν τη δική τους «παραγωγή», να αποκτήσουν περιβαλλοντική συνείδηση.
Η επιλογή των σχολείων γίνεται με βάση την καταλληλότητα των υποδομών για τη δημιουργία των λαχανόκηπων.
Οι μαθητές ενημερώνονται επίσης για τη σημαντική διατροφική αξία των βοτάνων και των λαχανικών.

 
Μετά από την περυσινή επιτυχία του προγράμματος για τη δημιουργία βοτανόκηπων και λαχανόκηπων σε σχολικούς προαύλιους χώρους ο Δήμος Αμαρουσίου εφοδιάζει και εφέτος με τσαπιά τους μικρούς μαθητές για τη συνέχιση της προσπάθειας.

Η επιλογή των σχολείων γίνεται με βάση την καταλληλότητα των υποδομών για τη δημιουργία των λαχανόκηπων, ενώ στα σχολεία όπου δεν είναι δυνατή η δημιουργία τους λόγω ακαταλληλότητας του χώρου, σε δεύτερο χρόνο, θα δημιουργηθούν σπορεία σε τελάρα εφοδιασμένα με γεωύφασμα, τα οποία θα τοποθετηθούν σε παράθυρα ή άλλους χώρους με ηλιοφάνεια.

Η δράση θα ξεκινήσει την ερχόμενη εβδομάδα από το 3ο, το 10ο και το 11ο Δημοτικό Σχολείο και θα συνεχιστεί τον Ιανουάριο 2013 στο 4ο, 6ο, 8ο, 15ο, 16ο, 18ο και 1ο ειδικό Δημοτικό Σχολείο.

Το πρόγραμμα αγκαλιάστηκε ήδη από τον πρώτο χρόνο εφαρμογής του από τα παιδιά των δημοτικών σχολείων, ενώ ενδιαφέρον έδειξαν και οι μεγαλύτεροι μαθητές στα γυμνάσια και λύκεια της πόλης.

«Είμαστε ιδιαίτερα ικανοποιημένοι που η πρωτοβουλία μας για τη δημιουργία λαχανόκηπων από τους μικρούς μαθητές είχε τέτοια απήχηση», δήλωσε ο δήμαρχος Αμαρουσίου Γιώργος Πατούλης ανακοινώνοντας τη συνέχιση της προσπάθειας και για αυτή τη χρονιά.

Τα παιδιά της πόλης έχουν για πρώτη φορά τη δυνατότητα, στους χώρους όπου ζουν και κινούνται καθημερινώς, να καλλιεργήσουν τους δικούς τους βοτανόκηπους και λαχανόκηπους και να αναπτύξουν τη σχέση τους με το περιβάλλον, αλλάζοντας ολόκληρο τον τρόπο ζωής τους.

Το πρόγραμμα στοχεύει στο να έρθουν σε επαφή οι μαθητές με τη φύση, να μάθουν τα μυστικά της σποράς και της φροντίδας του κήπου, να δημιουργήσουν τη δική τους «παραγωγή», να αποκτήσουν περιβαλλοντική συνείδηση. Αναλαμβάνουν οι ίδιοι να σπείρουν και να φυτέψουν τους βοτανόκηπους με τη βοήθεια των συνεργείων του Δήμου.

Στο πλαίσιο του προγράμματος οι μαθητές ενημερώνονται επίσης για τη σημαντική διατροφική αξία των βοτάνων και των λαχανικών, ενώ με τη συγκομιδή των καρπών, στις αρχές Ιουνίου, θα βραβευθούν οι τρεις καλύτεροι λαχανόκηποι και η «παραγωγή» θα μοιραστεί στους ίδιους τους μαθητές. 

.tovima gr

8/12/12

------

Το χωράφι δεν βρίσκεται στο χωριό, αλλά στην καρδιά της πόλης

Τσιμεντοβιομηχανία με οικολογική συνείδηση...αξιοποιώντας πλήρως τη θερμότητα από τα καυσαέρια

Η παραγωγή του τσιμέντου απαιτεί πολλή ενέργεια και νερό εκπέμποντας ταυτόχρονα μεγάλες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα. Ένα εργοστάσιο στη Βαυαρία δείχνει ότι υπάρχει καλύτερος τρόπος.

Πρώτες ύλες, όπως ο ασβεστόλιθος, που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή του τσιμέντου θερμαίνονται σε ειδικούς φούρνους σε θερμοκρασία 1500 βαθμών Κελσίου. Τα καυσαέρια βγαίνουν από το φούρνο σε μία θερμοκρασία περίπου 1000 βαθμών. Ένα μέρος αυτής της θερμότητας χρησιμοποιείται ήδη για την αποξήρανση και την προθέρμανση των πρώτων υλών, ωστόσο, περίπου τα δύο τρίτα αυτής εξακολουθούν να πηγαίνουν χαμένα.

 

«5-6 Megawatt ηλεκτρισμού» παράγονται στο εργοστάσιο του Ρόντορφ, λέει ο κ. Λάιμπλινγκερ

 

Η τσιμεντοβιομηχανία Portland στο Ρόντορφ της νότιας Βαυαρίας έχει βρει έναν αποτελεσματικότερο και πιο… πράσινο τρόπο λειτουργίας. Από τον Ιούνιο του 2012 διοχετεύει τη θερμότητα των καυσαερίων σε μία τουρμπίνα, με τη βοήθεια της οποίας παράγεται ηλεκτρικό ρεύμα. Όπως λέει ο Χέλμουτ Λάιμπλινγκερ, τεχνικός του εργοστασίου, «παράγουμε 5-6 Megawatt ηλεκτρισμού». Αυτό ισοδυναμεί με την ετήσια κατανάλωση ρεύματος περίπου 16.000 νοικοκυριών ή με το 30% των αναγκών του εργοστασίου.

Την ίδια στιγμή, αξιοποιώντας πλήρως τη θερμότητα από τα καυσαέρια, το εργοστάσιο του Ρόντορφ μειώνει την εκπομπή διοξειδίου του άνθρακα κατά 31.500 τόνους ετησίως. Επιπλέον, το εργοστάσιο εξοικονομεί και νερό. Στο παρελθόν χρειαζόταν κάθε ώρα περίπου 30 κυβικά μέτρα νερού για την ψύξη των καυσαερίων. Σήμερα αρκούν 35 κυβικά μέτρα, τα οποία κυκλοφορούν σε ένα κλειστό κύκλωμα με αποτέλεσμα το νερό να μη χρειάζεται ανανέωση.

Πολύ ακριβή επένδυση

 

Με τη συνδρομή αυτής της τουρμπίνας παράγεται ηλεκτρικό ρέυμα

 

Το εργοστάσιο αυτό «αποτελεί πρότυπο για άλλες τσιμεντοβιομηχανίες στη Γερμανία και την Ευρώπη» σύμφωνα με την Μπετίνα Ρέχενμπεργκ από το γερμανικό υπουργείο Περιβάλλοντος. Ωστόσο, όπως λέει, ο τρόπος λειτουργίας της συγκεκριμένης μονάδας δεν μπορεί να αντιγραφεί πιστά από όλα τα εργοστάσια, καθώς το καθένα έχει διαφορετικές προδιαγραφές. Επίσης, όπως επισημαίνει ο Φόλκερ Χόνιχ, διευθυντής του ερευνητικού ινστιτούτου της τσιμεντοβιομηχανίας στο Ντίσελντορφ, σημαντικό ρόλο παίζει και η υγρασία των πρώτων υλών, Όπως λέει, αν το ποσοστό υγρασίας φτάνει το 10%, τότε το σύνολο της θερμότητας που παράγεται, θα καταναλώνεται για την αποξήρανση των πρώτων υλών.

Ο κ. Χόνιχ υπογραμμίζει ότι, αν το επέτρεπε η οικονομική κατάσταση κι άλλες τσιμεντοβιομηχανίες στη Γερμανία θα μιμούνταν την πρωτοβουλία του εργοστασίου στο Ρόντορφ. Η αξιοποίηση της θερμότητας των καυσαερίων για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος είναι εξαιρετικά δαπανηρή. Το εργοστάσιο του Ρόντορφ διέθεσε 31 εκ. ευρώ για την αγορά του απαραίτητου εξοπλισμού. Απόσβεση της επένδυσης αναμένεται να γίνει σε ορίζοντα 10-12 ετών.

Η ιδέα της αξιοποίησης της θερμότητας των καυσαερίων δεν είναι καινούρια πάντως. Η Γερμανία και η υπόλοιπη Ευρώπη βρίσκονται ακόμη σε πολύ πρώιμο στάδιο. Πρωτοπόροι στον συγκεκριμένο τομέα είναι η Κίνα και Ιαπωνία, όπου υπάρχουν ήδη 500 εργοστάσια τσιμέντου που χρησιμοποιούν τη συγκεκριμένη τεχνολογία.

Ralph Ahrens / Άρης Καλτιριμτζής
Υπεύθ. σύνταξης: Μαρία Ρηγούτσου 
. DEUTSCHE WELLE
13/11/12
------------

Zementwerke: Klimakiller werden umweltfreundlicher

Die Zementherstellung braucht viel Energie und verursacht viel C02 - vier Prozent der weltweiten Emissionen. Mit der richtigen Technik lässt sich aber beides einsparen, Energie und Abgase. Ein Beispiel aus Bayern.

Zementherstellung ist ein heißes Geschäft. Rohstoffe wie Kalkstein werden in einem Drehrohrofen auf 1.500 Grad Celsius erhitzt, die Abgase verlassen den Ofen immer noch mit etwa 1.000 Grad. Ein Teil der Hitze wird schon jetzt für die Trocknung und Vorerwärmung der Rohstoffe genutzt. Doch rund zwei Drittel der Energie gehen oft ungenutzt verloren.
Stromgewinnung statt Energievernichtung
Das Südbayerische Portland-Zementwerk in Rohrdorf ist jetzt effizienter und umweltfreundlicher geworden. Seit Juni 2012 treibt die Restwärme eine Turbine an, um Strom zu gewinnen. Der Verlauf im Probebetrieb sei erfolgreich, freut sich Helmut Leibinger, Verfahrenstechniker beim Portland-Zementwerk Rohrdorf. "Wir erzeugen fünf bis sechs Megawatt elektrische Leistung." Das entspricht dem Stromverbrauch von mehr als 16.000 Haushalten – oder 30 Prozent des Strombedarfs des eigenen Zementwerkes. Durch die nahezu vollständige Verstromung kann das Rohrdorfer Zementwerk also rund 31.500 Tonnen CO2-Emissionen pro Jahr einsparen.
Nicht nur das: Das Zementwerk spart auch Wasser. In der Vergangenheit brauchte das Zementwerk jede Stunde rund 30 Kubikmeter Wasser - einen kompletten Swimmingpool voll - aus einem eigenen Tiefbrunnen, um das 430 Grad heiße Abgas zu kühlen. Mit der neuen Technik zur Stromgewinnung werden nur noch 35 Kubikmeter Wasser benötigt, und zwar in einem geschlossenem Kreislauf. Das Wasser braucht also nicht erneuert zu werden.

Mit der überschüssigen Abwärme des Zementwerkes wird in dieser Turbine der Strom erzeugt

Vorbild für andere Zementwerke
"Das ist ein Vorbild auch für andere Zementwerke in Deutschland und Europa“, meint Bettina Rechenberg vom Bundesumweltamt. "Wobei ich sagen muss, dass das Vorgehen sicherlich nicht eins-zu-eins auf andere Anlagen übertragen werden kann." Der Grund: Zementwerke lassen sich nicht von der Stange kaufen. Jedes Werk ist anders. Die Betriebsabläufe unterscheiden sich, ebenso die Temperaturen der Abgase. Wichtig ist auch, wie feucht die Rohstoffe sind, ergänzt Volker Hoenig, Geschäftsführer im Forschungsinstitut der Zementindustrie in Düsseldorf.
So haben die Rohstoffe in Rohrdorf einen Wassergehalt von etwa fünf Prozent. Andere Zementwerke verwenden Materialien mit höherem Wassergehalt. "Im Bereich von zehn Prozent Feuchte oder mehr muss nahezu die gesamte Abwärme für die Trocknung reserviert werden", so Hoenig. Für die Nutzung zur Stromerzeugung bliebe dann nichts übrig.
Investition rechnet sich nach zehn bis zwölf Jahren

 

Verfahrenstechniker Leibinger

"Wenn die wirtschaftliche Situation dies erlauben würde", sagt Hoenig, dann hätten auch andere Zementwerke in Deutschland Wärmemengen übrig, um sie zu verstromen. Aber die Nutzung der Abwärme kostet zunächst einmal viel Geld: Das Portland-Zementwerk hat rund 31 Millionen Euro für die Abwärmenutzung zur Stromgewinnung bezahlt. Diese Investition würde sich bei einem Strompreis, der jährlich um etwa drei Prozent steigt, nach zehn bis zwölf Jahren rechnen, so Verfahrenstechniker Leibinger.
Da das Zementwerk einen Zuschuss von 5,4 Millionen Euro aus dem Umweltinnovationsprogramm des Bundesumweltministerium erhalten hat, verkürze sich die Amortisationszeit auf etwa zehn Jahre. Selbst das ist eine lange Zeit. "Das geht nur mit Eigentümern, die nicht auf kurzfristige Rendite setzen, sondern in langen Zeiträumen denken", betont Mike Edelmann, Geschäftsführer der Rohrdorfer Gruppe.
Entwicklungsland Deutschland
Die Idee, Abwärme konsequent zu nutzen, ist nicht neu. Deutschland ist, wie auch der Rest Europas, hier ein Entwicklungsland. Anders ist es dort, wo Strom teurer ist wie in Japan oder dort, wo die Stromversorgung instabil ist wie in China. 500 Zementwerke setzen diese Technologie in den beiden Ländern bereits heute ein. "In Japan und China gilt diese Technologie im Prinzip als Stand der Technik für neue Zementdrehöfen", erklärt Hoenig vom Forschungsinstitut der Zementindustrie. "Da Stromkosten in Japan höher sind als in Deutschland, ist dieses Vorgehen dort für die Zementwerke wirtschaftlicher." China hat entschieden, dass neue größere Zementwerke diese Technologie nutzen müssen. "Es geht dabei auch um Versorgungssicherheit", erklärt Hoenig. Es sei sinnvoll, Strom zum Teil selber zu erzeugen, um auch bei Stromausfällen etwa den Drehrohrofen am Laufen zu halten.

DW.DE

Η υπονόμευση της βιοποικιλότητας είναι υπονόμευση του μέλλοντος της χώρας

Φαστ τρακ = Περιβαλλοντικό κραχ 

Του Δημήτρη Μπούσμπουρα, βιολόγου από τη Ρήξη φ. 88 που κυκλοφορεί

Μια πολύ ενδιαφέρουσα απάντηση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο WWF αποκαλύπτει τον τρόπο με τον οποίο βλέπουν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή την κατάσταση στην Ελλάδα. Το WWF, με επιστολή του γενικού διευθυντή του, που έστειλε τον Ιανουάριο στον Μπαρόζο και παρόμοιες στην Λαγκάρντ και σε άλλους διεθνείς παράγοντες, εξέφραζε τις ενστάσεις για το πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής που εποπτεύεται από την τρόικα.

Η επιστολή, αφού εκθειάζει της προσπάθειες που έγιναν στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια για τη διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος, επισημαίνει τους κινδύνους λόγω του μνημονίου. Σε μια ασυνήθιστη γι’ αυτή την οργάνωση κίνηση, διατυπώνεται ευθέως η άποψη ότι το πρόγραμμα είναι υπεύθυνο για την επέκταση της περιβαλλοντικής κρίσης: «… Καθώς οι σχετικές με το πρόγραμμα προσαρμογής πιέσεις στο περιβάλλον συσσωρεύονται, εξελίσσεται στην Ελλάδα μια αδήλωτη, αλλά απολύτως πραγματική περιβαλλοντική κρίση. Δυστυχώς, αυτή η περιβαλλοντική κρίση επιτείνεται σοβαρά από τις πολιτικές που έχουν υιοθετηθεί για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης.»
Ως βασικότερα ζητήματα, το WWF έθεσε αναλυτικά τα όσα που έχουν θέσει οι ελληνικές περιβαλλοντικές οργανώσεις:
• Εξαφάνιση του Πράσινου Ταμείου και απορρόφησή του από τον κεντρικό προϋπολογισμό
• Κούρεμα των διαδικασιών περιβαλλοντικής αδειοδότησης
• Έμφαση σε περιβαλλοντικά αμφίβολες μεγάλες επενδύσεις
• Εκ των υστέρων νομιμοποίηση αυθαιρέτων σε προστατευόμενες περιοχές
• Βεβιασμένη και ανεξέλεγκτη πώληση δημόσιας γης
• Μείωση της περιβαλλοντικής στελέχωσης των δημόσιων υπηρεσιών
• Αποδόμηση των θεσμών περιβαλλοντικής διακυβέρνησης
Η επιστολή ζητάει τον σεβασμό στους περιβαλλοντικούς κανόνες της Ε.Ε., καθώς οι αγορές και τα ντόπια λαμόγια ζητούν την κατάργηση όλων των περιβαλλοντικών κανόνων. Με πρόσχημα την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας και το χρονοβόρο της περιβαλλοντικής αδειοδότησης, ζητούν πλήρη κατάργηση της διαδικασίας. Πίσω από το πραγματικό ζήτημα της γραφειοκρατίας κρύβεται η προσπάθεια ξεπουλήματος γης και επιχειρήσεων και η ανάπτυξη έργων και δραστηριοτήτων χωρίς κανόνες χωροθέτησης σε προστατευόμενες περιοχές, NATURA κ.λπ.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η περιβαλλοντική νομοθεσία της Ε.Ε. είναι μακράν η θετικότερη παγκοσμίως για το φυσικό περιβάλλον. Τι γίνεται όμως όταν έρχεται η ώρα του ΔΝΤ; Τι θα κάνει η «πράσινη» Γερμανία και η Ε.Ε.;
Η απάντηση είναι σαφής: Η πρωτοκαθεδρία της σταθερότητας του ευρώ και της ελεύθερης κίνησης των κεφαλαίων, όπως διατυπώνεται στη συνθήκη του Μάαστριχτ και σε άλλα βασικά κείμενα της Ε.Ε., επιβεβαιώνονται ως κυρίαρχες αρχές έναντι των πολιτικών για το περιβάλλον και της κοινωνικής αλληλεγγύης.
Και αυτό έρχεται από την απάντηση του Σλοβένου Επίτροπου Περιβάλλοντος Γιάνεζ Ποτότσνικ και του επίτροπου για τα Οικονομικά Όλι Ρεν. Στην απάντηση, που το WWF δεν δημοσιοποίησε στην Ελλάδα, ουσιαστικά νίπτουν τας χείρας τους. Για τη διαδικασία ταχείας αδειοδότησης (φαστ τρακ) οι επίτροποι αναφέρουν ότι «εμπειρία από την διαδικασία της απλοποίησης και επιτάχυνσης της αδειοδότησης σε άλλα κράτη μέλη δείχνει ότι αυτή δεν είναι ασύμβατη με τον περιβαλλοντικό έλεγχο».

Ποια είναι η πραγματική κατάσταση;
Σύμφωνα με το μνημόνιο: «Υιοθετείται νομοθεσία για την απλοποίηση και τη σύντμηση των διαδικασιών για την ολοκλήρωση των μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων και για την έγκριση περιβαλλοντικών όρων με στόχο τον περιορισμό του αριθμού των έργων που υπόκεινται σε περιβαλλοντική αδειοδότηση, αλλά και του χρόνου για τις διαδικασίες έγκρισης στα επίπεδα του μέσου όρου της Ε.Ε. Η επιτάχυνση της περιβαλλοντικής αδειοδότησης διασφαλίζεται από την υποχρέωση της εκδίδουσας αρχής να προχωρήσει στη διαδικασία έγκρισης μετά από ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.»
Όντως, στην Ελλάδα υπήρχε μια κατάσταση όπου διυλίζαμε τον κώνωπα και καταπίναμε την κάμηλο. Πολλές Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) δεν πρόσθεταν καμία πληροφορία και δεν εισηγούταν ουδεμία τροποποίηση για το έργο που εξέταζαν. Η διαδικασία έως την έκδοση Περιβαλλοντικών Όρων διαρκούσε έναν τουλάχιστον χρόνο και το σύστημα ήταν ανοικτό σε εκβιασμούς και μίζες. Για τον λόγο αυτό θεωρούμε θετική την αντικατάσταση των ΜΠΕ με τις Πρότυπες Περιβαλλοντικές Δεσμεύσεις (ΠΠΔ) ανά τύπο έργου, για μικρής εμβέλειας παρεμβάσεις. Οι ΠΠΔ προσδιορίζουν τους κανόνες για την ανάπτυξη μιας δραστηριότητας χωρίς να χρειάζεται ειδική μελέτη, αφού αρκεί να εφαρμοστούν μερικές βασικές αρχές. Ενώ όμως το φαστ τρακ προχωράει για τα μεγάλα έργα, οι ΠΠΔ για τα μικρά δεν έχουν ακόμη συνταχθεί.
Μέσα στο κλίμα της οικονομικής κρίσης, αυτό που επιχειρείται είναι κυρίως η επιτάχυνση των διαδικασιών για τη διευκόλυνση μεγάλων έργων με πολύ σοβαρές επιπτώσεις. Η αρχή της προληπτικής αποφυγής αίρεται και στην πράξη επιχειρείται μια συνοπτική αξιολόγηση των επιπτώσεων για τους τύπους. Η ΜΠΕ πραγματεύεται περισσότερο το νομικό πλαίσιο και λιγότερο τα ζητήματα ουσίας. Οι υπηρεσίες οι αρμόδιες για την εξέταση των ΜΠΕ και την έκδοση των Περιβαλλοντικών Όρων είναι υποστελεχομένες ή χαμηλού επιπέδου και δεν μπορούν ή δεν προλαβαίνουν να κρίνουν ουσιαστικά. Έτσι οι πολιτικοί προϊστάμενοι δίνουν τον τόνο.
Αυτά που αποτελούν την ιδιαιτερότητα και τη βάση για μια βιώσιμη οικονομία στην Ελλάδα, η μεγάλη βιοποικιλότητα, η φυσικότητα και η ποικιλία του τοπίου, θεωρούνται σήμερα μόνο ως υπόβαθρο για τη χωρίς περιορισμούς ανάπτυξη επενδύσεων. Οι περιοχές NATURA, κατά μεγάλο ποσοστό δημόσιες εκτάσεις, είναι πιο εύκολα διαθέσιμες για επενδύσεις. Αν και οι επενδύσεις μπορούν να χωροθετηθούν σε άλλους χώρους, οι ζώνες αυτές είναι προτιμότερες καθώς είναι παρθένες, η τιμή της γης πολύ μικρή ή δωρεάν και επιπλέον δεν υπάρχουν αντιθέσεις και συγκρούσεις συμφερόντων. Το πρόγραμμα Ήλιος, που προβλέπει εγκατάσταση ηλιακών συλλεκτών σε εκτάσεις ακόμη και 5 τετρ. χλμ., οι Αιολικοί Σταθμοί Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας σε κάθε απρόσιτη κορυφή, η ανάπτυξη δόμησης και μεγάλων τουριστικών εγκαταστάσεων σε προστατευόμενες περιοχές κ.λπ. μπορούν να πάρουν άδεια πολύ πιο εύκολα, στο όνομα της καταπολέμησης της γραφειοκρατίας. Την ίδια στιγμή, στις ίδιες περιοχές, η άδεια για έναν στάβλο απαιτεί πολύ χρόνο και χρήμα και δεν υπάρχει κανένας μηχανισμός διευκόλυνσης της επένδυσής του. Όσο για τις διαδικασίες θεσμοθέτησης των προστατευόμενων περιοχών, παραμένουν βαλτωμένες εδώ και 25 χρόνια.

Πώς μπορούμε να αντιδράσουμε τελικά;
[…] Οι πολίτες έχουν θεωρητικά τη δυνατότητα να παρέμβουν στη διαδικασία δημοσιοποίησης των ΜΠΕ. Αυτό όμως απαιτεί χρόνο και γνώσεις. Στην περίπτωση του φαστ τρακ χρόνος δεν υπάρχει. Η δημοσιοποίηση και η έκφραση γνώμης σε κείμενα εκατοντάδων σελίδων και δεκάδων χαρτών ολοκληρώνεται σε μια, δύο εβδομάδες. Η συμβολή των περιβαλλοντικών οργανώσεων είναι καθοριστική, καθώς έχουν το ενδιαφέρον, την ευαισθησία και συχνά τη γνώση και μπορούν να κρίνουν και να παρέμβουν τεκμηριωμένα. Όπου συναντήθηκαν με τον κόσμο και βρήκαν κοινό λόγο, δημιουργήθηκαν σοβαρές πρωτοβουλίες. Καθώς σήμερα οι περιβαλλοντικές οργανώσεις αντιμετωπίζουν προβλήματα με τη μειωμένη συμμετοχή των πολιτών και τα περιορισμένα οικονομικά, δεν μπορούν να αντιταχθούν στην επέλαση των μεγάλων έργων. Οι προσφυγές στο ΣτΕ κοστίζουν τουλάχιστον 2.500€ και η λύση της καταγγελίας στην Ε.Ε. φαίνεται να είναι πλέον ατελέσφορη. Όπου όμως υπάρχει μαζική αντίδραση, τα καταστροφικά σχέδια μπορούν να ανατραπούν στην πράξη. Αυτό δεν είναι εύκολο στην περιφέρεια, όπου οι διαθέσιμοι να αγωνιστούν πολίτες είναι μετρημένοι. Η λύση είναι να υπάρχει συντονισμός και ο καθένας να κοιτάζει και πέρα από το χωριό του.
Επιβάλλεται σήμερα η συνάντηση όλων των ευαισθησιών και η συνεργασία. Μπορεί να είναι δύσκολο μέσα στην κρίση και στη λογική του «ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Ο αγώνας όμως για τη διατήρηση της φύσης και του τοπίου, όπως και η διατήρηση και καλλιέργεια του πολιτισμού μας και η παραγωγική ανασυγκρότηση σε λογική βιώσιμης ανάπτυξης είναι σήμερα απαραίτητα για την διατήρηση της ταυτότητας και ιδιαιτερότητάς μας. Ο άλλος δρόμος είναι η αποδοχή των λογικών του φαστ τρακ και η μετανάστευση σε άλλους τόπους …

http://ardin-rixi.gr/archives/8615

ΠΙΡΑΝΧΑΣ ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ ΜΕ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΑΠΟ ΤΟΝ... ΑΜΑΖΟΝΙΟ (του Β. Ιγνατιάδη)

Δεύτερη περίπτωση 
Το έπιασε ψαράς από την Ορεστιάδα. Είχε μήκος 25 εκατοστά και κόκκινη κοιλιά.
Πρόσκαιρη θεωρούν οι επιστήμονες την παρουσία του και εκτιμούν ότι κάποιος που είχε ενυδρείο με τροπικά είδη το πέταξε στο ποτάμι.

Πιράνχας του Αμαζονίου «μετανάστευσαν» στον Εβρο.

Το δεύτερο σαρκοφάγο ψάρι - αρπακτικό που αλιεύθηκε τον τελευταίο μήνα στον διασυνοριακό ποταμό προκαλεί ανησυχία, ενώ πυροδοτεί σενάρια-θρίλερ για επικείμενο τέλος της αλιείας στην περιοχή.

Στις συζητήσεις, μάλιστα, στα καφενεία του Εβρου, κάποιοι «βλέπουν» πίσω από την εμφάνιση των πιράνχας ένα «σατανικό» σχέδιο που αποσκοπεί στην ανάσχεση του κύματος λαθρομεταναστών!

Οι επιστήμονες, ωστόσο, είναι καθησυχαστικοί και βάζουν τα πράγματα στη θέση τους, θεωρώντας μεμονωμένο και πρόσκαιρο το φαινόμενο. Το αποδίδουν σε κάποιον που είχε τα τροπικά ψάρια σε ενυδρείο και τα πέταξε στο ποτάμι. Προαναγγέλλουν την εξαφάνισή τους τον χειμώνα λόγω θερμοκρασίας.

Ηταν 29 Ιουλίου, όταν ο επιχειρηματίας από την Ορεστιάδα και πρόεδρος των ερασιτεχνικών αλιέων της περιοχής, Κώστας Τσολακίδης, ψαρεύοντας με καλάμι στην περιοχή της Βύσσας μαζί με έναν φίλο του, είδε ένα περίεργο ψάρι, μήκους 25 εκατοστών, με κοφτερά δόντια και κόκκινη κοιλιά να πιάνεται στο αγκίστρι του, με δόλωμα καλαμπόκι.

«Οταν έβγαζα το αγκίστρι με δάγκωνε. Εντυπωσιάστηκα. Τι ψάρι είναι αυτό;» λέει στο «Εθνος» και συνεχίζει: «Το πήγα σε κάποιους έμπειρους βαρκάρηδες της Βύσσας για να το δείξω και μου είπαν πως δεν έχει εμφανιστεί ποτέ ξανά τέτοιο ψάρι στον Εβρο». Ο ψαράς το φωτογράφισε και έστειλε τις φωτογραφίες στο Ινστιτούτο Αλιευτικής Ερευνας (ΙΝ.ΑΛ.Ε.) της Καβάλας, καθώς και στη Διεύθυνση Αλιείας της περιοχής του, ενώ κράτησε το ψάρι στην κατάψυξη.

Αυτό ταυτοποιήθηκε και προχθές του στάλθηκε η έγγραφη απάντηση από το ΙΝ.ΑΛ.Ε.: Πρόκειται για το είδος pygocentrus nattereri, γνωστό ως «πιράνχας με την κόκκινη κοιλιά», ένα από τα πλέον επικίνδυνα είδη πιράνχας που ζει σε παραποτάμους του Αμαζονίου στη Βραζιλία και στην Παραγουάη. Το Ινστιτούτο ζήτησε από τον αλιέα να στείλει το ίδιο το ψάρι στην Καβάλα για περαιτέρω έρευνα.

Λίγες μέρες νωρίτερα, ένας Τούρκος ψαράς, ο Καντίρ Οσάλ, είχε πιάσει ένα σαρκοφάγο ψάρι, μήκους 45 εκατοστών, κοντά στο Δέλτα.

Τι λέει ο διευθυντής του Ινστιτούτου Αλιευτικής Ερευνας - Μύθοι τα δολοφονικά ένστικτά τους 
«Υπάρχει ανησυχία. Διάβασα στο ίντερνετ ότι το θηλυκό γεννάει 5.000 αβγά και πως εκκολάπτονται τα 97 στα 100. Αν γεμίσει ο Εβρος με πιράνχας, θα διαταραχτεί το οικοσύστημα, ενώ θα υπάρχει κίνδυνος και για τους ανθρώπους. Ποιος γονιός θα στείλει μετά τα παιδιά του στο φεστιβάλ του Αρδα;» διερωτήθηκε ο κ. Τσολακίδης, που βρήκε το ψάρι.

Ο διευθυντής του ΙΝ.ΑΛ.Ε., δρ Αργύρης Καλλιανιώτης, δεν συμμερίζεται αυτές τις ανησυχίες. «Είναι τροπικό ψάρι, που ζει σε θερμοκρασίες από 20 ως 27 βαθμών και είναι δεδομένο ότι δεν θα επιβιώσει τον χειμώνα, όταν η θερμοκρασία του ποταμού θα πέσει πολύ χαμηλά», είπε στο «Εθνος», ενώ κάλεσε τους κατοίκους να απομυθοποιήσουν τα «δολοφονικά» ένστικτα των πιράνχας.

«Είναι όντως ένας άγριος κυνηγός, ο οποίος όμως έχει πάρει κακή φήμη λόγω κινηματογραφικών αλλοιώσεων. Μόνο όταν είναι σε κοπάδια πολλών ψαριών επιτίθεται σε κινούμενους στόχους, αλλά δεν έχει αναφερθεί επίθεση σε άνθρωπο. Η εικόνα μιας αγελάδας που πέφτει στο νερό και μέσα σε δευτερόλεπτα μένει μόνο ο σκελετός της είναι κινηματογραφική υπερβολή», τονίζει.

Ο ίδιος θεωρεί πως το συγκεκριμένο ψάρι βρίσκεται εκτός του φυσικού του περιβάλλοντος, είναι στρεσαρισμένο, δεν μπορεί να αναπαραχθεί και πιάνεται εύκολα στα αγκίστρια, ενώ καλεί κυρίως τους ψαράδες να δείξουν κάποια προσοχή.

Ζει έως 20 χρόνια
Τα Pygocentrus nattereri ή «πιράνχας με την κόκκινη κοιλιά» (Red bellied piranha) είναι από τα πιο δημοφιλή είδη αρπακτικών σαρκοφάγων ψαριών στους λάτρεις των ενυδρείων. Ζει μόνο στον Αμαζόνιο και σε παραποτάμους του, αλλά και σε ελεγχόμενες συνθήκες ενυδρείου σε όλο τον κόσμο. Στο ενυδρείο σπάνια ξεπερνά τους 30 με 35 πόντους, ενώ στη φύση μπορεί να φτάσει τα 40 εκατοστά. Κοινότητες φίλων του είδους που επικοινωνούν σε θεματικές ιστοσελίδες συνιστούν να φιλοξενούνται σε ομάδες των 5 και πλέον ατόμων, μέσα σε μεγάλα ενυδρεία 400 λίτρων και άνω. Ζει έως και 20 χρόνια, σύμφωνα με αναφορές, τρέφεται με φιλέτα ψαριών, αλλά και φυτικές τροφές όπως η σπιρουλίνα.

Βασίλης Ιγνατιάδης
Πηγή/φωτό: Έθνος

solon.org.gr

9/8/12

-----------------

• «Μην απελευθερώνετε ψάρια από ενυδρεία στη θάλασσα, καθώς αποτελούν ξενικά είδη και διαταράσσουν την ισορροπία του θαλάσσιου οικοσυστήματος», συμβουλεύουν οι ειδικοί.

  • [1] ΗΠΑ: Καθηγητές είναι οι... καλύτεροι «φίλοι» ειδών-εισβολέων

    
    [2] Εξωτικοί εισβολείς απειλούν τις ελληνικές θάλασσες Την οικολογική ισορροπία στο Αιγαίο και το Ιόνιο διαταράσσουν πάνω από 120 είδη θαλάσσιας χλωρίδας και πανίδας από τον Ατλαντικό και τον Ινδο-Ειρηνικό ωκεανό

«Μην απελευθερώνετε ψάρια από ενυδρεία στη θάλασσα, καθώς αποτελούν ξενικά είδη και διαταράσσουν την ισορροπία του θαλάσσιου οικοσυστήματος», συμβουλεύουν οι ειδικοί.

Ενα ακόμα πιράνχας ψαρεύτηκε στον Έβρο, με τους επιστήμονες να κλίνουν προς την εκδοχή ότι κάποιος τα απελευθέρωσε στο ποτάμι. «Μην απελευθερώνετε ψάρια από ενυδρεία στη θάλασσα, καθώς αποτελούν ξενικά είδη και διαταράσσουν την ισορροπία του θαλάσσιου οικοσυστήματος», συμβουλεύουν οι ειδικοί.

Το τροπικό ψάρι έπιασε ο 58χρονος Κώστας Τσολακίδης και το έστειλε στο Ινστιτούτο Αλιευτικής Έρευνας (ΙΝΑΛΕ), όπου οι ειδικοί αποφάνθηκαν ότι ανήκει στην οικογένεια pyrocentus nattereri και είναι γνωστό ως «πιράνχας με την κόκκινη κοιλιά».

Πρόκειται για το δεύτερο πιράνχας που ψαρεύτηκε στον Έβρο (σ.σ. το πρώτο είχε βρεθεί στα δίχτυα Τούρκου ψαρά πριν από λίγο καιρό) και όπως προαναφέρθηκε, εκτίμηση των επιστημόνων είναι ότι κάποιος που τα είχε σε ενυδρείο, τα έριξε στο ποτάμι. Το συγκεκριμένο είδος, ωστόσο, ζει σε θερμοκρασία νερού που κυμαίνεται από 20 έως 27 βαθμούς Κελσίου, με αποτέλεσμα μόλις ψυχράνει ο καιρός να μην μπορεί να επιβιώσει.

«Στο Νέστο έχουμε ήδη εντοπίσει εννέα ξενικά είδη, ενώ είναι δύσκολο να μελετήσουμε σε αυτό το πεδίο, τον ποταμό Εβρο», δήλωσε στο ΑΜΠΕ ο ερευνητής του ΙΝΑΛΕ Μάνος Κουτράκης.

Ο κ. Κουτράκης φέρνει ως παράδειγμα την αμερικάνικη πέστροφα που έχει εντοπιστεί στο Νέστο και διαταράσσει τον πληθυσμό της ντόπιας πέστροφας, γιατί είναι πιο «χωροκατακτητική» αλλά τουλάχιστον, όπως υπογραμμίζει, δεν «ανακατεύεται» γενετικά με την ελληνική πέστροφα.

«Πολλές φορές, κυρίως από άγνοια, μεταφέρονται είδη από διαφορετικές περιοχές της Ελλάδας με σκοπό τον εμπλουτισμό ενός οικοσυστήματος, όμως το μόνο που επιτυγχάνεται είναι η διατάραξή του», σημειώνει ο ερευνητής του ΙΝΑΛΕ και απευθύνει έκκληση σε όσους έχουν ενυδρεία να μην ελευθερώνουν ψάρια σε ποτάμια και λίμνες τα ψάρια. 

naftemporiki.gr

9/8/12

-----------

• [1] ΗΠΑ: Καθηγητές είναι οι... καλύτεροι «φίλοι» ειδών-εισβολέων

  
  [2] Εξωτικοί εισβολείς απειλούν τις ελληνικές θάλασσες Την οικολογική ισορροπία στο Αιγαίο και το Ιόνιο διαταράσσουν πάνω από 120 είδη θαλάσσιας χλωρίδας και πανίδας από τον Ατλαντικό και τον Ινδο-Ειρηνικό ωκεανό

Οι εκπτώσεις δεν οδηγούν πάντα σε εξοικονόμηση…

Πέμπτη, 26 Ιουλίου 2012

Σε κίνδυνο ενδέχεται να θέσει τις προστατευόμενες περιοχές της χώρας η πρόσφατη ανακοίνωση συγχώνευσης των φορέων διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών από 29 σε 14. Το προτεινόμενο μέτρο δεν φαίνεται να βασίζεται σε συγκεκριμένα κριτήρια, αλλά ούτε και να εξασφαλίζει με βεβαιότητα την πολυπόθητη εξοικονόμηση πόρων για τα κρατικά ταμεία. Η συγκεκριμένη συγχώνευση, αγνοώντας παντελώς την απαραίτητη συμμετοχική διαχείριση και διαβούλευση σε τοπικό επίπεδο, δεν θέτει τις βάσεις για μια ουσιαστική αναβάθμιση του Εθνικού Συστήματος Προστατευόμενων Περιοχών και άρα για μια αποτελεσματικότερη και οικονομικότερη λειτουργία του.

Αυτό υποστηρίζουν με επιστολή τους προς τους αρμόδιους υπουργούς οι περιβαλλοντικές ΜΚΟ: Αρκτούρος, Αρχέλων, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης, Εταιρία Προστασίας Πρεσπών, Δίκτυο Μεσόγειος SOS, Καλλιστώ, MOm/Εταιρεία για την Μελέτη και Προστασία της Μεσογειακής Φώκιας και WWF Ελλάς.

Χαρακτηριστικά, οι 10 περιβαλλοντικές οργανώσεις τονίζουν: «Με τις ελάχιστες πληροφορίες που έχουμε στη διάθεση μας δεν προκύπτει ότι το μέτρο συγχώνευσης των φορέων διαχείρισης των προστατευόμενων περιοχών θα εξοικονομήσει πόρους. Αντίθετα, ενδέχεται να δημιουργήσει ένα θεσμικό και λειτουργικό κενό, αποδυναμώνοντας την αναπτυξιακή προοπτική των οικολογικά σημαντικότερων περιοχών της χώρας και αγνοώντας ότι η διαχείριση της φύσης δημιουργεί ευκαιρίες ενίσχυσης του τοπικού εισοδήματος μέσω της αειφορικής αξιοποίησης του φυσικού κεφαλαίου. Εκτιμούμε ότι η απόφαση αυτή όχι μόνο δεν θα φέρει τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα αλλά ενέχει και τον σοβαρό κίνδυνο οπισθοχώρησης των περιβαλλοντικών κατακτήσεων που έχει καταφέρει η Ελλάδα με κόπο τα τελευταία χρόνια».

Η επιστολή των 10 οργανώσεων καταλήγει: «Σας καλούμε να αναθεωρήσετε τη συγχώνευση των φορέων διαχείρισης και να προχωρήσετε σε μια ουσιαστική διαβούλευση που θα θέσει τα ζητήματα στην πραγματική τους βάση και θα αξιολογήσει συστηματικά εναλλακτικές προτάσεις με στόχο η θεσμική αναδιοργάνωση να οδηγήσει σε μια αποτελεσματική λειτουργία του Εθνικού Συστήματος Προστατευόμενων Περιοχών».

Δείτε ολόκληρη την επιστολή εδώ.

wwf.gr

Πρόγραμμα Μετατροπής Τηγανελαίων σε Βιοντίζελ στον Εύοσμο

Προγραμματική σύμβαση συνεργασίας για την υλοποίηση του προγράμματος συλλογής και μεταποίησης τηγανέλαιων πρόκειται να υπογράψουν την Τρίτη 24 Ιουλίου στις 11.30 π.μ. στο δημαρχείο Κορδελιού Ευόσμου, ο δήμαρχος Κορδελιού Ευόσμου, Στάθης Λαφαζανίδης και ο Πρόεδρος του ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας, Γεώργιος Χαραλαμπίδης.

Ο Δήμος Κορδελιού Ευόσμου στο πλαίσιο των περιβαλλοντικών του δραστηριοτήτων, δρομολογεί την υλοποίηση του προγράμματος περισυλλογής των χρησιμοποιούμενων οικιακών μαγειρικών ελαίων σε συνεργασία με το ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας, με στόχο την παραγωγή βιοπετρελαίου (βιοντίζελ).

Η συλλογή των τηγανελαίων θα ξεκινήσει με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς και θα υλοποιηθεί από τους μαθητές του Δήμου, στις σχολικές τους μονάδες. Το λάδι που θα συλλέγεται, θα αποστέλλεται σε τακτά χρονικά διαστήματα στο ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας (εργαστήριο Θερμικών Συστημάτων και Βιοκαυσίμων του τμήματος Μηχανολογίας) όπου και θα ανακυκλώνεται, παράγοντας βιοντίζελ. Το σχολείο που θα συγκεντρώσει τις μεγαλύτερες ποσότητες τηγανέλαιων αλλά και οι μαθητές, θα επιβραβευθούν για την προσπάθεια τους.

«Στόχος μας μέσα από την υλοποίηση αυτού του προγράμματος είναι αφενός η ενίσχυση της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης της πολυπληθούς μαθητικής κοινότητας του δήμου μας αλλά και η προαγωγή και ανάπτυξη της περιβαλλοντικής συνείδησης της νέας γενιάς. Η συλλογή και μεταποίηση τηγανελαίων αποτελεί πλέον μια δραστική απάντηση για τη μείωση των περιβαλλοντικών αλλά και οικονομικών προβλημάτων που δημιουργεί η ανεξέλεγκτη απόρριψή τους, συμβάλλοντας παράλληλα στην ενεργειακή αυτονομία της χώρας μας»τόνισε οΔήμαρχος Κορδελιού Ευόσμου Στάθης Λαφαζανίδης.

Πηγή: Energia.gr

Ecofinder.gr News

Αλλάζουν οι συνήθειες, αυξάνεται εξ ανάγκης η οικολογική συνείδηση

Tου ΚΩΣΤΑ ΟΝΙΣΕΝΚΟ

Η οικονομία πολλές φορές αποδεικνύεται οικολογική. Το τελευταίο διάστημα πολλοί είναι εκείνοι που έχουν αποκτήσει «οικολογική συνείδηση» στην προσπάθειά τους να περιορίσουν τους λογαριασμούς κοινής ωφελείας και τα υπόλοιπα έξοδά τους. «Το βασικότερο, όπως διαπιστώνουμε σήμερα, είναι ότι παλαιότερα δεν μας ένοιαζε τι είναι αυτό που καταναλώνουμε, πώς λειτουργούν οι διάφορες συσκευές και τι πετάμε στα σκουπίδια. Σήμερα, ακόμα και 20 ευρώ λιγότερα στον λογαριασμό του ρεύματος, μας κάνει διαφορά», λέει στην «Κ» η συνταξιούχος Εφη Παπαδοπούλου. Κάτω από τον πάγκο της κουζίνας της μας δείχνει μερικά μπουκάλια μπίρας του συζύγου της. «Αγοράζεις μόνο το περιεχόμενο, τα μπουκάλια επιστρέφονται και τελικά σου βγαίνει φθηνότερα», εξηγεί. Οι μπαταρίες που χρησιμοποιεί στο τηλεχειριστήριο είναι επαναφορτιζόμενες, λιγότερο βολικές, αλλά πιο οικονομικές. Μερικές τροποποιήσεις στο μπάνιο της μείωσαν την κατανάλωση του νερού (κυρίως στο καζανάκι). «Το πιο σημαντικό είναι η σωστή διαχείριση των τροφίμων, ούτως ώστε να μην πετιούνται, όπως παλιότερα. Αγοράζω και μαγειρεύω όσο χρειάζεται για δύο άτομα, ενώ ψάχνω πλέον λύσεις για τη μετατροπή του χθεσινού φαγητού. Κάνω πίτες με τα μακαρόνια, ομελέτα με το ψητό κοτόπουλο και πατάτες. Θέλει φαντασία». Κάποιοι άλλοι έχουν προχωρήσει ένα βήμα παραπάνω, καλλιεργώντας μέρος των τροφίμων τους στις αυλές ή μεταποιώντας και επιδιορθώνοντας παλιά έπιπλα και άλλα αντικείμενα αντί να αγοράζουν καινούργια. «Εδώ και δύο χρόνια έχω αρχίσει να καλλιεργώ λαχανικά μόνος μου. Φέτος ετοιμάζω σύστημα υδρορροών το οποίο θα συγκεντρώνει νερό σε δεξαμενή για τα ποτιστικά του επόμενου καλοκαιριού», αναφέρει ο Βασ. Διαμαντίδης, ιδιωτικός υπάλληλος.

Μεγάλο ενδιαφέρον παρατηρείται τους τελευταίους μήνες και όσον αφορά τους τρόπους εξοικονόμησης ηλεκτρικού ρεύματος. «Φέτος σημειώθηκε πολύ μεγάλος περιορισμός της κατανάλωσης ενέργειας τον χειμώνα (αν και ήταν από τους πιο βαρείς των τελευταίων ετών) - γεγονός που οφείλεται προφανώς στην πτώση του εισοδήματος των νοικοκυριών. Ακριβώς αυτή η συγκυρία κάνει το μήνυμα της εξοικονόμησης ακόμα πιο επίκαιρο, δίδοντας έμφαση σε παρεμβάσεις εκεί ακριβώς που διαπιστώνεται σπατάλη και όχι σε κάθετες περικοπές», σχολιάζει στην «Κ» ο Μιχ. Προδρόμου, συνεργάτης της WWF σε θέματα κλιματικής αλλαγής και ενέργειας.

Τα μέτρα αυτά δεν είναι περίπλοκα. Για παράδειγμα, η καλή μόνωση του σπιτιού εξοικονομεί έως και 40% ενέργειας για θέρμανση, η τοποθέτηση σύγχρονων κουφωμάτων 20% εξοικονόμηση ρεύματος, αντικατάσταση του παλαιού ψυγείου με ένα που έχει σήμανση Α++ και καίει 40%-50% λιγότερο. Η αντικατάσταση του κοινού λέβητα με συμπίεσης εξοικονομεί 15%-20% ενέργεια. Η αντικατάσταση 5 κοινών λαμπτήρων με λαμπτήρες εξοικονόμησης γλιτώνει περίπου 15 ευρώ τον χρόνο. Η τοποθέτηση ηλιακού θερμοσίφωνα προσφέρει δωρεάν νερό σχεδόν όλο τον χρόνο και η απόσβεση της εγκατάστασής του γίνεται σε 4-5 χρόνια. Ενα σύστημα φωτοβολταϊκών ισχύος 5kWp απαιτεί επιφάνεια 35-50m² κεραμοσκεπής, κοστίζει περίπου 20.000 και θα αποφέρει ετήσιο εισόδημα 3.000 - 4.000 ευρώ (απόσβεση σε περίπου επτά χρόνια). Οσον αφορά την ενεργειακή σήμανση και ορθή χρήση ηλ. συσκευών, μπορείτε να επισκεφθείτε τον διαδικτυακό τόπο του WWF (http://www.ecotopten.gr/).

Η Ενέργεια, Εμείς και τα Κτίρια

Του δρος Πάνου Κοσμόπουλου*

Είναι φυσιολογικό όταν αγωνίζεσαι για την επιβίωση και τα χαράτσια, το ενδιαφέρον σου, π.χ., για τα φωτοβολταϊκά να μηδενίζεται, και να νοιάζεσαι ελάχιστα έως καθόλου για το ποιες εταιρείες θα εκμεταλλευτούν τον ήλιο και τα κοιτάσματα της χώρας μας, καθώς και το ποιοι θα βρίσκονται πίσω απ’ αυτές τις εταιρείες. Ομως… ίσως αυτά τα θέματα να βρίσκονται πίσω από τα όσα περνάει σήμερα η χώρα.

Υπήρξαμε σπάταλοι σε ό,τι απλόχερα μας πρόσφερε ο πλανήτης μας. Ηδη η καμπάνα είχε χτυπήσει από το 1972, με την έκδοση της μελέτης «Τα όρια της Ανάπτυξης», που προέβλεπε δυσοίωνο μέλλον αν συνεχιστούν οι ίδιοι ρυθμοί.

Παρ’ όλα αυτά, επιστήμονες με περιβαλλοντική συνείδηση αλλά και απλοί προβληματισμένοι άνθρωποι, με αφορμή την πρώτη πετρελαϊκή κρίση (1972-3), στράφηκαν στη δημιουργία κτισμάτων αλλά και οικισμών, που θα μπορούσαν να ελαχιστοποιούν τόσο την απαιτούμενη ενέργεια, όσο και τις απορρίψεις προς το περιβάλλον, με την προσπάθεια χρήσης και εκμετάλλευσης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Ηλιακοί συλλέκτες για ζεστό νερό, ανεμογεννήτριες για παραγωγή ηλεκτρισμού και δειλά δειλά κάποια φωτοβολταϊκά που έως τότε υπήρχαν στα διαστημόπλοια, έκαναν την εμφάνισή τους σε διάφορα μέρη του πλανήτη. Και βέβαια, πρέπει να υπογραμμίσουμε το γεγονός πως από εκείνη την περίοδο, οι μεγάλες εταιρείες που διαχειρίζονται το πετρέλαιο και τα προϊόντα του, άρχισαν να επενδύουν τεράστια κεφάλαια στην έρευνα για τις ΑΠΕ, έχουν εδώ και δεκαετίες έτοιμη τη γραμμή άμυνας (τα νέα προϊόντα ΑΠΕ), που προφανώς όμως δεν θα βγουν στην αγορά, μέχρι που η εκμετάλλευση του πετρελαίου και του φυσικού αερίου να γίνει ασύμφορη - γι’ αυτούς.

Εξω από το Λονδίνο, υπάρχει ο οικισμός BED-ZED, ο οποίος λειτουργεί με τον μέγιστο δυνατό οικολογικό τρόπο. Παίρνει ενέργεια από τον ήλιο και τον άνεμο, ελαχιστοποιεί και εκμεταλλεύεται τα απορρίμματά του, αποτελείται από κτίρια που χρησιμοποιούν οικολογικά υλικά, και εκμεταλλεύονται τον προσανατολισμό τους. Το ίδιο μπορούμε να δούμε και στο Freibourg της Γερμανίας. Πάλι ένας ολόκληρος οικισμός, με εκμετάλλευση των ΑΠΕ και ιδιαίτερα των φωτοβολταϊκών για παραγωγή ηλεκτρισμού, και ελαχιστοποίηση των απορρίψεων στο περιβάλλον.

Μπορούμε να επιτύχουμε εντυπωσιακά αποτελέσματα όταν σχεδιάζουμε ένα κτίριο, ή ομάδες κτιρίων. Μπορούν να ληφθούν υπόψη όλα τα αναγκαία στοιχεία: ο προσανατολισμός, το έδαφος και η κλίση του, το μικροκλίμα της περιοχής, ο ηλιασμός και ο σκιασμός, η βλάστηση, η χρήση του κτιρίου κ.ά., και αντίστοιχα θα προταθούν: η μορφή του όγκου του κτιρίου, η θέση και η διαστασιολόγηση των ανοιγμάτων, η επιλογή των υλικών μόνωσης και κατασκευής, η διάταξη των χώρων, η προστασία από ήλιο και άνεμο, κλπ. Οπως έχει καταδειχθεί, ήδη με τα παραπάνω, αν μελετηθούν σωστά εξαρχής, μπορούμε να πετύχουμε εξοικονόμηση ενέργειας έως και 60%. Επιπλέον, έχουμε τη δυνατότητα να ενσωματώσουμε στο κτίριο συστήματα εκμετάλλευσης ΑΠΕ: Ηλιακούς θερμοσίφωνες, Φωτοβολταϊκά και Ανεμογεννήτριες για παραγωγή ηλεκτρισμού, εκμετάλλευση γεωθερμίας για θέρμανση/δροσισμό, καθώς και συνδυασμούς τους.

Σ’ αυτή την κατεύθυνση κινήθηκαν επιτέλους και στη χώρα μας τόσο τα οικονομικά προγράμματα «Εξοικονομώ», όσο και η υποχρεωτική εφαρμογή του Κανονισμού ΚΕΝΑΚ. Εχει ήδη αποδειχθεί ότι ένα κτίριο σχεδιασμένο με βάση τις αρχές του Περιβαλλοντικού Σχεδιασμού που προαναφέραμε, πετυχαίνει άριστη κατηγορία στα σχετικά λογισμικά μοντέλα, όπως π.χ. στο Κ-Eco.

Επειδή πάντοτε έρχεται το ερώτημα, «καλά όλα, σωστά, αλλά πόσο κοστίζουν;» λέω για παράδειγμα πως όταν δίδασκα φωτοβολταϊκά πριν από 8 χρόνια, για μια μέση κατοικία η απόσβεση γινόταν σε 25 έτη. Φέτος, με τις τρέχουσες τιμές, η απόσβεση προβλέπεται σε 6,5 έτη. Κατά μείζονα λόγο θα συμφέρει η στροφή στις ΑΠΕ, όταν η χώρα μας αποφασίσει να ενισχύσει τη χρήση τους με επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές, όπως γίνεται στην υπόλοιπη Ε.Ε.

Ηδη με τον αυτόνομο πιλοτικό οικίσκο ZED-KIM στην Ξάνθη, αποδείξαμε πως μια μέση κατοικία μπορεί να καλύψει το 70% των αναγκών της από ΑΠΕ, ακόμα και στο κλίμα της Βόρειας Ελλάδας. Και νομίζω πως είναι ντροπή μας να μην προχωράμε σ’ αυτήν την κατεύθυνση, όταν χώρες με λιγότερη ηλιοφάνεια και ανέμους στήνουν όχι μόνον κτίρια, αλλά οικισμούς ολόκληρους με απόλυτη εκμετάλλευση των ΑΠΕ και σεβασμό του περιβάλλοντος με ανακύκλωση και εκμετάλλευση αποβλήτων και απορριμμάτων. Ας στραφούμε σε ό,τι απλόχερα μας προσφέρει ο τόπος μας.

* Ο δρ Πάνος Κοσμόπουλος είναι αν. καθηγητής ΔΠΘ, διευθυντής Εργαστηρίου Περιβαλλοντικού και Ενεργειακού Σχεδιασμού Κτιρίων και Οικισμών, Τμήμα Μηχανικών Περιβάλλοντος ΔΠΘ.

(από την εφημερίδα "Καθημερινή") 

Του δρος Πάνου Κοσμόπουλου

www.energia.gr