Η ρύπανση απειλεί τους ελληνικούς βιότοπους

Με εξαφάνιση απειλούνται 281 είδη ζώων και φυτών στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε χθες στη δημοσιότητα η Διεθνής Ενωση για τη Διατήρηση της Φύσης (Κόκκινο Βιβλίο). Σε αυτά περιλαμβάνονται μεταξύ των άλλων 10 είδη θηλαστικών, 75 είδη ψαριών, 12 πουλιών, 9 ερπετών, 5 αμφίβιων και 57 είδη φυτών.

Το κόκκινο ελάφι, η μεσογειακή φώκια, ο λίγκας και ο βάτραχος της Καρπάθου (ενδημικό είδος) βρίσκονται πολύ υψηλά στη λίστα με τα είδη που απειλούνται με άμεση εξαφάνιση στην Ελλάδα.
Στην Ελλάδα υπάρχει μεγάλη ποικιλία ειδών και πολλά ενδημικά είδη - που απαντούν, δηλαδή, μόνο εδώ. Ωστόσο, όπως αναφέρουν ειδικοί, αντιμετωπίζουν σοβαρές απειλές, κυρίως από ανθρώπινες δραστηριότητες αλλά και επειδή η προστασία της βιοποικιλότητας δεν έχει αποτελέσει βασική πολιτική προτεραιότητα.

Τα ζώα που κινδυνεύουν περισσότερο, στη χώρα μας είναι αυτά που συνδέονται με το νερό - ψάρια, αμφίβια, πουλιά - και αυτό διότι οι υδάτινοι πόροι μας είτε έχουν ρυπανθεί είτε έχουν περιοριστεί. Σύμφωνα με τα στοιχεία που υπάρχουν στο Κόκκινο Βιβλίο, 172 είδη (ψάρια, αμφίβια, ερπετά, πουλιά και θηλαστικά) εντάσσονταν στην κατηγορία κινδύνου.

Η  πλέον απειλούμενη ομάδα ανάμεσα στα σπονδυλόζωα είναι τα ψάρια του γλυκού νερού, όπου το 38,58% του συνόλου των ειδών απειλείται χωρίς να λείπουν και οι τοπικές εξαφανίσεις. Οπως έδειξε η καταμέτρηση, από τα 80 είδη ελληνικών ψαριών του γλυκού νερού τα 14 είναι στην κατηγορία κρισίμως κινδυνεύοντα.

Σε ό,τι αφορά τα ψάρια της θάλασσας, σύμφωνα με ειδικούς, οι γνώσεις μας για την πληθυσμική κατάσταση και αφθονία σε επίπεδο είδους είναι πολύ περιορισμένες. Αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι στο Κόκκινο Βιβλίο αξιολογήθηκε η κατάσταση μόλις 15 ειδών ψαριών των ελληνικών θαλασσών (3,2% του συνόλου).

Ακόμη το 27% των αμφίβιων που απαντούν στην Ελλάδα εντάσσεται σε κατηγορία κινδύνου. Παράλληλα, τα 304 από τα 591 είδη ασπόνδυλων (για παράδειγμα έντομα, σαλιγκάρια κ.ά) που αξιολογήθηκαν, περίπου τα μισά (51,43%) εντάχθηκα σε κατηγορία κινδύνου. Και το ένα στα δύο από αυτά χαρακτηρίζονται ως κρισίμως κινδυνεύοντα.

• Ειδικότερα, σε ό,τι αφορά τα πουλιά ο κατάλογος αριθμεί 442 είδη. Από αυτά, περισσότερα από τα μισά (ποσοστό 55%) αναπαράγονται τακτικά στη χώρα μας. Στην κατηγορία κινδύνου εντάχθηκαν 62 είδη.

tanea.gr
1/12/13
--
-
ΣΧΕΤΙΚΑ:

• Όλο και περισσότερα είδη κινδυνεύουν με εξαφάνιση

• Δράση Κομισιόν για προστασία της βιοποικιλότητας στην ΕΕ...

• «Δέλτα Αξιού-Λουδία-Αλιάκμονα: ένας άγνωστος θησαυρός».

• Οι πόλεμοι απειλούν και τα άγρια ζώα

Νέο ρεκόρ για εκπομπές CO₂ – ίσως και 5°C η άνοδος μέχρι το 2100

Οι παγκόσμιες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, του κυριότερου «αερίου του θερμοκηπίου», αυξήθηκαν κατά 3% το 2011, φτάνοντας τους 34,7 δισεκατομμύρια τόνους και αναμένεται να παρουσιάσουν νέα αύξηση 2,6% έως το τέλος του 2012, κατά 35,6 δισεκατομμύρια τόνους. Η συγκέντρωση διοξειδίου στην ατμόσφαιρα έφθασε τα 391 μέρη ανά εκατομμύριο (ppm) στο τέλος του 2011, περίπου 41% πάνω από τα επίπεδά του στην αρχή της Βιομηχανικής Επανάστασης, ενώ, σήμερα, περίπου 1,1 εκατ. κιλά διοξειδίου εκλύονται στον αέρα κάθε δευτερόλεπτο.

Οι παγκόσμιες εκπομπές διοξειδίου ήταν το 2011 κατά 54% αυξημένες σε σχέση με το 1990, το οποίο είναι το έτος σύγκρισης με βάση το Πρωτόκολλο του Κιότο, που συμφωνήθηκε το 1997. Από το 2000 έως το 2011 οι εκπομπές διοξειδίου αυξάνονται με μέσο ετήσιο ρυθμό 3,1%, έναντι μέσου ρυθμού αύξησης 1,9% στη δεκαετία του ΄80 και 1% στη δεκαετία του ΄90. Αν ο ρυθμός αύξησης συνεχίσει έτσι, τότε η μέση θερμοκρασία της Γης μπορεί να ανέβει πάνω από πέντε βαθμούς Κελσίου μέχρι το 2100, δηλαδή πολύ πάνω από το στόχο της διεθνούς κοινότητας για άνοδο έως δύο βαθμών - με όποιες συνέπειες μπορεί να έχει κάτι τέτοιο για τη βιόσφαιρα και την ανθρωπότητα.

Οι ανησυχητικές διαπιστώσεις και εκτιμήσεις της νέας διεθνούς επιστημονικής έρευνας, δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Nature Climate Change». Οι ερευνητές της κοινοπραξίας Global Carbon Project, με επικεφαλής τον Γκλεν Πέτερς του διεθνούς κέντρου κλιματικών και περιβαλλοντικών ερευνών CICERO στη Νορβηγία και την καθηγήτρια Κορίν Λε Κερ, διευθύντρια του κέντρου ερευνών για την κλιματική αλλαγή Tyndall στη Βρετανία, εκτιμούν ότι, πλέον, η ανθρωπότητα όλο και περισσότερο έχει ανάγκη από νέες τεχνολογίες, οι οποίες θα καταφέρουν με δραστικό τρόπο να αφαιρέσουν διοξείδιο από την ατμόσφαιρα – που, όμως, ακόμη δεν έχουν αναπτυχθεί.
Όπως, πάντως, εκτιμούν οι επιστήμονες, εξαιτίας της εγγενούς αδράνειας σε τεχνολογικό, οικονομικό και πολιτικό επίπεδο, ακόμα κι αν επιτευχθεί μια φιλόδοξη παγκόσμια συμφωνία για το κλίμα στην, ευρισκόμενη σε εξέλιξη, σύνοδο του ΟΗΕ στη Ντόχα (όχι και πολύ πιθανό, ούτως ή άλλως), θα χρειαστούν πάνω από δέκα χρόνια, για να εμφανιστεί κάποια μείωση των εκπομπών διοξειδίου.

Η νέα μελέτη δείχνει, πάντως, ότι οι περισσότερες αναπτυγμένες χώρες έχουν κάνει πρόοδο και έχουν σταθεροποιήσει τις εκπομπές τους κάτω από το επίπεδο του 1990, με συνέπεια η αύξηση του διοξειδίου στην ατμόσφαιρα να προέρχεται, πια, κυρίως από τις ταχέως αναπτυσσόμενες οικονομίες, με πρώτη την Κίνα. Η τελευταία αύξησε τις εκπομπές αέριων ρύπων κατά 10% το 2011, εκλύοντας ανά κάτοικο (6,6 τόνους διοξειδίου) περίπου όσο η ΕΕ (7,3 τόνους) και 36% πάνω από τις μέσες παγκόσμιες εκπομπές διοξειδίου ανά κεφαλή, ενώ τις μεγαλύτερες ετήσιες εκπομπές ανά κάτοικο έχουν πάντα οι ΗΠΑ (17,2 τόνους).

Συνολικά, το 1990, στις αναπτυσσόμενες χώρες αναλογούσε το 35% των παγκόσμιων εκπομπών διοξειδίου, ενώ το 2011 πια το 58%. Οι χώρες που συμβάλλουν περισσότερο στην επιβάρυνση της ατμόσφαιρας με διοξείδιο του άνθρακα, είναι η Κίνα (28% των συνολικών ρύπων), οι ΗΠΑ (16%, με μείωση 1,8% το 2011), οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (11% όλες μαζί, με μείωση 2,8% το 2011) και η Ινδία (7% με αύξηση 7,5% το 2011). Στην Ευρώπη τη μεγαλύτερη ποσότητα διοξειδίου εκλύει η Γερμανία (0,8 δισ. τόνους το 2011, με μείωση 4%).

«Ανήσυχη» δήλωσε η Λε Κερ για την αδιαφορία πολλών κυβερνήσεων, καθώς συνεχώς διευρύνεται το χάσμα ανάμεσα στις πραγματικές εκπομπές «αερίων του θερμοκηπίου» και στη μείωση, που απαιτείται, προκειμένου να επιτευχθεί ο διεθνής στόχος, που τέθηκε πριν από τρία χρόνια, ώστε η άνοδος της θερμοκρασίας να μην ξεπεράσει τους δύο βαθμούς Κελσίου έως το τέλος του αιώνα. «Είναι σαν κανείς να μην ακούει την επιστημονική κοινότητα. Χρειαζόμαστε, πλέον, ένα δραστικό σχέδιο δράσης» τόνισε· γιατί, αλλιώς, θα χρειαζόμαστε, πλέον, έναν νέο πλανήτη…

.ert gr

3/12/12

----

ΣΧΕΤΙΚΑ:

• Το Παγκόσμιο Συνέδριο για το Κλίμα φιλοξενείται από τον μεγαλύτερο μολυντή του κόσμου

• Μικρές οι προσδοκίες στη Ντόχα

• Τα πιο απαισιόδοξα σενάρια για το κλίμα «είναι και τα πιο πιθανά»

• Hedegaard: Μετά την οικονομική έρχεται και η «κλιματική κρίση»

Στην Αυστραλία το μεγαλύτερο θαλάσσιο καταφύγιο του κόσμου

Το μεγαλύτερο δίκτυο θαλάσσιων πάρκων στον κόσμο, με στόχο την προστασία των οικοσυστημάτων, σκοπεύει να δημιουργήσει η Αυστραλία.

Το καταφύγιο θα εκτείνεται σε μια έκταση μεγαλύτερη από 3 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα (ενδεικτικά, η Ελλάδα καλύπτει έκταση 132.000 τ.χλμ.), όπου θα επιβληθούν περιορισμοί σε αλιευτικές δραστηριότητες και στην εξερεύνηση πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Η ανακοίνωση έγινε λίγες ημέρες πριν από την έναρξη της διάσκεψης για τη βιώσιμη ανάπτυξη στο Ρίο ντε Τζανέιρο, όπου θα παρευρεθεί και η πρωθυπουργός της Αυστραλίας Τζούλια Γκίλαρντ, παρά τις προαναγγελθείσες ηχηρές απουσίες άλλων ηγετών όπως Μπαράκ Ομπάμα και Ντέιβιντ Κάμερον. Η κατάρτιση του σχεδίου διήρκεσε πολλά χρόνια, εν μέσω αντιδράσεων κυρίως από τους αλιείς και τις παράκτιες κοινότητες που φοβούνται ότι θα πληγούν.


«Ήρθε η ώρα ο κόσμος να κάνει μια καθοριστικής σημασίας κίνηση για την προστασία των ωκεανών μας και σήμερα η Αυστραλία ηγείται αυτής της προσπάθειας», δήλωσε ο υπουργός Περιβάλλοντος Τόνι Μπιουρκ. «Αυτό το νέο δίκτυο θαλάσσιων καταφυγίων θα συμβάλει στην προστασία του πλούσιου θαλάσσιου περιβάλλοντος της χώρας, της ζωής που αυτό υποστηρίζει, διασφαλίζοντας ότι θα παραμείνει υγιές, παραγωγικό και ανθεκτικό για χάρη των επόμενων γενεών».

Το σχέδιο της κυβέρνησης Γκίλαρντ συνίσταται ουσιαστικά στην προσθήκη άλλων 33 θαλάσσιων καταφυγίων στο υπάρχον δίκτυο. Όταν υλοποιηθεί, η μεγαλύτερη τέτοια προστατευόμενη περιοχή στον κόσμο, η οποία περιλαμβάνει και τον ευάλωτο Μεγάλο Κοραλλιογενή Ύφαλο, θα καλύπτει περισσότερο από το εν τρίτο των αυστραλιανών υδάτων. Η διέλευση σκαφών και κάποιες δραστηριότητες αναψυχής, όπως οι καταδύσεις, δεν θα απαγορευτούν. Από εκεί και πέρα, το καταφύγιο θα χωρίζεται σε ζώνες, σε κάποιες εκ των οποίων θα απαγορευτούν κάποιες μορφές εμπορικής αλιείας, ενώ στις περισσότερες θα επιβληθούν περιορισμοί στις δραστηριότητες των ενεργειακών ομίλων.

Ως «ιστορικό επίτευγμα» χαιρέτισε τις ανακοινώσεις το Ίδρυμα Προστασίας του Περιβάλλοντος της Αυστραλίας, ενώ η Εταιρία Άʼγριας Ζωής έκανε λόγο για ένα σημαντικό πρώτο βήμα, προσθέτοντας ωστόσο ότι «θα πρέπει να δημιουργηθούν περισσότερα θαλάσσια καταφύγια». Επιφυλάξεις εκφράζουν και άλλες οργανώσεις που ζητούσαν πλήρη απαγόρευση της εξερεύνησης πετρελαίου και φυσικού αερίου στη Θάλασσα των Κοραλλίων, όπου βρίσκεται και ο Μεγάλος Κοραλλιογενής Ύφαλος.

Τα σχέδια έχουν εξοργίσει τους ψαράδες καθώς, σύμφωνα με εκτιμήσεις τους, 36.000 άνθρωποι θα χάσουν τη δουλειά τους, θα επηρεαστούν 60 παράκτιες κοινότητες, ενώ το κόστος των θαλασσινών θα εκτιναχθεί. Σε πρώτη φάση, η κυβέρνηση προτίθεται να τους αποζημιώσει με περίπου 80 εκατομμύρια ευρώ, τα οποία οι ίδιοι χαρακτηρίζουν «σταγόνα στον ωκεανό».
Ζέττα Ζάχου  
.skaipatras.gr
----
ΣΧΕΤΙΚΟ:

• ΤΟ ΤΡΙΓΩΝΟ ΤΩΝ ΚΟΡΑΛΛΙΩΝ ΥΠΟ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ

 

ΤΟ ΤΡΙΓΩΝΟ ΤΩΝ ΚΟΡΑΛΛΙΩΝ ΥΠΟ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ

Το Τρίγωνο των Κοραλλιών, η θαλάσσια περιοχή μεταξύ Ασίας και Ωκεανίας η οποία θεωρείται το πλέον πλούσιο θαλάσσιο οικοσύστημα στον κόσμο, κινδυνεύει άμεσα με κατάρρευση εξαιτίας της ανθρώπινης δραστηριότητας στην περιοχή και των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής. Η κατάσταση μάλιστα ίσως να μην είναι αναστρέψιμη για το 85-90% της περιοχής.

Η περιοχή μεταξύ Ινδικού και Ειρηνικού Ωκεανού ανάμεσα στις βόρειες ακτές της Ωκεανίας και τις νοτιοανατολικές περιοχές της Ασίας, γνωστή και ως το «Τρίγωνο των Κοραλλιών» εκτιμάται ότι είναι η πλουσιότερη περιοχή του πλανήτη σε όρους θαλάσσιας βιοποικιλότητας και έχει χαρακτηριστεί ως πρώτης προτεραιότητας θαλάσσιος βιότοπος παγκοσμίως. Αποκαλείται μάλιστα "Αμαζόνιος των θαλασσών" καθώς θεωρείται το παγκόσμιο επίκεντρο της θαλάσσιας βιοποικιλότητας.

Όμως η αλόγιστη ανθρώπινη δραστηριότητα και η επίδραση της κλιματικής αλλαγης έχουν επιφέρει πλήγματα που ίσως αποδειχτούν μη αναστρέψιμα. Σύμφωνα με έρευνα του World Resources Institute το οποίο εκτίμησε την κατάσταση και τους κινδύνους από τους οποίους απειλείται η περιοχή, το 85-90% του Τριγώνου των Κοραλλίων απειλείται άμεσα με καταστροφή.

Κύρια αίτια για την ραγδαία επιδείνωση θεωρούνται η ανθρωπογενής δραστηριότητα στην θαλάσσια περιοχή και τις ακτές και η κλιματική αλλαγή.
Βασικοί παράγοντες της υποβάθμισης λόγω της ανθρώπινης δραστηριότητας είναι:
-Η μόλυνση που προέρχεται από βιομηχανική και αγροτική παραγωγή και φτάνει στη θάλασσα υπό τη μορφή χημικών, λιπασμάτων, φυτοφαρμάκων, και άλλων απορριμάτων κάθε είδους,
-η υπεραλιεία, καθώς και οι μέθοδοι αλιείας που χρησιμοποιούνται, καθώς στην περιοχή είναι ευρέως διαδεδομένη η χρήση δυναμίτη,
-η αλόγιστη παράκτια ανάπτυξη των έξι κρατών που απαρτίζουν το «Τρίγωνο».

Σύμφωνα με την έρευνα η κλιματική αλλαγή επιδεινώνει ραγδαία τις ήδη βαρύτατες επιπτώσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας. Ήδη σε μεγάλο μέρος των περιοχών του Τριγώνου η μέση θερμοκρασία έχει αυξηθεί ήδη σημαντικά, ενώ έχουν παρατηρηθεί εκτεταμένα φαινόμενα λεύκανσης των κοραλλίων (coral bleaching), το οποίο οδήγεί στο θάνατό τους. [1]

«Στην ιστορία της, η ανθρωπότητα έχει δημιουργήσει επιπτώσεις στους ωκεανούς πολύ χειρότερες από τις αντίστοιχες στα δάση, αλλά επειδή οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν τι γίνεται στο βυθό, τους επιτρέπεται να συνεχίσουν να κάνουν ότι κάνουν» αναφέρει ο Μόρις Νάιτ, εκ των εισηγητών της έρευνας.

Η κατάσταση σε επίπεδο νομοθεσίας βελτιώνεται, αλλά με αργούς ρυθμούς. Οι Ζώνες Απαγόρευσης Αλιείας, οι οποίες επιτρέπουν τη δημιουργία βιότοπων για την αναπαραγωγή και την αύξηση των θαλάσσιων πληθυσμών αρχίζουν πλέον να επιβάλλονται σε κράτη όπως οι Φιλιπίννες και η Ινδονησία, έχοντας μάλιστα περιλάβει τεράστιες εκτάσεις, όπως στην περίπτωση της Ινδονησίας.

Τα έξι παράκτια του Τριγώνου κράτη (Μαλαισία, Φιλιππίνες, Ινδονησία, Παπούα-Νέα Γουινέα, νησιά Σολομώντα και Τιμόρ) έχουν προωθήσει από το Μάιο του 2009 την ίδρυση Περιφερειακού Προγράμματος Δράσης για την διάσωση της περιοχής.

Πως μπορούν όμως να επιβληθούν και να εφαρμοστούν περιβαλλοντικοί περιορισμοί σε μία θαλάσσια ζώνη από την οποία εξαρτάται η καθημερινή διαβίωση δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων, στην πλειοψηφία τους μάλιστα πάμφτωχων;

Κατεβάστε εδώ ολόκληρη την έρευνα “Reefs at Risk – Revisited in the Coral Triangle” (pdf)

[1] Η αύξηση της θερμοκρασίας και η λεύκανση των κοραλλίων, Ιωσήφ Μακρής, 1 Μαρτίου 2011, news12.gr

Πηγές: Science and Development Network , Coral Reef Studies-AustraliaΦωτό: wikipedia

Άρης Καπαράκης
Συνεργάτης της ΜΚΟ Σόλων
ariskaparakis@gmail.com

31 Ιουλίου 2012

ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ - ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ - ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ - ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ - ΜΚΟ ΣΟΛΩΝ

Κοινή ανακοίνωση ΥΠΑΑΝ και ΥΠΕΚΑ - Μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα των Ωκεανών

Κοινή ανακοίνωση ΥΠΑΑΝ και ΥΠΕΚΑ – Μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα των Ωκεανών:

Με την υιοθέτηση του ψηφίσματος 63/111, η Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών ανακήρυξε την 8η Ιουνίου ως «Παγκόσμια Ημέρα Ωκεανών», αναγνωρίζοντας ότι «οι ωκεανοί είναι απαραίτητοι για την ασφάλεια των τροφίμων και την επιβίωση κάθε μορφής ζωής. Οι ωκεανοί προσφέρουν στο κλίμα και αποτελούν σημαντικό τμήμα της βιόσφαιρας»

Ο σημερινός εορτασμός αποτελεί μια ευκαιρία ευαισθητοποίησης καθώς οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει η διεθνής κοινότητα σε σχέση με τους ωκεανούς σχετίζονται σε μεγάλο βαθμό και με την ανθρώπινη δραστηριότητα. Τα ευαίσθητα θαλάσσια οικοσυστήματα, όπως τα κοράλλια και οι ψαρότοποι, καταστρέφονται από την υπερεκμετάλλευση, την παράνομη, αδήλωτη και ανεξέλεγκτη αλιεία, τις καταστροφικές μορφές αλιείας και την εισβολή ξένων ειδών.

Η αυξημένη θερμοκρασία, η άνοδος του επιπέδου της θάλασσας και η διατάραξη της παγκόσμια κυκλοφορίας του υδάτινου κύκλου που προκαλούνται από την κλιματική αλλαγή και την όξυνση των υδάτων, δημιουργούν ακόμη μεγαλύτερες απειλές για τη θαλάσσια ζωή, τις παράκτιες και νησιωτικές κοινότητες αλλά και τις εθνικές οικονομίες.  

Οι ωκεανοί πλήττονται ακόμη από τις εγκληματικές δραστηριότητες. Η πειρατεία και οι ένοπλες ληστείες κατά των πλοίων, απειλούν τη ζωή των ναυτικών και την ασφάλεια της διεθνούς ναυτιλίας η οποία μεταφέρει το 90% των παγκόσμιων αγαθών.

Δυστυχώς, οι σύγχρονες πιέσεις που ασκούνται στους ωκεανούς απαιτούν εγρήγορση και δράση όχι μόνο μία μέρα. Αρκετά διεθνή εργαλεία, που δημιουργήθηκαν υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, αντιμετωπίζουν αυτές τις συνεχείς προκλήσεις.

Κεντρική θέση καταλαμβάνει η Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, η οποία προσφέρει το πλαίσιο για κάθε δραστηριότητα στους ωκεανούς και τις θάλασσες ενώ αποτελεί τη βάση της διεθνούς συνεργασίας σε όλα τα επίπεδα. Φέτος, συμπληρώνονται τριάντα χρόνια από την υπογραφή στο Montego Bay της Τζαμάικα, της σύμβασης αυτής που αποτελεί το πρώτο διεθνώς, ολοκληρωμένο κείμενο που αφορούσε τη διαχείριση των θαλάσσιων χώρων. Εκτός από τον στόχο της καθολικής συνεργασίας, ο κόσμος πρέπει να κάνει περισσότερα για την εφαρμογή της Σύμβασης και την υποστήριξη του κράτους δικαίου στις θάλασσες και τους ωκεανούς. 

  

 Όπως επανειλημμένα έχει τονιστεί από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, ιδιαίτερα μετά την ιστορική συνδιάσκεψη του 1992 στο Ρίο ντε Τζανέιρο, το μεγάλο στοίχημα της ανθρωπότητας βρίσκεται στην ικανότητα της να συνδυάσει τις απαραίτητες για αυτή δραστηριότητες, με την περιβαλλοντική προστασία του θαλασσίου χώρου. Μία από τις κύριες θεματικές που θα απασχολήσουν την φετινή επετειακή διάσκεψη στο Ρίο, 20 χρόνια μετά το 1992, είναι ο επαναπροσδιορισμός αυτού του δρόμου με το «πρασίνισμα» της «μπλε» οικονομίας.

Η Ελλάδα, περιβάλλεται από το απέραντο γαλάζιο της μεσογειακής λεκάνης, μία θαλάσσια έκταση που μπορεί να μοιάζει ίσως μικρή σχετικά με τις μεγάλες ωκεάνιες μάζες, αποτελεί όμως πεδίο ύψιστης περιβαλλοντικής σημασίας λόγω της κεντρικής της θέσης αλλά και των αλληλεπιδράσεων με τους κατοίκους της. Πολλές φορές ανάμεσα στο πλήθος των εντάσεων που συναντά κάποιος μεταξύ των κρατών που την περιτριγυρίζουν, είναι εύκολο να ξεχάσει ότι αποτελεί πεδίο συνεργασίας στον τομέα της περιβαλλοντικής προστασίας.

Το σημερινό μήνυμα της Παγκόσμια Ημέρας των Ωκεανών είναι ανάγκη να αξιοποιηθεί ως ευκαιρία για την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση όλων μας, για να συνειδητοποιήσουμε ότι η αλληλεπίδραση και η ισορροπία των στοιχείων της φύσης είναι αναγκαία για την εξασφάλιση της βιωσιμότητας των κοινωνιών και της επιβίωσης των ανθρώπων.

 Υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής