Oι θάλασσες αδειάζουν: Η πληγή της υπεραλίευσης

Το 80% των ψαράδων στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μικροί παράκτιοι ψαράδες, που ευθύνονται όμως μόνο για το 20% των αλιευμάτων. Το υπόλοιπο 80% οφείλεται στη βιομηχανική αλιεία.

 

Η υπεραλίευση πλήττει σχεδόν το ένα τρίτο των παγκόσμιων υδάτινων πόρων. Τα εννέα στα δέκα ευρωπαϊκά ιχθυαποθέματα υπεραλιεύονται¹. Τα παγκόσμια αποθέματα σε ψάρια έχουν φτάσει σε οριακό σημείο εξαιτίας της αλόγιστης και σε πολλές περιπτώσεις παράνομης αλιείας. Ο ΟΗΕ, η Ευρωπαϊκή Ένωση και πολλές περιβαλλοντικές οργανώσεις συμφωνούν ως προς την ανάγκη κατάστρωσης μιας βιώσιμης αλιευτικής πολιτικής.

Τα ψάρια αποτελούν τη βάση της διατροφής σε πολλές αναπτυσσόμενες χώρες, κυρίως στην Ασία και την Αφρική. Κάθε άνθρωπος καταναλώνει περίπου 19 κιλά ψάρια ετησίως, ενώ περίπου ένας στους δέκα κατοίκους ανά τον πλανήτη έχει επαγγελματικές δραστηριότητες που σχετίζονται με τη αλιεία.

Η υπεραλίευση κοστίζει παγκοσμίως πάνω από 32 δις ευρώ σε χαμένα έσοδα και κέρδη κάθε χρόνο. Αυτό σημαίνει κόστος περίπου 1,5 τρις ευρώ τα προηγούμενα τριάντα χρόνια².

Η αλιεία των χωρών της ΕΕ συνολικά είναι η τρίτη μεγαλύτερη στον κόσμο (περίπου 5,1 εκ. τόνοι το 2007), μετά την Κίνα και το Περού⁴. Ο ευρωπαϊκός στόλος έχει την ικανότητα να πιάνει δύο με τρεις φορές περισσότερα ψάρια απ’ όσα μπορούν να αναπαραχθούν φυσικά³.

Το 80% των ψαράδων στην ΕΕ είναι μικρής κλίμακας, παράκτιοι ψαράδες, που παίρνουν μόνο το 20% από το μερίδιο στην ΕΕ. Το υπόλοιπο 80% της αλίευσης αποδίδεται, σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στη βιομηχανική αλιεία.

Αφού εκμεταλλεύτηκαν μέχρι εξάντλησης τα ιχθυαποθέματα στην περιοχή τους, τα μεγαλύτερα αλιευτικά σκάφη της Ευρώπης επιχείρησαν να πάνε ακόμα πιο μακριά και σε μεγαλύτερα βάθη. Αυτό σημαίνει ότι τεράστια εργοστασιακά βιομηχανικά σκάφη ανταγωνίζονται τους ντόπιους ψαράδες στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Οι ντόπιοι, που εξαρτώνται από το ψάρεμα για το φαγητό τους και τα προς το ζην, ωθούνται στην φτώχεια.

Τα ευρωπαϊκά εργοστασιακά σκάφη πιάνουν περισσότερα ψάρια σε μία ώρα, απ’ ότι ένα κλασικό ντόπιο αλιευτικό σκάφος πιάνει σε έναν μήνα. Τα ψάρια πιάνονται, επεξεργάζονται και μετά καταψύχονται πάνω στο σκάφος, κι έτσι τα σκάφη μπορούν να μείνουν στη θάλασσα για μήνες.

Πλήγμα για την ισορροπία των θαλάσσιων οικοσυστημάτων

Σε κάποιες περιοχές αλίευσης, στην αναζήτηση πολύτιμων ειδών, μέχρι και το 60% των ψαριών που πιάνονται ρίχνονται ξανά στη θάλασσα νεκρά ή ετοιμοθάνατα³.

Το 93% του μπακαλιάρου που πιάνεται στη Βόρεια Θάλασσα ψαρεύεται πριν προλάβει να αναπαραχθεί¹, ενώ περίπου 100 εκατομμύρια καρχαρίες σκοτώνονται κάθε χρόνο λόγω των «πολύτιμων» πτερυγίων τους, που προορίζονται για ένα ιδιαίτερα επικερδές εμπόριο.

Σύμφωνα με στοιχεία της Greenpeace, δεν μπορεί καν να υπολογιστεί ο αριθμός των καρχαριών, δελφινιών, θαλάσσιων χελωνών και άλλων μεγάλων ψαριών που θανατώνονται στα δίχτυα των βιομηχανικών αλιευτικών.

Ο τόνος είναι από τα ψάρια που απειλούνται σοβαρά με εξαφάνιση λόγω της εντατικής υπεραλίευσής τους ανά τον κόσμο. Στην Ιαπωνία τεράστιες ποσότητες τόνου ψαρεύονται και καταναλώνονται καθημερινά για διάφορες συνταγές σούσι. Η υπεραλίευση έχει συρρικνώσει τα αποθέματα του ερυθρού τόνου του Ατλαντικού στο 15% του αρχικού τους μεγέθους (Διεθνής Επιτροπή για τη Διατήρηση του Τόνου του Ατλαντικού (ICCΑT), 2009).

Οι γαρίδες εξακολουθούν να πολλαπλασιάζονται σταθερά. Ωστόσο ο τρόπος αλίευσής τους, με την καταστροφή των τις «φωλιών» τους στο βυθό, είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος. Ανάλογη μοίρα έχουν τα κοράλλια και τα σφουγγάρια.

Τα ιχθυοτροφεία γνώρισαν ιδιαίτερη άνθηση τις τελευταίες δεκαετίες στο πλαίσιο μάλιστα πολιτικών για την καταπολέμηση της υπεραλιείας. Στην Κίνα η ανάπτυξη της ιχθυοκαλλιέργειας είναι ραγδαία. Ωστόσο επιστήμονες και οικολόγοι καταδικάζουν συχνά τις μεθόδους εκτροφής ψαριών καθώς και τις πρακτικές που επιφέρουν μεταβολές στη θαλάσσια τροφική αλυσίδα.

Με τη γλώσσα των αριθμών

Το 65% των ψαριών και θαλασσινών που καταναλώνονται στην ΕΕ είναι εισαγόμενο³, ενώ σχεδόν το ένα τέταρτο (1,2 εκ. τόνοι) του αλιεύματος της ΕΕ ψαρεύεται σε διεθνή και ξένα ύδατα. Οι φορολογούμενοι της ΕΕ επιβαρύνονται κατά 158 εκ. ευρώ ετησίως για να εξασφαλιστεί η πρόσβαση σε περιοχές αλιείας άλλων χωρών³.Η ΕΕ αναγνωρίζει ότι στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες το κόστος για την επιδότηση και διαχείριση της αλιείας ξεπερνά την αξία των αλιευμάτων¹.

Στο πλαίσιο της κοινής αλιευτικής πολιτικής, η ΕΕ έχει θέσει τα τελευταία χρόνια ποσοστώσεις που αφορούν την αλιεία σε διάφορες θαλάσσιες περιοχές. Σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία, προβλέπεται ένα ανώτατο επιτρεπτό όριο για την αλίευση επιμέρους ειδών. Οι πραγματικοί αριθμοί απέχουν βέβαια συχνά κατά πολύ από τους προβλεπόμενους.

Παρόλο που γίνονται προσπάθειες να καταπολεμηθεί η πειρατική αλιεία στην ΕΕ, οι εισαγωγές ψαριών που αλιεύθηκαν παράνομα το 2007 ανέρχονταν με συντηρητικούς υπολογισμούς στο 1,1 δις ευρώ (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, 2007).

Οι ψαράδες θα μπορέσουν να πιάσουν περισσότερα ψάρια αύριο, αν επιτρεπόταν στα ιχθυαποθέματα να ανακάμψουν με λιγότερο ψάρεμα σήμερα¹.

Σημειώσεις

1: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, 2009

2: Παγκόσμια Τράπεζα, 2009

3: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, 2008

4: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, 2010

Το παρόν άρθρο συντάχθηκε με στοιχεία από τη Greenpeace και τη www.dw.de

pemptousia.gr

13/8/12

--------------

• Kίνδυνος αφανισμού ψαριών

• Απορριπτόμενα αλιεύματα: ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα των θαλασσών.

8 Αυγούστου: η τελευταία ψαριά στις ελληνικές θάλασσες

Τις τελευταίες δεκαετίες, οι Ευρωπαίοι αλιεύουμε και καταναλώνουμε τα ψάρια με ρυθμό γρηγορότερο από αυτόν που χρειάζονται για να αποκατασταθούν τα ιχθυαποθέματα, με αποτέλεσμα να αδειάζουμε τις θάλασσές μας και να αναζητούμε τα θαλασσινά που καταναλώνουμε σε ύδατα άλλων χωρών.

Γιʼ αυτόν τον λόγο, το Δίκτυο OCEAN2012 θέσπισε την «Ημέρα Εξάντλησης Εγχώριων Ψαριών» (Fish Dependence Day) η οποία εκφράζει την αυξανόμενη εξάρτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης από εισαγόμενα ψάρια.

Κάθε χρόνο, η ημέρα αυτή καθορίζεται από τα δεδομένα κατανάλωσης θαλασσινών των Ευρωπαίων και τα διαθέσιμα εγχώρια ιχθυαποθέματα. Η «Ημέρα Εξάντλησης Εγχώριων Ψαριών» (Fish Dependence Day) για την Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν για το 2012, η 6η Ιουλίου.

Αυτό σημαίνει ότι εάν η Ε.Ε. κατανάλωνε ψάρια μόνο από τα δικά της ύδατα, θα εξαντλούσε όλα τα αποθέματά της στις 6 Ιουλίου και από τις 7 Ιουλίου, θα βασιζόταν απόλυτα σε εισαγόμενα ψάρια, βάσει των σημερινών δεδομένων κατανάλωσης.

Για την Ελλάδα, η «Ημέρα Εξάντλησης Εγχώριων Ψαριών» (Fish Dependence Day) ήταν η 8η Αυγούστου.

Παρʼ όλο που οι θάλασσές μας είναι από τις πιο πλούσιες στην Ευρώπη, η υπεραλίευση και οι αλιευτικές πρακτικές όπως το ψάρεμα με μηχανότρατες και δυναμίτη έχουν μειώσει σημαντικά τα αποθέματά μας σε ψάρια.

Αυτό δεν επηρεάζει μόνο το περιβάλλον της χώρας μας αλλά και την οικονομία της. Σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η αποκατάσταση των ιχθυαποθεμάτων μόνο σε 43 περιοχές της Ευρώπης θα μπορούσε να δημιουργήσει περισσότερες από 100.000 θέσεις εργασίας.

«Η Ε.Ε. έχει τα μεγαλύτερα και κάποια από τα πλουσιότερα αλιευτικά πεδία στον κόσμο αλλά έχουμε αποτύχει να τα διαχειριστούμε υπεύθυνα. Για να ικανοποιήσουμε την όρεξή μας για θαλασσινά, υπεραλιεύουμε πλέον και σε άλλα μέρη του κόσμου», δήλωσε η Αναστασία Μήλιου Υδροβιολόγος, συντονίστρια Επιστημονικής Έρευνας του Αρχιπελάγους, Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας και μέλος του OCEAN2012.

«Για να σταματήσουμε αυτή την καταστροφική τάση, πρέπει να αποκαταστήσουμε την υγεία του θαλάσσιου οικοσυστήματός μας και να αρχίσουμε όλοι να καταναλώνουμε υπεύθυνα και ανάλογα με τα διαθέσιμα αποθέματα».

 elzoni.gr

9/8/12

Kίνδυνος αφανισμού ψαριών

Το 65% - 70% των γνωστών ειδών στη χώρα μας αλιεύεται σε απαγορευμένο μέγεθος ...

Γνωρίζετε ότι η συνήθεια να συνοδεύετε το ουζάκι σας δίπλα στη θάλασσα με τον νοστιμότατο, φρεσκοτηγανισμένο γόνο είναι πολύ πιθανό να σημαίνει ότι σε μερικά χρόνια το αντίστοιχο ενήλικο ψάρι ή καλαμάρι απλώς δεν θα υπάρχει; Η βασική περίοδος αναπαραγωγής των περισσότερων ειδών είναι από τον Απρίλιο έως τον Μάιο, εποχή που επιτρέπεται το ψάρεμα για όλα τα αλιευτικά εργαλεία(!) με αποτέλεσμα αυγωμένα ψάρια ή ψάρια - νεογνά να καταλήγουν στο πιάτο μας, εξασφαλίζοντας την καταστροφή κυρίως των πληθυσμών των δημοφιλών ψαριών.

Φυσικά αυτή η τακτική είναι παράνομη, υπάρχουν συγκεκριμένα μεγέθη ψαριών, διαφορετικά για κάθε είδος, τα οποία επιτρέπεται να καταναλώνουμε. Ομως κανένας δεν ελέγχει το μέγεθος των πωλούμενων ιχθύων. Οι ίδιοι οι ιχθυοπώλες έχουν έτοιμη τη δικαιολογία αν τους ρωτήσεις γιατί πωλούν μικρά σε μέγεθος ψάρια. «Αν δεν τα πουλήσω εγώ, θα τα πουλήσει ο διπλανός και εγώ απλώς θα χάσω χρήματα. Τα ψάρια αυτά θα έπρεπε να μη φτάνουν σε εμάς, να γίνεται έλεγχος στην ιχθυόσκαλα».

Εκτός ασφαλών ορίων

Μπορεί όλοι να είναι ανευθυνο-υπεύθυνοι, όμως το γεγονός είναι ότι το 65% - 70% των εμπορικών ειδών στη χώρα μας βρίσκεται εκτός ασφαλών βιολογικών ορίων, σύμφωνα με στοιχεία της υπηρεσίας περιβάλλοντος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δηλαδή δεν υπάρχει ο αναγκαίος πληθυσμός ώστε να εξασφαλιστεί η σταθερή και απρόσκοπτη αναπαραγωγή του είδους και άρα κινδυνεύει με εξαφάνιση. Η αλιευτική παραγωγή της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια έχει μειωθεί κατά 50%. Ετσι, το μεγαλύτερο μέρος των ψαριών που πωλούνται στην κεντρική ψαραγορά, αλλά και στα συνοικιακά ιχθυοπωλεία είναι εισαγόμενο και ας διατείνονται οι έμποροι και οι... ταμπέλες ότι πρόκειται για γνήσιο προϊόν... Χαλκίδας.

Εκτός από το ψάρεμα την εποχή της αναπαραγωγής, και οι τρόποι αλιείας προκαλούν πρόβλημα. Στην Ελλάδα, το 95% του αλιευτικού στόλου, περίπου 18.000 σκάφη αποτελείται από μικρούς παράκτιους αλιείς, οι οποίοι αλιεύουν περίπου το 50% της ελληνικής ψαριάς και το υπόλοιπο 5%, περίπου 600 σκάφη, είναι τα γρι - γρι και οι μηχανότρατες που αλιεύουν το υπόλοιπο 50% της συνολικής ελληνικής παραγωγής. Τα δύο τελευταία αλιευτικά εργαλεία διαθέτουν «δυναμικά δίχτυα». Τα γρι - γρι, που ψαρεύουν από τον Φεβρουάριο έως τον Δεκέμβριο, με φώτα προσελκύουν τα κοπάδια των ψαριών και στη συνέχεια τα κυκλώνουν με κινούμενα δίχτυα. Οι μηχανότρατες, που επιτρέπεται να ψαρεύουν από 1η Οκτωβρίου έως 31 Μαΐου, σέρνουν τα δίχτυά τους στη θάλασσα, σαρώνοντας τον πυθμένα και «μαζεύοντας» ό,τι προκύψει, μικρά και μεγάλα ψάρια, άχρηστα εμπορικά αλιεύματα μέχρι και κοράλλια. Στην κουβέρτα λοιπόν φτάνουν πολλά άχρηστα αλιεύματα τα οποία ξαναπετιούνται στη θάλασσα, φυσικά νεκρά. Υπολογίζεται ότι το 50% - 65% της ψαριάς είναι μη εμπορεύσιμα ψάρια, είτε γιατί είναι πολύ μικρά είτε γιατί οι καταναλωτές δεν τα προτιμούν. Θεωρητικά οι μηχανότρατες απαγορεύεται να ψαρεύουν τους καλοκαιρινούς μήνες, πρόσφατα όμως δόθηκε άδεια από το αρμόδιο υπουργείο να ψαρεύουν μακριά από τις παραλίες και συγκεκριμένα στα 6 ναυτικά μίλια από τις ακτές. Ωστόσο, η τήρηση και αυτής της «συνθήκης» πρέπει να ελέγχεται από το Λιμενικό, κάτι κάθε άλλο παρά δεδομένο.

Οι παράκτιοι αλιείς βλέποντας την καταστροφή έχουν συμφωνήσει οι ίδιοι να περιορίσουν τη δραστηριότητά τους τους αναπαραγωγικούς μήνες και να ανοίξουν μεγαλύτερα μάτια στα δίχτυα τους για να μην πιάνουν μικρά ψάρια. Επίσης, οι παράκτιοι αλιείς των Κυκλάδων συνεργάζονται με την Greenpeace προκειμένου να δημιουργηθεί ένα θαλάσσιο καταφύγιο στην περιοχή -όπου θα απαγορεύεται εντελώς το ψάρεμα- για να δίνεται η ευκαιρία στους πληθυσμούς των ψαριών να ανακάμψουν. Ωστόσο, αν δεν περιοριστεί η δραστηριότητα και των άλλων (μηχανότρατες, γρι - γρι), κανένα μέτρο δεν μπορεί να είναι αποδοτικό.

Τα πρώτα θετικά αποτελέσματα από τα μέτρα της Ε.Ε.

H Ευρωπαϊκή Ενωση αναγνωρίζοντας το πρόβλημα έχει αποφασίσει να λάβει μέτρα. Από την άλλη, κάθε πρόταση προσπαθεί να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα, δηλαδή να ληφθούν από τη μία μέτρα για την προστασία των ιχθυοαποαθεμάτων, αλλά από την άλλη να μη θιγούν τα συμφέροντα όσων επωφελούνται από την αλιεία.

Ενδεικτικά σε πρόσφατη πρόταση της Επιτροπής να ληφθούν μέτρα για τον περιορισμό της αλιείας έτσι ώστε το 2015 να έχει εξαλειφθεί η υπεραλίευση, το Συμβούλιο Υπουργών ζήτησε να παραταθεί το χρονικό περιθώριο έως το 2020.

Στις αρχές της εβδομάδας η επίτροπος Θαλασσίων Υποθέσεων και Αλιείας κ. Μαρία Δαμανάκη παρουσίασε στους υπουργούς την ανακοίνωση της Επιτροπής για τις αλιευτικές δυνατότητες του έτους 2013 και δήλωσε: «Εξετάζοντας τη σημερινή κατάσταση των αποθεμάτων στις ευρωπαϊκές θάλασσες, υπάρχουν πολύ καλά νέα. Εχουμε επιτύχει κάποια πρόοδο στην εξάλειψη της υπεραλίευσης» τονίζοντας ότι τα μέτρα που έχουν ληφθεί αποδίδουν. Ωστόσο, περιβαλλοντικές οργανώσεις όπως η Greenpeace θεωρούν τις συγκεκριμένες εκτιμήσεις υπεραισιόδοξες.

Ισως πάντως η αρχή της λύσης είναι η αλλαγή της δικής μας καταναλωτικής συμπεριφοράς ώστε να οδηγήσουμε και την αλιεία σε άλλα «μονοπάτια».

Aγνωστα, αλλά νόστιμα

Για παράδειγμα, ίσως ήρθε ο καιρός να γνωρίσουμε και άλλα ψάρια εκτός από τη σφυρίδα, τα μπαρμπούνια και την τσιπούρα. «Υπάρχουν πολλά άγνωστα και εξίσου νόστιμα ψάρια» λέει η υπεύθυνη της εκστρατείας για την αλιεία της Greenpeace Αντζελα Λάζου.

Σύμφωνα με έρευνα της οργάνωσης, 9 στους 10 Ελληνες δεν γνωρίζουν πώς αλιεύθηκε το ψάρι που καταναλώνουν, το 76,3% του κόσμου προμηθεύεται ψάρια από συνοικιακά ιχθυοπωλεία, λαϊκές αγορές ή σούπερ μάρκετ, όπου τα ψάρια που πωλούνται είναι συγκεκριμένα είδη και προέρχονται κυρίως από μηχανότρατες, γρι γρι και υδατοκαλλιέργειες. Αντιθέτως, μόλις το 16,6% αγοράζει ψάρια αλιευμένα με επιλεκτικό τρόπο από μικρούς παράκτιους ψαράδες και άρα έχει πρόσβαση σε μεγαλύτερη ποικιλία ψαριών. Αλλωστε, το 41,9% των καταναλωτών δεν γνωρίζει καν τα μη δημοφιλή ψάρια.

Επίσης επειδή στο ψάρι το μέγεθος μετράει, πείτε όχι στα πολύ μικρά ψάρια, αφού συμβουλευτείτε τον σχετικό κατάλογο.

 Της ΤΑΝΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΠΟΥΛΟΥ

kathimerini.gr
-----------

• Απορριπτόμενα αλιεύματα: ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα των θαλασσών.

 

Ανακαλύπτοντας τον αλιευτικό πλούτο στο φράγμα Γρατινής

ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΚΤΙΟΥ ΨΑΡΕΜΑΤΟΣ

Έβαλαν στόχο με τα καλάμια τους μπριάνες, κεφαλόπουλα και σαζάνια
Δεν έχει σημασία αν έπιασαν ψάρια, αλλά ότι απόλαυσαν ένα μαγευτικό τοπίο που ελάχιστοι έχουν επισκεφτεί (X)

Μπριάνες, κεφαλόπουλα και σαζάνια έβαλαν στόχο με τα καλάμια τους οι ερασιτέχνες ψαράδες που συμμετείχαν στον πρώτο διαγωνισμό παράκτιου ψαρέματος στο φράγμα της Γρατινής. Με τον πρωτότυπο αυτό τρόπο έγινε το απόγευμα της Τετάρτης η έναρξη του πρώτου ανταμώματος Γρατινιωτών, αφού πρώτα εξασφαλίστηκε η απαραίτητη άδεια από την διαχειρίστρια ΔΕΗ. Ο διευθυντής του σταθμού στη ΒΙ.ΠΕ. Κομοτηνής ανταποκρίθηκε θετικά στο αίτημα της διοίκησης του μορφωτικού, πολιτιστικού και εξωραϊστικού συλλόγου Γρατινής και επέτρεψε για λίγες ώρες τη διενέργεια του διαγωνισμού στο χώρο του φράγματος. Να σημειωθεί ότι ήταν η πρώτη φορά που γίνεται κάτι ανάλογο στο φράγμα, το οποίο μέχρι σήμερα χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά και μόνο για τους σκοπούς της ΔΕΗ, με εξαίρεση κάποιες εκπαιδευτικές επισκέψεις που έχουν κατά καιρούς πραγματοποιηθεί στο χώρο. 

Ο διαγωνισμός ψαρέματος ήταν μία ευκαιρία για συμμετέχοντες και επισκέπτες να ανακαλύψουν όχι μόνο τον αλιευτικό πλούτο, αλλά και την ομορφιά του φράγματος. Στη Ροδόπη μπορεί να είναι αρκετοί αυτοί που γνωρίζουν ότι σε απόσταση μόλις 13 χλμ από την Κομοτηνή βορειοδυτικά του χωριού Γρατινής λειτουργεί το φράγμα της Γρατινής, ύψους 45 μ. και χωρητικότητας 18 εκατομμυρίων κυβικών μέτρων νερού, αλλά είναι ελάχιστοι όσοι το έχουν επισκεφτεί. Το φράγμα εξυπηρετεί τις ανάγκες του θερμοηλεκτρικού εργοστασίου της ΔΕΗ στη ΒΙ.ΠΕ. Κομοτηνής. Διοργανώνοντας την εκδήλωση ο πρόεδρος του συλλόγου Γρατινής Δημήτρης Θεοδωρίδης, διαπίστωσε ότι «οι Γρατινιώτες αυτοί τουλάχιστον που ζουν στον οικισμό δεν υπήρχε περίπτωση να μην δεν το γνωρίζουν. Υπάρχουν όμως άνθρωποι, οι οποίοι είτε ζουν στην Κομοτηνή είτε σε άλλες περιοχές γύρω από την Κομοτηνή και δεν έχει τύχει να έρθει να το δουν. Πιστεύω ότι είναι μία ευκαιρία αυτός ο διαγωνισμός και ελπίζουν να δημιουργηθούν και άλλες ευκαιρίες, ώστε να γνωρίσει τουλάχιστον όσο το δυνατόν περισσότερος κόσμος το φράγμα».

Οι κάτοικοι της Γρατινής αντιλαμβάνονται τη σημασία του φράγματος στην καθημερινότητά τους. Μάλιστα ένας κάτοικος του οικισμού είχε καταθέσει και πρόταση να αξιοποιηθεί το φράγμα και για άλλη μία χρήση αυτή της ιχθυοκαλλιέργειας, μια πρόταση που την διαβάζουμε στην  ιστοσελίδα της Ένωσης Δικτύων Οικοπροστασίας. Άλλωστε στα νερά του ταμιευτήρα υπάρχουν ψάρια που κατεβάζει το Αμυγδαλόρεμα, τα οποία στη συνέχεια προφανώς πολλαπλασιάζονται, και τα οποία εύκολα μπορεί να τα διακρίνει ο επισκέπτης του φράγματος ακόμη και την οδό που διατρέχει την μία του πλευρά.

Οι συμμετοχές των διαγωνιζόμενων στον πρώτο διαγωνισμό ήταν λίγες, αλλά αρκετές για να αναπτυχθεί ένας έντονος, αλλά θεμιτός ανταγωνισμός, για το ποιος θα πιάσει το καλύτερο ψάρι. Μικροί και μεγάλοι σε ηλικία ψαράδες έπιασαν τη θέση που τους άρεσε και επιδόθηκαν σε ψάρεμα για αρκετές ώρες έχοντας φυσικά για παρέα οικογένεια ή φίλους. 

Το αν έπιασαν ή όχι ψάρια λίγη σημασία, αφού απόλαυσαν ένα μαγευτικό τοπίο που ελάχιστοι έχουν επισκεφτεί και πέρασαν ένα ευχάριστο απόγευμα συμμετέχοντας σε αυτόν τον πρωτότυπο διαγωνισμό που γιατί όχι θα μπορούσε να γίνει θεσμός και να προσελκύει επισκέπτες στην περιοχή της Γρατινής. 

Οι εκδηλώσεις του «1ου ανταμώματος των απανταχού Γρατινιωτών και φίλων» στη Γρατινή συνεχίζονται σήμερα Παρασκευή 20 Ιουλίου στις 7 το απόγευμα στο δημοτικό γήπεδο, όπου θα πραγματοποιηθεί ποδοσφαιρικός αγώνας παλαιμάχων Δόξα Γρατινής – Α.Ε. Κομοτηνής. Την ίδια μέρα στις 9 το απόγευμα στην αίθουσα της κοινότητας θα λάβει χώρα ομιλία του ιερέα Δημήτριου Τρέσαλου. 

Δήμητρα Συμεωνίδου

xronos gr 20.07.2012