Ιαπωνία: Εξερράγη ηφαίστειο σε απόσταση αναπνοής από πυρηνικό εργοστάσιο

Το ηφαίστειο Σακουρατζίμα της Ιαπωνίας, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση περίπου 50 χλμ. από ένα πυρηνικό εργοστάσιο, εξερράγη, εκτινάσσοντας πίδακες λάβας στον νυκτερινό ουρανό, ανέφερε η ιαπωνική μετεωρολογική υπηρεσία.

Δύσκολη η πρόβλεψη ηφαιστειακών εκρήξεων

Οι εκρήξεις ηφαιστείων είναι δύσκολο να προβλεφθούν, λέει ο Μπίργκερ Λιρ, ηφαιστειολόγος στο κέντρο Χέλμχολτς του Πότσνταμ. Ακόμα και η πλέον σύγχρονη δορυφορική τεχνολογία δεν είναι σε θέση να προειδοποιήσει έγκαιρα. 

Προβλέψεις για τον χρόνο και την ένταση μιας έκρηξης ηφαιστείου είναι, ακόμα και σήμερα, σχεδόν αδύνατες. Σε ηφαίστεια που εδώ και 400 χρόνια δεν παρουσιάζουν καμιά δραστηριότητα, βρίσκονται όμως υπό επιστημονική παρακολούθηση τα πράγματα είναι ευκολότερα, λέει ο γερμανός ηφαιστειολόγος Μπίργκερ Λιρ σε συνέντευξή του στην DW.
Όταν όμως έχουμε να κάνουμε με ηφαίστεια που εκρήγνυνται κάθε δύο ή τέσσερα χρόνια τότε μια ακριβής πρόβλεψη είναι πολύ δύσκολη. Δεν είμαστε επομένως σε θέση να πούμε πότε θα γίνει μια έκρηξη και ποιες επιπτώσεις θα έχει έτσι ώστε να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας. Συνεπώς η απόφαση για την εκκένωση χωριών γύρω από ένα ηφαίστειο σχετίζεται πολύ περισσότερο με το προαίσθημα παρά με συγκεκριμένες πληροφορίες. Εδώ η επιστήμη φθάνει στα όριά της, τονίζει ο γερμανός ειδικός.
Τα τελευταία χρόνια οι επιστήμονες χρησιμοποιούν την δορυφορική τεχνολογία για να μελετήσουν την δραστηριότητα των ηφαιστείων. Στη γη όμως υπάρχουν σήμερα περίπου 1.500 ενεργά ηφαίστεια και ο αριθμός των δορυφόρων σε τροχιά γύρω από τη γη δεν αρκούν για να μελετηθούν όλα. Για αυτό το λόγο συμβαίνουν εκρήξεις, τις οποίες κανείς δεν περίμενε, τονίζει ο Μπίργκερ Λιρ. Για την επιστήμη οι δορυφόροι έχουν ωστόσο μεγάλη σημασία. Αλλά για να αξιοποιηθούν τα δορυφορικά συστήματα για την προστασία ανθρώπων που κινδυνεύουν χρειαζόμαστε ένα πολύ πιο πυκνό δίκτυο δορυφόρων, το οποίο να είναι σε θέση να αποστέλλει πληροφορίες λεπτό προς λεπτό, πιστεύει ο γερμανός ειδικός.

Καθοριστικά τα μέτρα προφύλαξης
Σύμφωνα με τον Μπίργκερ Λιρ, για να μην θρηνούμε ανθρώπινα θύματα στις εκρήξεις το ιδανικό θα ήταν να μην υπάρχουν οικισμοί γύρω από ηφαίστεια. Βέβαια στην πρόσφατη έκρηξη στο ηφαίστειο Οντάκε της Ιαπωνίας τα θύματα ήταν ορειβάτες, οι οποίοι βρίσκονταν κοντά στην κορυφή, που είναι εξαιρετικά επικίνδυνο. Στα σημεία αυτά εμφανίζεται ξαφνικά η λάβα και τότε δεν υπάρχει συχνά δυνατότητα διαφυγής.
«Και εγώ εργάζομαι σε ενεργά ηφαίστεια. Όμως ενημερώνομαι εκ των προτέρων όσο το δυνατόν καλύτερα. Αν επί παραδείγματι οι αρχές σημάνουν συναγερμό τότε δεν ανεβαίνω στο ηφαίστειο. Ούτε εγώ, ούτε οι συνάδελφοί μου. Όμως οι τουρίστες ή οι ορειβάτες πολύ συχνά δεν λαμβάνουν υπόψη τις προειδοποιήσεις και θεωρούν ότι δεν συντρέχει κίνδυνος από ένα ηφαίστειο που εκείνη τη στιγμή δεν παρουσιάζει καμία δραστηριότητα. Και έτσι θρηνούμε θύματα όπως έγινε πρόσφατα στο Οντάκε», υπογραμμίζει ο γερμανός επιστήμονας.
Clara Walther / Στέφανος Γεωργακόπουλος
http://dw.de/p/1DORd  
1/10/14
--
-
Related:

• Υπάρχει σύνδεση μεταξύ όλων των προσφάτων ηφαιστειακών εκρήξεων;

• Η ραδιοχρονολόγηση μεταφέρει κατά 100 χρόνια την έκρηξη της Θήρας.

• Υπερηφαίστειο σχηματίζεται κάτω από τον Ειρηνικό

• Πώς η κλιματική αλλαγή θα μπορούσε να επηρεάσει τα ηφαίστεια

• Το ηφαίστειο της Σαντορίνης δείχνει να ξαναπέφτει για ύπνο

  

   

Υπάρχει σύνδεση μεταξύ όλων των προσφάτων ηφαιστειακών εκρήξεων;

Επιστήμονες εξετάζουν εάν υπάρχει σύνδεση μεταξύ των εκτεταμένων προσφάτων ηφαιστειακών δραστηριοτήτων στην Ισλανδία, τη Χαβάη, την Ινδονησία και το Μεξικό.
Οι εκρήξεις αυτές σε συνδυασμό με τις αμέσως προηγούμενες στις Φιλιππίνες και την Παπούα-Νέα Γουινέα, δημιουργούν στην επιστημονική κοινότητα το ερώτημα αν υπάρχει πραγματικά το ηφαιστειακό ανάλογο της εποχής των μουσώνων.
Ο πλανήτης μας επηρεάζεται από την βαρυτική έλξη τόσο του Ηλίου όσο και της Σελήνης, με συνέπεια η ταχύτητα περιστροφής του να αλλάζει συνέχεια, μεταβάλλοντας λίγο τη διάρκεια της ημέρας από έτος σε έτος.

Η διαφορά είναι της τάξεως των μιλισεκόντ όμως μία νέα έρευνα υποστηρίζει πως αυτή η φαινομενικά μικρή διαταραχή είναι υπεύθυνη για διάφορες αλλαγές στον πλανήτη μας, συμπεριλαμβανομένης της ηφαιστειακής δραστηριότητας. 

Οι Ιταλοί ερευνητές του Πανεπιστημίου Σαπιέντσα και του Γεωλογικού Ινστιτούτου της Ρώμης μελέτησαν στατιστικά από το 1830 έως το 2013 και ανακάλυψαν πως οι αλλαγές στην ταχύτητα περιστροφής του άξονα της Γης συνοδεύονταν πάντα από αυξημένη ηφαιστειακή δραστηριότητα, σε τέτοιο βαθμό που πιστεύεται ότι την προκαλούσαν.

Η μικρότερη αλλαγή στην περιστροφή ενός πλανήτη απαιτεί τεράστιες ποσότητες ενέργειας, στην κλίμακα των εκατοντάδων χιλιάδων πετατζάουλ. Η ενέργεια αυτή διαχέεται και μεταφέρεται στην ατμόσφαιρα και κάτω από την επιφάνεια της Γης, κάνοντας ευκολότερη την άνοδο του μάγματος στην επιφάνεια. 

• Εξάλλου, μία άλλη δημοφιλής θεωρία για την αύξηση της συχνότητας των ηφαιστειακών εκρήξεων είναι ότι οφείλονται στην κλιματική αλλαγή και το λιώσιμο των πάγων. Οι πάγοι στους πόλους έχουν ιδιαίτερα μεγάλο βάρος και όταν αυτοί λιώνουν ο φλοιός της Γης «αναπηδά» με συνέπεια και πάλι το μάγμα να βρίσκει ευκολότερη διέξοδο. 

Ενδεικτικά αναφέρεται πως η Ανταρκτική χάνει 40 δισεκατομμύρια τόνους πάγου κάθε έτος.
naftemporiki.gr
28/9/14

Νέα έκρηξη στο ηφαίστειο Αίτνα/Italy's Mount Etna volcano erupts.(2 video)

Λάβα και ηφαιστειακή τέφρα γέμισε ο ουρανός της Σικελίας, έπειτα από την έκρηξη που σημειώθηκε στο ηφαίστειο του όρους Αίτνα.

Νέα έκρηξη σημειώθηκε στο υψηλότερο και πιο ενεργό ηφαίστειο στην Ευρώπη, στο όρος Αίτνα, στέλνοντας καυτή λάβα στον αέρα και ένα σύννεφο ηφαιστειακής τέφρας στον ουρανό της Σικελίας.

Λόγω της έκρηξης πάντως δεν χρειάστηκε να εκκενωθούν ορεινά χωριά ούτε προκλήθηκαν σοβαρά προβλήματα, αν και ο εναέριος χώρος πάνω από τη Σικελία έκλεισε για λίγες ώρες το πρωί, σύμφωνα με τις αρχές του αεροδρομίου στην Κατάνια.

Το ηφαίστειο στο όρος Αίτνα βρίσκεται σε σχεδόν συνεχή δραστηριότητα, αν και η τελευταία μεγάλη έκρηξη σ΄ αυτό είχε καταγραφεί το 1992.
efsyn.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
26/10/13
------

       

• Italy's Mount Etna volcano erupts.

(Reuters) - Europe's tallest and most active volcano Mount Etna erupted on Saturday, spewing glowing lava into the air and sending a vast plume of smoke over the southern Italian island of Sicily.
The eruption did not require any mountain villages to be evacuated or cause significant disruption, though airspace over Sicily was briefly closed on Saturday morning, according to Catania airport.
The volcano is in almost constant activity, although the last major eruption was in 1992. The latest eruption was preceded by a series of underground tremors on Friday.
(Reporting by Naomi O'Leary; editing by Mike Collett-White)
http://www.reuters.com/article/2013/10/26/us-italy-volcano-idUSBRE99P07L20131026
26/10/13
--
-
Related:
 

• UNESCO: H Αίτνα μνημείο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής και Φυσικής Κληρονομιάς

------------

Η ραδιοχρονολόγηση μεταφέρει κατά 100 χρόνια την έκρηξη της Θήρας.

-

Ίσως θα έπρεπε να επανεξετασθούν οι πολιτιστικοί δεσμοί  μεταξύ του Αιγαίου και της Εγγύς Ανατολής.

Μελέτη  του Πανεπιστημίου Cornell  που βασίζεται σε ραδιοχρονολόγηση του κλαδιών δέντρων και σπόρων δείχνει ότι η ηφαιστειακή έκρηξη στη Θήρα (ή Σαντορίνη), που είναι ένα κεντρικό φαινόμενο της προϊστορίας του Αιγαίου, συνέβη περίπου 100 χρόνια νωρίτερα από ό, τι εθεωρείτο μέχρι σήμερα.

Μια ομάδα μελέτης που συστάθηκε με επικεφαλής τον Sturt Manning, καθηγητή των κλασσικών αρχαιοτήτων και η διευθύντρια του Εργαστηρίου του Malcolm και CarolynWiener για την Δενδροχρονολόγηση του Αιγαίου και της Εγγύς Ανατολής στο Cornell.

Τα ευρήματα της ομάδας  είχαν δημοσιευθεί στο περιοδικό Science,  μέσω αυτών η ομάδα τοποθετεί την  ηφαιστειακή έκρηξη της Θήρας περί τα τέλη του 17^ου αιώνα π.Χ. και όχι 100 χρόνια αργότερα, όπως πολλοί θεωρούσαν.

Αυτή η διαπίστωση ενδέχεται να οδηγήσει σε αναθεώρηση της πρόσφατης ιστορίας της Εποχής του Χαλκού για τον πολιτισμό στη Μεσόγειο που άκμασε πριν από 3.600 χρόνια, σύμφωνα με τον καθηγητή SturtManning.

Το ηφαίστειο της Θήρας, μία από τις μεγαλύτερες εκρήξεις στην ιστορία, έθαψε πόλεις, αλλά άφησε αρχαιολογικά ευρήματα στην περιβάλλουσα περιοχή του Αιγαίου.

Ως ένα σημαντικό γεγονός της 2^ης χιλιετίας, η έκρηξη της Θήρας, αποτελεί λογικό σημείο αναφοράς των επιστημόνων στην ευθυγράμμιση της χρονολογίας του Αιγαίου και της Εγγύς Ανατολής, αν και η ακριβής ημερομηνία της έκρηξης δεν είναι γνωστή.

«Η Θήρα είναι η Πομπηία του προϊστορικού Αιγαίου, μια κάψουλα του χρόνου και ένας δείκτης στον ορίζοντα», είπε ο Manning.

«Εάν θα μπορούσατε να την χρονολογήσετε, τότε θα μπορούσατε να αποσαφηνίσετε έναν ολόκληρο αιώνα  αρχαιολογικής εργασίας και να φτιάξετε μαζί  ένα απόλυτο χρονοδιάγραμμα».

Για την επίτευξη αυτής της σφραγίδας του χρόνου, ο ίδιος και οι συνεργάτες του προέβησαν σε 127 αναλύσεις και μετρήσεις με άνθρακα από μικρά δείγματα, συμπεριλαμβανομένων δακτυλίων δέντρων και σπόρων συγκομιδής που συλλέχθηκαν στη Θήρα, την Κρήτη, τη Ρόδο και ακτές της Μικράς Ασίας.

Οι αναλύσεις αυτές, σε συνδυασμό με μια σύνθετη στατιστική ανάλυση, επέτρεψε στους επιστήμονες να ορίσουν τις ακριβείς ημερομηνίες των πολιτιστικών φάσεων κατά την Ύστερη Εποχή του Χαλκού.

«Προς το παρόν, η μέθοδος του ραδιενεργού άνθρακα, είναι ο μόνος τρόπος χρονολογικού προσδιορισμού της έκρηξης και της σχετικής αρχαιολογίας», δήλωσε ο Manning, ο οποίος τοποθετεί  την έκρηξη της Θήρας  από το 1660 έως το 1613 π.Χ.

Αυτή η ημερομηνία έρχεται σε αντίθεση με τις συμβατικές εκτιμήσεις που συνδέονται με  εμπορικά αγαθά από το Αιγαίο που βρέθηκαν στην Αίγυπτο και την εγγύς Ανατολή σε αιγυπτιακές επιγραφές και αρχεία, βάσει των οποίων τοποθετείται  η έκρηξη γύρω στο 1500 π.Χ.

Για την επίλυση της διαφοράς, ο Manning προτείνει αναδιάταξη των χρονολογιών του Αιγαίου και της Αιγύπτου για την περίοδο 1700-1400 π.Χ. Μέρη της υφιστάμενης αρχαιολογικής  χρονολόγησης είναι ισχυρά και άλλα μέρη είναι αδύναμα. Ο καθηγητής σημειώνει ότι τα αποτελέσματα του ραδιενεργού άνθρακα απαιτούν  τώρα «μια κρίσιμη επανεξέταση των υποθέσεων που έχουν στηθεί εδώ και έναν αιώνα για τα μέσα της δεύτερης χιλιετίας προ Χριστού».

Οι πολιτισμοί του Αιγαίου και της Εγγύς Ανατολής, συμπεριλαμβάνουν  τους μινωϊκούς και τους μυκηναϊκούς πολιτισμούς της Ανατολίας και αποτελούν θεμελιώδεις δομικές μονάδες για την ελληνική και ευρωπαϊκή πρώιμη ιστορία.

Τα νέα ευρήματα παρατείνουν την χρονολογία του Αιγαίου κατά 100 χρόνια, μια κίνηση που θα μπορούσε να σημάνει συμμαχίες και διαπολιτισμικές επιρροές που προηγουμένως θεωρούνταν απίθανο.

Τα νέα αποτελέσματα υποστηρίχθηκαν από τη δενδροχρονολογία και μελέτη ραδιοχρονολόγησης, με επικεφαλής τον Δανό γεωλόγο ΓούλτερΦρίντριχ και δημοσιεύεται στο Science, όπου χρονολογείται ένα κλαδί ελιάς που αποκόπηκε κατά την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας και βρέθηκε ότι ανήκει στο τέλος του 17^ου αιώνα π.Χ.

Η εργασία αυτή, θα προσθέσει ο Manning, συνεχίζεται  από το Cornell  με την ανάπτυξη μια ασφαλούς χρονολόγησης για το Αιγαίο και την Εγγύς Ανατολή , με επικεφαλής  τον καθηγητή Peter Kuniholm, ο οποίος πριν από 30 χρόνια ίδρυσε τη Δενδροχρονολόγηση του Αιγαίου.

«Ήρθα στο πανεπιστήμιο Cornell το 1976 με μία βαλίτσα κλαδιών. Τώρα έχουμε μια ολόκληρη αποθήκη με περίπου 40.000 αρχειοθετημένα κομμάτια που καλύπτουν μια χρονική περίοδο 7.500 ετών», είπε ο Kuniholm.

--

πηγή: Science Daily

 © mikres-ekdoseis- Γιῶργος  Ἐχέδωρος

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση μόνον με αναφορά  της ενεργής ηλεκτρονικής διεύθυνσης  του ιστολογίου παραγωγής- http://www. mikres-ekdoseis.gr
26/9/13 
--
-
ΣΧΕΤΙΚΑ:

1. Το ηφαίστειο της Σαντορίνης δείχνει να ξαναπέφτει για ύπνο

2. Υπό συνεχή παρακολούθηση το ηφαίστειο της Σαντορίνης

3. Στο μικροσκόπιο του National Geographic το ηφαίστειο της Σαντορίνης

4. Μεγάλο «φούσκωμα» του μάγματος κάτω από το ηφαίστειο της Σαντορίνης

 

Ενα σκαθάρι φασολιών μιλάει για την εποχή της έκρηξης του ηφαιστείου της Θήρας.

ΦΩΤΟ: mirsini99.blogspot.com

Θερμού Μαρία 
Καλοκαίρι, περί τον Ιούνιο  ή  έστω αρχές  Ιουλίου συνέβη  η  μεγάλη  έκρηξη του  ηφαιστείου της  Θήρας,  που κατέστρεψε  ολοσχερώς τον  προϊστορικό  οικισμό του Ακρωτηρίου    ενώ  οι συνέπειές  της επεκτάθηκαν σε  όλο το Αιγαίο  και τη Μικρά Ασία. Αυτά  είναι τα  αποτελέσματα  μίας  νέας  έρευνας  που  έγινε από την αρχαιολόγο κυρία  Εύα Παναγιωτακοπούλου, ειδική στα απολιθωμένα έντομα στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Γιατί την αποκάλυψη  κάνει στην ουσία  ένα  έντομο.  Ενα σκαθάρι φασολιών  συγκεκριμένα, που  βρέθηκε  κατά την ανασκαφή του Ακρωτηρίου  μέσα σε  ένα δοχείο με μοσχομπίζελα. Στην  πρόσφατη μελέτη λοιπόν της επιστημονικής  ομάδας   της  αρχαιολόγου, που δημοσιεύτηκε στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού Naturwissenschaften  αυτοί  οι δύο πρώτοι μήνες του καλοκαιριού  είναι  οι μόνοι κατά τους οποίους το έντομο αυτό θα είχε τη δυνατότητα να προσβάλει τη σοδειά και να καταλήξει σε αποθηκευτικό χώρο.

«Υπάρχει μόνο ένα μικρό διάστημα από την αρχή ως τα μέσα του καλοκαιριού, ακριβώς μετά το αλώνισμα, που θα μπορούσε να δικαιολογεί τη συγκέντρωση των εντόμων που βρήκαμε», εξηγεί μάλιστα η  κυρία  Παναγιωτακοπούλου.  Τα  έντομα  εξάλλου βρέθηκαν σε διάφορα στάδια του κύκλου της ζωής τους, δηλαδή  ήταν  προνύμφες, νύμφες και τέλεια έντομα. Αυτό  κατά τους  επιστήμονες υποδηλώνει ότι ο θάνατος των εντόμων προήλθε από ένα και μόνο γεγονός και μάλιστα χωρίς να περάσει πολύς καιρός από την αποθήκευση των σπόρων.
Τα μπιζέλια  που  υπήρξαν  θύματα των εντόμων   προέρχονται από  ένα δωμάτιο του ισογείου της λεγόμενης Δυτικής οικίας  του Ακρωτηρίου, το  οποίο  χρησίμευε ως αποθήκη. Παρόλο   όμως  που το αγγείο με  τους σπόρους και τα  έντομα βρέθηκε πριν από 50 χρόνια  περίπου, μόλις πρόσφατα, με την βελτίωση των τεχνικών για τη χρονολόγηση απολιθωμένων εντόμων κατέστη δυνατή η  μελέτη  τους. Συγκεκριμένα χρησιμοποιώντας μια νέα μέθοδο πριν από την χρονολόγηση με ραδιάνθρακα, μία πρωτεΐνη, την χιτίνη από την οποία φτιάχνονται τα κελύφη των εντόμων, οι ερευνητές κατέληξαν σε μια χρονική κλίμακα (1744 – 1538 π.Χ.) για τα απολιθώματα, που συμφωνούσε με τα ευρήματα από άλλες μελέτες.
Να  σημειωθεί πάντως,  ότι  έως  τώρα  και  σύμφωνα  με  άλλα ευρήματα  από το Ακρωτήρι,  όπως σπόρους και γυρεόκοκκους από ελιές, κωνοφόρα δέντρα, αμπέλια, δημητριακά και άλλα φυτά, που έχουν ανακαλυφθεί στο στρώμα των υλικών της έκρηξης,   ο καθηγητής κ. Χρίστος Ντούμας  την  έχει τοποθετήσει στα τέλη της  άνοιξης με αρχές του  καλοκαιριού,  κάτι που δεν  είναι μακριά από τη νέα προσέγγιση.
 Οσον αφορά  την  χρονολόγηση της  έκρηξης η ερευνήτρια  αποδέχεται την τελευταία χρονολογία,  η  οποία δόθηκε  πρόσφατα  από  τον  ηφαιστειολόγο  κ.  Βουγιουκαλάκη,  ο  οποίος  μελετά το  ηφαίστειο της  Θήρας.  Ενα κλαδί ελιάς με ρίζες και φύλλα, που βρέθηκε στην καλντέρα του ηφαιστείου επέτρεψε τη χρονολόγηση με ραδιενεργό άνθρακα,  η  οποία  έδειξε το έτος 1613 π.Χ. (συν-πλην 13 χρόνια).
tovima gr
26/8/13 
--
-
ΣΧΕΤΙΚΟ VIDEO:
 

UNESCO: H Αίτνα μνημείο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής και Φυσικής Κληρονομιάς

ΦΩΤΟ: imerisia.gr

-

Η Unesco ενέταξε σήμερα στον κατάλογο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής και Φυσικής Κληρονομιάς το ηφαίστειο της Αίτνας, στην Ιταλία, ένα από "τα πιο ενεργά στον κόσμο".
Σύμφωνα με την υπηρεσία αυτή του ΟΗΕ, το Όρος Αίτνα, το οποίο έχει ύψος 3.300 μέτρων και βρίσκεται στην ανατολική Σικελία, είναι το πιο σημαντικό ενεργό ηφαίστειο στην Ευρώπη. Η δραστηριότητά του είναι γνωστή εδώ και τουλάχιστον 2.700 χρόνια, γεγονός "το οποίο το καθιστά ένα υπόδειγμα της πιο μακροχρόνιας ηφαιστειακής δράσης στον κόσμο".


"Η φήμη του, η επιστημονική του σημασία και η πολιτιστική και παιδαγωγική του αξία το καθιστούν σημαντικό παγκοσμίως", προσθέτει η UNESCO.
"Αυτό είναι το αποτέλεσμα πολλών ετών εργασίας και δύο δεκαετιών τεχνικών συναντήσεων", δήλωσε ο πρεσβευτής της Ιταλίας στην UNESCO Μαουρίτσιο Ενρίκο Λουίτζι Σέρα, μετά την απόφαση αυτή που έλαβαν τα κράτη μέλη που μετέχουν στην Επιτροπή Παγκόσμιας Κληρονομιάς κατά την ετήσια συνάντησή τους, η οποία έγινε στην Πνομ Πενχ στην Καμπότζη.

Όπως σημείωσε ο ίδιος, το ηφαίστειο αυτό, το οποίο είναι το μεγαλύτερο ενεργό ηφαίστειο στην Ευρώπη και την Μεσόγειο, αποτελεί μια "ανεξάντλητη πηγή γεωλογικών στοιχείων".
www.imerisia.gr
21/6/13

Στην Καμτσάτκα η δραστηριότητα τριών ηφαιστείων απειλεί τις πτήσεις

Στα ηφαίστεια της Καμτσάτκας Σιβελούτς, Κιζιμέν και Πλόσκι Τολμπάτσικ δόθηκε ο πορτοκαλί κωδικός κινδύνου για την αεροπορία, που είναι ένας από τους πιο υψηλούς.

«Τα μικροσκοπικά σωματίδια τέφρας από αυτά τα ηφαίστεια μπορεί να εισέλθουν στους μηχανισμούς των αεροσκαφών και να προκαλέσουν αεροπορικό δυστύχημα», - δήλωσε ο εκπρόσωπος της Γεωφυσικής Υπηρεσίας.

Το ηφαίστειο Σιβελούτς τη Δευτέρα εκτόξευσε στήλη τέφρας με αέριο σε ύψος 5 χλμ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.

 Στο ηφαίστειο Κιζιμέν σημειώθηκε εκτόξευση αερίου και τέφρας σε ύψος περίπου 4 χλμ. Για τα κατοικημένα σημεία αυτά τα ηφαίστεια προς το παρόν δεν αποτελούν κίνδυνο.

.ruvr.ru

23/4/13

Οι σεισμοί έχουν το «άγγιγμα του Μίδα».... Μετατρέπουν αστραπιαία σε χρυσό το εξατμισμένο νερό ανάμεσα στα ρήγματα.

Ακούγεται κάπως απίστευτο, αλλά μια νέα αυστραλιανή επιστημονική έρευνα αποκαλύπτει ότι οι σεισμοί, εκτός από την καταστροφική, έχουν και μια -κυριολεκτικά- πολύτιμη πλευρά, καθώς διαθέτουν το άγγιγμα του Μίδα! Το καυτό υπόγειο νερό που κυλά μέσα από τα ρήγματα στον φλοιό της Γης, εξατμίζεται σχεδόν αυτόματα στη διάρκεια ενός σεισμού, αφήνοντας πίσω του εναποθέσεις χρυσού.
Η διαδικασία αυτή μπορεί να συμβεί ακόμα και με ασθενείς σεισμούς, μεγέθους μικρότερου των τεσσάρων βαθμών. Μάλιστα, επειδή αυτοί οι μικροσεισμοί είναι συχνοί, αν και συνήθως περνάνε απαρατήρητοι, σύμφωνα με τους επιστήμονες, πιθανότατα αποτελούν έναν από τους κυριότερους μηχανισμούς για τη δημιουργία κοιτασμάτων χρυσού, παράλληλα με άλλες γεωλογικές διαδικασίες όπως τα ηφαίστεια, τα οποία επίσης παίζουν ρόλο-κλειδί στη δημιουργία του πολύτιμου μετάλλου, μέσω όμως ενός διαφορετικού μηχανισμού.
Εκτιμάται ότι πάνω από το 80% του χρυσού στο υπέδαφος της Γης έχει δημιουργηθεί από το νερό χάρη στους σεισμούς εν ριπή οφθαλμού, ενώ ένα 10% έχει σχηματιστεί κάτω από τα ηφαίστεια.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον γεωχημικό Ρίτσαρντ Χένλεϊ του Αυστραλιανού Εθνικού Πανεπιστημίου στην Καμπέρα και τον γεωφυσικό-σεισμολόγο Ντιον Γουίδερλι του πανεπιστημίου του Κουίνσλαντ στο Μπρισμπέιν, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωπιστημών «Nature Geoscience», σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, το «Science» και το «New Scientist».
Το νερό, που συχνά τρυπώνει ανάμεσα στα ρήγματα των υπόγειων πετρωμάτων σε μεγάλα βάθη πολλών χιλιομέτρων, όπου υπάρχουν ακραίες συνθήκες θερμοκρασίας και πίεσης, μεταφέρει στο εσωτερικό του διαλυμένες μεγάλες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα, πυριτίας (από όπου προέρχεται ο χαλαζίας), αλλά και άλλων στοιχείων με μεγαλύτερη αξία, όπως σωματίδια χρυσού.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των ερευνητών, όταν «χτυπάει» ο σεισμός, προκαλεί μια απότομη και μεγάλη πτώση της πίεσης (έως 3.000 φορές) και σχεδόν αυτομάτως, ίσως ακόμα και μέσα σε δέκατα του δευτερολέπτου, εξατμίζεται το νερό στα ρήγματα, το οποίο είχε θερμοκρασία γύρω στους 400 βαθμούς Κελσίου. Δημιουργούνται έτσι ατμοί και, παράλληλα, εξωθούνται τα σωματίδια χαλαζία και χρυσού να εναποτεθούν στις γειτονικές επιφάνειες των πετρωμάτων.
Οι επιστήμονες εδώ και καιρό υποπτεύονταν ότι η απότομη μεταβολή της πίεσης λόγω του σεισμού αποτελούσε την εξήγηση για τη σχέση που παρατηρούσαν ανάμεσα στα αρχαία σεισμικά ρήγματα και στα γιγάντια αποθέματα χρυσού στις ίδιες ακριβώς περιοχές. Η νέα μελέτη ενισχύει την πεποίθηση ότι οι σεισμοί αποτελούν έναν «αλχημιστικό» μηχανισμό δημιουργίας χρυσού μέσα από το νερό που κυλά στα ρήγματα.
Οι εκτιμήσεις των Αυστραλών επιστημόνων δείχνουν ότι η ποσότητα χρυσού που αφήνει πίσω του ένας σεισμός, είναι μικροσκοπική, καθώς τα υπόγεια νερά υπολογίζεται ότι μεταφέρουν το πολύ ένα μέρος ανά εκατομμύριο (ppm) του πολύτιμου μετάλλου. Σύμφωνα με μια εκτίμηση, οι μεγάλοι σεισμοί εναποθέτουν έως 0,1 χιλιοστόγραμμο χρυσού ανά τετραγωνικό μέτρο επιφάνειας του ρήγματος.
Όμως, σωρευτικά μέσα στον χρόνο, σε μια σεισμογενή περιοχή μπορούν να εναποτεθούν σιγά-σιγά μεγάλες ποσότητες χρυσού, οι οποίες δικαιολογούν τη βιομηχανική εξόρυξή τους. Για παράδειγμα, προκειμένου να σχηματιστούν 100 μετρικοί τόνοι χρυσού, χρειάζονται το πολύ 100.000 χρόνια (ένα σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα για τα γεωλογικά δεδομένα).
Η νέα έρευνα αναμένεται να δώσει νέες ιδέες στις μεταλλευτικές εταιρίες για το πού πρέπει να στραφούν, ώστε να βρουν οικονομικά εκμεταλλεύσιμα υπόγεια αποθέματα χρυσού. Σύμφωνα με το Παγκόσμιο Συμβούλιο Χρυσού, έως τώρα έχουν εξορυχτεί πάνω από 188.000 τόνοι χρυσού από το υπέδαφος, σχεδόν εξαντλώντας τις εύκολα προσβάσιμες πηγές του, γι’ αυτό, όπως και στην περίπτωση του πετρελαίου, οι προσπάθειες στρέφονται πλέον σε εναλλακτικές λύσεις.
.kathimerini.com.cy
22/3/13
--
-

• Earthquakes make instant gold seams

Gold deposits form almost instantly as a result of pressure changes caused by earthquakes.

The phenomenon takes place in fault jogs -- cracks connected to the main fault line in an earthquake system. These cavities in the rock can be filled with fluid at around 290 megapascals (around 1,000 times the pressure on the Earth's surface).

When an earthquake hits, the cavity can expand causing a sudden massive drop in pressure. This causes the fluid present to vaporise almost instantaneously. As such, silica and trace elements like gold are left in a super-saturated solution and crystallise to create tiny gold veins.

"You [can] have thousands to hundreds of thousands of small earthquakes per year in a single fault system," said seismologist Dion Weatherley in the journal, Nature. "Over the course of hundreds of thousands of years, you have the potential to precipitate very large quantities of gold. Small bits add up."

In addition to hunting down economically valuable gold deposits, the research kept an eye on how quickly fluid pressure in the system returned to normal. This data could be of use in modelling how the ground moves after a quake hits.

http://www.wired.co.uk/news/archive/2013-03/18/earthquakes-make-gold-deposits
18/3/13

Πώς ο άνθρωπος άλλαξε τη γεωλογική ιστορία

Η γη βρίσκεται σε φάση γεωλογικής αναστάτωσης, όχι τόσο εξαιτίας φυσικών φαινομένων όσο της ανθρώπινης δραστηριότητας. Οι επιστήμονες μιλούν για μία νέα γεωλογική εποχή, την «ανθρωπόκαινο».

Εδώ και λίγες δεκαετίες γεωλόγοι και επιστήμονες από συναφή γνωστικά πεδία παρατηρούν τη δραματική γεωλογική εξέλιξη της γης. Η έννοια του φυσικού περιβάλλοντος, όπως το γνωρίζουμε μέσα από τα σχολικά εγχειρίδια ή τις λογοτεχνικές περιγραφές του ρομαντισμού έχει πάψει προ πολλού να υφίσταται μετά τη βιομηχανική επανάσταση και κυρίως κατά τη μεταβιομηχανική εποχή. Σε προηγούμενες γεωλογικές περιόδους, πριν από κάποιες δεκάδες χιλιάδες χρόνια, η γεωμορφολογία του πλανήτη άλλαζε εξαιρετικά αργά, ως συνέπεια κυρίως μετατοπίσεων των λιθοσφαιρικών πλακών, παγετώνων ή μεγάλων ηφαιστειακών εκρήξεων.

Σήμερα οι γεωλογικοί μετασχηματισμοί αποτελούν ως επί το πλείστον απόρροια της ανθρώπινης επέμβασης στη φύση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί, όπως επισημαίνουν οι επιστήμονες, το φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής: οι αυξημένες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, αποτέλεσμα της μαζικής εκβιομηχάνισης, έχουν οδηγήσει στην αύξηση των μέσων θερμοκρασιών και κατά συνέπεια στο λιώσιμο των πάγων των δύο Πόλων.

Η «ανθρωπόκαινος» εποχή

 

H βιομηχανική επανάσταση σηματοδότησε τη μετάβαση σε μία νέα γεωλογική περίοδο, λένε οι ειδικοί

H μελέτη του φαινομένου της κλιματικής αλλαγής σε συνδυασμό με τις αλλοιώσεις στην επιφάνεια της γης που έχουν επέλθει από την εκβιομηχάνιση και αστικοποίηση των τελευταίων αιώνων έχουν οδηγήσει τους επιστήμονες στον χαρακτηρισμό της γεωλογικής περιόδου που διανύει ο πλανήτης ως «ανθρωπόκαινου». Πρόκειται με λίγα λόγια για την τελευταία υποπερίοδο της ολόκαινου εποχής, η οποία ξεκίνησε 11.000 περίπου χρόνια πριν, μετά την τελευταία περίοδο των παγετώνων. Κύριο γνώρισμά της τελευταίας ήταν η σταθεροποίηση των κλιματικών παραγόντων. Κομβικό στοιχείο που καθόρισε τη μετάβαση από την ολόκαινο εποχή στην τελευταία φάση της, την ανθρωπόκαινο, ήταν η επίδραση της ανθρώπινης δραστηριότητας στην αλλοίωση των φυσικών οικοσυστημάτων. Η επίδραση αυτή άρχισε δε να επιταχύνεται με ραγδαίους ρυθμούς από τον 18ο αιώνα και μετά.
Ο γεωλόγος Ράινχολντ Λαϊνφέλντερ από το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου μελετά συστηματικά την πρόσφατη γεωλογική ιστορία του πλανήτη και επισημαίνει πως η γη, όπως την ξέρουμε σήμερα, δεν έχει καμία σχέση με τη γη που προϋπήρχε πριν την επέμβαση του ανθρώπου πάνω της. Για τον Λαϊνφέλντερ και πολλούς συναδέλφους τους οι άνθρωποι σήμερα αποτελούν μέρος μίας «νέας φύσης», η οποία είναι πλέον αναπόσπαστα συνδεμένη -σχεδόν ταυτίζεται-, με το ανθρωπογενές βιομηχανικό περιβάλλον.
Mετασχηματισμός των 3/4 της επιφάνειας της γης

 

Η επιστροφή σε μία «ολόκαινο» εποχή δεν είναι το ζητούμενο αλλά ούτε και το δυνατό

Σήμερα το φυσικό περιβάλλον μεταλλάσσεται με γοργούς ρυθμούς, ανάλογα με την πρόοδο της τεχνολογικής ανάπτυξης. Σύμφωνα με γεωλογικούς υπολογισμούς, σχεδόν το 75% της επιφάνειας του πλανήτη βρίσκεται υπό ανθρώπινη εκμετάλλευση, είτε ως κατοικημένες περιοχές, οδικά δίκτυα είτε ως καλλιέργειες ή βιομηχανικές ζώνες κλπ. Επιπλέον και μεγάλα στρώματα του υπεδάφους έχουν υποστεί σοβαρές αλλοιώσεις από την ανθρώπινη επέμβαση. Μελέτες παλαιοντολόγων και αρχαιολόγων έχουν δείξει πως πολλά είδη χλωρίδας και πανίδας έχουν εξαφανιστεί στο πέρασμα των αιώνων. Οι αλλοιώσεις στο φυσικό περιβάλλον και τα διάφορα οικοσυστήματα είναι αδιαμφισβήτητες.
Σύμφωνα με τον καθηγητή ιστορίας της τεχνολογίας στο Πανεπιστήμιο Λούντβιχς Μαξιμίλιανς του Μονάχου Χέλμουτ Τρίσλερ, η επιστροφή σε μία υποθετική «ολόκαινο» εποχή είναι ουτοπική. Ένα τέτοιο σενάριο θα μπορούσε μόνο να αποτελέσει πηγή έμπνευσης ταινιών επιστημονικής φαντασίας. Η συνεχής ανθρώπινη επέμβαση στον πλανήτη έχει επιδράσει αναπόδραστα στην μορφή του και μία καθολική διακοπή της είναι αδιανόητη. Άλλωστε το ζητούμενο και για τους μελετητές της γεωλογικής ιστορίας, δεν είναι να πουν «αντίο» στον σύγχρονο βιομηχανικό κόσμο. Αντ’ αυτού, σωτήρια φαντάζει η ορθολογικοποίηση τόσο της τεχνικής ανάπτυξης όσο και η δημιουργία των βάσεων για μία πιο βιώσιμη επέμβαση στη φύση.
Τhomas Gith / Δήμητρα Κυρανούδη
Υπεύθ. σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης
www.dw.de

Υπερηφαίστειο σχηματίζεται κάτω από τον Ειρηνικό

 Θοδωρής Λαΐνας
Ίσως αποτελέσει απειλή για τον πλανήτη στο απώτερο μέλλον
Γιούτα, ΗΠΑ 

Ερευνητές στις ΗΠΑ υποστηρίζουν ότι στα βάθη του πλανήτη, κάτω από τον Ειρηνικό Ωκεανό, σχηματίζεται ένα υπερηφαίστειο το οποίο σε περίπτωση που εκραγεί είναι ικανό να καταστρέψει τη ζωή στη Γη. Δεν υπάρχει όμως θέμα ανησυχίας αφού οι ερευνητές αναφέρουν ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί τα επόμενα 100-200 εκατομμύρια έτη. 

Τα υπερηφαίστεια
Ετσι ονομάζονται ηφαίστεια ικανά να παραγάγουν μια έκρηξη με ποσότητα ηφαιστειακού υλικού μεγαλύτερη από 1.000 κυβικά χιλιόμετρα (240 κυβικά μίλια). Το μέγεθος αυτό είναι χιλιάδες φορές μεγαλύτερο από το αντίστοιχο στις περισσότερες καταγεγραμμένες ηφαιστειακές εκρήξεις.

Η υπόγεια Φλόριδα
Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Γιούτα υποστηρίζουν ότι κάτω από τον Ειρηνικό Ωκεανό βρίσκονται δύο γιγάντιοι «σωροί» πετρωμάτων που ο καθένας τους έχει μέγεθος παρόμοιο με εκείνο μιας ηπείρου. Σύμφωνα με τους ερευνητές καθώς οι δύο αυτοί σωροί κινούνται στον μανδύα της Γης, σε βάθος τριών χιλιάδων χλμ, συγκρούονται μεταξύ τους.
Η δραστηριότητα αυτή δημιουργεί μια ζώνη που αποτελείται κυρίως από λιωμένα πετρώματα και έχει μέγεθος παρόμοιο με αυτό της Φλόριδας. Από την ζώνη αυτή μπορεί στο μακρινό μέλλον να προκύψουν μια ή περισσότερες εκρήξεις. Τέτοιες σούπερ εκρήξεις, όπως τις χαρακτηρίζουν οι ειδικοί, έχουν στο παρελθόν προκαλέσει τη μαζική εξαφάνιση ειδών στον πλανήτη.
Μια από τις πιο πρόσφατες σημειώθηκε πριν από δύο εκατομμύρια έτη, όταν το υπερηφαίστειο του Γέλοουστόουν στο Ουαιόμινγκ εκτόξευσε τόση ηφαιστειακή τέφρα που κάλυψε όλη τη Βόρειο Αμερική. Στον Ειρηνικό Ωκεανό, κοντά στην Ιάβα, μια τέτοια έκρηξη πριν από 125-199 εκατομμύρια έτη καταπόντισε μια περιοχή με την έκταση της Αλάσκας.
«Αυτό που εντοπίσαμε είναι τα πρώτα στάδια εξέλιξης ενός μηχανισμού που μπορεί να οδηγήσει σε μια έκρηξη η οποία αν ποτέ συμβεί θα προκαλέσει μαζική καταστροφή στη Γη. Η καταστροφή  όμως δεν πρόκειται να γίνει σύντομα, θα χρειαστούν 100-200 εκατομμύρια έτη για να συμβεί. Αν λοιπόν έχετε κανονίσει κάποιο ταξίδι στον Ειρηνικό μην σπεύσετε να το ακυρώσετε» αναφέρει ο Μάικλ Θόρν, καθηγητής Γεωλογίας και Γεωφυσικής στο Πανεπιστήμιο της Γιούτα και επικεφαλής της μελέτης, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Earth and Planetary Science Letters».  
.tovima.gr
12/2/13
--
-

Πώς η κλιματική αλλαγή θα μπορούσε να επηρεάσει τα ηφαίστεια

Θα μπορούσε η κλιματική αλλαγή να επηρεάσει την ηφαιστειακή δραστηριότητα; Αυτό υποστηρίζουν Αμερικανικοί και Γερμανοί ερευνητές σε έκθεσή τους, η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Geology.
Μέχρι σήμερα ήταν γνωστό ότι τα ηφαιστειακά φαινόμενα μπορούν να έχουν τεράστιες επιπτώσεις για το κλίμα και τον πλανήτη γενικότερα. Έχει, για παράδειγμα, διατυπωθεί η θεωρία ότι ο μεγάλος αφανισμός στο τέλος της Πέρμιας Περιόδου προκλήθηκε, μεταξύ άλλων, από ηφαιστειακές εκρήξεις που μείωσαν τη θερμοκρασία του πλανήτη, δηλητηριάζοντας την ατμόσφαιρα και τις θάλασσες.

Από τη μελέτη τους, οι ερευνητές στο Χάρβαρντ και στο Κέντρο Ωκεανολογικών Ερευνών GEOMAR του Κίελου, είδαν ότι η αλληλεπίδραση κλίματος και ηφαιστείων μπορεί να λειτουργήσει και αντίστροφα. Όπως λένε, σε περιόδους ραγδαίων κλιματικών μεταβολών, τα τελευταία 1 εκατομμύριο χρόνια, το λιώσιμο των παγετώνων και η άνοδος της στάθμης των υδάτων που αυτό προκαλεί, μπορούν να οδηγήσουν σε αύξηση των ηφαιστειακών εκρήξεων.
«Όλοι γνωρίζουν ότι τα ηφαίστεια επηρεάζουν το κλίμα», δήλωσε στο LiveScience η γεωφυσικός στο GEOMAR Μάριον Γέγκεν, μία από τους συντάκτες της έκθεσης. «Αυτό που εμείς βρήκαμε είναι ακριβώς το αντίθετο».
Η μελέτη βασίστηκε σε κλιματικό μοντέλο, το οποίο τους έδειξε πώς οι κλιματικές μεταβολές επηρέασαν τις πιέσεις που ασκούνται σε διαφορετικά σημεία του φλοιού της Γης. Επιπλέον, έγιναν επιτόπιες έρευνες, στα ηφαίστεια της Κεντρικής Αμερικής. «Υπήρξαν περίοδοι, κατά τις οποίες οι εκρήξεις ήταν σημαντικά ισχυρότερες σε σχέση με άλλες εποχές», δήλωσε ο βασικός συντάκτης της έκθεσης Δρ. Στέφεν Κούτερολφ.
Όπως τονίζεται πάντως, τα ευρήματα βασίζονται στις μεταβολές του κλίματος από φυσικούς παράγοντες. Δεν είναι σαφές, λοιπόν, κατά πόσο η ανθρωπογενής υπερθέρμανση θα μπορούσε να έχει τις ίδιες συνέπειες για τα ηφαίστεια. Σύμφωνα με τη Γέγκεν, κάτι τέτοιο είναι θεωρητικά εφικτό, όμως κανείς δεν μπορεί να το επιβεβαιώσει, καθώς οι επιπτώσεις αυτές δεν συμπίπτουν με την κλιματική αλλαγή, αλλά εκδηλώνονται αρκετά αργότερα.
«Προβλέπουμε ότι το διάστημα που μεσολαβεί είναι περίπου 2.500 χρόνια», εξήγησε η ίδια. «Ακόμη λοιπόν κι αν αλλάξουμε το κλίμα, δεν θα περιμέναμε να συμβεί κάτι μέσα στα επόμενα χρόνια».
(naftemporiki.gr, 8/1/2013)
http://www.energypress.gr/news/Pws-h-klimatikh-allagh-tha-mporoyse-na-ephreasei-ta-hfaisteia
8/1/13
--
-

• When the ice melts, the Earth spews fire

GEOMAR researchers discover a link between climate and volcanic eruptions
19 December 2012/Kiel. It has long been known that volcanic activity can cause short-term variations in climate. Now, researchers at the GEOMAR Helmholtz Centre for Ocean Research Kiel (Germany), together with colleagues from Harvard University (Cambridge, Massachusetts, USA) have found evidence that the reverse process also occurs: Climate affects volcanic activity. Their study is now online in the international journal "Geology".

In 1991, it was a disaster for the villages nearby the erupting Philippine volcano Pinatubo. But the effects were felt even as far away as Europe. The volcano threw up many tons of ash and other particles into the atmosphere causing less sunlight than usual to reach the Earth’s surface. For the first few years after the eruption, global temperatures dropped by half a degree. In general, volcanic eruptions can have a strong short-term impact on climate. Conversely, the idea that climate may also affect volcanic eruptions on a global scale and over long periods of time is completely new. Researchers at GEOMAR Helmholtz Centre for Ocean Research Kiel (Germany) and Harvard University in Massachusetts (USA) have now found strong evidence for this relationship from major volcanic eruptions around the Pacific Ocean over the past 1 million years. They have presented their results in the latest issue of the international journal "Geology".

The basic evidence for the discovery came from the work of the Collaborative Research Centre “Fluids and Volatiles in Subduction Zones (SFB 574). For more than ten years the project has been extensively exploring volcanoes of Central America. "Among others pieces of evidence, we have observations of ash layers in the seabed and have reconstructed the history of volcanic eruptions for the past 460,000 years," says GEOMAR volcanologist Dr Steffen Kutterolf, who has been with SFB 574 since its founding. Particular patterns started to appear. "There were periods when we found significantly more large eruptions than in others" says Kutterolf, the lead author of the Geology article.After comparing these patterns with the climate history, there was an amazing match. The periods of high volcanic activity followed fast, global temperature increases and associated rapid ice melting.

To expand the scope of the discoveries, Dr Kutterolf and his colleagues studied other cores from the entire Pacific region. These cores had been collected as part of the International Integrated Ocean Drilling Program (IODP) and its predecessor programmes. They record more than a million years of the Earth’s history. "In fact, we found the same pattern from these cores as in Central America" says geophysicist Dr Marion Jegen from GEOMAR, who also participated in the recent study.Together with colleagues at Harvard University, the geologists and geophysicists searched for a possible explanation. They found it with the help of geological computer models. "In times of global warming, the glaciers are melting on the continents relatively quickly. At the same time the sea level rises. The weight on the continents decreases, while the weight on the oceanic tectonic plates increases. Thus, the stress changes within in the earth to open more routes for ascending magma" says Dr Jegen.

The rate of global cooling at the end of the warm phases is much slower, so there are less dramatic stress changes during these times. "If you follow the natural climate cycles, we are currently at the end of a really warm phase. Therefore, things are volcanically quieter now. The impact from man-made warming is still unclear based on our current understanding" says Dr Kutterolf. The next step is to investigate shorter-term historical variations to better understand implications for the present day.

.geomar.de (+ Pictures in high resolution)

19/12/12

Σε συναγερμό Αργεντινή και Χιλή εξαιτίας της δραστηριότητας του ηφαιστείου Κοπαχούε

Η Χιλή και η Αργεντινή βρίσκονται κατάσταση κόκκινου και πορτοκαλί συναγερμού αντίστοιχα εξαιτίας της δραστηριότητας του ηφαιστείου Κοπαχούε που βρίσκεται νότια των Άνδεων στα σύνορα των δύο χωρών, σε μια αραιοκατοικημένη περιοχή.
   Το Γραφείο Εκτάκτων Αναγκών της Χιλής (Onemi) δεν έχει προς το παρόν ζητήσει την απομάκρυνση των κατοίκων από την περιοχή γύρω από το ηφαίστειο. Στο Κοπαχούε ζουν 500 άνθρωποι, 900 στο Καβιαχούε και 800 στο Μαπούσε.

   Τα αέρια που βγαίνουν από τον κρατήρα του ηφαιστείου ύψους 2.965 μέτρων άλλαξαν χρώμα το βράδυ της Κυριακής, από γκρι σε άσπρα, δείχνοντας πως υπάρχουν ατμοί.
   "Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ότι η δραστηριότητα του ηφαιστείου θα καταλήξει σε μια μεγάλη έκρηξη", ανακοίνωσε η Εθνική Υπηρεσία Γεωλογίας της Χιλής.
   Οι αρχές της επαρχίας Νεουκέν της Αργεντινής δεν έχουν διατάξει την εκκένωση της περιοχής, επισημαίνοντας πως οι κάτοικοι "ζουν σε απόλυτη ηρεμία". 
agelioforos.gr
24/12/12 
----


ΣΧΕΤΙΚΟ:

• Volcano alert on Chile-Argentina border

Το ηφαίστειο της Σαντορίνης δείχνει να ξαναπέφτει για ύπνο

Αθήνα: Απομακρύνεται το ενδεχόμενο ενεργοποίησης του διαβόητου ηφαιστείου της Θήρας. Το τέρας έχει σχεδόν επιστρέψει στην ήρεμη κατάσταση που βρισκόταν πριν από την περυσινή έξαρση, αναφέρουν οι Έλληνες ερευνητές που το παρακολουθούν στενά. Επισημαίνουν όμως ότι η χρηματοδότηση για την παρακολούθηση του ηφαιστείου είναι ανεπαρκής.

«Το 2011 το ηφαίστειο εμφάνισε κάποια σημάδια ύποπτα και επί ένα χρόνο είχε σκαμπανεβάσματα, με πολλούς σεισμούς, παραμόρφωση του εδάφους και μικρές διαφοροποιήσεις σε θερμοκρασία και χημική σύσταση αερίων. Όμως εδώ και τέσσερις με πέντε μήνες το ηφαίστειο βρίσκεται σε εντελώς ήρεμη κατάσταση, σχεδόν όπως πριν την έξαρσή του» αναφέρει ο Μιχάλης Φυτίκας, ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ και πρόεδρος του Ινστιτούτου Μελέτης και Παρακολούθησης του Ηφαιστείου Σαντορίνης (ΙΜΠΗΣ).


Προσθέτει όμως ότι οι επιστήμονες δεν εφησυχάζουν: «Αυτή τη στιγμή το ηφαίστειο δείχνει να επανέρχεται στην πρότερη κατάσταση ύπνου, που δεν ξέρουμε πόσο θα διαρκέσει, γι' αυτό και πρέπει να παρακολουθείται».

Την ίδια άποψη έχει και ο πρόεδρος του Οργανισμού Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας (ΟΑΣΠ) και καθηγητής του ΑΠΘ Κοσμάς Στυλιανίδης. «Το ηφαίστειο σιγά σιγά ηρεμεί, δεν υπάρχουν εκδηλώσεις και κοντεύει να επανέλθει στην πρότερη κατάσταση [...] Δεν εφησυχάζουμε, αλλά [...] οι πιθανότητες άμεσης έξαρσης του ηφαιστείου είναι εξαιρετικά μειωμένες», λέει.

«Παρακολουθούμε και την παραμικρή ανάσα του ηφαιστείου. Από τον Φεβρουάριο και μετά η σεισμική δραστηριότητα είναι σχεδόν ανύπαρκτη» αναφέρει με τη σειρά του και ο Κωνσταντίνος Μακρόπουλος, καθηγητής Σεισμολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και διευθυντής του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου του Αστεροσκοπείου Αθηνών.

Για την παρακολούθηση του ηφαιστείου συνεργάζονται επιστημονικές ομάδες από όλο τον κόσμο. «Οι μεγαλύτεροι ηφαιστειολόγοι της Ευρώπης συνεργάστηκαν σε διεθνές συνέδριο την άνοιξη στη Σαντορίνη» υπογραμμίζει ο αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Γεωλογίας του ΑΠΘ, Κώστας Αλμπανάκης.

Πρόβλημα χρηματοδότησης

Το υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων προχώρησε τον περασμένο Φεβρουάριο στη συγκρότηση μιας ειδικής 18μελούς επιστημονικής επιτροπής παρακολούθησης του ηφαιστείου της Σαντορίνης, η οποία υπάγεται στον Οργανισμό Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας (ΟΑΣΠ).

Η επιτροπή προχώρησε στο σχεδιασμό Ολοκληρωμένου Συστήματος 24ωρης Παρακολούθησης του ηφαιστείου, που αφορούσε στην τοποθέτηση ειδικών οργάνων μέτρησης και στη συλλογή δεδομένων.

Το συνολικό κόστος του προγράμματος υπολογίστηκε από τον ΟΑΣΠ σε περίπου 800.000 ευρώ για τη διετία 2012-2013, ωστόσο από την Πολιτεία εγκρίθηκαν 300.000 για το 2012, από τα οποία τελικά εγκρίθηκε η διάθεση πίστωσης ύψους μόλις 54.000 ευρώ....... ολόκληρο το άρθρο στον Φιλελεύθερο 
24/10/12
---------
 

• Υπό συνεχή παρακολούθηση το ηφαίστειο της Σαντορίνης

• Στο μικροσκόπιο του National Geographic το ηφαίστειο της Σαντορίνης

• Μεγάλο «φούσκωμα» του μάγματος κάτω από το ηφαίστειο της Σαντορίνης