Χάλκινα πόμολα κατά των μικροβίων

Τα νοσοκομεία βρίθουν ως γνωστόν από επικίνδυνα μικρόβια. Μία κλινική στο Αμβούργο επιχειρεί να περιορίσει τους κινδύνους μολύνσεων αντικαθιστώντας τα κοινά πόμολα με νέα, φτιαγμένα από χαλκό...


Η κλινική «Ασκληπιός» στο Αμβούργο ξεκίνησε ένα πειραματικό πρόγραμμα, αντικαθιστώντας όλα τα παλιά πόμολα με καινούρια φτιαγμένα από χαλκό. Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά. «Διαπιστώσαμε ότι στα χάλκινα πόμολα υπήρχαν λιγότερα μικρόβια σε σχέση με τα υπόλοιπα», λέει η Σουζάνε Χούγκετ, επικεφαλής του ιατρικού εργαστηρίου MEDILYS που υπάγεται στην κλινική. Σε σύγκριση με τα πόμολα από ανοξείδωτο ατσάλι και πλαστικό το ποσοστό των μικροβίων που εντοπίστηκε στα χάλκινα πόμολα ήταν τουλάχιστον κατά 50% μικρότερο. Η σημασία του γεγονότος γίνεται κατανοητή, αν αναλογιστεί κανείς ότι περίπου 15.000 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο στη Γερμανία εξαιτίας νοσοκομειακών μολύνσεων.
Ο κίνδυνος της εξάπλωσης βακτηριδίων, μυκήτων και ιών στην επιφάνεια του χαλκού είναι αποδεδειγμένα περιορισμένος χάρη στις αντιμικροβιακές ιδιότητες του συγκεκριμένου υλικού. Τα νοσοκομεία του Αμβούργου πρωτοστατούν στην αντικατάσταση των παλιών πόμολων με πόμολα χαλκού. Ωστόσο και αυτά δεν είναι υπεράνω κριτικής, όπως λέει η Σουζάνε Χούγκετ: «Τα πόμολα έχουν ξεβάψει, καθώς καθαρίζονταν καθημερινά με απολυμαντικό διάλυμα». Ως εκ τούτου δίνεται η εντύπωση ότι είναι βρώμικα, καθώς σε ένα νοσοκομείο δεν μετράει μόνο η υγιεινή αλλά και η οπτική εντύπωση.
Γνωστός από την αρχαιότητα

Οι ιδιότητες του χαλκού ήταν γνωστές στους Αιγυπτίους 2000 και πλέον χρόνια π.Χ. Με ρινίσματα χαλκού απολύμαιναν το πόσιμο νερό, ενώ θεωρούσαν ότι ο χαλκός βοηθά στην αντιμετώπιση διαφόρων ασθενειών. Οι αρχαίοι Έλληνες αντιμετώπιζαν μολύνσεις με τη βοήθεια του χαλκού, ενώ οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν το μέταλλο για την επούλωση πληγών.
Αρνητικό στοιχείο των χάλκινων πόμολων είναι ότι είναι περίπου 50% ακριβότερα σε σχέση με τα πόμολα από ανοξείδωτο ατσάλι υψηλής ποιότητας. Σε κάθε περίπτωση και παρά τις ευεργετικές ιδιότητες του χαλκού, αυτός δεν μπορεί να υποκαταστήσει τα παραδοσιακά μέτρα υγιεινής εντός των νοσοκομείων. Όπως τονίζει η Σουζάνε Χούγκετ, «τα χάλκινα πόμολα είναι ένα ακόμη βήμα για να συνειδητοποιήσουμε τη σημασία της υγιεινής».
Gero Rueter / Άρης Καλτιριμτζής
http://dw.de/p/1DnB2  
14/11/14
--
-
ΣΧΕΤΙΚΟ:

• Αντιμικροβιακός χαλκός σε νοσοκομεία της Κύπρου ... ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ

Ν. Λυγερός - Αρχαιολογικός χώρος Φαλάσαρνας. Πλάτανος Κισσάμου, Χανιά, Κρήτη. 26/07/2013.

-

Η αρχαία Φαλάσσαρνα

H Δωρική Φαλάσαρνα χτίστηκε κάπου στον 7ο π.Χ. αι. στο δυτικότερο άκρο της Κρήτης πάνω στο μικρό ακρωτήριο Καστρί της χερσονήσου της Γραμβούσας. Από κεί ήλεγχε τους θαλάσσιους εμπορικούς δρόμους προς την Βόρεια Αφρική και την Ιταλία. Η πόλις – κράτος οργανώθηκε νωρίς με νομικό καθεστώς και πολιτικό σύστημα, με αποτέλεσμα την ανάπτυξη μίας προοδευτικής κοινωνίας. Κύρια πηγή της οικονομίας της ήταν η σχέση της με τη θάλασσα χάρη στην οποία δημιουργήθηκε μία υποδομή, που την ανέδειξε σε ισχυρή ναυτική δύναμη.


Στον 4ο π.Χ. αι. οι Φαλάσαρνιοι οχύρωσαν την πόλη με τείχη, και άλλα οικοδομήματα στρατιωτικής αρχιτεκτονικής. Οι αρχαίοι γεωγράφοι τόνισαν το «κλειστό» λιμάνι, που κατασκευάστηκε τεχνητά γύρω από μια προϋπάρχουσα λιμνοθάλασσα, περιστοιχίζοντάς το με αμυντικούς πύργους και προκυμαίες.( Εικ....) Η μηχανική τέχνη του λιμανιού παρουσιάζει Φοινικικά στοιχεία, ενώ ο περίφημος «θρόνος» της Φαλάσαρνας, που βρίσκεται κατά μήκος του αγροτικού δρόμου προς τον αρχαιολογικό χώρο, είναι πιθανά αφιερωμένος στη θεά των Φοινίκων Αστάρτη, προστάτιδα και των ναυτικών.

Οι Φαλασάρνιοι ναυτικοί συναλλάσονταν εμπορικά με τους λαούς της ανατολής και της Μεσογείου και είχαν στενές σχέσεις με τους Φοίνικες, ενώ η σπουδή των στα στρατιωτικά θέματα και η επιδεξιότητά τους στις πολεμικές τέχνες τους έκανε πλούσιους ως μισθοφόρους και ως συμβούλους σε ανώτατα στρατιωτικά κλιμάκια των μεγάλων Ελληνιστικών βασιλείων.

Η πόλις-κράτος της Φαλάσαρνας είχε αργυρά και χάλκινα νομίσματα και λάτρευε την θεά Δίκτυννα σε ναό χτισμένο πανοραμικά πάνω στην ακρόπολη.

Τα εργαστήρια παραγωγής αγγείων και γλυπτών της Φαλάσαρνας παρήγαγαν καλλιτεχνήματα εφάμιλλα της Αθηναϊκής τεχνικής. Η πόλη αναγνωρίστηκε για την ναυτική υπεροχή και κυριαρχία της στη θάλασσα, γεγονός που της έδωσε μια θέση στην ιστορία του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού.

Εν τούτοις, οι συνεχείς ανταγωνισμοί και πόλεμοι με άλλες ισχυρές γειτονικές πόλεις-κράτη καθώς και οι συχνοί σεισμοί και καταποντισμοί με τις επακόλουθες γεωλογικές μεταβολές την εξασθένησαν οικονομικά οδηγώντας την στην πετυχημένη πειρατία και προκαλώντας την οργή της Ρώμης. H Φαλάσαρνα καταστράφηκε από τους Ρωμαίους το 67 π.Χ., όπως και η υπόλοιπη Κρήτη κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων κατά των πειρατών, δράσεις που κατέστησαν ελεύθερους τους εμπορικούς θαλάσσιους δρόμους της Μεσογείου. 

Τελικά, το 365 μ.Χ. ένας από τους ισχυρότερους σεισμούς που καταγράφτηκαν στην ιστορία της ανθρωπότητας, ανέδυσε από τα βάθη της θάλασσας ολόκληρη την παραλιακή ζώνη της Φαλάσαρνας σε μερικά μόνο δευτερόλεπτα ανυψώνοντας την ακτή κατά 6.5 μ., ενώ το τσουνάμι που ακολούθησε πλημμύρισε την πόλη καταχώνοντας το λιμάνι της κάτω από τόνους θαλασσίων αποθέσεων και λάσπης για 1600 χρόνια. Σωστικές ανασκαφές ξεκίνησαν το 1966 στην περιοχή του νεκροταφείου αποκαλύπτοντας εκατοντάδες ευρήματα, ορισμένα απο τα οποία εκτίθενται σε αίθουσες των Μουσείων Κισάμου και Χανίων. Το 1986 ξεκίνησαν ερευνητικές ανασκαφές οι οποίες τεκμηρίωσαν την ύπαρξη του αρχαίου λιμανιού και έφεραν στο φώς μνημειακές κατασκευές μακρών οχυρώσεων, αμυντικούς πύργους, αποβάθρες, δημόσιες οδούς, λουτρά, δεξαμενές παραγωγής οίνου, βωμούς και ευρήματα που στοιχειοθετούν την ιστορία της αρχαίας ναυτικής πόλης. 

• Οι ανασκαφές συνεχίζονται και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι κρύβεται ακόμα θαμμένο κάτω από την γή της Φαλάσαρνας και ποιά νέα στοιχεία θα προστεθούν στο πεδίο της ανθρώπινης γνώσης.

http://www.platanos-kissamos.gr

Τα οικονομικά του… Μεγάλου Αλεξάνδρου ...και τα δημοσιονομικά σκάνδαλα

Τα μισθολόγια, η φορολογική μεταρρύθμιση και τα δημοσιονομικά σκάνδαλα.
Απαντήσεις σε αυτά και πολλά ακόμη ερωτήματα θα δώσει ο Εφέτης Διοικητικής Δικαιοσύνης Δημήτριος Κωστόπουλος, στο πλαίσιο διάλεξης στη Θεσσαλονίκη.
Ο μαθητής του Αριστοτέλη επέδειξε εξαιρετική διαχειριστική ικανότητα, παρότι οι οικονομικοί προϋπολογισμοί των μαχών περιλάμβαναν σε γενικές γραμμές όσα εμπεριέχουν κι εκείνοι των κρατών (και συναρτούνταν άμεσα με αυτούς): μισθολόγια, υγεία και πρόνοια, κατασκευαστικά προγράμματα, ρομήθειες, μεταφορές, μεταρρυθμίσεις φορολογικού συστήματος, έμμεσους φόρους και δωρεές, ακόμη και δημοσιονομικά σκάνδαλα.


Πώς πληρώνονταν οι στρατιώτες και οι εξοπλισμοί του Μεγάλου Αλεξάνδρου; Πόσα βραχυπρόθεσμα δάνεια συνήψε για τις ανάγκες του πολέμου και γιατί απαγόρευσε στις γυναίκες της Εφέσου να φορούν κοσμήματα; Τι δώρο πρόσφερε στους καλεσμένους στον γάμο του και ποια ήταν η τύχη της τεράστιας αποθήκης αρωμάτων της Γάζας;
Απαντήσεις σε αυτά και πολλά ακόμη ερωτήματα θα δώσει ο Εφέτης Διοικητικής Δικαιοσύνης Δημήτριος Κωστόπουλος, στο πλαίσιο διάλεξης, με τίτλο «Τα οικονομικά του Μεγάλου Αλεξάνδρου», που διοργανώνει απόψε το Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο (Αντιδημαρχία Πολιτισμού και Τουρισμού Θεσσαλονίκης). Ο κ.Κωστόπουλος έδωσε στο ΑΜΠΕ «πρόγευση» των κυριότερων σημείων της ομιλίας.
Στρατιωτικό μισθολόγιο πολλών ταχυτήτων
Μέχρι το 331 π.Χ., οι κυριότερες δαπάνες του Αλέξανδρου αφορούσαν -μεταξύ άλλων- τα εξής: μισθοδοσία στρατού, συντήρηση εξοπλισμού-πολιορκητικών μηχανών, δημιουργία στόλου, επισιτισμό, μεταφορές και υγειονομική περίθαλψη. Η σημαντικότερη άμεση πολεμική δαπάνη ήταν η μισθοδοσία, το ύψος της οποίας οριζόταν με στρατιωτικό μισθολόγιο: ο στρατός αποτελείτο καταρχήν από Μακεδόνες, οι οποίοι υπηρετούσαν υπέρ πατρίδος, από συμμάχους των ελληνικών πόλεων (εταίρους) και επαγγελματίες μισθοφόρους.
Αν και οι πληροφορίες των ιστορικών πηγών δεν συμφωνούν στο ύψος του μισθού, οι κατά προσέγγιση υπολογισμοί καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι, στην αρχή της εκστρατείας, το ύψος του μισθού του απλού στρατιώτη ανερχόταν (μέσο όρο) σε 1-2 δραχμές ημερησίως.
«Οι δεκαδάρχες ή δεκανείς ελάμβαναν μηνιαίο μισθό 40 δραχμών. Ο μισθός του διμοιρίτη ήταν διπλάσιος και εκείνος των ιππέων διπλάσιος των πεζών. Κατά τον Διόδωρο οι ιππείς λάμβαναν 300 δραχμές μηνιαίως και οι Μακεδόνες φαλαγγίτες 100 δραχμές, ενώ για τους επαγγελματίες μισθοφόρους υπήρχαν και επιπλέον οικονομικά κίνητρα», σημειώνει ο κ.Κωστόπουλος.
Ετήσια δαπάνη μισθοδοσίας 4.000-7.000 τάλαντων
Τα συνολικά μεγέθη ήταν δυσθεώρητα: αρκεί ν' αναλογισθεί κάποιος ότι το 334 π.Χ. πέρασε το Ελλήσποντο στρατιωτική δύναμη άνω των 35.000 ανδρών, στην οποία πρέπει να προστεθούν 10.000 άνδρες του Παρμενίωνα (που προηγήθηκαν το 336 π.Χ) κι ο στρατός που διατήρησε ο Αλέξανδρος στη Μακεδονία (12.000). Η ετήσια μισθολογική δαπάνη υπολογίζεται ότι ανήλθε σε 4.000-5.000 τάλαντα στο πρώτο έτος της εκστρατείας.
Τα επόμενα έτη δε, αυξήθηκε περαιτέρω, σε περίπου 7000 τάλαντα -χωρίς να συνυπολογίζεται ο στόλος- επειδή ο Αλέξανδρος ενίσχυσε τον στρατό του με μισθοφόρους από τις ελληνικές πόλεις της Μικράς Ασίας, ενώ έπρεπε να εγκαθιστά φρουρές σε περιοχές που κατελάμβανε.
Μετά την κατάληψη Σούσων και Περσέπολης και την απόκτηση του Θησαυρού του Δαρείου, οι δαπάνες για μισθοδοσία του στρατού εκτινάχθηκαν: για την εκστρατεία στην Ινδική ο Αλέξανδρος οργάνωσε στρατό 140.000 ανδρών, ενώ κατασκεύασε στόλο τουλάχιστον 150 πλοίων, που έφεραν 3.000-5.000 άνδρες.
Μηχανικοί, γεφυροποιοί και κατασκευαστές κλινών
Πέραν της μισθοδοσίας, μεγάλες ήταν οι δαπάνες συντήρησης και ανανέωσης πολεμικού υλικού. Ο στρατός του Αλέξανδρου ήταν για την εποχή του μια τεχνολογικά προηγμένη πολεμική μηχανή. Τον στρατό ακολουθούσαν μηχανικοί, οι οποίοι κατασκεύαζαν και συντηρούσαν διάφορες πολεμικές μηχανές και το προσωπικό του πολιορκητικού όρχου, που χειρίζονταν τους «πετροβόλους», τους «ξυλοσυνθέτους πύργους» ή «προβόλους»,τις γνωστές «ελεπόλεις», τους κριούς, τις χελώνες και τα κάτοπτρα. Επίσης, δίπλα στον στρατό πορεύονταν άλλοι τεχνικοί, όπως γεφυροποιοί και κατασκευαστές σκηνών και κλινών.
Μεγάλες δαπάνες απαιτούσε και ο εφοδιασμός, επισιτισμός και μεταφορά, όχι μόνον του στρατού αλλά και των γυναικόπαιδων των οικογενειών των στρατιωτών, προς εξυπηρέτηση των οποίων λειτουργούσε οργανωμένο σώμα μεταφορών και εφοδιασμού.
Εκατό τάλαντα μόνο για φάρμακα, αλλά και πρόνοια για τα παιδιά των πεσόντων
Συστηματικά οργανωμένη -και για αυτό δαπανηρή- ήταν και η υγιεινομική υπηρεσία του Αλέξανδρου, που περιλάμβανε γιατρούς, βοτανολόγους, φαρμακοποιούς και νοσοκόμους, οι οποίοι ακολουθούσαν την εκστρατεία. Ο Διόδωρος αναφέρει ότι για την εκστρατεία στην Ινδική ο Αλέξανδρος διέθεσε για φάρμακα 100 τάλαντα.
Επίσης, ο Αλέξανδρος δαπανούσε σημαντικά ποσά για αποζημιώσεις στους γονείς και τις οικογένειες των πεσόντων, στις οποίες χορηγούσε βασιλικά κτήματα και φορολογικές απαλλαγές, ενώ ο Ιουστίνος αναφέρει ότι στα ορφανά των πεσόντων συνέχιζε να χορηγεί το μισθό του πατέρα..
«Κατευναστές» ή «στρωματοφύλακες»
Ο πόλεμος δεν απαιτούσε, όμως, μόνο μισθούς, εξοπλισμό και ανεφοδιασμό, ούτε μόνο αποζημιώσεις. Απαιτούσε, κατά τον Αλέξανδρο, γιορτές και πανηγύρεις για την τόνωση του ηθικού του στρατού -και για αυτές, οι δαπάνες ήταν μεγάλες.
Επίσης, οι πολεμικοί προϋπολογισμοί κάλυπταν δαπάνες για μάγειρες, τραπεζοκόμους και σιτοποιούς, ακόμη και για άγνωστες σήμερα ιδιότητες, όπως οι …στρωματοφύλακες ή κατευναστές, οι οποίοι φύλαγαν τον Αλέξανδρο και τους στρατηγούς κατά τον ύπνο.
Εξακόσια τάλαντα ετησίως για βασιλικά γεύματα και χορηγίες για παλιννοστούντες
Δαπανηρότατα ήταν τα βασιλικά γεύματα, για τα οποία ο Πλούταρχος αναφέρει ότι ο Αλέξανδρος δαπανούσε 600 τάλαντα ετησίως. Επίσης, ιδιαίτερα γενναιόδωρος ήταν ο Αλέξανδρος στις αμοιβές όσων διακρίνονταν ιδιαιτέρως στις μάχες και τις πολιορκίες: κατά τον Διόδωρο, μετά τις νίκες της Ισσού και των Γαυγαμήλων έγιναν δωρεές 3.000 ταλάντων, ενώ για την άλωση των Εκβατάνων, εκτός από τα κοσμήματα διανεμήθηκαν 13.000 τάλαντα.
Μεγάλες ήταν ακόμη οι χορηγίες προς τους παλιννοστούντες. Κατά τον Αρριανό στους Έλληνες συμμάχους, που θέλησαν να παλιννοστήσουν, επιχορηγήθηκαν με 2000 τάλαντα για μισθούς/έξοδα επιστροφής, ενώ όσοι έστερξαν να παραμείνουν έλαβαν τρία τάλαντα έκαστος.
Εξίσου γενναιόδωρος ήταν ο Αλέξανδρος στους παλαίμαχους. Κατά τον Αρριανό, στους Μακεδόνες που λόγω γήρατος ή πάθησης γίνονταν ανίκανοι για πόλεμο, χορηγείτο εκτός από τους μισθούς και ένα τάλαντο, καθώς και τα έξοδα της παλιννόστησης.
Βραχυπρόθεσμα δάνεια για την κάλυψη των αναγκών του πολέμου
Από πού προέρχονταν όμως τα έσοδα για την κάλυψη όλων αυτών των αναγκών; Κατά την έναρξη της εκστρατείας, κυρίως από τον βασιλικό θησαυρό του Φιλίππου, ενώ σημαντική πηγή εσόδων ήταν τα μεταλλεία της Μακεδονίας, που παρείχαν χρυσό και άργυρο για την κοπή νομισμάτων. Επιπρόσθετα, τα τελωνεία παρείχαν έσοδα από τους δασμούς, στους οποίους προσθέτονταν οι φόροι από τις βασιλικές γαίες.
Σημαντικότερη, όμως, πηγή εσόδων ήταν ο δανεισμός. Κατά τον Πλούταρχο, στα πρώτα έτη της εκστρατείας ο Αλέξανδρος δανείσθηκε βραχυπρόθεσμα 1.460 τάλαντα.
Η δαπάνη των επαγγελματιών μισθοφόρων βάρυνε αποκλειστικά τον βασιλικό θησαυρό, ενώ η δαπάνη του στρατού των Μακεδόνων καλύπτονταν εν μέρει από χορηγίες των ευγενών, τις λεγόμενες λειτουργίες, και εν μέρει από το βασιλικό θησαυρό.
Σε ό,τι αφορά τις δαπάνες του στόλου, ο Αλέξανδρος τις αντιμετώπισε με το θεσμό της τριηραρχίας, κατά τον οποίο ορισμένες πόλεις αναλάμβαναν να συνεισφέρουν ένα αριθμό τριήρεων με τη δαπάνη για το πλήρωμα.
Γιατί οι μικρασιατικές πόλεις κηρύχθηκαν «ασύδοτες»
Σε ότι αφορά την φορολογία, ο Αλέξανδρος δεν επέβαλε φόρους σε βάρος των ελληνικών πόλεων της Μικράς Ασίας, τις οποίες κήρυξε «ασυδότους», επειδή η εκστρατεία του είχε ως σκοπό να τις απαλλάξει από τον φόρο υποτέλειας στον Δαρείο.
Με τις πόλεις που δεν αντιστάθηκαν στην εκστρατεία ο Αλέξανδρος προέβη σε συμφωνία για την καταβολή απ' αυτές της λεγόμενης σύνταξης, ως ομοσπονδιακής εισφοράς σε χρήμα για την αντιμετώπιση των δαπανών του κοινού σκοπού της τιμωρίας του Δαρείου.
Η λεγόμενη «αγγαρεία» και γιατί οι γυναίκες της Εφέσου δεν φορούσαν κοσμήματα
Στις πόλεις που έδειξαν εχθρική στάση στον Αλέξανδρο και φιλική προς τον Δαρείο ο Αλέξανδρος επέβαλε μονομερώς έκτακτη εισφορά, τη λεγόμενη ζημία, δηλαδή ένα είδος προστίμου, το οποίο ήταν είτε χρηματικό είτε εις είδος, η λεγόμενη αγγαρεία.
Ιδιαίτερη περίπτωση αποτελεί ο φόρος σε βάρος των Εφεσίων, οι οποίοι αντιστάθηκαν σθεναρά στον Αλέξανδρο. Για την πληρωμή του φόρου απαγορεύθηκε στις γυναίκες της Εφέσου να φορούν κοσμήματα. Το προϊόν, όμως, αυτού του φόρου δεν το καρπώθηκε ο Αλέξανδρος, αλλά διατέθηκε για την ανέγερση ναού της Αρτέμιδος στην Έφεσο.
Αύξηση παρουσίασαν τα έσοδα του Αλεξάνδρου από τους λεγόμενους φόρους επί της συνοικίας, ενώ αυξήθηκαν τα έσοδα από τα νέα μεταλλεία και τελωνεία των χωρών που κυριεύθηκαν.
Πώς η τεράστια αποθήκη αρωμάτων της Γάζας ευαρέστησε στους Μακεδόνες ευγενείς
Έσοδα προέκυπταν και από την αργυρολογία και την λαφυραγωγωγία, που επιτρέπονταν από το ισχύον δίκαιο του πολέμου, δηλαδή την κάρπωση παντός είδους τιμαλφών, σκευών, ειδών πολυτελείας κτλ.
Χαρακτηριστική ήταν η περίπτωση της πόλης της Γάζας, που ήταν γνωστή ως τεράστια αποθήκη αρωμάτων, τα οποία αργυρολογήθηκαν μετά την άλωσή της. Τα έσοδα αυτά ο Αλέξανδρος τα διένειμε στους Μακεδόνες ευγενείς, όπως δε αναφέρει ο Πλούταρχος, όταν ο Περδίκας του επισήμανε ότι δεν κράτησε τίποτα για τον εαυτό του, ο Αλέξανδρος απάντησε «εγώ κρατώ την ελπίδα».
Οι αμύθητοι θησαυροί των μητροπολιτικών θησαυροφυλακίων του Δαρείου
Σύμφωνα με τον κ.Κωστόπουλο και παρά τα παραπάνω, μέχρι το 333 π.χ. ο Αλέξανδρος αντιμετώπιζε οικονομική στενότητα. Αργότερα, όμως και ιδίως μετά τη μάχη των Γαυγαμήλων, η κατάσταση άλλαξε άρδην: παραδόθηκαν στον Αλέξανδρο οι αμύθητοι θησαυροί των μητροπολιτικών θησαυροφυλακίων του Δαρείου σε Σούσα και Περσέπολη.
Μετά την κατάλυση του περσικού κράτους, τα γενικά χαρακτηριστικά της φορολογίας άλλαξαν επίσης: αυξήθηκε ο αριθμός των φορολογουμένων καθόσον υποβλήθηκαν σε φόρο οι Πέρσες, οι οποίοι προηγουμένως απαλλάσσονταν ως κυρίαρχοι, ενώ το ίδιο συνέβη και στις νέες πόλεις που κτίσθηκαν από τον Αλέξανδρο. Ο ελληνικές πόλεις της Μ.Ασίας διατήρησαν πάντως την ασυδοσία.
Αυξήθηκε επίσης η φορολογία, ιδίως η έμμεση, διότι αναπτύχθηκε η οικονομική δραστηριότητα και το εμπόριο με την αύξηση του νομίσματος και τη διανομή των περσικών θησαυρών, ενώ τα νέα έργα και οι νέες πόλεις προσήλκυσαν νέους πληθυσμούς.
"Συγχώνευση» φορολογικών και δημοσιονομικών υπηρεσιών
Ο Αλέξανδρος προέβη σε εκτεταμένη διοικητική μεταρρύθμιση για την οργάνωση της αχανούς αυτοκρατορίας, η οποία περιλάμβανε και μεταρρύθμιση των φορολογικών και δημοσιονομικών υπηρεσιών: Δημιούργησε τέσσερις δημοσιονομικές περιφέρειες, η πρώτη της Αιγύπτου, Λιβύης και Αραβίας, η δεύτερη της εντεύθεν του Ταύρου Μικρασίας, η τρίτη της Φοινίκης, Συρίας και Κιλικίας και η τέταρτη της Βαβυλώνας, Σούσων, Περσίας και Μηδίας. Οι νέες αυτές υπηρεσίες επανδρώθηκαν με πλήθος υπαλλήλων.
Ο «επί των χρημάτων» και τα δημοσιονομικά σκάνδαλα...
Παράλληλα, ο Αλέξανδρος όρισε Προϊστάμενο των Αρμοστών, ως οιονεί Υπουργό Οικονομικών με αρμοδιότητα για όλο το κράτος, φέροντα τον ...εύγλωττο τίτλο «ο επί των χρημάτων».
Πάντως, ούτε τότε έλειψαν τα δημοσιονομικά σκάνδαλα, όπως αυτό του Άρπαλου, στον οποίο είχε απονεμηθεί ο τίτλος του «επί των χρημάτων». Αυτός, επωφελούμενος της απουσίας του Αλεξάνδρου στην εκστρατεία της Ινδικής, καταχράστηκε μεγάλα ποσά και για να αποφύγει την τιμωρία κατέφυγε στην Αθήνα.
Ποιοι φόροι επιβάλλονταν
Οι φόροι που επιβάλλονταν ήταν, καταρχήν, οι άμεσοι επί των ατόμων (πχ, κεφαλικός φόρος και φόρος επιτηδεύματος στους επαγγελματίες, που διακρίνονταν σε επικεφάλαιον και χειρωνάξιον). Επίσης, ήταν οι έμμεσοι φόροι επί της κατανάλωσης, οι οποίοι διαφοροποιούνταν ανά σατραπεία, καθώς και οι δασμοί των τελωνείων, οι οποίοι αυξήθηκαν σημαντικά.
Περαιτέρω, στα ταμεία έμπαιναν τα έσοδα από την ποικιλόμορφη ιδιωτική περιουσία του κράτους, οι έγγειοι πρόσοδοι επί των γαιών, η λεγόμενη δεκάτη, δηλαδή το 10% επί της γεωργικής παραγωγής και ο φόρος των ζώων.
Πέραν των θησαυρών του Δαρείου, θεωρείται ότι από τις 18 σατραπείες εισέρρεαν στο βασιλικό ταμείο 9.000-30.000 τάλαντα ετησίως, ενώ σε αυτά πρέπει να προστεθούν τα έσοδα σε είδος και τα έσοδα από τα μεταλλεία. Μετά την κατάκτηση της Ινδικής προστέθηκαν και οι φόροι αυτής.
Δαπάνες ανοικοδόμησης πόλεων, συγκοινωνιακά και αρδευτικά έργα
Την περίοδο αυτή άλλαξε και η μορφή των δαπανών, με το κέντρο βάρους να τοποθετείται πλέον σε εκείνες που αφορούσαν τα δημόσια έργα και την ανοικοδόμηση νέων πόλεων. Ο Αλέξανδρος κατασκεύασε πολλούς και μεγάλους ναούς, τόσο για ελληνικές όσο και για ασιατικές θεότητες, ενώ κατασκεύασε πολλά παραγωγικά έργα, όπως συγκοινωνιακά στις Κλαζομενές και τις Ερυθρές, αρδευτικά στον Ευφράτη, αποξηραντικά στην Κωπαϊδα.
Υπολογίζεται ότι οι πόλεις που ίδρυσε ανέρχονταν σε 70, τις οποίες, εκτός από την περιτοίχιση και την πολεοδομία, κόσμησε με δημόσια κτίρια, διαδίδοντας την ελληνική αρχιτεκτονική και τις ελληνικές τέχνες στην ανατολή.
Τι δώρο έλαβαν οι προσκεκλημένοι στον γάμο του Μεγαλέξανδρου;
Σημαντική θέση κατείχαν και οι δαπάνες της βασιλικής αυλής, οι οποίες πλέον των βασιλικών ακολούθων και του προσωπικού, περιελάμβαναν και τα έξοδα για τα συμπόσια και τις γιορτές που ήταν πολύ υψηλά, αφού ο Αλέξανδρος ακολούθησε τη χλιδή των Περσών.
Κατά τη μεγάλη τελετή των 9000 περσομακεδονικών γάμων το 323 π.Χ., στην οποία ο ίδιος παντρεύτηκε την κόρη του Δαρείου, Στάτειρα, κάθε προσκεκλημένος έλαβε δώρο μια χρυσή φιάλη και είδε πληρωμένα τα χρέη του από τον Αλέξανδρο!
.kathimerini.com.cy
28/11/12 
&
.ellanodikhs.net

Μειώνεται σταδιακά η ανθρώπινη νοημοσύνη;

Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ στην Καλιφόρνια οι διανοητικές και συναισθηματικές ικανότητες του ανθρώπου τείνουν να ελαττώνονται στην πάροδο των χρόνων.
Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι τα γονίδια που συνδέονται με την εγκεφαλική ικανότητα είναι ιδιαίτερα ευάλωτα σε μεταλλάξεις και η «φυσική επιλογή» δεν αποκλείει αυτές τις μεταλλάξεις καθώς πλέον χρειαζόμαστε ολοένα και λιγότερη νοημοσύνη προκειμένου να επιβιώσουμε.
Ο επικεφαλής της έρευνας και του Εργαστήριου Γενετικής του Στάνφορντ καθηγητής Τζέραλντ Κράμπτρη θεωρεί ότι η ανθρώπινη νοημοσύνη έφτασε το ζενίθ της χιλιάδες χρόνια πριν και από τότε σταδιακά μειώνεται.

«Θα στοιχημάτιζα ότι ο μέσος πολίτης της αρχαίας Αθήνας το 1.000 π.Χ. θα ήταν σήμερα ένας από τους εξυπνότερους και πιο δραστήριους ανθρώπους σήμερα, με εξαιρετική μνήμη, μεγάλο εύρος ιδεών και καθαρή ματιά των σημαντικών θεμάτων», αναφέρει στη μελέτη του ο δρ. Κράμπτρη. «Επιπλέον, είμαι σίγουρος ότι θα ήταν και συναισθηματικά πιο σταθερός από τους φίλους και συναδέλφους μας, όπως και πιθανώς άλλοι αρχαίοι κάτοικοι της Ασίας, της Αφρικής ή της Αμερικής δύο ή τρεις χιλιάδες χρόνια πριν».
Ο δρ. Κράμπτρη βασίζει τη θεωρία του στο γεγονός ότι σε κάθε γενιά συμβαίνουν κατά μέσο όρο 25 με 65 μεταλλάξεις στο DNA, και περίπου 5.000 τις τελευταίες 120 γενιές, ήτοι 3.000 χρόνια. Αρκετές από αυτές θα συνέβησαν ανάμεσα στα 2.000 με 5.000 ιδιαίτερα ευαίσθητα γονίδια που συνδέονται με την ανθρώπινη νοημοσύνη.
Η νοημοσύνη ήταν αρκετά πιο σημαντική για την επιβίωση 3.000 χρόνια πριν, με αποτέλεσμα η πίεση της φυσικής επιλογής να ήταν πολύ πιο ισχυρή πάνω στα γονίδια που είναι υπεύθυνα για τη διανοητική ανάπτυξη. Η ανάπτυξη της γεωργίας και η ακόλουθη αστικοποίηση μείωσαν αυτή την πίεση και η καθημερινότητα έγινε λιγότερο απαιτητική για τη νοημοσύνη μας.
Η επιστημονική κοινότητα εμφανίζεται σκεπτική στα ευρήματα της έρευνας και αρκετοί γενετιστές όπως ο καθηγητής Στηβ Τζόουνς του UCL στο Λονδίνο αμφισβητούν ότι τα υπάρχοντα δεδομένα είναι αρκετά ώστε να οδηγήσουν σε ασφαλές συμπέρασμα. Μία έρευνα που δημοσιεύθηκε στη New York Post τον περασμένο Φεβρουάριο υποστήριζε μάλιστα ότι ο μέσος άνθρωπος θα είχε 30 πόντους υψηλότερο σκορ σε τεστ νοημοσύνης συγκριτικά με τους παππούδες του, λόγω του πιο μοντέρνου τρόπου σκέψης. 
 .naftemporiki.gr
15/11/12

Χαμένη πόλη βρέθηκε στο Τρίγωνο των Βερμούδων (video)

Μια βυθισμένη πόλη ανακάλυψαν κοντά στο Τρίγωνο των Βερμούδων Καναδοί ερευνητές με επικεφαλής τους επιστήμονες Paul Vantzveig και Pauline Zalitzky.
Εξειδικευμένα ρομπότ φωτογράφισαν τα ερείπια της αρχαίας πόλης, που μοιάζει στην χαμένη Ατλαντίδα, σε απόσταση 700 χιλιομέτρων από τις ανατολικές ακτές της Κούβας.
Η αρχαία πόλη περιλαμβάνει πληθώρα μνημείων, τέσσερις τεράστιες πυραμίδες -εκ των οποίων η μια γυάλινη-, ένα γλυπτό που μοιάζει με τη Σφίγγα, καθώς και σκαλιστές πλάκες.

Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι οι δομές που ανακαλύφθηκαν χρονολογούνται από την προ-κλασική περίοδο της Καραϊβικής και της Κεντρικής Αμερικής.
Στο video φαίνονται οι πυραμίδες, η Σφίγγα και άλλα μνημεία
econews gr
-

Η αγροτική ακαδημία των Ίνκας

Έξω από την πόλη Maras, στην ιερή κοιλάδα των Ίνκας, βρίσκεται μια κατασκευή που προσομειώνει ένα τεράστιο αμφιθέατρο τεσσάρων επιπέδων. Αντίθετα με ότι φαίνεται με την πρώτη ματιά δεν ήταν ένας χώρος θεάματος ή συγκέντρωσης κοινού αλλά ένα είδος αγροτικής ακαδημίας της αυτοκρατορίας των Ίνκας.

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι εδώ καλλιεργούνταν διάφορα είδη σπόρων που στη συνέχεια αποστέλλονταν στην περιφέρεια για τη βελτίωση των καλλιεργειών.


Η κεντρική επιφάνεια που είναι η μεγαλύτερη βρίσκεται σε βάθος 40-45 μέτρων και κάθε επίπεδο βρίσκεται 2 μέτρα ψηλότερα από το πρηγούμενο. Με τον απλό αυτό τρόπο οι Ίνκας κατάφεραν να κλιμακώνουν τη θερμοκρασία σε κάθε επίπεδο.

Έτσι ενώ στην υψηλότερη βαθμίδα η θερμοκρασία είναι αρκετά χαμηλή (περίπου 15 oC), την ίδια στιγμή στο χαμηλότερο σημείο πλησιάζει τους 30oC!

Πηγή: perierga.gr
http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=182895&catID=5
26/10/12

Αρχαιολογικός χώρος θα κηρυχτεί η Χώρα της Σερίφου

Η Χώρα της Σερίφου είναι χτισμένη αμφιθεατρικά στις απότομες πλαγιές του βραχώδους υψώματος του όρμου του Λιβαδιού. Η οικιστική της ανάπτυξη ακολουθεί το φυσικό ανάγλυφο και αποτελεί πρότυπο μεσαιωνικής οχυρωμένης πόλης.
Η Σέριφος, το νησί που έζησε ο Περσέας και από το οποίο ξεκίνησε την περιπετειώδη διαδρομή του μέχρι να βρει τη Γοργόνα Μέδουσα, κρύβει πολλούς θησαυρούς, όχι μόνο φυσικού κάλλους αλλά και αρχαιολογικούς. Για αυτό το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο ΚΑΣ , στην τελευταία του συνεδρίαση, αντιμετώπισε θετικά την πρόταση κήρυξης του αρχαιολογικού χώρου της Χώρας της Σερίφου.


Σημαντικές αρχαιότητες
Οι σημαντικές αρχαιότητες στην ευρύτερη περιοχή της πανέμορφης Χώρας ήταν αυτές που οδήγησαν τα μέλη του ΚΑΣ να γνωμοδοτήσουν ομόφωνα υπέρ της κήρυξης του αρχαιολογικού χώρου της, στον οποίο θα ενταχθεί ο μεσαιωνικός οικισμός, το Κάστρο και οι μεταβυζαντινοί ναοί, ένας αρκετά εκτεταμένος αδόμητος χώρος -στον οποίο έχουν βρεθεί ψηφιδωτά δάπεδα- καθώς και ο ναός της Παναγίας (Γενέσιον της Θεοτόκου). Εκτός του αρχαιολογικού χώρου θα βρεθεί η συνοικία Λάκκα, λόγω απουσίας ευρημάτων.
«Σιδηρά Νήσος»
Το νησί, γνωστό στην αρχαιότητα και ως «Σιδηρά Νήσος» λόγω των μεταλλείων της, κατοικήθηκε από τους προϊστορικούς χρόνους, ενώ σε διάσπαρτα σημεία έχουν βρεθεί αρχαιότητες που χρονολογούνται από την πρωτοκυκλαδική περίοδο ως τα βυζαντινά χρόνια. Είναι, επίσης, γνωστό ότι κατά τη ρωμαϊκή περίοδο υπήρξε τόπος εξορίας.
Πρότυπο μεσαιωνικής οχυρωμένης πόλης
Η Χώρα της Σερίφου είναι χτισμένη αμφιθεατρικά στις απότομες πλαγιές του βραχώδους υψώματος του όρμου του Λιβαδιού και αποτελείται από δύο συνοικίες: την Πάνω και την Κάτω Χώρα. Η οικιστική της ανάπτυξη ακολουθεί το φυσικό ανάγλυφο και αποτελεί πρότυπο μεσαιωνικής οχυρωμένης πόλης με ιδιαίτερα πυκνή δόμηση από στενά λαβυρινθώδη πλακόστρωτα δρομάκια, διώροφα ή τριώροφα στενομέτωπα σπίτια και ελάχιστους δημόσιους χώρους (Πιάτσα Πάνω Χώρας), οι οποίοι δημιουργούνται μετά την επέκταση του οικισμού εκτός του πυρήνα του Κάστρου. 
http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=2239845
30/9/12

Ο ρόλος της άγριας πανίδας στη ζωή των αρχαίων Ελλήνων

Τι αναφέρει νέα έρευνα

Σπουδαίο ρόλο στη ζωή των αρχαίων Ελλήνων κατείχε η άγρια πανίδα, η προστασία της οποίας ήταν κύριο μέλημα στους αρχαίους χρόνους, γεγονός που αποτυπώνεται τόσο στο χαρακτήρα της θεάς Αρτέμιδος όσο και στις ρυθμίσεις της θήρας μέσω θρησκευτικών κανονισμών.

Τα παραπάνω στοιχεία καταγράφονται σε έρευνα των Χρήστου Σώκου, ερευνητή και διαχειριστή σε θέματα άγριας πανίδας στη Διεύθυνση Έρευνας και Τεκμηρίωσης της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Μακεδονίας & Θράκης και Περικλή Μπίρτσα, επίκουρου καθηγητή Βιολογίας Άγριας Πανίδας στο Τμήμα Δασοπονίας & Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος/ ΤΕΙ Λάρισας.

Όπως αναφέρεται σε σχετική μελέτη με τίτλο «Προσεγγίσεις των αρχαίων Ελλήνων στη διατήρηση της πανίδας και στη δραστηριότητα της θήρας», οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν τη θήρα ωφέλιμη και αξιέπαινη δραστηριότητα για τον άνθρωπο, καθώς αποτελεί μέσο διαπαιδαγώγησης, δοκιμής ικανοτήτων και σύμβολο ελευθερίας.

Ο Ξενοφώντας (430-354 π.Χ.), όπως εξηγεί στο ΑΜΠΕ ο κ. Μπίρτσας, στο έργο του «Κυνηγετικός» αναδεικνύει τη θήρα σε άριστο μέσο διαπαιδαγώγησης των νέων. Θεωρεί τη θήρα απαραίτητη προϋπόθεση για τη δημιουργία ώριμου και ολοκληρωμένου πολίτη, καθώς είναι ωφέλιμη για το άτομο επειδή σκληραγωγεί το σώμα και οξύνει τις αισθήσεις και το πνεύμα.

Οι κυνηγοί κάθε εποχής, υιοθετώντας μια ολιστική προσέγγιση, η οποία ορίζεται από τις παραπάνω τρεις διαστάσεις της θήρας, αναμένεται να αποκομίζουν περισσότερα οφέλη από τη δραστηριότητά τους, σημειώνουν οι δύο ερευνητές.

Δεχόμενοι τη διαχρονικότητα των παραπάνω αξιών, οι σύγχρονοι διαχειριστές θήρας θα πρέπει να τις λαμβάνουν υπ’ όψιν τους, ώστε μέσω αυτών να εξετάζουν την ορθότητα των επιλογών τους, τονίζουν.

Οι αρχαίοι Έλληνες, σύμφωνα με τους ίδιους, δεν δίνουν έμφαση στην επεξήγηση του νοήματος της θήρας, καθώς δεν εντοπίστηκε κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια ερμηνείας των πτυχών και των διαστάσεών της. Ίσως, επειδή για την αρχαία κοινωνία η θήρα ήταν κάτι το αυτονόητο, το απτό και το κοινό, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στη σύγχρονη κοινωνία.

Γι’ αυτό το λόγο, στη σχετική μελέτη έγινε η προσπάθεια να αποκαλυφθεί ο τρόπος σκέψης των αρχαίων για την πανίδα και τη θήρα, έμμεσα, από τους μύθους, τη θρησκεία, τη φιλοσοφία και την τέχνη.

Αποδείχθηκε, λοιπόν, ότι σύμφωνα με τους αρχαίους Έλληνες, η θήρα βοηθά τους ανθρώπους να βελτιώσουν και να δοκιμάσουν τις σωματικές και τις πνευματικές τους ικανότητες. Τα οφέλη του κυνηγιού συνοδεύουν τους κυνηγούς και στους άλλους τομείς της ζωής τους και τους βοηθούν να διατηρούνται εύρωστοι, να γίνονται σοφότεροι, έμπιστοι, ετοιμοπόλεμοι και να καλλιεργούν αισθήματα συνεργασίας και αλληλεγγύης.

Η θήρα για τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς και καλλιτέχνες

Η δραστηριότητα της θήρας παρουσιάζεται συχνά στη Μινωική και Μυκηναϊκή τέχνη από το 2000 π.Χ. και αργότερα αποτελεί μια εξέχουσα πτυχή της ελληνικής γραμματείας, από την εποχή του Ομήρου, το 800 π.Χ.. Αυτή η ενασχόληση με τη θήρα αντικατοπτρίζει το ενδιαφέρον και τον ενθουσιασμό όλων των τάξεων της αρχαίας ελληνικής κοινωνίας για την άγρια πανίδα και τη θήρα.

Ο Ξενοφώντας αναφέρει χαρακτηριστικά: «Προτρέπω τους νέους να μην περιφρονούν τα κυνήγια και την υπόλοιπη εκπαίδευση, γιατί από αυτά γίνονται καλοί στα πολεμικά και στα άλλα ζητήματα, από τα οποία είναι απαραίτητο να προέρχεται σωστή σκέψη, λόγος και πράξη».

Ο συσχετισμός της θήρας με τον ηρωισμό καταδεικνύει τον ηρωικό χαρακτήρα της θηρευτικής πράξης και τη δυνατότητά της να εξυψώσει την ανθρώπινη φύση. Σύμφωνα με τον Ξενοφώντα, το κυνήγι είναι επικίνδυνο, αλλά και συναρπαστικό.

Δεν είναι τυχαίο ότι μυθικοί ήρωες, όπως ο Οδυσσέας και ο Θησέας, απέκτησαν μεγάλη υπεροχή, μαθητεύοντας σχετικά με τη θήρα και την υπόλοιπη παιδεία κοντά στον Κένταυρο Χείρωνα, το δάσκαλο των κυνηγών.

Την ίδια εποχή, ο Πλάτωνας (428-348 π.Χ.) αποδοκιμάζει στους «Νόμους» κάθε εύκολο και δόλιο τρόπο σύλληψης των ζώων, όπως τα δίχτυα και οι παγίδες. Τέτοιες μέθοδοι δεν συμβάλλουν στην εξάσκηση του σώματος. Πέρα από αυτό, δεν έχουν καμία παιδαγωγική επιρροή στους κυνηγούς, επειδή έτσι δεν εκτιμούν την κυνηγετική τους επιτυχία, ούτε το θήραμα (μόνο η δυσκολία δίνει αξία στο κυνήγι): "…ο νομοθέτης, για τη θέσπιση νόμων για το κυνήγι… θα πρέπει να επαινέσει το κυνήγι με σκοπό την άσκηση των νέων…".

Μια τρίτη πηγή πληροφοριών είναι το βιβλίο "Ονομαστικόν" του Πολυδεύκη, γραμμένο προς το τέλος του 2 αιώναου μ.Χ.. Πέντε αιώνες μετά τον Ξενοφώντα και τον Πλάτωνα, ο Πολυδεύκης τόνισε εκ νέου ότι οι ψυχικές και σωματικές ικανότητες δοκιμάζονται και ενισχύονται μέσα από τη θήρα.

Σύμφωνα με τον Αθήναιο (2ος-3ος αιώνας μ.Χ.), οι Μακεδόνες δεν επέτρεπαν σε ορισμένους άντρες να ξαπλώσουν κατά τη διάρκεια συμποσίου εφόσον δεν είχαν θηρεύσει κάπρο (αρσενικό αγριόχοιρο) χωρίς δίχτυ. Το δίχτυ περιόριζε το ζώο και η θανάτωσή του ήταν ευκολότερη και ασφαλέστερη για τον κυνηγό. Στη Σπάρτη, τα αγόρια δεν μπορούσαν να συμμετέχουν στο συμπόσιο προς τιμήν της Αρτέμιδος, εάν δεν είχαν συμμετάσχει σε κυνηγετικές εξόδους.

Εκτός από τα γραπτά κείμενα, μια δεύτερη πηγή πληροφόρησης είναι τα δημιουργήματα των καλλιτεχνών. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι αρχαίοι Έλληνες κυνηγοί ποτέ δεν απεικονίζονται να θηρεύουν από άρματα, όπως συμβαίνει στην Ανατολή από τους Ασσύριους, Πέρσες και Αιγύπτιους. Οι Έλληνες θηρεύουν ως ιππείς ή συχνότερα πεζοί, ενώ για τους βασιλείς, συνήθως, δεν υπάρχει βασιλική συνοδεία κατά το κυνήγι.

Το πνευματικό αποτέλεσμα της θήρας έχει αναγνωριστεί από τον Ξενοφώντα μέχρι και σύγχρονους διανοούμενους, όπως τον Ρούσβελτ, τον Ορτέγκα και τον Λέοπολντ, επισημαίνουν οι δύο ερευνητές και σημειώνουν πως η θήρα, ως αρχέγονη δραστηριότητα, είναι από τις πρώτες που οφείλουν να αντισταθούν στην αλλοτρίωση της σχέσης του ανθρώπου με τη φύση και στην αλόγιστη είσοδο και αδιάκριτη αποδοχή των προτύπων της τεχνολογικής εξέλιξης. 

newsbeast.gr

31/7

Αίγυπτος: Μια ταφική λέμβο των φαραώ, ηλικίας 5000 ετών, ανακάλυψαν Γάλλοι αρχαιολόγοι

Γάλλοι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν μια ταφική λέμβο της φαραωνικής εποχής, ηλικίας περίπου 5.000 ετών, σε ανασκαφές που πραγματοποίησαν στο Άμπου Ράουας, δυτικά του Καΐρου, όπως ανακοίνωσε σήμερα το υπουργείο Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου.

Σύμφωνα με τον υπουργό Μοχάμεντ Ιμπραχίμ η ηλιακή λέμβος ανάγεται στην εποχή της βασιλείας του Ουσαφάις (ή Ντεν ή Ντεβέν), ενός από τους φαραώ της 1ης Δυναστείας που κυβέρνησε την Αίγυπτο γύρω στο 3.000 π.Χ.

Η λέμβος, μήκους έξι μέτρων και πλάτους 1,5, είναι σε καλή κατάσταση, διευκρίνισε. Θα γίνουν ωστόσο εργασίες συντήρησης του ξύλινου σκελετού της πριν εκτεθεί το εύρημα στο μουσείο.

Οι φαραώ πίστευαν ότι οι βάρκες που ενταφιάζονταν μαζί τους μπορούσαν να τους μεταφέρουν στον άλλο κόσμο.

Το 1945 ένας Αιγύπτιος αρχαιολόγος ανακάλυψε μια σχεδόν ανέπαφη ηλιακή λέμβο που ενδέχεται να είναι αυτή του φαραώ Χέοπα. Είχε μήκος 43 μέτρα και ήταν κατασκευασμένη από ξύλο κέδρου. Η λέμβος, ηλικίας 4.500 ετών, εκτίθεται κοντά στην πυραμίδα της Γκίζας όπου βρέθηκε.

agelioforos gr

Θεσσαλονίκη: «Ταξίδι» στον υπόγειο κόσμο του μετρό, κάτω από τον Σταθμό Αγίας Σοφίας

Ένα «ταξίδι» πίσω στο χρόνο, την εποχή από τα μέσα του 3ου μέχρι και τις αρχές του 7ου αιώνα, θα έχουν τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουν όσοι Θεσσαλονικείς «τολμήσουν» να εξερευνήσουν τον υπόγειο κόσμο του μετρό Θεσσαλονίκης κάτω από το Σταθμό Αγίας Σοφίας.

Η Αττικό Μετρό ΑΕ σε συνεργασία με την 9η και την 6η εφορεία αρχαιοτήτων ανοίγουν πάλι, τη Δευτέρα 25 Ιουνίου από τις 6 το απόγευμα έως και τις 9 το βράδυ, το σταθμό Αγίας Σοφίας, με σκοπό να δώσουν τη δυνατότητα στους πολίτες να ξεναγηθούν στα ευρήματα που υπάρχουν, πριν…. αυτά μεταφερθούν στις αίθουσες κάποιου μουσείου.

Όπως τόνισε αρχαιολόγος της 9ης εφορείας αρχαιοτήτων Θεσσαλονίκης, ο Σταθμός Αγίας Σοφίας (Βόρειο τμήμα διαστάσεων 82,50μ. x 20μ.) χωροθετείται νοτίως της Πλατείας Μακεδονομάχων, επί της σημερινής οδού Εγνατίας, στη συμβολή της στα ανατολικά με την οδό Αγίας Σοφίας και στα δυτικά προ της οδού Μπακατσέλου.

Τα μέχρι τώρα αποκαλυφθέντα ευρήματα, όπως επισήμανε, προσφέρουν μια διαχρονική εικόνα για την τοπογραφία τής εντός των τειχών περιοχής της πόλης. Αποκαλύφθηκε μνημειακό σύνολο της ύστερης αρχαιότητας που καλύπτει μια μακρά περίοδο χρήσης, μετά τα μέσα του 3ου αι. και έως τα τέλη του 6ου αι.- αρχές 7ου αι.

Στο σύνολο αυτό, όπως εξήγησε, ανήκει τμήμα της κεντρικής οδικής αρτηρίας της πόλης (σε μήκος τουλάχιστον 72,80μ), στρωμένη με μαρμάρινες πλάκες και οριοθετημένη από μαρμάρινα κράσπεδα, η οποία λίγο πριν τη συμβολή της με την κάθετη οδό στο ύψος της σημερινής Αγίας Σοφίας διευρύνεται, διαμορφώνοντας πλατεία με κρηναίο οικοδόμημα. Τη μνημειακή εικόνα του δρόμου συμπληρώνει κιονοστοιχία, πίσω από τους κίονες της οποίας πρόβαλαν κτήρια της νότιας οικοδομικής γραμμής, ερείπια των οποίων βρέθηκαν συνθλιμμένα κάτω από την κεντρική πασσαλόπηξη του τεχνικού έργου.

Ορατός σήμερα είναι ισχυρός στυλοβάτης, που σώζει κατά χώραν επτά βάσεις κιόνων του 4ου και 6ου αι., οριοθετεί τον οδικό άξονα στα νότια και τον χαρακτηρίζει ως via colonnata. Σύμπλεγμα κτιστών αγωγών κατέληγε στον μεγάλο καμαροσκεπή συλλεκτήριο οχετό που διέρχεται κάθετα στο ύψος της σημερινής οδού Πλάτωνος, ενώ πήλινοι και μολύβδινοι αγωγοί ύδρευσης, που συνδέονται με φρεάτια καθαρισμού, ανασυνθέτουν τη λειτουργία και τις μεταβολές στη χρήση του αποχετευτικού και υδροδοτικού δικτύου της πόλης των χρόνων της ύστερης αρχαιότητας.

Όλα αυτά θα μπορέσουν να τα δουν οι επισκέπτες σε γκρουπάκια 15 ατόμων και με την ξενάγηση να διαρκεί περί τα 15 λεπτά. Η είσοδος των επισκεπτών θα γίνεται από την είσοδο του εργοταξίου που βρίσκεται επί της οδού Αγίας Σοφίας, στο ύψος και απέναντι από τον Ιερό Ναό Αχειροποίητου. Όσοι τελικά προσέλθουν στην ξενάγηση θα πρέπει να φορούν κατάλληλα ασφαλή υποδήματα και θα τους χορηγηθούν και τα απαιτούμενα μέσα ατομικής προστασίας (κράνος). Υπενθυμίζεται ότι σε αντίστοιχη πρωτοβουλία που ανέλαβαν οι συγκεκριμένοι φορείς το Σάββατο 16 Ιουνίου, η επισκεψιμότητα υπερέβη τα 100 άτομα.

agelioforos gr