O tempora! O mores! Τα έκγονα μιας κοινωνίας χωρίς μνήμες και χωρίς κρίση εδώ οδηγούν?

Του Στέλιου Παπαθεμελή*
Όσοι είχαν την περιέργεια – και την αντοχή βέβαια – να παρακολουθήσουν την περί Διαπλοκής και  άλλων δαιμονίων συζήτηση στη Βουλή, κατέληξαν σίγουρα στην σχετλιαστική εκδοχή του επιφωνήματος του εθνικού μας Ποιητή: «Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος»!

«O tempora! O mores»! (Ω καιροί, ω ήθη),  όπως ξέσπασε κάποτε ο Κικέρων (Λόγος κατά Κατιλίνα, 1, 2).

Η ελληνική κοινωνία, που βλέπει την ιστορία της φαυλότητας να επαναλαμβάνεται και ζει στο μεδούλι της την διάχυτη ανεπάρκεια των διαχειριστών της εξουσίας, τα έχει κυριολεκτικώς χαμένα.
Είναι τα βιοτικά, όπου η εξουσία τα έκανε θάλασσα, μάλιστα νεκρά… θάλασσα. Άκρον άωτον το σχεδιαζόμενο «νέο μείγμα» αιματηρών μέτρων για να καλυφθεί πρόσθετο κενό 1,8 δισ ευρώ με καινούργια θανατηφόρα πλήγματα σε μισθούς και συντάξεις. Είναι το φιάσκο της Ευρωτουρκικής Συμφωνίας που προωθεί αντί να αποτρέπει νέα ασυγκράτητα μεταναστευτικά κύματα. Σημείο των καιρών η μετανάστευση τα τελευταία 5 χρόνια 10.231 επιχειρήσεων στην Βουλγαρία. Είναι όμως και οι ανίατες ιδεοληπτικές εμμονές κυβερνητικών αξιωματούχων. Θλιβερή π.χ. η πρόσφατη εγκύκλιος του υπ. Παιδείας.

Ανιστόρητη και ανελλήνιστη η θεωρία του ότι τα «γενέθλια» όπως λέει του Έθνους μας συνέβησαν στα …1821! Δηλαδή στα 500 χρόνια της δουλείας που ο Ελληνισμός πάλευε αδυσώπητα υπέρ πίστεως και πατρίδος ενάντια στον εξισλαμισμό και τον εκτουρκισμό του, στα 1000 χρόνια που κατηύγασε τον κόσμο το ελληνικό Βυζάντιο, στους μακρούς κλασικούς, αλεξανδρινούς, ελληνιστικούς αιώνες, δηλαδή για 3000 τόσα χρόνια ο Ελληνισμός δεν ήταν Ελληνισμός;
Τι ήταν εκείνος που στεφάνωσε με τις δάφνες του ο ποιητής;
«Νικούσες; και τους κόσμους ελευθέρωνες!
 Μιλούσες; και τους άγριους ημέρωνες!
Τραγουδούσες; μάγευες και τις Σειρήνες!
Φιλοσοφούσες; και το νου στους ουρανούς εφτέρωνες!» (Γ. Στρατήγης)

• Αλλά τα έκγονα μιας κοινωνίας χωρίς μνήμες και χωρίς κρίση εδώ οδηγούν.

 Η νεαρή αιγύπτια που αρίστευσε στο Λύκειο αξίζει τον δημόσιο έπαινο, και είναι παράδειγμα προς μίμηση για την επίδοσή της. Οι μεταμοντέρνοι όμως που είχαν την ανόητη έμπνευση να τη παρατάξουν με την ισλαμική μαντήλα στη παρέλαση δεν γνωρίζουν τι συμβολίζει η μαντήλα που, ακόμα και ο νεοοθωμανός σουλτάνος δεν τόλμησε να την επιβάλει στα τουρκικά σχολεία;
Το περιβόητο «Στρατηγικό βάθος» Νταβούτογλου - Ερντογάν περί μηδενικών προβλημάτων με όλους τους γείτονες και άλλων ηχηρών παρομοίων απέτυχε παταγωδώς. Αντιθέτως το στρατηγικό τους… ύψος με την κατασκευή του προσφυγικού, την αναγωγή του σε ασύμμετρη απειλή για Ευρώπη και πρωτίστως Ελλάδα και την περιαγωγή Ελλάδος - Ευρώπης σε κατάσταση τουρκικής ομηρείας αποδεικνύει την δαιμονική ικανότητά τους. Αδαπάνως και αναιμάκτως γι’ αυτούς παρήγαγαν μια βόμβα μεγατόνων απροσδιόριστης διάρκειας, το προσφυγικό!

Ο Ερντογάν υπέδειξε στους Βέλγους ως ύποπτο τον μακελάρη των Βρυξελλών Ιμπραήμ Ελ Μπακράουι. Ασφαλώς είχε υποχρέωση να το πράξει. Αυτό όμως δεν τον απαλλάσσει από τις βαρύτατες ενοχές για συνέργεια στο κύριο κακούργημα της ολόψυχης στήριξης τουISIS,  φωληάς του φιδιού για την τρέχουσα προσφυγική κρίση και τα τρομοκρατικά κτυπήματα στην καρδιά της Ευρώπης.

Ερώτημα κοινής λογικής: Μέρες, για να μην πούμε ώρες, αρκούν για μια συντονισμένη στρατιωτική δράση Δύσης - Ρωσίας (δεν μιλούμε για το «χαζοχαρούμενο» ΝΑΤΟ που «χάσκει» τώρα στο Αιγαίο) για να εξαφανισθεί από προσώπου της γης το Ισλαμικό Κράτος. Γιατί καθυστερούν;
Οι Ευρωπαίοι τρέμουν το επόμενο κτύπημα, αλλά με την αποχαύνωση των ηγεσιών τους, την αδυναμία τους να χτυπήσουν το κακό στη ρίζα του, θα έχουν πιθανόν αναρίθμητα επόμενα κτυπήματα. Οι αναποφάσιστες κυβερνήσεις καλούν τους πολίτες τους να «συνηθίσουν» να ζουν με τον φόβο του τρομοκράτη (της διπλανής πόρτας). Οι αποφασιστικές λαμβάνουν μέτρα.
Η αγάπη είναι η πεμπτουσία  του Χριστιανισμού. Τον υπέροχο ύμνο της συνέθεσε ο Απόστολος Παύλος (προς Κορινθίους Α.13). Οι πνευματικές βεβαιότητες του Ευαγγελίου συνοψίζονται εκεί : « Η αγάπη πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει, η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει»(στ. 7,8).

Το Ισλάμ δεν αγαπά. Διέπεται από κατακτητική αντίληψη. Απέναντι της Ορθοδοξίας που αντιμάχεται πνευματικά, και της Δύσης που αντιμάχεται πολιτικοοικονομικά. Αλλά βρίσκει «πρόθυμους» δυτικούς, π.χ. Soros που κατά δήλωσή του διέθεσε σε ΜΚΟ 11 δισ. δολλάρια «για να πλημμυρίσουν οι μουσουλμάνοι την Ευρώπη»!

Πικρή εμπειρία του ισλαμο-χριστιανικού διαλόγου γεύτηκε ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς.  Αιχμάλωτος  του εμίρη Ορχάν (Ιούνιος 1354) στην Προύσσα διεξήγαγε τρεις θεολογικές συζητήσεις με τον εμίρη και τους «σοφούς» του, όπου στο τέλος: «εις των Χιόνων (εξομωτών χριστιανών) προσκαρτερήσας (=παραμονεύσας) ύβρισε τον μέγαν του Θεού αρχιερέα αισχρώς και ορμήσας επάνω αυτού έδωκεν αυτώ πληγάς κατά κόρρης (=κεφαλής)» (Γρηγορίου Παλαμά Συγγράμματα Δ,165).

Στο μεταξύ ο Ιορδανός μονάρχης κατήγγειλε στους Αμερικανούς τον «στρατηγικό εταίρο» της Ε.Ε. Ταγίπ Ερντογάν ως «χρηματοδότη των τζιχαντιστών». Θα τολμήσουν Βρυξέλλες-Βερολίνο να ξεκαθαρίσουν το τοπίο;
                    *Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης
danagennisi.gr
5/4/16