Κύπρος: Η Λευκωσία καταγγέλλει την Άγκυρα για δύο παράνομες Navtex

H Κυπριακή Δημοκρατία έχει ήδη προβεί σε όλες τις σχετικές ενέργειες στους αρμόδιους διεθνείς οργανισμούς για τις παράνομες πράξεις της Τουρκίας...

Κύπρος: Νέες Τουρκικές Προκλήσεις με Navtex

Νέες προκλήσεις προωθεί η Τουρκία στον πόλεμο των Navtex και Νotam με παράτυπες δεσμεύσεις περιοχών, για δήθεν στρατιωτικές ασκήσεις, που είναι φανερό ότι σχετίζονται με τη δραστηριότητα έρευνας και ανάπτυξης των υδρογονανθράκων της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ν. Αναστασιάδης: Η τουρκική πλευρά κινείται εκτός των παραμέτρων του ΟΗΕ

Τη βούλησή του να επιστρέψει στις διαπραγματεύσεις για επίλυση του Κυπριακού, στο πλαίσιο των παραμέτρων του γγ του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουντέρες, εξέφρασε ο πρόεδρος Αναστασιάδης. Ωστόσο, επισήμανε ότι αυτό δεν είναι πρόθεση και της άλλης πλευράς, η οποία επιθυμεί να δράσει εκτός παραμέτρων του ΟΗΕ και κάλεσε όσους δείχνουν πως ενδιαφέρονται για λύση του Κυπριακού να λάβουν υπόψη τα δεδομένα αυτά.

Τείχος διεθνούς νομιμότητας στην κυπριακή ΑΟΖ

"Έχει δημιουργηθεί ένα τείχος ασφαλείας, ένα τείχος τήρησης της διεθνούς νομιμότητας που επιτρέπει στο κυπριακό κράτος, μια κυρίαρχη χώρα, εδαφικά βέβαια λαβωμένη, να ασκεί τα κυριαρχικά του δικαιώματα" δηλώνει ο αναπληρωτής Υπουργός Άμυνας Δημήτρης Βίτσας.

Ξέχασε ότι δεν έχει υπογράψει το Δίκαιο της θάλασσας: Ο τουρκικός παραλογισμός

Ο τουρκικός παραλογισμός εκφράστηκε και πάλι μέσω της επιστολής στα Ηνωμένα Έθνη όσον αφορά στο θαλάσσιο οικόπεδο 6 της κυπριακής ΑΟΖ.

Γιβραλτάρ: Το Brexit φέρνει «απέναντι» Ισπανία και Ηνωμένο Βασίλειο

Ένα περιπολικό σκάφος του ισπανικού Πολεμικού Ναυτικού εισήλθε σήμερα σε χωρικά ύδατα του Γιβραλτάρ χωρίς να έχει λάβει την απαιτούμενη άδεια, ανακοίνωσε η κυβέρνηση του βρετανικού θύλακα στα νότια της Ισπανίας, με έναν εκπρόσωπο του ισπανικού υπουργείου Εξωτερικού να αρνείται τον χαρακτηρισμό περί «παράνομης εισβολής».

Απάντηση Αθήνας στον ΟΗΕ για τουρκικές αμφισβητήσεις

Νέα επιστολή-απάντηση στις τουρκικές αμφισβητήσεις των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας στην ΑΟΖ της, απέστειλε στα Ηνωμένα Έθνη η Αθήνα.

Το Αιγυπτιακό Αγκάθι για την ΑΟΖ.

 Του Νίκου Μελέτη
Σε δύσκολο πάζλ που απαιτεί τουλάχιστον την σαφή πολιτική βούληση για συνεννόηση εκ μέρους του Καϊρου ,εξελίσσεται η προσπάθεια που ξεκίνησε και πάλι με πρωτοβουλία της ελληνικής κυβέρνησης, προκειμένου να υπάρξει συμφωνία για οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών μεταξύ των δυο χωρών.
Σημαντικό και κρίσιμο πρόβλημα είναι η «τεχνική» όπως ισχυρίστηκαν οι Αιγύπτιοι, υπερκάλυψη τμήματος της ελληνικής υφαλοκρηπίδας από το «Οικόπεδο 12» που έχει χαράξει η Αίγυπτος στο βορειοδυτικό τμήμα της ΑΟΖ (EEZ) της, ένα «τεχνικό σφάλμα» που μέχρι στιγμής όμως αρνείται να επανορθώσει, προκαλώντας έτσι ερωτηματικά για τις πραγματικές προθέσεις της.

Η επιδίωξη συμφωνίας με την Αίγυπτο αποτελεί το κομβικό και καθοριστικό βήμα για την χώρα μας στην προσπάθεια να ενισχύσει πολιτικά και διπλωματικά την διαπραγματευτική θέση της όταν και εφόσον υπάρξει αντίστοιχη διαπραγμάτευση με την Τουρκία. Μια ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών θα καταστήσει ακόμη πιο καθαρό το τοπίο στην Ανατολική Μεσόγειο και θα παραδώσει μεγάλες θαλάσσιες περιοχές στην έρευνα και κατόπιν στην αξιοποίηση των ενεργειακών πόρων που σύμφωνα με πολλές ενδείξεις υπάρχουν στον βυθό.

Οι συνομιλίες της Ελλάδας με την Αίγυπτο για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών είχαν διακοπεί ακόμη επί της προεδρίας Μουμπαρακ μετα από παρεμβάσεις της Τουρκίας και του ιδίου του προέδρου της χώρας Αμντουλλάχ Γκιουλ προς το Κάιρο. Το μεγάλο αγκάθι σε αυτή την διαδικασία είναι το Καστελόριζο καθώς ο υπολογισμός της επήρειας του ακριτικού νησιού σε συνδυασμό με το «τόξο» που σχηματίζουν οι θαλάσσιες ζώνες της Ρόδου, της Καρπάθου και της Κρήτης πρακτικά αποδίδουν στην Ελλάδα ένα σημαντικό σε έκταση και αξία τμήμα της ΑΟΖ της Ανατολικής Μεσογείου. Μια περιοχή η οποία προσφέρει στην Ελληνική ΑΟΖ γειτνίαση μεεκείνη της Κύπρου και της Αιγύπτου περιορίζοντας αντίστοιχα σημαντικά την τουρκική ΑΟΖ στην περιοχή.

• Η Αίγυπτος πραγματοποιώντας στην διάρκεια των τελευταίων ετών συνομιλίες και με την Τουρκία για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών τους, πρακτικά έδειχνε ότι αποδέχονταν τα τουρκικά επιχειρήματα ότι το Καστελόριζο δεν έχει επήρεια πέραν των χωρικών υδάτων του και συνεπώς περιοριζόταν σημαντικά το αντικείμενο οριοθέτησης με την Ελλάδα.

• Τα αρνητικά μηνύματα από την Αίγυπτο συνέχιζαν να έρχονται και όλο το διάστημα της προεδρίας του ισλαμιστή και συμμάχου του Ταγίπ Ερντογαν, του Μοχάμεντ Μορσι αλλά το πραγματικό σοκ επήλθε κατά την επίσκεψη του Αιγύπτιου υπουργού εξωτερικών Καμελ Αμρ στις 13 Ιουνίου, όταν κατά την συνάντηση τουμε τον Δημήτρη Αβραμοπουλο ζήτησε την πραγματοποίηση Τριμερούς συνάντησης Ελλάδας-Αιγύπτου- Τουρκίας για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών. Με αυτό τον απροκάλυπτο τρόπο το Κάιρο όχι απλώς αποδέχονταν τις αιτιάσεις και διεκδικήσεις της Τουρκίας αλλά εκβιαστικά επεδίωκε να τις επιβάλλει και στην Ελλάδα, σε αντάλλαγμα της οριοθέτησης και των μεταξύ των δυο χωρών, ζωνών.

Δεν είναι τυχαίο ότι στις δηλώσεις των δυο υπουργών, Αβραμόπουλου και Αμρ, δεν έγινε καν νύξη για το θέμα των θαλασσίων ζωνών.
Μετα την ανατροπή του ισλαμιστή προέδρου της Αιγύπτου Μορσι υπήρξανενδείξεις αλλαγής διάθεσης από τους Αιγυπτίους, καθώς η μεταβατική κυβέρνησηείχε ανάγκη την εξωθεν καλή μαρτυρία και την αποδοχή της από ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και έτσι διευκολύνθηκε η επίσκεψη στο Κάιρο τόσο του κύπριου υπουργού Ιωάννη Κασουλιδη όσο και του Ευάγγελου Βενιζέλου κατά τις οποίες εκδηλώθηκε από τους αιγυπτίους η πρόθεση για συνομιλίες σχετικά με τις θαλάσσιες ζώνες.
Αν και τις επόμενες ημερες αναμένεται να υπάρξει συνάντηση στο πλαίσιο των πολιτικών διαβουλεύσεων με την Αίγυπτο, ιδιαίτερα σημαντικό για την Αθήνα και απόδειξη της ειλικρίνειας των προθέσεων της αιγυπτιακής κυβέρνησης είναι η σύγκληση και των τεχνικών επιτροπών εμπειρογνωμόνων ώστε να αρθεί το «τεχνικό λάθος» εις βάρος της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.
Τι συνέβη με τα αιγυπτιακά Οικόπεδα
Το 2012 η EGAS, η αιγυπτιακή κρατική εταιρία φυσικού αερίου προχώρησε σε ένα γύρο δανειοδοτήσεων 15 οικοπέδων στην αιγυπτιακή ΑΟΖστην Μεσόγειο και στο Δέλτα του Νείλου. Το Οικόπεδο 12 στο βόρειο τμήμα της περιοχής που προσφέρθηκε στον διαγωνισμό είναι έκτασης 7150 τ.χλμ και διαπιστώθηκε ότι υπερκαλύπτει ένα τμήμα της ελληνικήςυφαλοκρηπίδας σε σχέση με τον υπολογισμό της μέσης γραμμής.
Στα ελληνικά διαβήματα, η αιγυπτιακή πλευρά απάντησε ότι επρόκειτο για κάποιο τεχνικό σφάλμακαι δέχθηκε να υπάρξει συνάντηση τεχνικών εμπειρογνωμόνωνώστε να λυθεί το ζήτημα. Από τότε όμως δεν υπήρξε καμία απολύτως ανταπόκριση από την αιγυπτιακή πλευράπαρά τις οχλήσεις της ελληνικήςπρεσβείας.
Πάντως μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν πληροφορίες για την κατακύρωση του συγκεκριμένου Οικόπεδου σε πετρελαϊκή εταιρία, ενώ ήδη τα Οικόπεδα 9 και 6 έχουν κατακυρωθεί στην ENI και Dana Gas.
Δεν είναι τυχαίο πάντως ότι για την περιοχή που έχει γίνει η επικάλυψη της ελληνικής υφαλοκρηπίδας είναι από τις λίγες περιοχές για τις οποίες έχουν γίνει δισδιάστατες σεισμικές έρευνες από την TGS από τον Σεπτέμβριο του 2001 μέχρι τονΑπρίλιο του 2002 με το σκάφος TGS NOPEC.
Η ανησυχία της Αθήναςδεν είναι τόσογια την μικρή επικάλυψη της ελληνικής υφαλοκρηπίδαςαπό το αιγυπτιακόΟικόπεδο 12 όσο γιατί η χάραξη του βόρειου ορίου του Οικόπεδου (και η νοητή προέκταση του προς Ανατολάς) ταυτίζεται με την διεκδίκηση της Τουρκίας για χάραξη οριοθέτησης με βάση την μέση γραμμήμεταξύ Αιγύπτου και Τουρκίας και διαγραφή των θαλασσίων ζωνών του Καστελόριζου αλλά και εκείνων της Κρήτης και της Καρπάθου. Έτσι η προφανής απροθυμία της Αιγύπτου να διορθώσει το «τεχνικό σφάλμα» θα μπορούσε να θεωρηθεί ωςαποδοχή εκ μέρους της Αιγύπτου των αιτιάσεων και της επιχειρηματολογίας της Τουρκίας για μη επήρεια του Καστελόριζου και περιορισμένη επήρεια των άλλων ελληνικών νησιών .
Με την Αίγυπτο οι διαπραγματεύσεις για τις θαλάσσιες ζώνες δεν ήταν ποτέ εύκολη υπόθεση καθώς είχαν επιβαρυνθεί από τις τουρκικές παρεμβάσεις.
Από την αρχή των διαπραγματεύσεων (ο πέμπτος και τελευταίος γύρος έγινε στο Κάιρο τον Ιούνιο του 2009) οι δυο χώρες είχαν συμφωνήσει στην αποδοχήότι η κοινή νομική βάση είναι το Δίκαιο της Θάλασσας και συνεπώς είναι σεβαστές οι αρχές της μέσης γραμμήςγια την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών, και η αναγνώριση του δικαιώματος των νησιών σε θαλάσσιες ζώνες.
Η ελληνική πλευρά είχε παρουσιάσει ως εγγυτέρα σημεία από τα οποία θα προσμετρείται η ιση απόσταση το Κουφονησι (Λασιθίου), την Καρπαθο, την βραχονησίδα Χήνα νοτιοανατολικά της Ρόδου και την Στρογγύλη. Η Αιγυπτιακή πλευρά ενώ είχε αποδεχτεί τηνμέση γραμμή εξέφρασε επιφυλάξεις και υιοθετώντας την τουρκική θέση, έθεσε το ερώτημα στις διαπραγματεύσεις, εάν ένα μικρό νησί όπως το Καστελόριζο μπορεί να έχει πλήρη επήρεια, και εάν η μέση γραμμή στην συγκεκριμένη περίπτωση οδηγεί σε δίκαιη λύση όπως επιτάσσει το Δίκαιο της Θάλασσας.

• Στην διάρκεια των διαπραγματεύσεων και ήδη από τον Φεβρουάριο του 2007,η Ελληνική πλευρά είχε επιδώσει στην Αίγυπτο χάρτη στον οποίο αποτυπώνονταν η προς οριοθέτηση περιοχή,σύμφωνα με την ελληνική θέση, και η περιοχή αυτή άρχιζε από δυτικάστο τριεθνές όριο με την Λιβύη και κατέληγε ανατολικά στο τριεθνές όριο με την Κύπρο, ώστε να περιλαμβάνει και όλη την ζώνη επήρειας του Καστελόριζου.

• Η Αίγυπτος δυο χρόνια μετα τον τελευταίο γύρο διαπραγματεύσεων παρουσίασε τροποποιημένο τον χάρτη αυτό ώστε να εξαιρείται η περιοχή για την «οποία προέβαλλε αξιώσεις η Τουρκία» και αφορούσε φυσικά ολόκληρη την θαλάσσια ζώνη του Καστελόριζου.

Η πρόταση αυτή απορρίφθηκε κατηγορηματικά από την Ελληνική πλευρά..
Έκτατε η Αθήνα αρκετές φορές δια της διπλωματικής οδού εξέφρασε την έντονη διαμαρτυρία της για τις συνομιλίες που είχεεπανειλημμένα η αιγυπτιακή πλευρά με την Τουρκίαγια την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών, καθώςκάτι τέτοιο δεν έχει νομική βάσησυμφώνα με το Δίκαιο της Θάλασσας, δεν λαμβάνει υπόψη του τις θαλάσσιες ζώνες του Καστελόριζου και αποκλείει την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου.

ΛΕΖΑΝΤΑ ΧΑΡΤΗ: Το βορειότερο Οικόπεδο είναι το Οικόπεδο 12 που επικαλύπτει ελληνική υφαλοκρηπίδα και η προεκταση του βορειου οριου του συμπιπτει με τις τουρκικες διεκδικησεις

Σε αυτό το ιδιαίτερα επιβαρυμένο περιβάλλον αναμένεται να ξεκινήσει η ουσιαστική διαβούλευση μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου για το θέμα των θαλασσίων ζωνών και να αποδειχθεί εμπράκτως η καλή θέληση και οι ειλικρινείς προθέσεις της μεταβατικής αιγυπτιακήςκυβέρνησης να απαλλαγεί από την τουρκική επιρροή στην διαμόρφωση των θέσεων της.

Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό www.epikaira.gr
(από mignatiou.com)
 energia.gr
4/11/13
--
-
ΣΧΕΤΙΚΑ:
 

• Προς ακύρωση η συμφωνία Καϊρου-Λευκωσίας για ΑΟΖ

• Μέσω Καΐρου λύση για την ελληνική ΑΟΖ. -Το Κάιρο στη διάρκεια των συνομιλιών ήδη από το 2007 είχε αποδεχθεί την αρχή της μέσης γραμμής.

ΚΥΠΡΟΣ: Παρά τις τουρκικές απειλές οι έρευνες για φυσικό αέριο θα συνεχιστούν, απαντά το ΥΠΕΞ

Παρά τις τουρκικές απειλές, οι έρευνες για φυσικό αέριο θα συνεχιστούν, απαντά το Υπουργείο Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας στην  ανακοίνωση που εξέδωσε το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών για το θέμα.

Σε ανακοίνωσή του το Υπουργείο Εξωτερικών εκφράζει τη θέση ότι «είναι λυπηρό το γεγονός ότι η Τουρκία συνεχίζει την προκλητική ρητορική εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας, υπό το φως της επιβεβαιωτικής γεώτρησης που πραγματοποιείται από την εταιρεία «Noble Energy» στο οικόπεδο 12 της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) της Κυπριακής Δημοκρατίας».


Το Υπουργείο Εξωτερικών, συνεχίζει, «απορρίπτει τις νομικά αβάσιμες θέσεις που εκφράστηκαν, για ακόμη μια φορά, από την Τουρκία αναφορικά με την άσκηση του κυριαρχικού δικαιώματος της Κυπριακής Δημοκρατίας για έρευνα και εκμετάλλευση των φυσικών της πόρων εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής της Ζώνης και της Υφαλοκρηπίδας».

Παράλληλα, υπενθυμίζει ότι «οι έρευνες για υδρογονάνθρακες και οι δραστηριότητες αξιοποίησής τους από την Κυπριακή Δημοκρατία πραγματοποιούνται σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο και τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας».
Επομένως,  επιβεβαιώνει ότι «παρά τις τουρκικές απειλές, οι δραστηριότητες αυτές θα συνεχιστούν και θα πραγματοποιούνται όπως έχουν προγραμματιστεί».

Την ίδια στιγμή, το Υπουργείο Εξωτερικών θεωρεί «λυπηρό το γεγονός ότι η Τουρκία χρησιμοποιεί τις δραστηριότητες της επιβεβαιωτικής γεώτρησης της εταιρείας «Noble Energy» ως πρόσχημα για να επαναλάβει τη θέση της για λύση δύο κρατών στην Κύπρο».

«Η Κυπριακή Δημοκρατία απορρίπτει σθεναρά αυτή τη θέση και επιβεβαιώνει ότι θα συνεχίσει να εργάζεται με τα Ηνωμένα Έθνη για την επίτευξη λύσης διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, σύμφωνα με τα Ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για την Κύπρο», τονίζει.
Παράλληλα, καταδικάζει «έντονα την εκφρασθείσα πρόθεση της Τουρκίας να υποστηρίξει τις σεισμικές έρευνες και γεωτρήσεις από την κρατικής ιδιοκτησίας «Τουρκική Εταιρεία Πετρελαίου» (TPAO), στο νότιο τμήμα της ΑΟΖ / Υφαλοκρηπίδας της Κυπριακής Δημοκρατίας».
Μια τέτοια εξέλιξη, υπογραμμίζει, «αν υλοποιηθεί, θα αποτελεί κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου και θα αυξήσει την ένταση στην περιοχή», καλώντας την Τουρκία να απόσχει από κάθε τέτοια ενέργεια.
www.onlycy.com
17/6/13
--
-
ΣΧΕΤΙΚΑ:

• Σύσκεψη για τις Τουρκικές Απειλές στην ΑΟΖ

• Τα τρία σενάρια της επιβεβαιωτικής γεώτρησης της Noble στο οικόπεδο 12

• Παίζουν γερά το χαρτί της ενέργειας .... ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΙΚΑ ΕΡΓΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, ΕΠΑΦΕΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

• Έτινγκερ: H Kύπρος Παίζει τον Δικό της Ρόλο στα Ενεργειακά Θέματα

Ευρωβουλή: Υψηλής σπουδαιότητας τα κοιτάσματα της Μεσογείου

Με απώτερο στόχο την αποτροπή διενέξεων χωρών της ΕΕ με τρίτες χώρες, που μπορεί να προκύψουν από την οριοθέτηση αποκλειστικών οικονομικών ζωνών, η Ευρωβουλή ψήφισε σήμερα Έκθεση για τη θεμελίωση ευρωπαϊκού δικαίου, προς ενίσχυση των διατάξεων της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας. Η Oλομέλεια της Ευρωβουλής έδωσε σήμερα (14 Μαρτίου) από το Στρασβούργο το πράσινο φως, στην Έκθεση «Ευρωπαϊκός Οδικός Ενεργειακός Χάρτης μέχρι το 2050», η οποία επισημαίνει ότι η ενέργεια μπορεί να είναι δύναμη σταθερότητας, ασφάλειας και ειρήνης.


Με 377 ψήφους υπέρ, και 195 κατά, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υιοθετώντας την εν λόγω έκθεση, εισηγήτρια της οποίας ήταν η ευρωβουλευτής Νίκη Τζαβέλα, αποφάσισε τον «εξευρωπαϊσμό» των κοιτασμάτων της Νοτιοανατολικής Μεσογείου «αναγνωρίζοντας» την σπουδαιότητα των υδρογονανθράκων της περιοχής μας για την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης, τονίζει με ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ευρωβουλευτού.«Η πρώτη επίσημη στήριξη της Ε.Ε. στις Ελληνικές θέσεις για τα θέματα Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης ήρθε σήμερα με την υπερψήφιση της έκθεσης», τόνισε στην EurActiv.gr, η ελληνίδα ευρωβουλευτής Νίκη Τζαβέλα.«Το σημείο της έκθεσης που τόνιζε τη σπουδαιότητα των κοιτασμάτων της Νοτιοανατολικής  Μεσογείου ψηφίστηκε με 505 υπέρ και 91 κατά», συνέχισε.Πρόκειται για την πρώτη απόφαση της ΕΕ που ζητά να δοθεί έμφαση στην οριοθέτηση των αποκλειστικών οικονομικών ζωνών (ΕΕΖ) των κρατών - μελών της Ε.Ε. και των σχετικών τρίτων χωρών, σύμφωνα με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, την οποία έχουν προσυπογράψει όλα τα κράτη μέλη και η ΕΕ καθαυτή.Για την ελληνική περίπτωση, η υιοθέτηση της έκθεσης είναι ιδιαίτερης σημασίας, καθώς θα αποτελέσει ισχυρό «χαρτί» στο θέμα της ΑΟΖ και της διεκδίκησης των ελληνικών δικαιωμάτων.Στο κείμενο που ψηφίστηκε, τονίζεται ότι η παραχώρηση δικαιωμάτων εκμετάλλευσης για γεωτρήσεις και η οριοθέτηση των αποκλειστικών οικονομικών ζωνών θα μετατραπεί σε πηγή προστριβών με τρίτες χώρες, και ότι η ΕΕ πρέπει να διατηρήσει υψηλό πολιτικό προφίλ στο θέμα αυτό και να επιδιώκει να αποτρέπει διεθνείς τριβές. Επίσης  υπογραμμίζεται ότι η ενέργεια πρέπει να χρησιμοποιείται ως κινητήρια δύναμη για ειρήνη, περιβαλλοντική ακεραιότητα, συνεργασία και σταθερότητα.EurActiv.gr 
  Πέμ, 14/03/2013  ---ΣΧΕΤΙΚΑ:

• Ανακοίνωση ΥΠΕΞ σχετικά με την αποστολή ρηματικής διακοίνωσης της Τουρκίας στον ΟΗΕ 

• Σε λίγο θα ανακηρυχθεί η Ελληνική ΑΟΖ/Ανακήρυξη και οριοθέτηση δεν είναι το ίδιο πράγμα 

• Για το Δίκαιο της Θάλασσας (Τα νησιά απολαμβάνουν το ίδιο καθεστώς και επομένως έχουν τα ίδια δικαιώματα στη θάλασσα)

• Συνέντευξη του Νίκου Λυγερού , ΕΡΤ-3 102FM, 11/10/2012 (Σχετικά με τις δηλώσεις Α. Νταβούτογλου)

Γ.Μανιάτης: Δεν συζητάμε συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στο Αιγαίο

Συνέντευξή στη διαδικτυακή τηλεόραση του ΑΠΕ.
«Τα ζητήματα περί συνεκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων στο Αιγαίο είναι έξω από οποιαδήποτε συζήτηση» τονίζει μιλώντας στη διαδικτυακή τηλεόραση του Αθηναϊκού –Μακεδονικού Πρακτορείου ο πρώην υπουργός και γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ, Γιάννης Μανιάτης. «Εμείς έχουμε το δίκαιο της θάλασσας με το μέρος μας. Οι χερσαίες και οι νησιωτικές περιοχές της χώρας μας έχουν τη δική τους αποκλειστική οικονομική ζώνη ,που προσδιορίζεται με βάση την αρχή της μέσης γραμμής ίσων αποστάσεων. Είναι αυτό που το δίκαιο της θάλασσας μας δίνει και το οποίο εμείς χρησιμοποιούμε ως ισχυρό όπλο μας στις διαπραγματεύσεις με όλους τους γείτονες» τονίζει ο κ. Μανιάτης.


Αναφερόμενος στο θέμα του ορυκτού πλούτου της χώρας ο κ. Μανιάτης σημειώνει ότι «πρέπει να πιστέψουμε όλοι ότι η φύση η γεωγραφία μας προίκισε ως χώρα με πολύ πλούτο. Και ασφαλώς είναι οι υδρογονάνθρακες, αλλά είναι και ο υπόλοιπος ορυκτός πλούτος στη χερσαία Ελλάδα. Αρα, αν επενδύσουμε με υπευθυνότητα, σοβαρότητα, σταθερότητα και διακομματική συνεννόηση στους υδρογονάνθρακες και στις θαλάσσιες περιοχές και στις χερσαίες, μπορούμε να περιμένουμε να έχουμε έσοδα ως ελληνικό δημόσιο, τα οποία δεν τα είχαμε καν υπολογίσει πριν λίγα χρόνια».

Ο ορυκτός πλούτος είναι «κουμπαράς» για τις επόμενες γενιές υποστηρίζει ο Γιάννης Μανιάτης και τονίζει πως "ο ορυκτός πλούτος της χώρας, που πραγματικά αποτελεί μια μεγάλη προίκα και για τη σημερινή γενιά αλλά και τις επόμενες, ο ορυκτός μας πλούτος αποτελεί μια μεγάλη παρακαταθήκη για ένα μέλλον της χώρας που δεν θα στηρίζεται σε δανεικά".

Όσον αφορά το θέμα συνεκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων στο Αιγαίο με την Τουρκία ο πρώην υπουργός ήταν κατηγορηματικός. "Τον Αύγουστο του 2011 περάσαμε στον νόμο για τους υδρογονάνθρακες, που ψηφίστηκε από τη Βουλή το άρθρο 156 που λέει ότι και οι χερσαίες και οι νησιωτικές περιοχές της χώρας μας έχουν τη δική τους αποκλειστική οικονομική ζώνη, που προσδιορίζεται με βάση την αρχή της μέσης γραμμής ίσων αποστάσεων. Είναι αυτό που το δίκαιο της θάλασασας μας δίνει και το οποίο εμείς χρησιμοποιούμε ως ισχυρό όπλο μας στις διαπραγματεύσεις με όλους τους γείτονες".

Σύμφωνα με τον κ.Μανιάτη η Ελλάδα θα πρέπει να ακολουθήσει το παράδειγμα της Κύπρου "που πολλές φορές δεν χρειαζόταν να συζητούν και δημόσια ορισμένα πράγματα –ας τα συζητούν μεταξύ τους οι πολιτικές δυνάμεις, γιατί θεωρώ ότι είναι τόσο σπουδαίο το ζήτημα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης –και πρέπει να σας πω ότι έχω μια βαθιά εμπιστοσύνη στους εμπειρογνώμονες του υπουργείου Εξωτερικών, αλλά και στους τρεις αρχηγούς που στηρίζουν την κυβέρνηση συνεργασίας και είμαι βέβαιος ότι τα πράγματα θα πάνε πολύ καλά".


Τέλος παρουσιάζοντας τις εκτιμήσεις του για το οικονομικό σκέλος της εκμετάλλευσης του ορυκτού μας πλούτου ο κ.Μανιάτης τόνισε:

«Εμείς έχουμε κάνει μια εκτίμηση ότι θεωρώντας ως μέση τιμή του βαρελιού του πετρελαίου τα 100 δολάρια που είναι περίπου η τιμή αυτό το χρονικό διάστημα, η Ελλάδα τα επόμενα 30 χρόνια μπορεί να προσμένει περίπου 150 δισ. ευρώ. Ολα αυτά τα χρήματα, έχουμε κάνει πρόταση -μια πρόταση νόμου που έχει γίνει αποδεκτή από την κυβέρνηση- να μην πάνε σε δαπάνες του δημοσίου, αλλά να διαμορφώσουμε έναν «κουμπαρά» που τον ονομάζουμε ταμείο κοινωνικής αλληλεγγύης γενεών, που, όπως και οι Νορβηγοί, θα χρησιμοποιήσουμε αυτό το ταμείο μόνο για τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος. Θεωρούμε λοιπόν ότι είναι απαραίτητο όλα αυτά τα χρήματα να επενδυθούν για τις υπόλοιπες γενεές και ίσως ένα μικρό ποσοστό να μπορούσαμε να το επενδύσουμε σε θέματα έρευνας και τεχνολογίας, σε ζητήματα καινοτομίας, σε τομείς στήριξης της επιστήμης και της γνώσης, κυρίως σε νέα παιδιά, που ούτε υποτροφίες μπορούν να βρουν, ούτε οικονομική στήριξη από αλλού. Αρα, ο ορυκτός πλούτος είναι μια μεγάλη ευκαιρία για να αυξήσουμε τα δημόσια έσοδα αλλά αυτό πρέπει να γίνει με ευλαβικό σεβασμό στην προστασία του περιβάλλοντος, την αειφορία και τη διαφύλαξη που μας έχει χαρίσει η φύση.
protothema.gr
5/3/13

Αρκτική: «Όχι» στις γεωτρήσεις, λένε έμπιστοι του Ομπάμα

---

«Στον πάγο» κινδυνεύουν να μπουν τα σχέδια της Shell για γεωτρήσεις στην Αρκτική, μετά από σειρά περιστατικών που κατέδειξαν την επικινδυνότητα ενός τέτοιου εγχειρήματος για το περιβάλλον.
Επιπλέον, δύο σύμμαχοι και πρώην στενοί συνεργάτες του Μπαράκ Ομπάμα, ένωσαν τη φωνή τους με τις περιβαλλοντικές οργανώσεις, εκφράζοντας την αντίθεσή τους στις εξορύξεις για πετρέλαιο και φυσικό αέριο στην Αρκτική.

Η Κάρολ Μπράουνερ, σύμβουλος του Ομπάμα σε θέματα κλίματος την περίοδο 2009-2011, και ο Τζον Ποντέστα, ο ελληνο-ιταλικής καταγωγής πρώην προσωπάρχης του αμερικανού προέδρου, υπογράφουν άρθρο στην ιστοσελίδα του Bloomberg, όπου διατυπώνουν την πεποίθησή τους πως δεν υπάρχει ασφαλής τρόπος διεξαγωγής γεωτρήσεων στην περιοχή.
«Είμαστε ανοιχτοί στην ανάπτυξη θαλάσσιων κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου στην Αρκτική, υπό την προϋπόθεση ότι οι πετρελαϊκές εταιρείες και η κυβέρνηση θα επέβαλλαν επαρκή μέτρα ασφαλείας, διασφαλίζοντας ότι υπάρχουν οι κατάλληλες δυνατότητες αντιμετώπισης [ενός ατυχήματος] και κατανοώντας καλύτερα πώς συμπεριφέρεται το πετρέλαιο σε παγωμένα ύδατα», γράφουν οι Μπράουνερ και Ποντέστα, στο άρθρο τους με τίτλο «γιατί πλέον είμαστε αντίθετοι στις γεωτρήσεις στην Αρκτική».
«Έπειτα από μια σειρά ατυχών συμβάντων και λαθών, αλλά και λόγω των αφόρητων καιρικών συνθηκών, έχει καταστεί σαφές ότι δεν υπάρχει ασφαλής και υπεύθυνος τρόπος να γίνουν εξορύξεις για πετρέλαιο και φυσικό αέριο στον Αρκτικό Ωκεανό», εξηγούν.
Τα τελευταία έξι χρόνια, η Shell έχει δαπανήσει σχεδόν 5 δισεκατομμύρια δολάρια προκειμένου να αποκτήσει πρόσβαση στα τεράστια κοιτάσματα της περιοχής. Πριν από λίγες ημέρες ωστόσο, και στον απόηχο της προσάραξης εξέδρας, σε αβαθή στην Αλάσκα, η Ουάσιγκτον ανακοίνωσε ότι θα προχωρήσει σε επαναξιολόγηση των σχεδίων του ομίλου για γεωτρήσεις στον Αρκτικό Ωκεανό.
Σε αυτή τη χρονική συγκυρία, περιβαλλοντικές οργανώσεις αξιολογούν θετικά την αλλαγή στάσης των συντακτών του άρθρου, οι οποίοι είναι πλέον στελέχη του Κέντρου για την Αμερικανική Πρόοδο, μιας δεξαμενής σκέψης που ασκεί επιρροή στη Ουάσιγκτον. «Οι αγγελιαφόροι είναι αυτοί που καθιστούν αυτό το άρθρο γνώμης τόσο σημαντικό», δήλωσε στον Guardian ο Μάικλ Λίβαϊν από την οργάνωση Oceana.
Την περασμένη εβδομάδα, ο απερχόμενος υπουργός Εσωτερικών των ΗΠΑ Κεν Σάλαζαρ παραδέχθηκε ότι ουδέποτε ένιωθε «άνετα» με τις προετοιμασίες της Shell για τις αντίξοες καιρικές συνθήκες που επικρατούν στην Αρκτική.
Οι Μπράουνερ και Ποντέστα καλούν τώρα την κυβέρνηση να μην παραχωρήσει νέα άδεια φέτος στη Shell ή στις υπόλοιπες εταιρείες που «φλερτάρουν» με την ιδέα των γεωτρήσεων στον Αρκτικό Ωκεανό.
Ο όμιλος δεν έχει μέχρι στιγμής εκδώσει σχετική ανακοίνωση.
 .naftemporiki.gr
21/1/13
--
-
ΣΧΕΤΙΚΑ:

• Η μάχη για τα δικαιώματα στην Αρκτική

  • Η μάχη για την Αρκτική ξεκίνησε/ The Battle for the Arctic

   

• The Battle for the Arctic /Η αντιπαράθεση με το λιώσιμο των πάγων στην Αρκτικη

• Plateau continental arctique: la partie russe serait plus grande de 1,2 M km²

  • Greenpeace-Aktivisten protestieren gegen Gazprom-Ölförderungen.... Zeitgleicher Protest in Berlin und Moskau

• Απόβαση στον Βόρειο Πόλο

• Πολιτική αντιπαράθεση για το λιώσιμο των πάγων στην Αρκτικη

• Αρκτική χωρίς πάγους βλέπουν οι επιστήμονες την επόμενη δεκαετία

• Γεωτρήσεις βόρεια της Αλάσκα. Η Shell ανεβάζει τον πυρετό του μαύρου χρυσού στην Αρκτική

• AΡΚΤΙΚΗ: ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΛΟΥΤΟΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ

• Το αρκτικό στρατηγικό άνοιγμα για τη ΝΑ Μεσόγειο.

  • EXXON MOBIL: Υπερβολικοί οι φόβοι για την κλιματική αλλαγή

    • Γροιλανδία: Σοκάρει η συρρίκνωση των πάγων τον Ιούλιο

      -----

 

Σε λίγο θα ανακηρυχθεί η Ελληνική ΑΟΖ/Ανακήρυξη και οριοθέτηση δεν είναι το ίδιο πράγμα

Του Μιχάλη Ιγνατίου
Την προηγούμενη Κυριακή (16 Δεκεμβρίου 2012) γράφτηκαν εφτά άρθρα για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ).Φαίνεται ξεκάθαρα ότι, χωρίς καμία αιτία, έχει αρχίσει ένας «εμφύλιος πόλεμος» για το θέμα αυτό και είναι απορίας άξιο γιατί κανείς δεν διάβασε σωστά τον καθηγητή Θεόδωρο Καρυώτη [1], που ήταν ο πρώτος αλλά και ο μοναδικός που άρχισε να γράφει για το μείζον αυτό ζήτημα ήδη από το 1982. Επί πολλά χρόνια τον χαρακτήριζαν γραφικό, αν και τώρα όλοι τον αντιγράφουν – χωρίς, δυστυχώς, να τον αναφέρουν. Είναι, ωστόσο, πιο σημαντικό το ότι δεν γράφουν τι ακριβώς είπε περί ΑΟΖ, με αποτέλεσμα να δημοσιεύονται βλακείες από καθηγητές (με ή χωρίς εισαγωγικά) που δεν έχουν ιδέα για το αντικείμενο.


Ο κ. Καρυώτης, ο οποίος ήταν μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στη Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, κατάλαβε την αξία της ΑΟΖ από την ώρα που ψηφίστηκε το Σύνταγμα των Θαλασσών και των Ωκεανών του πλανήτη Γη και άρχισε να γράφει για το θέμα πριν από τριάντα χρόνια. Μερικοί τον ανακάλυψαν μόλις... χθες.
Πριν από μερικά χρόνια, ο υποφαινόμενος δημοσίευσε τις ιδέες του στο Έθνος και στον Φιλελεύθερο της Κύπρου και από τότε όλοι ασχολούνται με την ΑΟΖ. Εκείνο, βέβαια, που ελάχιστοι θυμούνται είναι ότι ο κ. Καρυώτης δεν αναφέρθηκε ποτέ στον ορυκτό πλούτο της Ελλάδας, παρά το γεγονός ότι γνώριζε από τότε τις μυστικές εκθέσεις των Αμερικανών για τον ορυκτό πλούτο της Ανατολικής Μεσογείου. Και οι εκθέσεις αυτές είναι πολύ σημαντικές και υποβοηθητικές για
την Ελλάδα.
Από την αρχή περιέγραψε ότι ο θαλάσσιος χώρος της Ελλάδας είναι ιερός όσο κι αυτός της ηπειρωτικής χώρας και των νησιών. Δημοσίευσε και τον χάρτη που παραθέτω, που όλοι τώρα αντιγράφουν, αναφέροντας ότι αυτή η περιοχή είναι μεγαλύτερης έκτασης από την έκταση της χώρας.
Σήμερα 134 κράτη έχουν ανακηρύξει ΑΟΖ, αν και στην πλειονότητά τους δεν διαθέτουν πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Αποφάσισαν, όμως, να προασπίσουν το θαλάσσιο χώρο που τους ανήκει όχι μόνο για πιθανές ποσότητες ορυκτού πλούτου, αλλά και για την προστασία της αλιείας τους και του περιβάλλοντός τους, κάτι που δεν υπάρχει στην υφαλοκρηπίδα. «Μερικοί, μιλώντας
μόνο για υφαλοκρηπίδα, προσπαθούν να παίξουν το παιχνίδι της Τουρκίας», πιστεύει ο κ. Καρυώτης και προσθέτει: «Ξεχνούν ότι ο κύριος λόγος που οι Τούρκοι δεν υπέγραψαν το Δίκαιο της Θάλασσας και αρνούνται μέχρι σήμερα να προσχωρήσουν στη Συνθήκη δεν είναι κανένας άλλος παρά η δημιουργία της ΑΟΖ».
 Επί τριάντα χρόνια, οι Τούρκοι αρνούνται να συζητήσουν το θέμα της ΑΟΖ και, δυστυχώς, η Ελλάδα συνεχίζει να ικανοποιεί το αίτημά τους. Με λύπη παρατήρησα ότι κάποιοι που ανήκουν στο λεγόμενο «εκσυγχρονιστικό χώρο» προσπαθούν να πείσουν ότι, εάν η χώρα μας δεν έχει ορυκτό πλούτο, δεν χρειάζεται να κάνει ΑΟΖ. «Όλοι μας λένε ότι τα τελευταία χρόνια έχουμε χάσει ένα μεγάλο μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας. Δηλαδή πρέπει να απεμπολήσουμε την εθνική μας κυριαρχία και στις θάλασσές μας, εάν δεν είναι πλούσιες;» ρωτά ο Ελληνοαμερικανός καθηγητής.
 Οι 134 χώρες –μεταξύ αυτών και η Κύπρος– έκαναν μονομερή(!) ανακήρυξη ΑΟΖ και κανένα κράτος που είχε διαφορές μαζί τους δεν τους κήρυξε τον πόλεμο. Ο λόγος, φυσικά, ήταν πολύ απλός. Όπως έχει τονίσει επανειλημμένα ο κ. Καρυώτης, ανακήρυξη και οριοθέτηση δεν είναι το ίδιο πράγμα. Η ανακήρυξη δεν παρουσιάζει τα θαλάσσια σύνορα ενός κράτους εφόσον δεν απέχει περισσότερο από 400 ν.μ. από ένα άλλο παράκτιο κράτος. Ο αείμνηστος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσσος Παπαδόπουλος, με την ανακήρυξη της ΑΟΖ το 2004 δεν προσδιόρισε τα θαλάσσια σύνορα της Κύπρου. Αυτό έγινε μόνο όταν η Κύπρος έκανε οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Αίγυπτο, το Λίβανο και το Ισραήλ. Ακόμα και σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν «ειδικοί» που δεν γνωρίζουν αυτή την τεράστια διαφορά. Οι περισσότεροι που παρουσιάζονται σαν υπέρμαχοι ή σαν αντίπαλοι της ΑΟΖ σίγουρα δεν έχουν διαβάσει τα 320 Άρθρα της Σύμβασης του 1982 και τα 11 Παραρτήματά της, που είναι πάνω από 200 σελίδες. Έφτασε η στιγμή να το πράξουν... 
Η κατάσταση έχει αλλάξει ριζικά τον τελευταίο καιρό. Ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, φαίνεται ότι έχει διαβάσει τα άρθρα του καθηγητή και έχει πειστεί για την αναγκαιότητα της ΑΟΖ. Επίσης, φαίνεται ότι σύντομα θα φέρει στη Βουλή νομοσχέδιο που θα ανακηρύσσει την ελληνική ΑΟΖ. Γνωρίζει, ασφαλώς, ότι αυτό είναι το πρώτο αλλά καθοριστικό βήμα, γιατί χωρίς αυτό δεν μπορεί να υπάρξει οριοθέτηση, οικοπεδοποίηση, εξόρυξη και εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων. Εύκολα ξεχνούν μερικοί πως απέτυχαν οι Τούρκοι όταν πρόσφεραν παράνομα οικόπεδα κοντά στο Καστελόριζο –που πρώτος ο καθηγητής ανέδειξε την αξία του– σε πετρελαϊκές εταιρείες κι αυτές αρνήθηκαν να τα παραλάβουν.
 
Ο χρόνος θα δείξει εάν η Ελλάδα διαθέτει τερά- στιες ποσότητες υδρογονανθράκων, αλλά μέχρι τότε πρέπει να είμαστε όλοι προσεκτικοί στα σχό- λια και στις αναλύσεις μας και να αφήσουμε τον πρωθυπουργό να προχωρήσει στην οριοθέτηση της ΑΟΖ. Κι όταν γίνει αυτό, να μην αρχίσουμε να πανηγυρίζουμε για κάτι το αυτονόητο
http://www.i-reportergr.com
&
infognomonpolitics
21/12/12
------
ΣΧΕΤΙΚΑ:

[1] Έννοια και δίκαιο της ΑΟΖ (Θεόδωρος Κ. Καρυώτης)

• Απόσπασμα απο τις δηλώσεις ΥΠΕΞ Δ. Αβραμόπουλου με Υπουργό Διεθνούς Συνεργασίας Λιβύης Μ. Αμπντελαζίζ σχετικά με ΑΟΖ/EEZ

• "Νέες στρατηγικές -- προοπτικές της ΑΟΖ". 
•  
•  ---->

  Ο κρυμμένος πλούτος της Ελλάδας / Σόλων Κασίνης: «Σε τρία χρόνια γεωτρύπανα στην Κρήτη»(23/12/12)

Για το Δίκαιο της Θάλασσας (Τα νησιά απολαμβάνουν το ίδιο καθεστώς και επομένως έχουν τα ίδια δικαιώματα στη θάλασσα)

ΒΑΣΙΚΟΣ ΠΥΛΩΝΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
«Μνημειώδες επίτευγμα» χαρακτηρίστηκε η υπογραφή της Συνθήκης για το Δίκαιο της Θάλασσας των Ηνωμένων Εθνών.

Σε ειδική συνεδρίαση στο πλαίσιο των εργασιών της 67ης Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, με θέμα «Ωκεανοί και Δίκαιο της Θάλασσας», ο αναπληρωτής Μόνιμος Αντιπρόσωπος της χώρας μας στον ΟΗΕ, Δημήτρης Καραμήτσος-Τζιράς ανέφερε ότι «για την Ελλάδα συνιστά βασικό πυλώνα της εξωτερικής της πολιτικής και σημείο αναφοράς στις διμερείς σχέσεις της σε ζητήματα των θαλασσών».


Η συνεδρίαση πραγματοποιήθηκε με την ευκαιρία της συμπλήρωσης τριάντα χρόνων από την υπογραφή της Συνθήκης, το 1982, ενώ ο γ.γ. του ΟΗΕ, Μπαν Κι-Μουν, ανέφερε ότι είναι ενθαρρυμένος από το γεγονός ότι τη Συνθήκη έχουν προσυπογράψει 164 ενδιαφερόμενα μέρη, συμπεριλαμβανομένης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γεγονός που, όπως σημείωσε, πλησιάζει το στόχο της καθολικότητας, τον οποίο έχει θέσει η Γενική Συνέλευση, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Ας δουλέψουμε όλοι μαζί ώστε να φέρουμε όλα τα κράτη-μέλη υπό τη δικαιοδοσία, την προστασία και την καθοδήγηση αυτής της ουσιώδους συνθήκης».

Στην παρέμβασή του, ο αναπληρωτής Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Ελλάδας στον ΟΗΕ αναφέρθηκε στη σημαντική συμβολή της διεθνούς αυτής Συνθήκης για την προώθηση της σταθερότητας και τη διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας. Ο κ. Τζιράς επεσήμανε ότι η Συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας - που το 1982 χαρακτηρίστηκε από τον τότε πρόεδρο της 3ης Διάσκεψης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, πρέσβη T.B. Koh, ως «μνημειώδες επίτευγμα της διεθνούς κοινότητας που έπεται σε σπουδαιότητα μόνο της Χάρτας του ΟΗΕ» - έχει καταστήσει δυνατό μεταξύ άλλων:
 

• - Να ρυθμιστεί σειρά διενέξεων μεταξύ παράκτιων κρατών, με διεθνή συμφωνηθέντα όρια στα χωρικά ύδατα, την αιγιαλίτιδα ζώνη, την αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ/EEZ) και την υφαλοκρηπίδα.

 

• - Να γίνει αναμφισβήτητα αποδεκτό ότι τα νησιά απολαμβάνουν το ίδιο καθεστώς και επομένως έχουν τα ίδια δικαιώματα στη θάλασσα που τα περιβάλλει, όπως η εδαφική επικράτεια.

 

• - Να αναπτυχθούν σημαντικοί κανόνες για την προστασία και τη διατήρηση του θαλάσσιου περιβάλλοντος από τη μόλυνση, αλλά και για την ενίσχυση του ενδιαφέροντος της διεθνούς κοινότητας για την ελευθερία της ναυσιπλοΐας.

 

• - Να διευθετηθούν ειρηνικά οι διενέξεις και να αποφευχθεί η χρήση βίας.

Στη συνέχεια, ο κ. Τζιράς εξέφρασε τη διαφωνία της Ελλάδας με απόψεις που εκφράζονται κατά καιρούς περί αδυναμίας της Συνθήκης για το Δίκαιο της Θάλασσας να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις της σύγχρονης εποχής και να αντιμετωπίσει προκλήσεις όπως: η πειρατεία και το λαθρεμπόριο ναρκωτικών, αλλά και ανθρώπων. Επίσης, σημείωσε ότι μπορεί να υπάρχουν δραστηριότητες επί συγκεκριμένων θεμάτων που να μην ρυθμίζονται από τη Συνθήκη, ωστόσο δεν υπάρχει κενό στη νομοθεσία. Αυτές οι περιπτώσεις διέπονται από τις γενικές αρχές της Συνθήκης, πρόσθεσε.

Όσον αφορά τη θέση της χώρας μας, υπογράμμισε ότι «η Ελλάδα ανέκαθεν έχει υπάρξει θερμός υποστηρικτής της Συνθήκης για το Δίκαιο της Θάλασσας, η οποία συνιστά βασικό πυλώνα της εξωτερικής της πολιτικής και σημείο αναφοράς στις διμερείς σχέσεις της σε ζητήματα των θαλασσών», συμπληρώνοντας ότι «η Ελλάδα μαζί με τους εταίρους της στην ΕΕ πιστεύουν ακράδαντα ότι η Συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας αποτελεί παράγοντα σταθερότητας, ειρήνης και προόδου».

Τέλος, τόνισε την ανάγκη διατήρησης της ακεραιότητας της Συνθήκης και του προεξάρχοντος ρόλου της ως νομικού πλαισίου για τη ρύθμιση όλων των σχετικών με τους ωκεανούς διεθνών ζητημάτων. Ο αναπληρωτής Έλληνας Μόνιμος Αντιπρόσωπος στον ΟΗΕ απηύθυνε έκκληση προς όλα τα κράτη-μέλη του Οργανισμού που δεν έχουν ήδη προσυπογράψει τη Συνθήκη να το πράξουν, ώστε να επιτευχθεί ο στόχος της καθολικής συμμετοχής. 
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ
 15/12/12
----

ΣΧΕΤΙΚΑ:

• AOZ: Το σχέδιο «Ελλάς επί Τέσσερα»

• Η ΑΟΖ δεν είναι για πολιτικάντηδες

• ΕΛΛΑΔΑ/ΚΥΠΡΟΣ: ΑΟΖ-Υφαλοκρηπίδα

  •  κυπριακή ΑΟΖ

Η μάχη για τα δικαιώματα στην Αρκτική

Η Μόσχα ετοιμάζεται να καταθέσει στην επιτροπή του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, αποδείξεις που θα της επιτρέψουν να διευρύνει τα χωρικά ύδατα στην Αρκτική και κατ’ επέκταση, ν’ ασκήσει δικαιώματα στα πλούσια ενεργειακά κοιτάσματα του αρκτικού βυθού. Προηγούμενη αίτηση της χώρας είχε απορριφθεί, λόγω έλλειψης ικανοποιητικών γεωλογικών δειγμάτων. Τώρα, όμως, αυτά ελήφθησαν χάρη στην μυστική αποστολή του πυρηνικού βαθυσκάφους AC-12 Loshárik.


Η αποστολή στον Βόρειο Πόλο πραγματοποιήθηκε στα τέλη Σεπτεμβρίου στο πλαίσιο του επιστημονικού ερευνητικού προγράμματος Arktika-2012. Οι εργασίες διήρκεσαν 20 ημέρες και όλες έγιναν σε βάθος από 2.500 ως 3.000 μέτρα. Το βαθυσκάφος συνέλεξε δείγματα του υποθαλάσσιου εδάφους με βραχίονες, με τον βυθοκόρο -σύστημα εκσκαφέα για τον καθαρισμό του πετρώματος- με την κάμερα και τον υδροστατικό σωλήνα που διαθέτει. Τα αποτελέσματα από τα γεωλογικά δείγματα θα γνωστοποιηθούν, στις αρχές του 2013, και τότε υπολογίζεται να παραδοθούν και στον ΟΗΕ.

Ισχυρές αποδείξεις

Μέχρι πρότινος, δεν είχε σημειωθεί κάποια πρόοδος στη διαμάχη Νορβηγίας, Καναδά, ΗΠΑ, Δανίας και Ρωσίας, σχετικά με τη ζώνη δικαιωμάτων στην Αρκτική, αφού πέρα από πολιτικές διακηρύξεις, ουδείς από τους ενδιαφερόμενους είχε κατορθώσει ν’ αποδείξει με πραγματικά στοιχεία τις θέσεις του. Έτσι λοιπόν, στο τραπέζι των συζητήσεων, τίθεται πλέον ένα ισχυρό επιχείρημα, αφού, ουδείς στον κόσμο είχε καταφέρει ως τώρα, να ανασύρει από τον πυθμένα του ωκεανού πραγματικά δείγματα εδάφους. Όπως αυτά που να αποδεικνύουν και τυπικά την ορθότητα των ισχυρισμών της Ρωσίας.

Κεντρικός ήρωας της όλης ιστορίας, είναι το πυρηνοκίνητο βαθυσκάφος AC-12 Loshárik (NORSUB-5 σύμφωνα με την κωδικοποίηση του ΝΑΤΟ) είναι παντελώς άγνωστος. Κι αυτό επειδή το συγκεκριμένο σκάφος κατασκευάστηκε ύστερα από μυστική παραγγελία της Κεντρικής Διεύθυνσης Πληροφοριών του υπουργείου Άμυνας, και η ύπαρξή του δεν αναγνωρίστηκε ποτέ δημόσια. Ωστόσο, στην εδαφική διαμάχη η Ρωσία αποφάσισε να αποκαλύψει όλα τα χαρτιά της.

Προς τιμήν του παιδικού ήρωα Loshárik

Λόγω του εκκεντρικού σχήματος του σκάφους, το οποίο έχει συναρμολογηθεί από τμήματα τιτανίου σφαιρικής μορφής, η ομάδα των ανθρώπων που το δημιούργησε του έδωσε το όνομα Loshárik, παρμένο από το αστείο μικρό αλογάκι, που είναι πρωταγωνιστής στα παιδικά κινούμενα σχέδια και είναι φτιαγμένο από σφαιρίδια.

Όπως αναφέρουν οι σχεδιαστές, το βαθυσκάφος έχει τη δυνατότητα να να αντέχει την τεράστια πίεση του νερού σε βάθη ως 6.000 μέτρα, χάρη στο ασυνήθιστο σχήμα του κυρίου σώματος. Το μήκος του είναι 60 μέτρα και διαθέτει έναν μικρό πυρηνικό αντιδραστήρα με μία εντελώς νέου τύπου συσκευή παραγωγής ατμού, την КТП-7i Phoenix. Ο αντιδραστήρας επιτρέπει στο βαθυσκάφος να αναπτύσσει ταχύτητα μέχρι 30 κόμβους (περίπου 60 χλμ/ώρα) και παράλληλα, του προσφέρει σχεδόν απεριόριστο χρόνο παραμονής στη θάλασσα. Το πλήρωμα του βαθυσκάφους αποτελείται από 25 αξιωματικούς.

Το βαθυσκάφος Loshárik δεν διαθέτει οπλισμό, παρ’ όλα αυτά όμως αποτελεί σοβαρή απειλή για την εθνική ασφάλεια πολλών κρατών του κόσμου, διότι μπορεί να εκτελεί επιχειρήσεις κατασκοπείας και δολιοφθοράς σε βάθη που είναι απρόσιτα, για όλα ανεξαιρέτως τα σκάφη στον κόσμο. Ποιές είναι αυτές οι αποστολές; Για παράδειγμα, με τους βραχίονές του μπορεί όχι μόνο να συλλέγει δείγματα εδάφους, αλλά και να καταστρέφει τηλεπικοινωνίες, ή αντίθετα, να διασπείρει εξοπλισμό ακουστικής παρακολούθησης ο οποίος, ακόμη και αν ανιχνευτεί, είναι αδύνατο να αφαιρεθεί εξαιτίας του μεγάλου βάθους.

Πηγή Russia Beyond the Headlines
  Κ. Μπετινάκης
.zougla.gr
13/12/12
---
ΣΧΕΤΙΚΑ:

• Η μάχη για την Αρκτική ξεκίνησε/ The Battle for the Arctic 

• The Battle for the Arctic /Η αντιπαράθεση με το λιώσιμο των πάγων στην Αρκτικη

• Το αρκτικό στρατηγικό άνοιγμα για τη ΝΑ – Μεσόγειο.

3. Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα:
"Νέες στρατηγικές -- προοπτικές της ΑΟΖ".
Αντωνιάδειος Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Δήμου Βέροιας.(VIDEO)

----

---

Η μάχη για την Αρκτική ξεκίνησε/ The Battle for the Arctic

Αλεξέι Μιχαΐλοφ, Βλαντίμιρ Βολόσιν 

(εφημερίδα "Izvestia")

Η μάχη για τα κυριαρχικά δικαιώματα στον υποθαλάσσιο πλούτο της Αρκτικής, ξεκίνησε. Η Ρωσία ήδη έστειλε το νέο πολεμικό πυρηνικό βαθυσκάφος «Καλίτκα», σε δοκιμαστική αποστολή στα βάθη του Αρκτικού ωκεανού.
Το μοναδικό στο είδος του βαθυσκάφος, ακούμπησε το βυθό του Βόρειου Παγωμένου ωκεανού, “σφραγίζοντας” τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ρωσίας επί του υποθαλάσσιου υψώματος Μεντελέγιεφ. Το πυρηνικό βαθυσκάφος “Καλίτκα”, με το προσωνύμιο “Λοσάρικ” (από την ονομασία ενός μικρού αλόγου, πρωταγωνιστή μιας παιδικής ταινίας κινουμένων σχεδίων με κούκλες, της δεκαετίας του 1970), συμμετείχε στην ερευνητική αποστολή “Αρκτικα – 2012”, για τη διενέργεια υποβρύχιων γεωτρήσεων στην υποθαλάσσια οροσειρά Μεντελέγιεφ, στον αρκτικό ωκεανό.



Όπως δήλωσαν στελέχη του υπουργείου Άμυνας, το τεχνολογικά καινοτόμο σκάφος βοήθησε στο να διενεργηθούν με ακρίβεια οι γεωτρήσεις που έγιναν από τα παγοθραυστικά “Kapitan Dranitsin” και “Dixon”, για τον καθορισμό των εξωτερικών ορίων της ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας της Ρωσίας. “Συλλέξαμε ένα τεράστιο πλήθος γεωλογικών ευρημάτων. Μαζέψαμε πάνω από 500 kg κομματιών από κατηγοριοποιημένα τμήματα ορεινών βράχων. Τα αποτελέσματα της αποστολής μας θα αποτελέσουν τη βασική τεκμηρίωση στην αίτησή μας προς την επιτροπή του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, προκειμένου να πιστοποιηθεί η συνέχιση της υφαλοκρηπίδας της Ρωσίας (υποθαλάσσια). Παλιά είχε απορριφθεί, λόγω έλλειψης γεωλογικών δειγμάτων. Το ίδιο και τα κυριαρχικά δικαιώματα για την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων της υφαλοκρηπίδας”, είπε. Ο ίδιος πρόσθεσε ότι, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του υπουργείου Περιβάλλοντος, οι υποθαλάσσιες οροσειρές Λομονόσοφ και Μεντελέγιεφ, διαθέτουν αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, σε ποσότητες πάνω από 5 δισεκατομμύρια τόνους ισοδύναμου πετρελαίου (ΤΙΠ).

Κατά τη διάρκεια της αποστολής εξερευνήθηκε όλη η οροσειρά και ανοίχθηκαν τρία πηγάδια σε δύο τοποθεσίες για δειγματοληψία εδάφους. Το σκάφος “Καλίτκα” έκανε εργασίες σε βάθος 2,5 - 3 km για 20 ημέρες. Λόγω του πυρηνικού αντιδραστήρα που διαθέτει, και της μοναδικής ατράκτου από τιτάνιο, το σκάφος μπορεί να μείνει κάτω από το νερό για πολύ περισσότερο χρόνο από ότι τα πολιτικά βαθυσκάφη που χρησιμοποιούν μπαταρίες. Η “Καλίτκα” είναι το στρατηγικό υποβρύχιο του έργου 667, “Καλμάρ” (Καλαμάρι). Στο υποβρύχιο έγιναν μετατροπές στους σωλήνες εκτόξευσης βαλλιστικών πυραύλων και το βαθυσκάφος στερεώνεται στο κάτω μέρος του υποβρυχίου.

Οι εξερευνητές της αβύσσου

“Η ανάγκη για τη χρήση ενός τέτοιου μηχανήματος είναι μεγάλη. Στη Ρωσία, εκτός από το σκάφος “Λοσάρικ”, σε βάθος 2 - 3 km, μπορεί να καταδυθούν μόνο τα βαθυσκάφη για πολύ μεγάλα βάθη, “Mir”. Στην τελευταία αποστολή, με επικεφαλής τον Αρτούρ Τσιλινγκάροφ, χρησιμοποιήθηκαν και τα δύο “Mir”. Τώρα όμως, έπρεπε να εκτελεστούν πιο πολύπλοκες και χρονοβόρες υποβρύχιες εργασίες. Τα “Mir” όμως, δεν έχουν μεγάλη αυτονομία κινήσεων. Γι' αυτό, αποφασίστηκε να χρησιμοποιήσουν το “Λοσάρικ”, εξήγησε.

Το “Mir” δουλεύει με μπαταρίες που του παρέχουν αυτονομία 72 ωρών, ενώ το “Λοσάρικ” είναι ένα αυτόνομο και πλήρες υποβρύχιο με πυρηνικό αντιδραστήρα, που επιτρέπει την αυτόνομη λειτουργία του για αρκετούς μήνες. Έχει χώρο για ανάπαυση του πληρώματος, χώρους γραφείων, κουζίνα, κλπ. Και το εντυπωσιακότερο είναι ότι ο φρέσκος αέρας και το νερό παρέχονται με τεχνολογίες που είναι ισάξιες στην καινοτομία τους και στην λειτουργικότητα, με αυτές των διαστημικών σταθμών. Τα “Mir”, αντίθετα, είναι στην πραγματικότητα “τουριστικά” βαθυσκάφη για βόλτα και διασκέδαση. Οι βραχίονες είναι αδύναμοι, με περιορισμένες κινήσεις και δεν μπορείς να προσθέσεις μηχανήματα για εργασίες βαθυμετρίας, εξήγησε ο εκπρόσωπος του υπουργείου Άμυνας.
.rbth.gr
3/12/12
---
ΣΧΕΤΙΚΑ:

• The Battle for the Arctic /Η αντιπαράθεση με το λιώσιμο των πάγων στην Αρκτικη

• Το αρκτικό στρατηγικό άνοιγμα για τη ΝΑ – Μεσόγειο.

3. Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα:
"Νέες στρατηγικές -- προοπτικές της ΑΟΖ".
Αντωνιάδειος Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Δήμου Βέροιας.(VIDEO)

   

-

 --------

 ----

Russia in the Arctic: Economic Interests Trump Military Ambitions

A recent mission by a Russian nuclear submarine to the floor of the Arctic Ocean has threatened to reignite the media narrative that regional disputes over the right to unlock the economic potential of the Arctic could result in military confrontation. But it is their mutual economic interests that mean that the five Arctic coastal states are motivated to pursue legal and diplomatic avenues to achieve their aspirations, and have no desire to jeopardise the status quo.
During the Russian operation, known as Arktika-2012, geological material was collected from one of the two underwater mountain ranges that extend from the Russian landmass towards the North Pole. Russia wants to prove that the Lomonosov and Mendeleev ridges are extensions of Russia's continental shelf and part of the Eurasian plate, which, according to the current legal framework, would allow Russia exclusive rights to any potential future resources under the seabed. The details of the project were intended to remain secret, but in November 2012 several news stories about the submarine appeared, citing a Russian defence ministry source.
Despite efforts to build good regional relations among Arctic countries, Russia's neighbours do have concerns about its increasing military presence in the Arctic and its sometimes assertive, anti-Western rhetoric. However, considered in the wider context of Russia's post-Cold War military re-development, its Arctic positioning is not as confrontational as it may seem.
The Arctic is a key part of Russia's reassertion of what it sees as its rightful place in international affairs, and it has far greater territory, presence and capability in the Arctic than its neighbours. Rich in hydrocarbons, the region was highlighted in Moscow's Arctic policy of 2008 as the country's primary source of energy for the twenty-first century: approximately 15% of the country's GDP and 25% of its exports come from there, while 80% of the gas in the Arctic lies within Russia's exclusive economic zone (EEZ). There are major on-shore gas installations, and plans to further develop off-shore drilling, though these have met with some logistical difficulties with international partners. Along with hydrocarbons, maritime transport is a major economic development priority. The Northern Sea Route, the new shipping route most likely to become commercially viable in the coming decades as the summer ice recedes, and promises to connect Europe and Asia, runs through Russia's territorial waters or EEZ. However, the lack of infrastructure along the route will hold back the development of commercial shipping.
Arktika-2012
The planting of a titanium Russian flag on the floor of the Arctic Ocean during a previous mission, Arktika-2007, created a powerful image, but it had no legal significance. It did, however, pique international interest in the Arctic and encouraged a media narrative about competition over the region's territory and resources.
The objective of Russia's latest mission, Arktika-2012, was to prove that its landmass extends to the North Pole by drilling into the sea floor to collect rock samples for scientific analysis. In September, the Kalitka, a Losharik-class nuclear-powered auxiliary submarine, was used to guide the Kapitan Dranitsyn and Dickson ice breakers in drilling three boreholes at two different sites on the Mendeleev ridge, collecting over 500kg of rock samples.
This was the first known mission for the Kalitka. Equipped with space-station-grade air and water regeneration systems, the submarine can remain submerged for months. During this operation, it remained 2.5-3 kilometres below the surface for 20 days. (Though the battery-powered civilian Mir stations used in the Arktika-2007 expedition can also operate at such depths, they can only stay submerged for 72 hours.) It was mounted to the underside of a larger nuclear-powered auxiliary submarine (the Orenburg, a redesigned Kalmar or Delta III stretch) to transport it to the drilling site and was supported by the larger boat during the operation.
Continental-shelf claims and maritime borders
In collecting the geological samples, Russia was responding to a request by the United Nations Commission on the Limits of the Continental Shelf (CLCS) that it submit supporting evidence for its claim to a broad continental shelf that extends beyond its landmass under the Arctic Ocean.
The five Arctic coastal states - Russia, Canada, the United States, Norway and Denmark - in 2008 issued a joint statement, known as the Ilulissat Declaration, committing to settling territorial claims diplomatically, using existing legal mechanisms. The primary legal body for maritime border delimitation in the Arctic is the UN Convention on the Law of the Sea (UNCLOS), which rules that maritime countries' EEZs extend 200 nautical miles from their shore. The CLCS covers continental-shelf claims beyond that zone, up to a maximum of 350nm.
Should it be determined that the claimed portion of the ocean floor has the same geological makeup as the Russian continental landmass, then the CLCS will rule that it is an extension of Russia's continental shelf, granting Russia sovereign rights to resources under the seabed up to 350nm from its shoreline. In a submission to CLCS in 2001, Russia claimed the Lomonosov and Mendeleev ridges, as well as the seabed below the North Pole. If this claim is verified, Russia's continental shelf would be extended by 1.2 million square kilometres, and give Russia exclusive rights to the resources below the seabed. Russia's Ministry of Natural Resources and Environment tested the samples and found that they did match the make-up of its landmass. Its next submission to CLCS will likely be ready by the end of 2013, to be submitted in 2014. (The CLCS's ruling will be final and binding.)
Following Russia's lead, all Arctic countries are preparing to submit claims to the CLCS: Norway's is already complete, while the United States is going ahead with its preparations even though it has not yet ratified UNCLOS and is, therefore, not a party to its adjudication. There is considerable support for acceding to UNCLOS within the US State Department and Department of Defense, and the claim is being put together in anticipation of eventual ratification.
Further sources of friction between Arctic nations on the issue of maritime border delimitation include bilateral disagreements between the US and Canada, and between Denmark and Canada, and a trilateral dispute between Russia, Canada and Denmark. The 2,000km-long Lomonosov ridge, meanwhile, is particularly contentious: Canada claims that the ridge is an underwater extension of Ellesmere Island, while Denmark argues that it is an extension of Greenland's landmass. The US, in turn, has stated that Lomonosov is an oceanic ridge and thus cannot be an extension of any country's continental shelf.
However, joint efforts to map the seabed in more detail are under way. In 2011, the US and Canada concluded a five-year mapping operation of their continental shelf, and Canada and Denmark conducted a seismic exploration in 2007. In September 2012, Russian President Vladimir Putin called for the creation of a joint scientific council with Canada to allow potentially overlapping continental-shelf claims to be discussed, and Canada responded positively. In addition to the joint surveys, scientists and officials from Arctic nations have met annually since 2007 to discuss issues related to their continental shelves, which may overlap.
Of the known oil and gas deposits in the region, 97% lie within the Arctic states' EEZs, meaning there is not much competition between states for access to them. Most of these deposits may not be recoverable in the near term, due to the difficulties of hydrocarbon extraction in remote, harsh and ecologically sensitive environments. But in making maximal continental-shelf claims, Arctic states are hedging that there may be new discoveries or technological developments that will make these deposits more accessible in future. The area that the Russian Federation is claiming is not thought to be rich in hydrocarbons, but does include the North Pole, which has symbolic value.
Cooperation likely to produce best results
Though the CLCS will rule on the extent of the continental shelf in the Arctic, it will not draw the boundaries within the area designated as continental shelf. It is for the countries concerned to come to an agreement on the division of that continental shelf, and the outer boundaries of their national claims, as Russia and Norway did over their Barents Sea border in 2010. However, the CLCS requires that conflicting claims be resolved before it makes its recommendation on the boundary between international oceanic space and national jurisdiction.
Differences of opinion among Arctic states over the extent of their shelves could be resolved by discussing CLCS claims before they are submitted, reaching mutually agreeable findings and submitting parallel or joint applications. Each country submits its data to the CLCS confidentially, and its meetings are held in private. UNCLOS scholars believe that Russia has been in communication with Canada and possibly Denmark on the division of their respective claims to the Lomonosov ridge, but there is no information in the public domain about these negotiations. Potential joint submissions are likewise not being prepared openly.
Military activity in the Arctic
Apart from its economic potential, the strategic importance of the Arctic is not lost on any regional state and all of them have increased the number and complexity of their military exercises there.
After a long period of stagnation, Russia is devoting considerable resources to rebuilding and streamlining its military forces. Military exercises have increased for all of the Russian military, including the Northern Fleet, which is based on Russia's northwest coast, inside the Arctic Circle, and is the main locus of its sea-based nuclear deterrent. Its air assets include long-range bombers and maritime reconnaissance aircraft. On the ground, its capabilities include naval infantry and an army brigade on the Kola Peninsula. In 2009, Russia announced its plans to develop further specialised forces to protect its Arctic territory.
Russia expressed its unease about the further militarisation of the region in 2009, when Norway moved its armed forces' headquarters to Reitan, in the north of the country. It considered Cold Response - a 15-country exercise that took place in northern Norway and Sweden in March 2012 and involved 16,300 troops - a provocation, and reacted with an exercise involving its 200th motor rifle brigade from Murmansk, including T-80 tanks with gas-turbine engines suited for the Arctic climate. However, Russia has also undertaken joint exercises with both Norway and the US. Confidence-building measures such as these, as well as forums to openly address security matters, have been considered constructive.
Moscow's 2008 Arctic policy placed its emphasis not on a military build-up but on maritime law enforcement duties. It also focused on enforcing shipping and fishing regulations, and providing search-and-rescue capabilities. Russia's northern border includes almost 40,000km of coastline, which is becoming more exposed as summer sea ice retreats and economic activity increases. Though Russia has a coastal border guard, only a few of its ships are suitable for Arctic operations, and its ability to monitor its coast and EEZ, and enforce regulations, is limited. As with other Arctic countries, meeting its constabulary requirements is a more immediate and pressing challenge than rebuilding military structures to tackle comparatively notional security threats.
Mutual economic interest
Despite the signs of heightened military activity in the region, the greatest stabilising factor in the region is mutual economic interest, and the points of friction around border delimitation and military activity are unlikely to override this. Russia, in particular, is eager to open up the Northern Sea Route for trade purposes, as it perceives great potential for commerce along its otherwise remote northern coast and the possibility of imposing transit fees for shipping through the route. Russia's relations with NATO and the US will have a major impact on levels of cooperation or mistrust in the Arctic. Rebuilding its decaying infrastructure and managing the Northern Sea Route that can connect Europe and Asia will advance Russia's strategic goals in the region more effectively than an unnecessary military build-up.
.realclearworld.com
28/11/12