Τρεις χώρες, δύο λίμνες, ένα μέλλον

Ζευγαράκι αργυροπελεκάνων στα λημέρια τους

Αυστραλία: 26 Oct 2012

Της ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ

 «Εδώ η Ελλάδα είναι όμορφη ακόμα». Αξέχαστος τούτος ο λόγος που εκστόμισε ο μεγάλος Θανάσης Βέγγος, στην ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Όλα είναι δρόμος». Για τον Έβρο, ένα ποτάμι που η φύση προίκισε με περίσσια ομορφιά, μιλούσε ο Θανάσης. Είναι η ομορφιά που κρύβει κάθε υγρότοπος, αυτή του Έβρου. Γοργόφτερη και γαλήνια την ίδια στιγμή. Άδεντρη και ολάνθιστη. Υγρή και ξελογιάστρα. Αισθησιακά μυστήρια.
Τέτοια είναι και η ομορφιά των Πρεσπών, ενός άλλου υγρότοπου της Βόρειας Ελλάδας. Και αυτήν την ομορφιά προσπαθεί επί 20 χρόνια τώρα να αναζωογονήσει και να διατηρήσει, η Εταιρία Προστασίας Πρεσπών (ΕΠΠ).
Το έργο της Εταιρίας, ταξίδεψε σε κάθε γωνιά του πλανήτη και φέτος έφτασε και μέχρι την Αυστραλία.
«Πρώτη φορά θέσαμε υποψηφιότητα για το βραβείο Τhiess International Riverprize» είπε στο «Νέο Κόσμο» η κ. Ειρήνη Κουτσερή, υπεύθυνη του Τομέα Έρευνας και Προστασίας της Εταιρίας Προστασίας Πρεσπών, που ήρθε στη Μελβούρνη, τόσο για την τελετή απονομής όσο και για να λάβει μέρος σε ένα παγκόσμιο συνέδριο για την προστασία της βιοποικιλότητας σε διαφορετικούς υγρότοπους του πλανήτη μας.
«Μπορεί να μην κερδίσαμε, αλλά και μόνο το γεγονός ότι καταφέραμε να φτάσουμε στους φιναλίστ, να συμμετάσχουμε στο συνέδριο, να μάθουμε από τη δουλειά άλλων οργανισμών και να μοιραστούμε τη δική μας γνώση, είναι μεγάλη επιτυχία» θα μου πει.
Και η κ. Κουτσερή νοιώθει περήφανη και έχει κάθε λόγο να νοιώθει έτσι. Ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός που εκπροσωπεί αξίζει πολλά εύσημα. Γιατί ήταν η Εταιρία που έθεσε τα θεμέλια για να ζωντανέψουν και πάλι οι δύο λίμνες και το έκανε με έναν πρωτοποριακό για τα ελληνικά δεδομένα τρόπο. Ανασύροντας τον παραδοσιακό τρόπο διαχείρισης των Πρεσπών από τη μνήμη των κατοίκων της περιοχής, καλλιεργώντας τον στη συλλογική τους συνείδηση και, στη συνέχεια, παντρεύοντάς τον με την επιστημονική γνώση.
Και όλοι πολέμησαν στο πλευρό της Εταιρίας για να ζωντανέψουν πάλι τον παράδεισο. Και αυτά που κατάφερε με βήμα αργό αλλά σταθερό αυτή η οργάνωση, χωρίς να έχει τον κρατικό κορβανά να την ταΐζει άπληστα εύκολο χρήμα, αποτελούν σήμερα με δεδομένη την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα, σημαντικό παράδειγμα προς μίμηση.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΒΙΩΣΗ
Ο δρόμος ήταν ανηφορικός για την ομάδα των επιστημόνων που ανέλαβε να κάνει την αρχή. Η όλη προσπάθεια ξεκίνησε από την ανάπλαση των υγρών λιβαδιών. Η Εταιρία κατάφερε να πείσει τους κατοίκους ότι η φύση είναι σύμμαχος του ανθρώπου αν αυτός την σέβεται. Η σχέση ανθρώπου-φύσης είναι αμφίδρομη και πολύτιμη για όλους.
 «Όταν ξεκινήσαμε το 1991, η Πρέσπα ήταν μία πολύ απομονωμένη περιοχή, η οποία, είχε, μεν, ένα αρδευτικό σύστημα, είχε χωράφια και δούλευε ο κόσμος, αλλά ήταν ένα μέρος με το οποίο ο κόσμος ήταν δεμένος» λέει η κ. Κουτσερή.
 «Προσπαθήσαμε αρχικά να επαναφέρουμε κάποιες πρακτικές οι οποίες στο παρελθόν βελτίωναν την κατάσταση του υγροτόπου και είχαν πλέον εγκαταλειφθεί, όπως ήταν η διαχείριση του καλαμιώνα. Η μικρή Πρέσπα έχει γύρω-γύρω καλαμιώνα. Υπάρχει μία ζώνη μεταξύ του καλαμιώνα και των χωραφιών, που λέγονται υγρά λιβάδια. Αυτά είχαν σχεδόν εξαφανιστεί. Για να ξαναγεννηθούν χρειαζόταν διαχείριση, δηλαδή να υπάρχει βόσκηση και να κόβονται τα καλάμια τακτικά το καλοκαίρι. Γιατί αυτό καθαρίζει ουσιαστικά τις περιοχές από το καλάμι, και όταν ανεβαίνει η στάθμη των νερών την άνοιξη αυτά τα λιβάδια πλημμυρίζουν και γίνονται φανταστικοί τόποι για την αναπαραγωγή των ψαριών, την ανατροφή των πουλιών, για αμφίβια και ασπόνδυλα, ενώ παράλληλα είναι και πολύ καλά βοσκοτόπια. Δηλαδή, έχουν καλής ποιότητας χόρτο για τα κοπάδια. Είχαν χαθεί τα υγρά λιβάδια γιατί είχε ξεκινήσει η μονοκαλλιέργεια του φασολιού. Παράλληλα, υπήρχε πρόβλημα και στην διαχείριση του νερού αφού αυτή δεν ήταν συστηματική».
Και τα προβλήματα ήταν πολλά. Είχε ήδη αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για τις Πρέσπες, έστω και αν από το 1974 είχαν ανακηρυχτεί εθνικός δρυμός.
Η άγρια χλωρίδα και πανίδα της περιοχής διαμαρτυρόταν με το δικό της τρόπο. Είδη πουλιών και ψαριών εξαφανίζονταν από τον παράδεισο που εξαφανιζόταν και αυτός με τη σειρά του μέρα με τη μέρα.
«Αυτό που κάναμε εμείς στην ουσία ήταν να μαζέψουμε βασικά στοιχεία για τη στάθμη του νερού, για τα υδρόβια πουλιά και για τη βλάστηση, ούτως ώστε να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε ένα σύστημα με βάση το οποίο θα μπορούσε να γίνεται η διαχείριση πιο συστηματικά ώστε να ωφεληθούν όλοι οι τομείς, από τον αγροτικό και αλιευτικό έως αυτόν της βιοποικιλότητας» αναφέρει η ίδια, προσθέτοντας ότι χρειάστηκε μία δεκαετία για να καταλάβουν οι κάτοικοι πόσο σημαντικό ήταν αυτό το σύστημα.
Η χρυσή ευκαιρία ήρθε το 2002 μέσα από ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα. Και τα χρήματα έπιασαν τόπο. «Μας βοήθησαν να διαχειριστούμε μεγάλες εκτάσεις και να δημιουργήσουμε νέα υγρά λιβάδια τα οποία είχαν χαθεί κατά 80% από το 1960. Παράλληλα, μπορέσαμε με αυτό το πρόγραμμα να ανακατασκευάσουμε ένα φράγμα, ένα θυρόφραγμα στην ουσία, το οποίο ελέγχει το νερό της Μικρής Πρέσπας που χύνεται προς τη Μεγάλη. Αυτό ήταν σημαντικό για το πότισμα των χωραφιών γιατί από εκεί έπαιρνε νερό το αντλιοστάσιο και έπρεπε το νερό να διατηρηθεί σε κάποια επίπεδα. Το προηγούμενο θυρόφραγμα δεν ήταν κατάλληλο. Σε μεγάλες πλημμύρες δεν μπορούσε να κρατήσει το νερό αρκετά γρήγορα και καταστρεφόταν ο δρόμος, πλημμύριζαν χωράφια ανθρώπων που ήταν δίπλα στην παραλίμνια ζώνη και, γενικά, έβλαπτε αντί να ωφελεί. Μ’ αυτό το πρόγραμμα μπήκαμε πλέον σε μία νέα περίοδο. Καθόμαστε μία φορά το χρόνο στο τραπέζι και συζητάμε για το πώς θα διαχειριστούμε κάθε έτος τη στάθμη και τον υγρότοπο και τώρα πια έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που οι κάτοικοι και οι κτηνοτρόφοι διαχειρίζονται οι ίδιοι τα υγρά λιβάδια» λέει με ενθουσιασμό η κ. Κουτσερή.
ΚΑΙ Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ…
Και όλα είναι αλυσίδα στη φύση. Ο ένας κρίκος δένεται με τον άλλο. Από τη στιγμή που τα υγρά λιβάδια άρχισαν να υπάρχουν, η ζωή και η ομορφιά της βρήκε και αυτή φωλιά να κουρνιάσει πάλι σ’ αυτά.
Η αύξηση σε κάποια είδη ψαριών άρχισε να γίνεται εμφανής. Το πιο τρανταχτό παράδειγμα, όμως, της άγριας ομορφιάς που βρήκε καταφύγιο στο όραμα της Εταιρίας και στη συλλογική προσπάθεια ήταν οι… αργυροπελεκάνοι.
«Ο πληθυσμός τους έχει αυξηθεί δραματικά. Μέχρι τα μέσα του 2000 ανήκαν στα είδη που κινδύνευαν από εξαφάνιση. Σήμερα άλλαξαν κατηγορία και ενώ ακόμα θεωρούνται τρωτό είδος δεν κινδυνεύουν άμεσα να εξαφανιστούν. Το 1991 ήταν 200 ζευγάρια. Σήμερα ο πληθυσμός τους έχει φτάσει τα 1200 και αποτελεί το 20% του παγκόσμιου πληθυσμού. Στην Πρέσπα ζει η μεγαλύτερη αποικία αργυροπελεκάνων του κόσμου» λέει η κ. Κουτσερή.
Στην «πλάτη» αυτού του πελεκάνου, «ταξίδεψε» παγκοσμίως και η φήμη της δουλειάς που επιτελείται σε εκείνη τη γωνιά της Ελλάδας. Στην «πλάτη» αυτού του αργυροπελεκάνου ταξίδεψαν στις Πρέσπες και διεθνείς περιβαλλοντολογικές οργανώσεις, όπως η WWF, που σήμερα χρηματοδοτούν και στηρίζουν το έργο της Εταιρίας Προστασίας.
Αλλά δεν ήταν μόνο οι αργυροπελεκάνοι που «ζέσταναν» τις Πρέσπες με τα τιτιβίσματα των νεογνών τους. Ήταν και η χαλκόκοτα, ένα είδος υδρόβιου πτηνού το οποίο εξαρτάται άμεσα από τα υγρά λιβάδια γιατί τρέφεται μόνο σε περιοχές με ρηχά νερά. Η χαλκόκοτα μέχρι το 2007 ούτε που γύριζε να κοιτάξει τις Πρέσπες. Περνούσε απ’ εκεί κατά τη μετανάστευση αλλά είχε ρίξει «μαύρη» πέτρα στις Πρέσπες.
«Επέστρεψε στην περιοχή για να φωλιάσει μετά από 25 χρόνια. Αυτό θεωρούμε ότι είναι επιτυχία του προγράμματος καθώς επαναφέραμε ουσιαστικά τους χώρους διατροφής της» προσθέτει η κ. Κουτσερή.
ΣΧΕΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ…
Για τη Μικρή Πρέσπα τα πράγματα έχουν πάρει το δρόμο τους και είναι πολύ καλός όπως ίσως διαπιστώνετε και εσείς από τα προλεγόμενα. Το καλύτερο, όμως, είναι ο εχθρός του καλού όπως είπε ο Μοντεσκιέ και η Εταιρία το ξέρει και δεν συνεχίζει να το επιδιώκει. «Πρόσφατα, ασκήσαμε πιέσεις στο υπουργείο για να γίνει μία μελέτη για στάγδην άρδευση, ώστε να μην παίρνει τόσο πολύ νερό το πότισμα των χωραφιών και επειδή το κάναμε όλοι μαζί πάλι τα καταφέραμε. Η μελέτη ξεκίνησε και θα δούμε πότε θα γίνει το έργο. Επίσης, προσπαθούμε όσα έχουμε μάθει να τα μεταφέρουμε και στο αλβανικό κομμάτι της Μικρής Πρέσπας, η οποία έχει παρόμοιο περιβάλλον.
Εκείνο το κομμάτι έχει αρχίσει να καταστρέφεται, λόγω διαφόρων παρεμβάσεων και προσπαθούμε μέσα από το Εθνικό Πάρκο της Αλβανίας να κάνουμε ένα πρόγραμμα για το πώς να διαχειριστούν και εκεί τον καλαμιώνα τους. Και θέλουμε στο μέλλον να υπάρχει ένα ενιαίο σχέδιο διαχείρισης για όλη τη λίμνη σε Ελλάδα, Αλβανία και πΓΔΜ. Προσπαθούμε ό,τι κάνουμε να παίρνει μία διασυνοριακή διάσταση, να ξεφεύγουμε από τα στενά όρια της χώρας μας και να το κάνουμε και στις τρεις χώρες» αναφέρει η κ. Κουτσερή.
Σήμερα η ΕΠΠ, που εδρεύει στα χωριά Άγιος Γερμανός και Λαιμός της Πρέσπας, είναι πλέον μία περιβαλλοντική οργάνωση με αναγνωρισμένο έργο και κύρος σε παγκόσμια κλίμακα. Την απαρτίζουν άνθρωποι με όραμα και στόχους. Το παρελθόν τους αποδεικνύει ότι αυτά τα λόγια δεν είναι κενά ουσίας.
Και το έργο τους είναι μία μοναδική ιστορία συνεργασίας με αποκλειστικό στόχο αυτό το οικοσύστημα που ανήκει σε τρεις χώρες και αποτελείται από δύο λίμνες που έχουν κοινό μέλλον, να παραμείνει ένας υγιής υγρότοπος όχι μόνο για χάρη του αργυροπελεκάνου και της χαλκόκοτας αλλά για χάρη όλων μας.
Και αν κάποια στιγμή βρεθείτε στην Ελλάδα -δεν λέω καλή η Σαντορίνη- μην ξεχάσετε ότι υπάρχει και η γοργόφτερη μαγική ομορφιά των Πρεσπών.
neoskosmos com
26/10/12

Αυξήθηκαν οι πάγοι στην Ανταρκτική

Κόντρα στις προβλέψεις, οι πάγοι της Ανταρκτικής, όχι μόνο δεν μειώθηκαν, αλλά αυξήθηκαν, σύμφωνα με τις τελευταίες μετρήσεις, όπως υποστηρίζουν Αυστραλοί επιστήμονες. Πιο συγκεκριμένα, οι πάγοι της Ανταρκτικής παρουσίασαν τον περασμένο μήνα τη μεγαλύτερη αύξηση από τότε που άρχισαν οι επιστήμονες να τους παρακολουθούν και να καταγράφουν τον όγκο τους από δορυφόρους, πριν δηλαδή τριάντα χρόνια.

Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο στην όλη ιστορία, είναι ότι ενώ φέτος αυξήθηκε η έκταση που καλύπτουν οι πάγοι στην Ανταρκτική, στο Βόρειο Πόλο καταγράφηκε νέο ρεκόρ υποχώρησής τους! Να σημειώσουμε εδώ ότι ο όγκος των πάγων της Ανταρκτικής αυξάνεται κατά μία ποσοστιαία μονάδα κάθε δεκαετία κόντρα σε όλες τις προβλέψεις των ειδικών για τις κλιματολογικές αλλαγές και τις αιτίες που τις προκαλούν.

Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του Αυστραλιανού Ερευνητικού Κέντρου του Χόμπαρτ που παρακολουθεί το οικοσύστημα της Ανταρκτικής, Rob Masson, οι επιστήμονες που ασχολούνται με τις κλιματολογικές αλλαγές, θα πρέπει να καταβάλουν περισσότερες προσπάθειες για να κατανοήσουν και ερμηνεύσουν τι ακριβώς συμβαίνει με την αύξηση και μείωση των πάγων.

«Οι μέχρι τώρα προβλέψεις ότι οι πάγοι της Ανταρκτικής θα μειωθούν κατά 30% μέχρι το τέλος του αιώνα δεν επαληθεύονται, αφού αντί να μειωθούν αυξάνονται» τόνισε ο ίδιος.

Σύμφωνα με τα νέα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα και από το Κέντρο του Κολοράντο των Ηνωμένων Πολιτειών, που παρακολουθεί τα καιρικά φαινόμενα και τις χιονοπτώσεις στην Ανταρκτική, οι πάγοι στις 26 Σεπτεμβρίου, κάλυπταν μια επιφάνεια 19,44 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων.

Ο αριθμός αυτός αποτελεί νέο ρεκόρ, για την τελευταία τριακονταετία που καταγράφεται ο όγκος των πάγων από αεροφωτογραφίες που στέλνουν οι δορυφόροι από το διάστημα, ενώ το προηγούμενο είχε σημειωθεί το 2006 όταν η έκταση που κάλυπταν οι πάγοι της Ανταρκτικής, είχε φτάσει τα 19,39 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα.

Να σημειώσουμε εδώ ότι οι αυξομειώσεις των πάγων της Ανταρκτικής ακολουθούν τα καιρικά φαινόμενα που επικρατούν.

Επιμέλεια: Φλώρα Πέτση

zougla gr: Κυριακή, 7 Οκτωβρίου 2012
-------------------

• Ανταρκτική: «Aσυνήθιστη αλλά όχι πρωτοφανής» η άνοδος θερμοκρασίας

• Οταν η Ανταρκτική ήταν…Χαβάη

• Τάφρος στο μέγεθος του Γκραν Κάνιον κάτω από τους πάγους της Ανταρκτικής-Λιώσιμο των πάγων

• Ανταρκτική: Περισσότερο χιόνι θα φέρει η υπερθέρμανση

 ----------------------

Αρκτική:

1. Βόρειος Πόλος χωρίς παγόβουνα;

2. Ιστορικό χαμηλό για τους θαλάσσιους πάγους της Αρκτικής

3. Χωρίς προηγούμενο η συρρίκνωση του «κλιματιστικού» του πλανήτη

4. Αρκτική χωρίς πάγους βλέπουν οι επιστήμονες την επόμενη δεκαετία

 

 

 

 

 

Υπό εξαφάνιση ο μεγαλύτερος κοραλλιογενής ύφαλος

Σύμφωνα με μια νέα έρευνα το 50% του κοραλλιογενούς υφάλου της Αυστραλίας έχει εξαφανιστεί. Toυς παράγοντες που απειλούν ιδιαίτερα τους υφάλους, παρουσιάζει το ντοκιμαντέρ της DW «Στον κόσμο του Ναμάτι».

Τις τεράστιες διαστάσεις που έχει πάρει η καταστροφή του Great Barrier Reef, του μεγαλύτερου υφάλου παγκοσμίως, διαπίστωσαν οι ερευνητές του Πανεπιστημίου  Wollongong. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Proceeding National Academy of Sciences. Σύμφωνα με αυτήν, τα τελευταία 27 χρόνια έχουν εξαφανιστεί τα μισά κοράλλια της Αυστραλίας.


Το γεγονός αυτό –και αυτό είναι το πιο εντυπωσιακό- δεν οφείλεται στην αλλαγή του κλίματος και την επακόλουθη αύξηση της θερμοκρασίας και οξύτητας της θάλασσας, αλλά  σε τροπικούς τυφώνες και έναν αστερία με την ονομασία Acanthaster planci ή «κορώνα των αγκαθιών». Ο αστερίας τρέφεται με τη «σάρκα» των κοραλλιών, και κατάφερε να εξαπλωθεί εύκολα τις τελευταίες δεκαετίες, εξαιτίας της αύξησης των θρεπτικών ουσιών της θάλασσας, που προέρχονται από διάφορα λύματα, τα οποία καταλήγουν στη θάλασσα.

Οι αιτίες της φυσικής καταστροφής

Η καταστροφή των υφάλων είναι αναστρέψιμη, υποστηρίζουν Αυστραλοί ερευντηές

Έτσι ο επίμαχος αστερίας αποτελεί τον κύριο εχθρό των κοραλλιών. Οι Αυστραλοί ερευνητές θεωρούν ότι ευθύνεται για το 50% των καταστραμμένων κοραλλιών. Το ένα τρίτο περίπου υποστηρίζουν ότι έχει εξαφανιστεί εξαιτίας των τυφώνων, που πλήττουν συχνά την περιοχή. Μόλις στην τρίτη θέση έρχεται η αλλαγή του κλίματος και η αύξηση της οξύτητας του νερού. Το διοξείδιο του άνθρακα ενώνεται με το νερό και δημιουργεί ανθρακικό οξύ. Ο αποχρωματισμός των κοραλλιών, που προκύπτει από αυτή τη διαδικασία, ευθύνεται για το 18% των απωλειών. Ιδιαίτερα καταστροφικές για τους υφάλους υπήρξαν οι χρονιές 1998 και 2002.

Η εξαφάνιση των κοραλλιών είναι όμως αναστρέψιμη, όπως υποστηρίζει ο Τζων Γκαν, διευθυντής του Ινστιτούτου Θαλάσσιων Επιστημών της Αυστραλίας. Τα κοράλλια θα μπορούσαν να ανακάμψουν σε βάθος χρόνου εφόσον, φυσικά, σταματήσει η διοχέτευση των λυμάτων στη θάλασσα.
 
«Στον κόσμο του Ναμάτι»

Περισσότερα για τις ανησυχίες και τις ελπίδες των κοραλλιών μπορείτε να μάθετε στο διαδραστικό ντοκιμαντέρ της Ντόιτσε Βέλε «Στον κόσμο του Ναμάτι-Όνειρα και φόβοι ενός μικρού κοραλλιού στον Νότιο Ειρηνικό».Η ιστορία του Γιοάχιμ Έγκερς ταξιδεύει τον χρήστη στον θαλάσσιο κόσμο στα παράλια του νησιού Πελέ στο κρατίδιο Βανουάτου του Ειρηνικού.
 
Fabian Schmidt / Αλεξάνδρα Κοσμά
Υπεύθ. Σύνταξης: Δήμητρα Κυρανούδη
http://www.dw.de/dw/article/0,,16280375,00.html
3/10/12

Δήλωση ντροπή: “Ο φτωχός φταίει για τη φτώχεια του”....Να μη γίνει η Αυστραλία, Ελλάδα

Η Αυστραλή Τζίνα Ράινχαρτ είναι η πλουσιότερη γυναίκα στον πλανήτη και πρώτη στη σχετική λίστα του Forbes, καθώς κληρονόμησε 75 εκ. δολάρια.
Σύμφωνα με την ίδια, οι φτωχοί άνθρωποι είναι φτωχοί επειδή δε δουλεύουν αρκετά, κι επειδή η κυβέρνηση τους εξασφαλίζει με υψηλά επιδόματα ανεργίας.
Μεταξύ άλλων, δήλωσε ότι “αν ζηλεύεις αυτούς που έχουν λεφτά, μην κάθεσαι και παραπονιέσαι.
Κάνε κάτι για να βγάλεις κι εσύ λεφτά – μην σπαταλάς χρόνο πίνοντας ή καπνίζοντας ή διασκεδάζοντας, δούλεψε περισσότερο. Δεν υπάρχει μονοπώλιο στους εκατομμυριούχους”.
Τα παραπάνω τα κατέγραψε στο Αυστραλέζικο περιοδικό Australian Resources, προσθέτοντας:

“Αν ζηλεύεις αυτούς που έχουν λεφτά, τότε μην κάθεσαι απλά να γκρινιάζεις. Κάνε κάτι για να βγάλεις λεφτά και εσύ. Πέρνα λιγότερο χρόνο καπνίζοντας, πίνοντας ή κουτσομπολεύοντας και περισσότερο δουλεύοντας”.

Να μη γίνει η Αυστραλία, Ελλάδα

Καταλήγοντας, περιέγραψε την κυβέρνηση της Αυστραλίας ως “σοσιαλιστική”, επειδή φροντίζει τους φτωχούς και είναι ενάντια στις επιχειρήσεις.
Κατά τη γνώμη της, τα επιδόματα ανεργίας πρέπει να μειωθούν, όπως και η φορολογία, «αλλιώς η Αυστραλία θα καταντήσει σαν την Ελλάδα”.
Αυτή την στιγμή η περιουσία της Ράινχαρτ ανέρχεται σε 29.17 δις δολάρια, ενώ κατάφερε να αυξήσει την περιουσία της κατά 18,8 δις δολάρια μέσα σε ένα μόλις χρόνο.
onlycy com 
31/8/12
---

[1] Cut wages or we’ll end up like Greece, says Rinehart

31 Aug 2012 ( neoskosmos)

Unless there is a cut in minimum wages for Australian people, the 'lucky country' may end up like 'unlucky' Greece, according to Australia's richest woman, Gina Rinehart.
The $20 billion dollar worth mining magnate argued that there was a case for cutting the minimum wage - which currently stands $606 a week - warning not to do so Australia will face the same problems that Greece, together with Spain and other countries have endured due to the economic crisis.
It seems that Rinehart used Greece and Greeks as paradigm, while calling on Australians to stop smoking, socialising and going out, and focus on working and earning money, if they don't want to find themselves in Greek shoes.
"She told us to get out of the pubs, to stop smoking and socialising, to work on the weekends, and than you can get rich like her," Queensland independent MP Bob Katter said.
"But she left out the bit about daddy being a major cattle station owner and the biggest mining magnate in Australia. That helps as well."
Rinehart's comment - published in her column in mining magazine Australian Resources and Investment - has united all political parties, left and right, who labelled Gina out of touch with ordinary Australians.
--

Υδάτινα θαύματα του κόσμου

10 από τα μεγαλύτερα υδάτινα θαύματα του κόσμου, από τη διπλανή Ιταλία, μέχρι την Αφρική και τη μακρινή Αυστραλία. 

Λίμνες, ποτάμια, διώρυγες, κανάλια και θάλασσες του κόσμου, εντυπωσιάζουν για τις φυσικές ομορφιές τους, τα γύρω τοπία και τη βιοποικιλότητά τους. Αποτελώντας σημαντικό συστατικό του ανθρώπινου οργανισμού και το μεγαλύτερο ποσοστό της γήινης επιφάνειας, το νερό είναι ένα στοιχείο που πάντα θα μας απασχολεί.

Τα 10 από τα μεγαλύτερα υδάτινα θαύματα του κόσμου, όπως τα αναφέρει το National Geographic…

Καταρράκτες της Βικτωρίας, Ζιμπάμπουε-Ζάμπια

Όταν τα ήρεμα νερά του ποταμού Ζαμβέζη, συναντούν την 1.700 μέτρων πλάτους, άκρη του φαραγγιού με τους καταρράκτες Victoria, βυθίζονται απότομα στα 100 μέτρα προς τα κάτω. Η πτώση των νερών δημιουργεί υδάτινα σύννεφα και βροντερό ήχο, που γίνονται αισθητά από πολύ μεγάλες αποστάσεις. Κατά τη διάρκεια της εποχής των βροχών -μέσα Νοεμβρίου με τέλη Απριλίου- οι καταρράκτες μοιάζουν να εξαφανίζονται πίσω από ένα παχύ τοίχο της ομίχλης. Οι καταρράκτες, αποτελούν το εθνικό σύνορο μεταξύ της Ζάμπια και της Ζιμπάμπουε, στο μέσο του Ζαμβέζη και τα Εθνικά Πάρκα των δύο κρατών (που αποτελούν μέλος της λίστας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO, απλώνονται και στις δύο πλευρές του ποταμού ( http://bit.ly/M3n240 ).

Τα κανάλια της Βενετίας, Ιταλία

Φωτογραφία: http://en.wikipedia.org

Τα κανάλια της Βενετίας και οι ρομαντικές γόνδολες, δημιουργούν μια από τις πιο όμορφες εικόνες στον κόσμο, ιδιαίτερα κατά τη δύση και τις νύχτες με φεγγάρι, όταν τα παλάτια στις όχθες των καναλιών, καθρεφτίζονται επιβλητικά στα ήρεμα νερά. Η Βενετία είναι μια πόλη χτισμένη πάνω στο νερό. Τα κανάλια -περίπου 150- συνδέουν περίπου 700 μικρά νησιά, σχηματίζοντας μια πλωτή πόλη, όπου μπορεί κανείς να κυκλοφορήσει μόνο με τα πόδια ή με πλωτά μέσα. Το σχεδόν τριών χιλιομέτρων Μεγάλο Κανάλι, η κύρια υδάτινη οδός, «στολίζεται» κατά μήκος του με πολυτελή, περίτεχνα παλάτια αναγεννησιακού στιλ και ενώνεται από την εντυπωσιακή Γέφυρα του Ριάλτο.

Μεγάλος Κοραλλιογενής Ύφαλος, Αυστραλία

Φωτογραφία: http://en.wikipedia.org

Ο Μεγάλος Κοραλλιογενής Ύφαλος (Great Barrier Reef) είναι ο μεγαλύτερος κοραλλιογενής ύφαλος στον κόσμο ( www.greatbarrierreef.org ). Εκτείνεται 2.000 χιλιόμετρα στη θάλασσα των κοραλλιών, κατά μήκος της βορειοανατολικής ακτής της Αυστραλίας. Ο ύφαλος, που στην πραγματικότητα είναι χιλιάδες διαφορετικοί κοραλλιογενείς ύφαλοι, έχει χαρακτηριστεί ως μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς για την απόλυτη ομορφιά του και το μοναδικά πολύπλοκο και ευαίσθητο οικοσύστημα. Περισσότερα από 10.000 είδη, συμπεριλαμβανομένων 1.500 ειδών ψαριών και 200 ειδών πουλιών, ζουν στους κοραλλιογενείς νήσους και στις ατόλες του υφάλου. Εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες φτάνουν στην περιοχή κάθε χρόνο για να θαυμάσουν την υδάτινη ομορφιά με καταδύσεις, snorkeling και βαρκάδα.

Ποταμός Li, Κίνα

Φωτογραφία: http://en.wikipedia.org

Ο 83 χιλιομέτρων ποταμός Λι μεταξύ των πόλεων Guilin και Yangshuo στην Κίνα, έχει εμπνεύσει συγγραφείς και καλλιτέχνες για χιλιάδες χρόνια. Οι κωνικές κορυφές από ασβεστόλιθο, καθρεφτίζονται στα καθαρά νερά του, δημιουργώντας ένα τοπίο μοναδικό. Η θέα είναι μαγευτική ιδιαίτερα όταν υπάρχει ομίχλη γύρω από τις κορυφές. Τα βουνά είναι απομεινάρια του αρχαίου, διαβρωμένου βυθού, όπου τώρα βρίσκονται καλλιέργειες μπαμπού και ορυζώνες. Κάθε στροφή του ποταμού αποκαλύπτει κάτι νέο και ενδιαφέρον για τον ταξιδιώτη.

Διώρυγα του Σουέζ, Αίγυπτος

Η 160 χλμ. Διώρυγα του Σουέζ, ήταν μια ιδέα που «γεννήθηκε» από τα αποικιακά συμφέροντα της βρετανικής αυτοκρατορίας και συνδέει τη Μεσόγειο με την Ερυθρά Θάλασσα. Χιλιάδες άνδρες δούλευαν επί δέκα χρόνια (1859-1869) για την κατασκευή αυτής της υδάτινης οδού που ενώνει τη Μεσόγειο με τα νερά της Ασίας. Χωρίς αυτήν, ένα φορτηγό πλοίο από την Ιταλία προς τη Σιγκαπούρη, έπρεπε να κάνει το γύρο από το νότιο άκρο της Αφρικής, διπλασιάζοντας το χρόνο και την απόσταση. Σήμερα, αμέτρητα τάνκερς και άλλα πλοία, «εκμεταλλεύονται», αυτή τη διώρυγα που διασχίζει την άγονη έρημο. Αν απομακρυνθείτε λίγο από τις όχθες της διώρυγας, φαίνεται σα τα γιγαντιαία πλοία να γλιστράνε μέσα από την έρημο, στη μέση του πουθενά.

Λίμνη Como, Iταλία

Φωτογραφία: http://en.wikipedia.org

Πριν από χιλιάδες χρόνια, οι παγετώνες σκάλισαν τις κορυφές και την κοιλάδα των Άλπεων. Αυτοί οι ίδιοι παγετώνες, σχημάτισαν τις προ-αλπικές λίμνες της περιοχής Λομβαρδία, περίπου 48 χιλιόμετρα βόρεια του Μιλάνου ( http://bit.ly/NyvHXX ). Η γραφική λίμνη Κόμο, με τα καταγάλανα νερά της, είναι γνωστή ως ο «καθρέφτης της Αφροδίτης». Απόψεις της λίμνης περιλαμβάνουν μια γαλήνια σκηνή που περιβάλλεται από εντυπωσιακές βίλες, βουνά με πλούσια βλάστηση και γραφικά χωριουδάκια. Η λίμνη Κόμο καλύπτει 146 τετραγωνικά χιλιόμετρα και φτάνει σε βάθος τα 414 μέτρα.

Λίμνη Βαϊκάλη, Ρωσία

Φωτογραφία: http://en.wikipedia.org

Φιλοξενεί το 20% του συνόλου των αποθεμάτων μη παγωμένου γλυκού νερού στον κόσμο. Η λίμνη Βαϊκάλη, στη νοτιοανατολική Σιβηρία, είναι η μεγαλύτερη και παλαιότερη (25 εκατομμύρια χρόνια) λίμνη στον κόσμο. Φτάνοντας τα 1.700 μέτρα, είναι επίσης η βαθύτερη. Η ηλικία και η απομακρυσμένη της θέση, έχουν δημιουργήσει ένα από τα πλουσιότερα και πιο ασυνήθιστα περιβάλλοντα του κόσμου, γεγονός που της έχει δώσει το όνομα «Γκαλαπάγκος της Ρωσίας».

Οι επιστήμονες μελετούν τη λίμνη Βαϊκάλη, για να κατανοήσουν καλύτερα την εξελικτική επιστήμη. Περιτριγυρισμένη από δάση και τις οδοντωτές βουνοκορφές του όρους Barguzin, η λίμνη Βαϊκάλη παρουσιάζει μια εικόνα απαράμιλλης ομορφιάς. Το χειμώνα, παγώνει τόσο, που γίνεται μια πολλή σκληρή επιφάνεια, ενώ το καλοκαίρι, τα παγωμένα, κρυστάλλινα, γαλάζια νερά της, είναι διαφανή μέχρι τα 40 μέτρα και πολύχρωμα αγριολούλουδα ανθίζουν κατά μήκος των ακτών της.

Νείλος, Αίγυπτος

Φωτογραφία: http://en.wikipedia.org

Το χιλιοτραγουδισμένο παρελθόν του μακρύτερου ποταμού στον κόσμο, προσελκύει πολλούς ανθρώπους για μια κρουαζιέρα κατά μήκος του, κατά μήκος της Αιγύπτου. Αν και ήταν γνωστός απ' την αρχαιότητα, παράμεινε ανεξερεύνητος στις πηγές του, ως το 19ο αιώνα. Ο Νείλος ( http://bit.ly/otpJ0I ) έπαιξε βασικό ρόλο στην ανάπτυξη της αρχαίας Αιγύπτου, ο πολιτισμός της οποίας οφείλεται κυρίως σε αυτό το ποτάμι, γι' αυτό και η Αίγυπτος θεωρήθηκε από πολλούς ως Δώρο του Νείλου. «Πλωτά ξενοδοχεία», γλιστρούν ήρεμα δίπλα από αρχαία μνημεία της χώρας και από πόλεις και χωριά της.

Bora-Bora, Νότιος Ειρηνικός

Φωτογραφία: http://en.wikipedia.org

Το πολυνησιακό νησί Bora-Bora στο Νότιο Ειρηνικό, θεωρείται από πολλούς, ως το πιο όμορφο νησί του κόσμου. Μια τροπική, μπλε λιμνοθάλασσα με κοραλλιογενείς υφάλους περικυκλώνει το νησί, το οποίο έχει στο κέντρο του ένα ηφαίστειο 727 μέτρων, με πλούσια, τροπική βλάστηση. Οι δύτες και οι κολυμβητές, αγαπούν το Bora-Bora για τα ζεστά νερά του και την πλούσια θαλάσσια πανίδα του, αλλά και για τις πανέμορφες παραλίες με τη λευκή άμμο. Η πιο διάσημη βρίσκεται στα νότια και είναι η παραλία Matira ( http://bit.ly/KAyYoA ), που πραγματικά δικαιολογεί τη φήμη του νησιού. Ο κοραλλιογενής δακτύλιος, περικλείνει και μικρότερα νησιά, με πολλές ομορφιές και ενδιαφέρον.

Νεκρά Θάλασσα, Ισραήλ

Φωτογραφία: http://en.wikipedia.org

Η Νεκρά Θάλασσα ( www.deadsea.co.il/index.php?goto=bep&page_from=1 ), που ανήκει στο Ισραήλ και την Ιορδανία, είναι το χαμηλότερο σημείο πάνω στη Γη, καθώς η ακτογραμμή της είναι περίπου 400 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Είναι το μεγαλύτερο κομμάτι αλατισμένου νερού στον κόσμο, με περιεκτικότητα σε αλάτι κατά μέσο όρο, έξι φορές υψηλότερη από εκείνη του ωκεανού και δε φιλοξενεί καμία ζωή στα νερά της. Το νερό που ρέει στις Νεκρά Θάλασσα δεν έχει διέξοδο κι έτσι εξατμίζεται κάτω από τον καυτό, ξηρό αέρα, αφήνοντας διάφορα ορυκτά.

Ο Ιορδάνης ποταμός είναι η κύρια πηγή του εισερχόμενου νερού, αλλά από τη δεκαετία του 1960 ένα μεγάλο μέρος του νερού του έχει εκτραπεί για άρδευση. Αν και η Νεκρά Θάλασσα δε θα εξαφανιστεί ποτέ εντελώς, επειδή η εξάτμιση επιβραδύνεται καθώς μειώνεται η επιφάνεια και αυξάνει η αλμύρα, η Νεκρά Θάλασσα, δε θα είναι ποτέ όπως την ξέραμε. Η εμπειρία του να κολυμπήσει κανείς στη Νεκρά Θάλασσα είναι μοναδική, καθώς εκεί οι άνθρωποι επιπλέουν όπως οι φελλοί, ενώ τα ανόργανα άλατα που περιέχονται σε αυτήν, λέγεται ότι έχουν θεραπευτικές ιδιότητες. 

clickatlife.gr

 28/8/12