Good by, Mister President. Λάθος Κύριε Ομπάμα!

Με πραγματική κατάπληξη και απογοήτευση παρακολούθησα τόσο την κοινή  συνέντευξη με τον κύριο Τσίπρα, όσο και την ομιλία του κυρίου Ομπάμα στο εκθεσιακό κέντρο.


Και στις δύο περιπτώσεις ο κύριος Ομπάμα φάνηκε να μην έχει καταλάβει τίποτε από τους λόγους της καταδίκης της πολιτικής του από τους Αμερικανούς πολίτες. Και στις δύο περιπτώσεις ήταν παθιασμένος κήρυκας και υποστηρικτής της παγκοσμιοποίησης.

Στη συνέντευξη ούτε λίγο ούτε πολύ, φάνηκε αμήχανος και  τα έβαλε με τους αγνώμονες συμπολίτες του που καταψήφισαν την πολιτική του, γιατί προφανώς τους φτωχοποίησε και χειροτέρεψε τις συνθήκες διαβίωσής τους.

Στην ομιλία του παρουσίασε μόνο τα θετικά σημεία της θεωρίας της παγκοσμιοποίησης, την οποία συνέδεσε με τη δημοκρατία (;;),  αγνοώντας ότι στην πράξη αυτή κατέληξε στη φτωχοποίηση ακόμα και ευημερούντων λαών, στην αύξηση της (λαθρο)μετανάστευσης και στη δημιουργία κυμάτων προσφύγων εκεί που δεν υπήρχαν.

Δεν φαίνεται να κατάλαβε τις κακές συνέπειες, γιατί μέχρι τώρα αυτές συνέβαιναν συνήθως σε άλλους λαούς, που στις περισσότερες περιπτώσεις η χώρα του ήταν υπεύθυνη γι’ αυτές.

Και φάνηκε να απορεί όταν οι συνέπειες αυτές έπληξαν και τη χώρα του και οδήγησαν στην καταδίκη της πολιτικής του.

Σαν θεωρία η παγκοσμιοποίηση και τα λοιπά κηρύγματα του κυρίου Ομπάμα είναι πολύ ελκυστικά και φαίνονται δημοκρατικά και ανθρώπινα. Πολύ πιο σωστά όμως και ανθρώπινα φαίνονταν στη θεωρία και τα κηρύγματα του Μαρξ περί κομμουνισμού, τα οποία είδαμε που κατέληξαν.

Και οι  δύο θεωρίες  έχουν ένα κοινό τρωτό σημείο: Και οι δύο προκαλούν στην πράξη  αδικίες σε βάρος εκείνων που εργάζονται, μοχθούν και διάγουν ένα συνετό και συντηρητικό βίο, και υπέρ εκείνων που θέλουν να έχουν τα ίδια δικαιώματα και ευεργετήματα με τους πρώτους, χωρίς όμως να έχουν καταβάλει και την αντίστοιχη προσπάθεια και συμβολή.

Η διαφορά είναι ότι στον μεν κομμουνισμό οι αδικίες γίνονταν μεταξύ των πολιτών του ιδίου κράτους, ενώ στην παγκοσμιοποίηση επεκτείνονται και μεταξύ πολιτών διαφορετικών χωρών,  με την πολιτική των ανοικτών συνόρων και την ίδια μεταχείριση των μεταναστών, νομίμων ή παρανόμων,  με τους ντόπιους. Στην Ελλάδα μάλιστα με την κυβέρνηση της «πρώτη φορά αριστεράς», οι μετανάστες καταντά να έχουν περισσότερα δικαιώματα από τους Έλληνες.

Το κακό είναι ότι και στις δύο περιπτώσεις η κατάληξη είναι να εξεγερθούν οι αδικούμενοι από αυτά πολίτες και να καταλήξουν στο άλλο άκρο. Τον άκρατο εθνικισμό, την ξενοφοβία,  τον ρατσισμό και τον αυταρχισμό.

Η θεωρία σας είναι λάθος κύριε Ομπάμα!!

Και το κακό είναι ότι η χώρα σας, εγώ θα πω καλόπιστα, θέλησε να την εξαγάγει και σε άλλες χώρες. Τι δουλειά είχατε αλήθεια στη Λιβύη, στο Ιράκ και κυρίως στη Συρία; Δεν νοιώθετε καμία τύψη για ότι προκαλέσατε στους λαούς αυτούς;

Όσο για τις συμβουλές σας περί χρέους, λιτότητας και μεταρρυθμίσεων, πρώτον αυτά μας τα είπαν και άλλοι, (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο), και δεύτερον η κυβέρνησή μας την οποία εκθειάσατε και στην οποία απευθυνθήκατε, η  μόνη διαρθρωτική  μεταρρύθμιση που έκανε τελευταία ήταν να αυξήσει τους υπουργούς σε 49 (αλήθεια πόσους έχει η κυβέρνησή σας;), και να δημιουργήσει χιλιάδες αχρείαστες θέσεις αργόμισθων στο δημόσιο για να διορίσει τα κομματικά παιδιά της.

Είμαι περίεργος τι θα πείτε γι’ αυτά στους Ευρωπαίους που έχουν βάλει τα λεφτά, και τι θα απαντήσετε αν σας πουν το ελληνικό,  ότι θέλετε να κάνετε «μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα».

Αξιότιμε Κύριε Ομπάμα:

Η λύση στα προβλήματά μας, αλλά και στα δικά σας είναι μία:

Εφαρμογή της αξιοκρατίας και της δικαιοκρατίας.

Για το θέμα αυτό έχω γράψει πολλά άρθρα και έχω εκδώσει και βιβλίο.

Κατά τα άλλα, μιας και εσείς μιλήσατε και με μερικές ελληνικές λέξεις, ας μου επιτρέψετε να σας πω και εγώ:

Good by, Mister President.
 [Γιάννης Κουλούρης]
(elzoni.gr)